MEADE LX 200.Προσωπική γνώμη:Το τέλειο εργαλείο για ερασιτέχνες αστρονόμους

Schmidt–Cassegrain Tύπος:Καταδιοπτρικό- (Go-to)ρομποτικό 10''

Mε ενσωματωμένο G.P.S. ετσι ώστε να βρίσκει  τη γεωγραφική  μας θέση χωρίς να χρειάζεται πάντα νέα δεδομένα μήκους πλάτους.

Ψηφιακή ccd κάμερα και η αστροφωτογράφηση γινεται πιο προσιτή απο ποτέ,εστιακό λόγο f10 και η ευθυγράμμιση

γίνεται ένα ευχάριστο παιχνίδι μιλώ εκ πείρας.Η τιμή του είναι λίγο τσιμπημένη 2,400Ευρώ,αλλά  αξίζει τα λεφτά του.

Ανάδρομος πλανήτης.Γιατί τον αποκαλούμε έτσι?Ακολουθεί σχετικό βίντεο απo το planetario di Milano.

Ανάδρομος λέγεται ο πλανήτης όταν αυτός φαινομενικά σε σχέση με την γή παρουσιάζει κίνηση ανάποδη, προς τα πίσω.

Στο παρακάτω σχήμα φαίνεται η Γή πού περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο.Επίσης φαίνεται ένας άλλος πλανήτης πού περιφέρεται και αυτός γύρω από τον Ήλιο.



¨Όταν ο πλανήτης βρίσκεται στην θέση Α τότε η προβολή του σε σχέση με την προβολή της Γης, βρίσκεται στην θέση 1 ¨Όσο συνεχίζει την κίνησή του ο συγκεκριμένος πλανήτης, κινούμενος προς την θέση Β, τότε η προβολή του σε σχέση με την προβολή της γης απομακρύνεται.

¨Όταν ο συγκεκριμένος πλανήτης φτάσει στην θέση Γ τότε η προβολή του αντί να απομακρύνεται από την προβολή της γης, αντίθετα την πλησιάζει (θέση 3). Δηλαδή φαινομενικά η κίνησή του είναι αντίθετη, δηλαδή ανάδρομη. Στην περίπτωση αυτή λέμε ότι α πλανήτης αυτός έχει ανάδρομη κίνηση ή ότι είναι “ανάδρομος” και σημειώνεται με το σύμβολο Rx.Στο βίντεο που ακολουθεί παρακάτω νομίζω γίνεται πιο κατανοητή η ανάδρομη κίνηση ενός πλανήτη.Να σημειωθεί βέβαια πως δεν μπορεί να υπάρξει ανάδρομη κίνηση του  Ήλιου αλλά και της σελήνης

Εντυπωσιακό το Νότιο Σέλας πάνω από το σταθμό Concordiaστις 18 Ιουλίου

-

Μία εντυπωσιακή εικόνα του Νότιου Σέλαος, την οποία έστειλαν επιστήμονες της ESA από το σταθμό Concordia στην Ανταρκτική, μία από τις πιο απομακρυσμένες γωνιές της Γης, στις 18 Ιουλίου 2012. ΟAlexander Kumar και ο συνάδελφός του Erick Bondoux βρίσκονταν ένα χιλιόμετρο μακριά από το σταθμό σε γεωγραφικό πλάτος 75°S.

Στο σταθμό Concordia είναι σε εξέλιξη ένα Γαλλο-Ιταλικό ερευνητικό πρόγραμμα που έχει σαν αντικείμενο τη μελέτη της ατμόσφαιρας και των παγετώνων, όσο και την κατανόηση της βιολογίας του ανθρώπινου σώματος. Η ESA διεξάγει εκεί μία σειρά από πειράματα στα πλαίσια των προετοιμασιών διαστημικών αποστολών μεγάλης διάρκειας μακριά από τη Γη.

Στη διάρκεια του χειμώνα, ο σταθμός Concordia βρίσκεται στο απόλυτο σκοτάδι, με τη θερμοκρασία να κυμαίνεται γύρω από τους –51°C και να πέφτει μέχρι τους –85°C. Προσφέρει, συνεπώς, το ιδανικό μέρος για να μελετηθούν μικρές ομάδες ανθρώπων διαφορετικής καταγωγής που παραμένουν απομονωμένοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον.

Το Βόρειο και Νότιο Σέλας είναι ένα φαντασμαγορικό μεν, συχνό δε, φαινόμενο στις περιοχές γύρω από τους πόλους, το οποίο δύσκολα παρατηρείται από κατοικημένες περιοχές. Σε περιόδους έντονης ηλιακής δραστηριότητας, ωστόσο, μπορεί να παρατηρηθεί σε μικρότερα γεωγραφικά πλάτη.

Ιδιαίτερα, η χρονιά που διανύουμε χαρακτηρίζεται από συχνή ηλιακή δραστηριότητα και στις 14 Ιουλίου, το Βόρειο Σέλας ήταν ορατό από περιοχές τόσο νότια όσο η Μινεσότα στις Ηνωμένες Πολιτείες.


Η ηλιακή δραστηριότητα παραμένει έντονη

Στις 17 Ιουλίου, το διαστημόπλοιο SOHO, μία διαστημική αποστολή τηςESA σε συνεργασία με τη NASA, έστειλε εικόνες από μία εντυπωσιακή έκλαμψη στην επιφάνεια του Ήλιου με ασυνήθιστα μεγάλη διάρκεια, η οποία εκτυλίχθηκε μέσα σε μερικές ώρες.





H ηλιακή έκλαμψη που εκδηλώθηκε στις 17 Ιουλίου
Οι επιστήμονες χαρακτήρισαν την ηλιακή έκλαμψη σαν τύπου M1. Η στεμματική μάζα που εκτινάχθηκε προς το μεσοπλανητικό χώρο πλησίασε τον πλανήτη Αφροδίτη στις 19 Ιουλίου, και την επόμενη ημέρα έφτασε μέχρι τη Γη.


Οι συνέπειες που αναμένονταν στην Γη από την πρόσκρουση ήταν αμελητέες· περιελάμβαναν, ωστόσο, μικρές διαταραχές σε δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη και στις ραδιοεπικοινωνίες υψηλής συχνότητας.






H ηλιακή έκλαμψη στις 19 Ιουλίου όπως την κατέγραψε το SOHO
Υπήρχε και συνέχεια...

Μία ακόμα έκλαμψη παρατηρήθηκε στις 19 Ιουλίου στις 08:58 ώρα Ελλάδας, όταν στην περιοχή επάνω στην επιφάνεια του Ήλιου με το όνομαNOAA AR 1520 παρατηρήθηκε μία έκλαμψη τύπου M7.7.

Την έκλαμψη ακολούθησε εκτίναξη στεμματικής μάζας με κατεύθυνση μακριά από τη Γη. Παρ'όλα αυτά παρατηρήθηκε ταχεία αύξηση της ροής πρωτονίων, σωματίδια τα οποία μπορεί να έχουν καταστροφικές συνέπειες στα ηλεκτρονικά συστήματα των δορυφόρων.


Παρακολουθώντας την εξέλιξη του διαστημικού καιρού

«Ο εντοπισμός και η παρακολούθηση εκρηκτικών φαινομένων στον Ήλιο όπως οι ηλιακές εκλάμψεις έχουν ιδιαίτερα σημασία, και ιδιαίτερα η αύξηση της ροής ηλιακών ενεργητικών σωματιδίων και οι εκτινάξεις στεμματικής μάζας που σχετίζονται με αυτά,» σημείωσε ο Juha-Pekka Luntama που ηγείται του τμήματος του προγράμματος της ΕSA 'Space Situational Awareness' το οποίο είναι αφιερωμένο στο διαστημικό καιρό.

«Τα φαινόμενα αυτά επηρεάζουν τις δορυφορικές τηλεπικοινωνίες και αναμεταδόσεις, τους μετεωρολογικούς δορυφόρους και συστήματα πλοήγησης μέχρι τη διανομή ηλεκτρικής ενέργειας στα μεγάλα γεωγραφικά πλάτη.» 

Πηγή:E.S.A.

Ηλιακό τσουνάμι,Καταπληκτική απεικόνιση μιας ηλιακής καταιγίδας

Λονδίνο
Kαταπληκτική εικόνα μιας ηλιακής καταιγίδας έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Η εικόνα που δείχνει ένα γιγάντιο «κύμα» ύλης να έχει εκτοξευτεί από τον Ηλιο και να πλησιάζει απειλητικά την Αφροδίτη, αποτελεί μέρος μιας ταινίας που δημιούργησε το τμήμα οπτικοποίησης επιστημονικών δεδομένων (Goddard Scientific Visualization Studio) της NASA.

Η ταινία ονομάζεται «Δυναμική Γη: Εξερευνώντας τον Κλιματικό Μηχανισμό της Γης» και αναφέρεται στο πώς η ηλιακή δραστηριότητα επηρεάζει το κλίμα στον πλανήτη μας. Στην ταινία που έχει διάρκεια 24 λεπτών και προβάλλεται σε πλανητάρια σε ολόκληρο τον κόσμο την αφήγηση κάνει ο διάσημος ηθοποιός Λίαμ Νίσον.

Η Γη μας στο Ηλιακό Σύστημα

Η περίοδος περιστροφής της γης περί τον άξονα της είναι 23 ώρες, 56 λεπτά και 4.09 δευτερόλεπτα (μία αστρική ημέρα). Έτσι παρατηρώντας από την γη τα ουράνια σώματα, η κύρια φαινόμενη κίνησή τους είναι από τα ανατολικά προς τα δυτικά με μία ταχύτητα 15°/ώρα = 15'/λεπτό, λ.χ. μία ηλιακή ή σεληνιακή διάμετρο ανά δύο λεπτά.

Η περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο διαρκεί 365,2564 μέσες ηλιακές ημέρες (ή ένα αστρικό έτος). Παρατηρώντας από τη Γη, είναι μία φαινόμενη κίνηση του Ήλιου ως προς τα αστέρια ~ 1°/ημέρα ή μία ηλιακή ή σεληνιακή διάμετρο κάθε 12 ώρες, σε αντίθετη διεύθυνση από την κύρια φαινόμενη κίνηση (λόγω περιστροφής).

Η Γη έχει έναν Φυσικό Δορυφόρο, την Σελήνη, η οποία περιφέρεται γύρω από την γη κάθε 27,3 ημέρες (αστρικός μήνας). Παρατηρώντας από την γη την κίνηση, φαίνεται να κινείται με 12 °/ημέρα (μία σεληνιακή διάμετρο την ώρα), σε αντίθετη διεύθυνση από την κύρια φαινόμενη κίνηση. Λόγω της συνδυασμένης περιφοράς γύρω από τον ήλιο, ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ δύο ίδιων φάσεων της σελήνης (π.χ. από πανσέληνο σε πανσέληνο) διαρκεί λίγο περισσότερο, για την ακρίβεια 29,54 ημέρες - η περίοδος αυτή ονομάζεται συνοδικός μήνας (χονδρικά 30 ημέρες ή έναν ημερολογιακό μήνα).

Ο Άξονας

Ο άξονας της Γης σε σχέση με τον κατακόρυφο άξονα έχει κλίση 23,5 μοίρες. Επομένως, ο άξονας της Γης δεν είναι κάθετος στην τροχιά της εκλειπτικής. Στο φαινόμενο αυτό οφείλεται η εαρινή και η φθινοπωρινή ισημερία, το θερινό και το χειμερινό ηλιοστάσιο και το φαινόμενο των εποχών του έτους. Εκλειπτική ονομάζεται η τροχιά που φαίνεται να διαγράφει ο `Ηλιος από τη Γη σε διάστημα ενός έτους. Κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου ο `Ηλιος καθώς διασχίζει την εκλειπτική, φεύγει από το νότιο ημισφαίριο, διασχίζει τον ουράνιο ισημερινό και μπαίνει στο βόρειο ημισφαίριο. Αλλά λόγω μίας ταλάντωσης του άξονα της Γης ο `Ηλιος διασχίζει τον ουράνιο ισημερινό λίγο νωρίτερα απ’ ότι το έκανε τον προηγούμενο χρόνο και επειδή η ημέρα και η νύχτα έχουν την ίδια διάρκεια στο σημείο όπου ο `Ηλιος διασχίζει τον ουράνιο ισημερινό υπάρχει μετάπτωση των ισημεριών. Αν δεν υπήρχε μετάπτωση των ισημεριών ο `Ηλιος θα εισερχόταν πάντα κατά την εαρινή ισημερία στον αστερισμό του Κριού. Το εαρινό σημείο ισημερίας μετατοπίζεται συνεχώς προς τα πίσω στην εκλειπτική. Η διάρκεια κατά την οποία ο κάθε αστερισμός προβάλλεται στην εκλειπτική κατά την εαρινή ισημερία είναι 2160 χρόνια, ενώ ο κύκλος που διαγράφει ο άξονας της Γης ολοκληρώνεται σε 25.920 χρόνια και ονομάζεται κύκλος των μεταπτώσεων των ισημεριών.
ΑΛΛΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

Περίοδος περιφοράς:365,256 ημέρες.

Μέγιστη τροχιακή ταχύτητα: 30,29 χλμ./δευτ. ή 109.044 χλμ./ώρα.

Μέση τροχιακή ταχύτητα: 29,78 χλμ./δευτ. ή 107.280 χλμ./ώρα.

Ελάχιστη τροχιακή ταχύτητα: 29,29 χλμ./δευτ. ή 105.444 χλμ./ώρα.

Μέση ακτίνα: 6.371,0 χλμ.

Ακτίνα ισημερινού: 6.378,1 χλμ.

Ακτίνα γεωγραφικού πόλου: 6.356,8 χλμ.

Περιφέρεια ισημερινού: 40.075,017 χλμ.

Πολική περιφέρεια: 39.940,638 χλμ.

Εμβαδόν επιφάνειας: 510.072.000 τετρ. χλμ.

Όγκος: 1,08321·1012 κυβ. χλμ.

Αστρονομική περίοδος περιστροφής: 0,99726968 ημέρες ή 23ώρες 56λεπτά 4.100δευτ.

Tαχύτητα περιστροφής: 1.674,4 χλμ./ώρα ή 465,1 μ./δευτ.

Κλίση άξονα: 23,439247°.

Πηγή:ΔΙΟ-ΓΕΝΕΙΣ

ΜΕ ΛΕΝΕ ΕΞΕΓΕΡΣΗ -- ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ‏!!

Γεννήθηκα τότε που ο πρώτος άνθρωπος ταπείνωσε τον πρώτο σκλάβο και η αδικία έγινε το καθημερινό ψωμί στα τραπέζια του κόσμου.
Το σώμα μου τράφηκε με ποτάμια αίματος, με θυσίες, με ανισότητες.

Άλλαξα χίλια πρόσωπα, μεταμορφώθηκα σε υψωμένη γροθιά, σε σπαρακτική κραυγή μα ήμουν εκεί στα σταυροδρόμια της ιστορίας.

Έγινα τραγούδι στα χείλη των κυνηγημένων, σημαία στους ιστούς των καταπιεσμένων, συνείδηση των θυμάτων.

Έθνος μου όλα τα έθνη της γης και χώμα μου το σώμα των μυριάδων σκοτωμένων στο όνομά μου.

Αφουγκράστηκα τα μύρια παράπονα της ανθρώπινης δυστυχίας.

Έγινα ξέσπασμα και λυτρωση στο Γολγοθά της Οικουμενης κι είδα αμέτρητες φορές τη νέα αυγή μέσα απ΄ την πάχνη του θανάτου.

Ροβόλησα κάθε σπιθαμή του κόσμου τούτου. Έγινα μάταιη σφεντονιά στη Δυτική Όχθη, δεκεμβριάτικη έφοδος στα ανάκτορα και πολύβουη σύναξη στην Τιεν Αν Μεν. Κι άλλοτε, κατάληψη στο κάστρο της Βαστίλης, Μάης παριζιάνικος κι Άνοιξη της Πράγας, μπήκα παρελαύνοντας στους δρόμους της Αβάνας. Πότε σπαθί στα χέρια του Σπάρτακου, πότε βόλι στο καριοφίλι του Καραϊσκάκη, πότε αντάριασμα στου Βιετνάμ τους ορυζώνες.

Προδόθηκα κι αδικήθηκα, ξεκίνησα μα δεν τερμάτισα, γονάτισα μα σηκώθηκα, γιατί ταυτίστηκα με τους ανθρώπους, γιατί είμαι δικό τους έργο.

Ήμουνα Θούριος στα Βαλκάνια, τα ματωμένα στάρια στα Κιλελέρ, τα νεκρά κορμιά των καπνεργατών στη Σαλονίκη του '36. Έγινα εαμίτικο τραγούδι στα βουνά, πυρπόλησα καρδιές στη Λευκωσία και την Κερύνεια κι έγινα αγώνας ανένδοτος και 1-1-4 στις διαδηλώσεις της ψυχής.

Χώθηκα και πλαδάρεψα εφτά χρόνια μαζί με τους Έλληνες στις πολυθρόνες της ντροπής και της υποταγής. Έκανα πως δεν άκουγα τις κραυγές αυτών των λίγων που σάπιζαν στις Γυάρους και τις Μακρονήσους…

Και ξανάνιωσα στις φλογισμένες ψυχές των φοιτητών. Ξανάδα τον ήλιο στην ταράτσα της Νομικής, ξαναγεννήθηκα στα αμφιθέατρα και στους δρόμους του Πολυτεχνείου το '73.

Με λένε εξέγερση, με λένε «Εδώ Πολυτεχνείο». Τρεις μέρες γιόρτασα την άνοιξή μου και ήταν Νοέμβρης. Έγινα πλακάτ, φέιγ βολάν, γραμμένο σύνθημα με μαρκαδόρο στους τοίχους της ιστορίας. "Κάτω η χούντα", "Έξω οι αμερικάνοι", "Θάνατος στον φασισμό". Απαίτησα "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία".

Δεν μ' έλιωσε η ερπύστρια του τανκ. Δεν μ' έσβησε η σιωπή των κρατητηρίων.

Έσφιξα τα δόντια και χαμογέλασα στην μεταπολίτευση και πριν προλάβω να ξαποστάσω είδα φίλους χθεσινούς να με εξαργυρώνουν, χθεσινούς εραστές να μ' απατούν στην αγκαλιά της εξουσίας. Έγινα εμπόρευμα και φανφάρες, κόκκινα παχιά χαλιά επισήμων, λόγοι δεκάρικοι σε καλοταϊσμένα στόματα ψευδεπίγραφων αγωνιστών. Ασέλγησαν στο κορμί μου, με έκαναν γιορτή καθεστωτική.

Λένε πως τώρα πια δεν έχω χώρο ζωτικό στα όνειρά σας.
Τώρα η ζωή σας δυναστεύεται από δεκάδες μικρές, καθημερινές χούντες, τη μηντιακή δημοκρατία, το χρηματιστηριακό τζόγο και τα αναπόφευκτα αδιέξοδα σας.

Κι όμως εγώ είμαι πάντα εδώ, σαν παράσιτο στο ραδιόφωνο σας καθώς εσείς είστε και πάλι καθηλωμένοι στο πρωϊνό μποτιλιάρισμα. Όταν θα σας λιώσει το ελαστικό ωράριό σας, όταν θα σας πνίξει πια η μπόχα των απόβλητων του τεχνικού πολιτισμού σας, όταν χτυπήσει και τη δικιά σας πόρτα ο ρατσισμός και ο αποκλεισμός για τον οποίο τώρα αδιαφορείτε, όταν συνειδητοποιήσετε την αλλοτρίωση σας, τότε θα με θυμηθείτε.

Γιατί με λένε εξέγερση και είμαι η συνείδησή σας....
Του Περικλή Κάραλη.

Πηγή
triklopodia.com

Αστροσεισμολογία

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα εργαλείο για να εξετάσουν βαθιά μέσα στην καρδιά ενός ετοιμοθάνατου άστρου, γνωστού και ως ερυθρού γίγαντα, την αστροσεισμολογία.




Το φως από τον κόκκινο γίγαντα μας βοηθάει στην έρευνα του εσωτερικού του

Η ανακάλυψη αυτή που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science, θα βοηθήσει τους ερευνητές να κατανοήσουν την τελική τύχη του Ήλιου, όταν πεθάνει σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια.



Ένας από τους ερευνητές, ο αστροσεισμολόγος Tim Bedding από το Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ, λέει ότι η ομάδα του χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA για να ψάξουν για ταλαντώσεις σε ένα μακρινό ‘φουσκωμένο’ κόκκινο γίγαντα που ονομάζεται KIC 6928997.

Ο Bedding υποστηρίζει πως όπως ακριβώς οι σεισμολόγοι χρησιμοποιούν τις σεισμικές δονήσεις για να εξετάσουν την εσωτερική δομή της Γης, έτσι και οι αστρονόμοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις ταλαντώσεις ή τις μεταβολές στη φωτεινότητα των άστρων για να μάθουν για τη δομή τους.

"Εξετάζοντας τις διακυμάνσεις στο φως που εκπέμπουν, μπορούμε να μετρήσουμε τις περιόδους των ταλαντώσεων που είναι μια επαναλαμβανόμενη κίνηση διαστολών και συστολών του άστρου, που οφείλονται στα κύματα που αναπηδούν στο εσωτερικό του”, τονίζει.

Ψάχνοντας για μοτίβα

Ο Bedding και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν την μαθηματική ανάλυση Fourier για να ψάξουν για ευδιάκριτα μοτίβα, βρίσκοντας τελικά 20 διαφορετικά σήματα ταλάντωσης.

"Χρειαστήκαμε 320 ημέρες παρατηρήσεων με το Κέπλερ για να διαλευκάνουμε τις πολύπλοκες ταλαντώσεις του άστρου”, λέει. “Είναι ταλαντώσεις με πολλά διαφορετικά μοτίβα συγχρόνως. Αυτές διαφέρουν πολύ λίγο μεταξύ τους, αλλά δείχνουν κύματα που ξεκινούν από το κέντρο του άστρου προς την επιφάνεια."

Σύμφωνα με τον Bedding, τα άστρα δεν έχουν ενιαία μορφή παντού, όμως όλα γίνονται πιο καυτά και πυκνότερα προς τον πυρήνα. Τα μοτίβα σε αυτές τις ταλαντώσεις δείχνουν τις αλλαγές στην πυκνότητα.

"Θα είμαστε κάποια στιγμή σε θέση να μάθουμε για την πυκνότητα και τη θερμοκρασία στο εσωτερικό τους. Καθώς δε διατρέχουμε το εσωτερικό τους, δεν ξέρουμε αν αυτές αυξάνονται σταδιακά ή ξαφνικά".

"Επίσης, η πυρηνική σύντηξη λαμβάνει χώρα κάπου στο μέσον. Δεν υπάρχουν πυρηνικές αντιδράσεις στην επιφάνεια."

"Οι κόκκινοι γίγαντες είναι πολύ μεγαλύτεροι από τον Ήλιο, αλλά η περιοχή όπου οι συμβαίνουν οι πυρηνικές αντιδράσεις είναι σχετικά μικρή. Με την έρευνα θα μάθουμε τι συμβαίνει εκεί μέσα, αν υπάρχει μόνο υδρογόνο, ή αν θα μπορούσε να υπάρχει σύντηξη ηλίου.”

Πηγή: ABC

Ένα φωτογραφικό... τηλεσκόπιο!

Ό,τι πιο εξελιγμένο έχει κυκλοφορήσει ποτέ στον κόσμο της φωτογραφίας κάνει τώρα την εμfάνισή του από την SLAC National Accelerator Laboratory των ΗΠΑ. Οι φωτογραφικές μηχανές που εμείς έχουμε συνηθίσει φτάνουν το πολύ τα 22.3 pixel, όμως η μηχανή Τηλεσκοπίου Μεγάλης Συνοπτικής Επισκόπησης (Large Synoptic Survey Telescope) έχει 3.2 δισεκατομμύρια pixel, κάνοντας έτσι κάθε άλλη μηχανή να φαίνεται ανύπαρκτη μπροστά της.

Βέβαια η συγκεκριμένη φωτογραφική μηχανή δεν είναι ακριβώς η συσκευή που θα παίρναμε στις διακοπές μας. Αντιθέτως πρόκειται σε συνδυασμό με το τηλεσκόπιο να φωτογραφίζει σε εβδομαδιαία βάση τον ουρανό προκειμένου να συγκεντρωθούν αστρονομικές πληροφορίες. Υπολογίζεται μάλιστα ότι τα δεδομένα που θα συγκεντρώνονται ετησίως από τη χρήση της θα φτάνουν τα 6 εκατομμύρια gigabyte.

Σύμφωνα με δηλώσεις στελεχών της κατασκευάστριας εταιρίας, πρόκειται για ένα εξαιρετικά σύνθετο όργανο. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά μέσα σε ελάχιστο χώρο πρέπει να «χωρέσουν» 189 αισθητήρες και περισσότεροι από 3 τόνοι εξαρτημάτων.

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

Από τα ομιχλώδη βάθη της αρχαιότητας μέχρι και τη σημερινή τεχνολογική εποχή, η ζωή και η εξέλιξη του ανθρώπου ήταν και είναι άμεσα συνυφασμένες με τη συμπαντική πραγματικότητα. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να μη συμβαίνει κάτι τέτοιο αφού η ίδια η Γη αποτελεί ένα μικροσκοπικό μα ζωντανό κύτταρο του παγκόσμιου οργανισμού που αποκαλούμε σύμπαν.


Στη μακρινή αρχαιότητα, όταν οι άνθρωποι είχαν μια πιο άμεση και διαισθητική επαφή με τη φύση, τα άστρα συντρόφευαν τον άνθρωπο σε κάθε στιγμή της ζωής του και εκείνος βίωνε την ανάγκη να τα λατρέψει καθώς ένοιωθε τις δημιουργικές τους επιδράσεις να αποτυπώνονται βαθιά στην ψυχή του.

Οι αρχαίοι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι, οι Μάγια, οι Ίνκας, οι λαοί της Μεσοποταμίας, οι ινδιάνοι της Βόρειας Αμερικής είναι μερικά μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα λαών των οποίων η ζωή και η εξέλιξη βασίζονταν πάνω σε συμπαντικά πρότυπα. Η ανθρωπότητα έδωσε ονόματα στα αστέρια και αποτύπωσε επάνω τους όλα τα οράματα και τα όνειρά της. Μύθοι και θρύλοι που περνούσαν από γενιά σε γενιά είχαν ως θέμα τους δρώμενα συμπαντικά και μέσα από αυτά τα μυθολογικά και συμπαντικά συνάμα πρότυπα ο άνθρωπος φαινόταν να σβήνει τη δίψα της ίδιας του της ψυχής για εξέλιξη.

Όμως η επακόλουθη ανάπτυξη του νου στον άνθρωπο, έφερε μια ανισορροπία. Η άμεση και βιωματική επαφή του ανθρώπου με τη φύση αντικαταστάθηκε από τη νοητική προσέγγιση με αποτέλεσμα την αποξένωση από τη φύση και τις ζωντανές δυνάμεις της. Διάφορα νοητικά πρότυπα εγέρθηκαν και τα αστέρια φάνηκαν να σωπαίνουν τώρα για την ανθρωπότητα.

Η γεωκεντρική θεώρηση του σύμπαντος ήταν ένα τέτοιο διαστρεβλωμένο πρότυπο, που έκανε την ανθρωπότητα να κλειστεί στο «καβούκι» της, να στενέψει να οράματά της και να θέλει να προσαρμόσει το σύμπαν ολάκερο στις δικές της ανάγκες! Ήρθε όμως η ηλιοκεντρική θεώρηση για να ανατρέψει αυτό το δυσαρμονικό «τοπίο», να ανοίξει και πάλι το μάτι της ανθρωπότητας προς το σύμπαν και δειλά – δειλά να αναζωπυρώσει τα συμπαντικά της οράματα και να την κάνει να αναζητήσει για άλλη μια φορά τόσο την συμπαντική της καταγωγή όσο και την κοσμική της προοπτική. Η Γη στη συνείδηση των ανθρώπων άρχισε να γίνεται αντιληπτή και πάλι ως ένα ζωντανό κύτταρο του παγκόσμιου ζωντανού οργανισμού.

Από εκεί και πέρα οι ανακαλύψεις διαδέχονται η μία την άλλη με αποκορύφωμα τη σημερινή εποχή όπου φαίνεται ότι το μάτι της ανθρωπότητας δεν κοιτά με απλανές βλέμμα το σύμπαν, αλλά πλέον έχει εστιαστεί στο σύμπαν.

Το διάστημα έχει μπει και πάλι στην καθημερινή μας ζωή και δεν είναι τυχαίο ότι στο διαδίκτυο, στα περιοδικά και τις εφημερίδες τα διαστημικά δρώμενα και ειδήσεις είναι από τα «ουκ άνευ» της σύγχρονης ζωής. Με διαφορετικό σίγουρα τρόπο από ότι συνέβαινε στα αρχαία χρόνια, αλλά τα γεγονός είναι ότι αποτελούν μια ζώσα καθημερινότητα. Ο άνθρωπος έφτασε μέχρι τη Σελήνη, διαστημόπλοια επισκέφθηκαν πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και άλλα στάλθηκαν πέρα από αυτό, γεμάτα με μηνύματα από τη μικρή μας Γη για να συναντήσουν τα αστέρια. Επίσης, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας συστάθηκε ένας οργανισμός από επιστήμονες, η SETI, με στόχο την αναζήτηση εξωγήινων πολιτισμών. Αυτή τη στιγμή τρία νέα διαστημόπλοια κατευθύνονται προς τον ¶ρη, νέες αποστολές σχεδιάζονται για τον Ερμή, την Αφροδίτη, τους δορυφόρους του Δία, τη Σελήνη και τον μακρινό Πλούτωνα. Ταυτόχρονα δορυφόροι παρατηρητήρια κρατούν το μάτι της ανθρωπότητας ανοιχτό προς το σύμπαν. Ενώ υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια για εποικισμό της Σελήνης και του ¶ρη, αλλά και για την εξερεύνηση του διαστρικού χώρου με στόχο τον εντοπισμό πλανητών κατάλληλων για εποικισμό. Και όλα αυτά είναι ενδεικτικά μόνο της κινητικότητας που υπάρχει αυτή τη στιγμή γύρω από το διάστημα.

Όμως όλη τούτη η δραστηριότητα είναι φυσική συνέπεια και εξωτερική έκφραση της εσωτερικής πόλωσης της ανθρωπότητας προς το σύμπαν. Σύμφωνα με τις εσωτερικές παραδόσεις ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου αποτελεί μια μικρογραφία του ίδιου του σύμπαντος και μέσα σε κάθε άνθρωπο βρίσκονται εκείνες οι πύλες που οδηγούν σε κάθε γωνιά του σύμπαντος. Αυτά τα κανάλια εντός μας, έστω και ασυνείδητα, μας κρατούν σε επαφή με το σύμπαν με τον ίδιο τρόπο που κάθε μικρό λιμάνι επικοινωνεί με τον ωκεανό. Και εδώ θα πρέπει να αναζητήσουμε την πηγή εκείνης της εσωτερικής ανάγκης που μας κάνει να εξερευνούμε το σύμπαν εξωτερικά και εσωτερικά.

Κάτι φαίνεται να σκιρτά πάνω στον πλανήτη τούτη την ώρα. Η ανθρωπότητα σήμερα μοιάζει με μικρό παιδί που αρχίζει να αφυπνίζεται μπροστά στη συμπαντική πραγματικότητα. Στέκεται στο κατώφλι του διαστήματος ατενίζοντας την αιώνια αρμονία του και αναζητά να βρει τα βήματα εκείνα που θα την φέρουν οδοιπόρο και ταξιδευτή στο πανάρχαιο μονοπάτι των άστρων, στο μονοπάτι εκείνο που κάποτε την οδήγησε πάνω στη Γη και το οποίο θα την οδηγήσει στο μέλλον πέρα από τη Γη, στην απεραντοσύνη του διαστήματος.



πηγη e-zine.gr

Η Σελήνη «γεννήθηκε» μετά από... εγκατάλειψη σε τροχαίο «Θύμα» η νεογέννητη Γη στην οποία προσέκρουσε σώμα μεγαλύτερο από τον Αρη

Νέο σενάριο προτείνεται για την αρχαία σύγκρουση από την οποία προέκυψε η Σελήνη (Πηγή: Joe Tucciarone)

Ουάσινγκτον
Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, η Σελήνη σχηματίστηκε από συντρίμμια που εκτινάχθηκαν στο Διάστημα όταν η Γη συγκρούστηκε και συγχωνεύτηκε με ένα άλλο σώμα στο μέγεθος του Άρη. Τώρα, όμως, ευρωπαίοι ερευνητές εκτιμούν ότι το σώμα που προσέκρουσε στον πλανήτη μας ήταν ακόμα μεγαλύτερο και κατάφερε να διαφύγει μετά το ατύχημα.

Αν και θεωρείται πια σχεδόν σίγουρο ότι το φεγγάρι αποτελείται από συντρίμμια μιας πρόσκρουσης πριν από περισσότερο από 4 δισεκατομμύρια χρόνια, οι λεπτομέρειες αυτού του βίαιου συμβάντος παραμένουν ακόμα ασαφείς.

«Γέννηση» από θραύσματα της σύγκρουσης

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η περιεκτικότητα της Σελήνης σε σίδηρο είναι διαφορετική από ό,τι της Γης, ένδειξη ότι ο δορυφόρος σχηματίστηκε από διαφορετικά δομικά υλικά. Η παρατήρηση αυτή, σε συνδυασμό με άλλες αναλύσεις, συνηγορούν στην κρατούσα θεωρία, σύμφωνα με την οποία η Σελήνη αποτελείται κυρίως από θραύσματα ενός σώματος που συγκρούστηκε με τη Γη σε σχετικά χαμηλές ταχύτητες και τελικά έγινε ένα μαζί της.

Υπάρχουν όμως και μελέτες που δεν συμφωνούν με αυτό το σενάριο - για παράδειγμα, η αναλογίες των διαφόρων ισοτόπων οξυγόνου και τιτανίου είναι σχεδόν ίδιες στη Γη και τη Σελήνη, ένδειξη μιας πιθανής κοινής προέλευσης.

Η νέα μελέτη, η οποία έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στην έγκριτη επιθεώρηση Icarus, προσφέρει τώρα μια διαφορετική εικόνα για τη βίαιη γέννηση του φεγγαριού. Η έρευνα βασίστηκε σε υπολογιστικά μοντέλα που δείχνουν ότι η Σελήνη θα μπορούσε να είχε σχηματιστεί από συντρίμμια που εκτινάχθηκαν στο Διάστημα όταν η Γη έπεσε θύμα εγκατάλειψης.

Σώμα μεγαλύτερο από τον Αρη ο «θύτης»

Συγκεκριμένα, τα μοντέλα δείχνουν ότι ένα σώμα μεγαλύτερο ακόμα κι από τον Άρη προσέκρουσε στη Γη με μεγάλη ταχύτητα και μετά συνέχισε την πορεία του, έχοντας χάσει ένα μικρό μόνο μέρος από τη μάζα του.

Η σύγκρουση αυτή θα είχε σχηματίσει έναν αιωρούμενο δίσκο από συντρίμμια πολύ θερμότερα από ό,τι προβλέπει η κρατούσα θεωρία. Οι προσομοιώσεις όμως δείχνουν ότι το μεγαλύτερο μέρος από τα συντρίμμια αυτά προερχόταν από τη Γη, και όχι από το διερχόμενο σώμα, κάτι που δείχνει να εξηγεί τις παρόμοιες αναλογίες ισοτόπων.

Όπως πάντως επισημαίνει ο επικεφαλής της μελέτης, Άντρεας Ρόιφερ του Κέντρου Διαστήματος και Κατοικησιμότητας στη Βέρνη της Ελβετίας, η νέα θεωρία εξηγεί μεν καλύτερα τις παρατηρήσεις, θα πρέπει όμως να επιβεβαιωθεί με νέες προσομοιώσεις και αναλύσεις στα δείγματα της Σελήνης που έφεραν οι αποστολές Apollo τη δεκαετία του 1960.

Αστρο βαμπίρ εν δράσει!

Εχει «επιτεθεί» σε γείτονά του και του ρουφάει την ύλη

Το άστρο βαμπίρ ρουφάει τον γείτονα του



Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Αμστερνταμ εντόπισε ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο. Με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου VLT που βρίσκεται στη Χιλή οι ερευνητές μελέτησαν δεκάδες άστρα της κατηγορίας «Ο» τα οποία βρίσκονται σε διάφορα αστρικά σμήνη του γαλαξία μας. Σε μια από τις παρατηρήσεις τους εντόπισαν ένα δυαδικό σύστημα στο οποίο ένα άστρο «Ο» έχει δεχθεί την επίθεση του... γείτονά του ο οποίος κυριολεκτικά του ρουφάει την ύλη. Οι ειδικοί έχουν ονομάσει αυτά τα άστρα «βαμπίρ».

Τα άστρα «Ο»

Τα άστρα αυτής της κατηγορίας είναι γιγάντια. Είναι τουλάχιστον 15 φορές μεγαλύτερα από τον Ηλιο και ένα εκατομμύριο φορές πιο λαμπρά εκπέμποντας ένα γαλαζόλευκο φως. Οι ερευνητές μελέτησαν 71 τέτοια άστρα και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η συντριπτική πλειονότητά τους βρίσκεται σε δυαδικά αστρικά συστήματα. Σύμφωνα με τους ειδικούς ένα ποσοστό 20%-30% αυτών των άστρων συγχωνεύεται τελικά με τον γείτονά τους.

Το φαινόμενο

Οι ερευνητές εντόπισαν ένα δυαδικό σύστημα στο οποίο τα δύο άστρα, ένα άστρο «Ο» και ένα πολύ μικρότερο, βρίσκονται σε τέτοια απόσταση μεταξύ τους που δεν μπορεί να υπάρξει συγχώνευση. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι ειδικοί αναφέρουν ότι το ένα εκ των δύο άστρων αρχίζει να ρουφάει την ύλη του άλλου. Το εντυπωσιακό στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι εκείνο που έχει εξαπολύσει την επίθεση δεν είναι το άστρο «Ο» αλλά ο μικρός του γείτονας ο οποίος του ρουφάει την ύλη. Το Νότιο Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο (ESO) στο οποίο ανήκει το τηλεσκόπιο VLT έδωσε στη δημοσιότητα μια καλλιτεχνική απεικόνιση του εντυπωσιακού φαινομένου.

Πηγή:Το βήμα

Η εξωγήινη νόηση όπου να’ναι θα εκδηλωθεί...

Οι ειδικοί του διεθνούς ερευνητικού Ινστιτούτου SETI προειδοποιούν ότι προς τη Γη κινούνται με ταχύτητα τρία γιγάντια αγνώστου ταυτότητας αντικείμενα (ΑΤΙΑ), τα οποία μπορεί να αποδειχθεί ότι έχουν εξωγήινη προέλευση.

Ακόμη δεν έχει καταλαγιάσει η αναστάτωση από τις ταινίες του Discovery Channel με τα σχόλια του Στίβεν Χόκινγκ, που προκαλούσαν σοκ. Ένας από τους πλέον γνωστούς θεωρητικούς φυσικούς με τη μεγαλύτερη επιρροή από επιστημονική άποψη, κάτοχος του βραβείου Νομπέλ έκανε την εντυπωσιακή δήλωση ότι εξωγήινοι είναι σχεδόν βέβαιο ότι υπάρχουν. Όμως εξορκίζει την ανθρωπότητα να μην επιχειρήσει να έλθει σε επαφή μαζί τους. Ο επιστήμονας εκφράζει τις σκέψεις του για τους εξωγήινους κόσμους όχι για πρώτη φορά.

Είχε δοξαστεί χάρη στο βιβλίου του «Σύντομη ιστορία του χρόνου» σχετικά με την προέλευση του Σύμπαντος. Στη νέα τηλεοπτική σειρά ο Χόκινγκ δήλωσε ότι άλλες μορφές ζωής υπάρχουν σε πολλά σημεία του Σύμπαντος, αλλά οι εξωγήινοι μπορεί απλώς να χρησιμοποιήσουν τη Γη ως πηγή πόρων για να την κατακτήσουν και να προχωρήσουν ακόμη πιο πέρα.

Με την αναζήτηση εξωγήινης ζωής η ανθρωπότητα ασχολείται αρκετές δεκάδες χρόνια. Οι Αμερικανοί επιστήμονες αποφάσισαν για να θεμελιώσουν την αναγκαιότητα της αναζήτησης νοήμονος ζωής στο Διάστημα να εφαρμόσουν το παράδοξο του διάσημου φυσικού Ενρίκο Φέρμι, το οποίοι εκείνοι κατανοούν ως αντίφαση ανάμεσα στην υψηλή πιθανότητα ύπαρξης νοήμονος ζωής στο Σύμπαν και την έλλειψη ορατών δειγμάτων αυτής της ύπαρξης. Ο επιστήμονας έθεσε μια απλή ερώτηση: «Εάν οι εξωγήινοι πολιτισμοί είναι τόσο πολλοί, τότε γιατί δεν τους βλέπουμε;».

Οι Αμερικανοί πρότειναν τη λύση σε αυτό το παράδοξο. Διαπίστωσαν ότι αν θέσουμε ότι ο μέσος όρος ζωής του ευφυούς πολιτισμού στον Γαλαξία μας ισοδυναμεί με 1000 χρόνια (οι κάτοικοι της Γης στέλνουμε ραδιοσήματα στο Διάστημα εδώ και μόλις 100 χρόνια), τότε στον Γαλαξία μας μπορούν να υπάρξουν, χωρίς να γνωρίζουν ο ένας για τον άλλο, περισσότεροι από 200 πολιτισμοί. Οι Βρετανοί προχώρησαν ακόμη περισσότερο. Στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου πιστεύουν ότι στον Γαλαξία μας υπάρχουν τουλάχιστον 361 ευφυείς πολιτισμοί, και ο μέγιστος αριθμός τους μπορεί να είναι 38.000.

Οι επιτυχίες στη θεωρία εμπνέουν σήμερα όχι μόνο τους επιστήμονες από το SETI, αλλά και εκατομμύρια εθελοντών σε όλο τον πλανήτη, οι οποίοι ακόμη από το 1960 προσπαθούν να ακούσουν ραδιοσήματα άγνωστων κόσμων. Το 1977 το ραδιοτηλεσκόπιο του Πανεπιστημίου Οχάιο έλαβε ένα σήμα, που διήρκεσε περίπου 37 δευτερόλεπτα. Το σήμα είχε ήρθε από τον αστερισμό του Τοξότη και το ισχυρότερο από όσα είχαν καταγραφεί στο παρελθόν. Το 2004 το ραδιοτηλεσκόπιο στο Arecibo του Πουέρτο Ρίκο κατέγραψε ένα συνθηματικό μήνυμα, που πήρε το όνομα SHGb02+14a και προερχόταν από εκείνο το τμήμα του Σύμπαντος, ότου ο αστερισμός του Κριού συνορεύει με τους Ιχθείς.

Τα τελευταία στοιχεία, που δημοσιεύθηκε το 2008 από Αμερικανούς επιστήμονες που εργάζονται για την Έρευνα για Εξωγήινη Νοημοσύνη πρόγραμμα, μπορεί να ονομάζεται συγκλονιστική. Ένα από τα πιο κοντινό αστέρι στη Γη συστήματα μπορεί να είναι ένα ακριβές αντίγραφο του ηλιακού μας συστήματος, μόνο τα αρχικά στάδια της ανάπτυξης. Δεν αποκλείεται, έτσι ώστε ο άνθρωπος είχε αντιγραφεί μια φορά ένα πλάσμα που έζησε πριν από εκατομμύρια χρόνια σε απομακρυσμένους κόσμους.


Τα τελευταία στοιχεία, που δημοσιοποιήθηκαν το 2008 από Αμερικανούς επιστήμονες, οι οποίοι εργάζονται για το Πρόγραμμα Αναζήτησης Εξωγήινων Πολιτισμών, θα μπορούσε κανείς πλήρως να τα ονομάσει συγκλονιστική. Ένα από τα πιο κοντινά στη Γη αστρικά συστήματα μπορεί να είναι ένα ακριβές αντίγραφο του Ηλιακού μας συστήματος, όμως στα αρχικά στάδια της ανάπτυξής του. Δεν αποκλείεται, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ότι άνθρωπος αντέγραψε κάποτε ένα δημιούργημα, που έζησε πριν από εκατομμύρια χρόνια σε απομακρυσμένους κόσμους.

Ο Σουηδός χημικός Svante Arrhenius, ένας από τους πρώτους νικητές του βραβείου Νομπέλ, εξέφρασε στα τέλη του 19ου αιώνα την ιδέα της πανσπερμίας: η ζωή στη Γη θα μπορούσε να έχει προέλθει από το Διάστημα. Η επίσημη επιστήμη του εικοστού αιώνα αγνοούσε αυτή την υπόθεση. Τώρα, όμως, πολλοί από τους κορυφαίους θεωρητικούς φυσικούς στην Ευρώπη και τη Ρωσία ασχολούνται ενεργά με το πρόβλημα της "προσέλευσης" της ζωής στον πλανήτη μας, διαψεύδοντας την "επίσημη" θεωρία ότι η Γη είναι το κέντρο του κόσμου και ότι όλο το Σύμπαν περιστρέφεται γύρω από τη Γη. Στη Ρωσία τη θεωρία της εξωγήινης προέλευσης της ζωής έχουν θεμελιώσεις επιστήμονες του Ινστιτούτου Φασματοσκοπίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.


Από φιλοσοφική άποψη μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι εξωγήινοι επιδιώκουν να συνεχίσουν τη ζωή τους και να μεταβιβάσουν τις συγκεντρωμένες γνώσεις τους. Γι’ αυτό και στα όντα από άλλους πλανήτες θα ήταν πολύ προτιμότερο να στέλνουν στο περιβάλλον διάστημα στα όρια του Γαλαξία μας εκατοντάδες χιλιάδες τόνους βιολογικών μορίων, δηλαδή μικροκάψουλες του DNA, τα οποία περιέχουν όλες τις πληροφορίες σχετικά με το είδος της ζωής, στο οποίο ανήκουν. Ο τρόπος αυτός «ανταλλαγής» πληροφοριών είναι συμφέρον και από ενεργειακή άποψη.

Τα σωματίδια του DNA, που αποστέλλονται στο Διάστημα με αστρονομική ταχύτητα δεκάδων χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο, διασκορπίζονται Γαλαξία μέσα σε μερικά εκατομμύρια χρόνια, διάστημα «ευνοϊκό για την αντίληψη». Αντιθέτως τα ηλεκτρομαγνητικά σήματα, που κινούνται με την ταχύτητα του φωτός, εξαπλώνονται πολύ γρήγορα και εμπεριέχουν πολύ λίγες πληροφορίες.

Είναι φυσικό ότι ένα μέρος των «απεσταλμένων» θα χαθεί: θα κυριευθεί από το πεδίο βαρύτητας αστεριών και θα καεί, ένα μέρος θα καταστραφεί κατά τις εκρήξεις των αστέρων σούπερ νόβα, αλλά ένα ορισμένο μερίδιο μπορεί να βρεθεί σε πλανήτες με πιο ευνοϊκές συνθήκες, όπως αυτές της Γης. Εάν ο πλανήτης αποδειχθεί κατάλληλος, το βιολογικό σήμα δεν θα εξαφανιστεί σ’ αυτήν χωρίς να αφήσει ίχνη. Πέφτοντας, για παράδειγμα, στο νερό συγκεκριμένης θερμοκρασίας, το «σήμα» αρχίζει να αναπτύσσεται

. Στο DNA εμπεριέχεται κολοσσιαίος όγκος πληροφοριών - 109 μονάδες του γενετικού αλφαβήτου από τέσσερα «γράμματα» - τα νουκλεοτίδια. Να φανταστούμε όλες τις δυνατές εκδοχές συνδυασμών είναι απλώς αδύνατο. Έτσι εμφανίζεται η ζωή. Οι μοριακοί γενετιστές υποστηρίζουν ότι μόνο το 5% του ανθρώπινου DNA περιέχει χρήσιμες πληροφορίες. Το υπόλοιπο 95% είναι το "περισσεύον" μέρος του DNA, όπου κρύβεται το μυστικό της προέλευσης της ζωής, συμπεριλαμβανομένου και των χρήσιμων και αναγκαίων για την περαιτέρω ανάπτυξη της ανθρωπότητας πληροφοριών. Φαίνεται ότι για να πετύχουμε το επίπεδο της ανάπτυξής «τους», θα μπορούσαμε να φέρουμε εις πέρας την ίδια επιχείρηση για τη διάδοση της ζωής στον Γαλαξία τα επόμενα εκατομμύρια χρόνια.

Υπάρχει μια ακόμη σημαντική απόδειξη ότι η ζωή στη Γη "εισήλθε" από το Διάστημα. Πρόσφατες μικροβιολογικές μελέτες στο Ρωσικό Ινστιτούτο Διαστημικής Ιατρικής δείχνουν ότι η ζωή προέκυψε αμέσως μόλις εμφανιστηκαν οι απαραίτητες προϋποθέσεις. Εάν υπολογίσουμε ότι η διαπιστωμένη ηλικία του πρώτου γονιδίου της γης, τα 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια και η γεωλογική ηλικία σχηματισμού της Γης, τα 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια, είναι πολύ κοντινές, τότε εμείς κι εσείς είμαστε μαζί οι πιο πραγματικοί «εξωγήινοι».

Πηγή:iKypros

Πως δημιουργήθηκε η Σελήνη

Προσομοιώσεις σε υπολογιστή δείχνουν πως ένα μεγάλο και ταχέως κινούμενο σώμα συγκρούστηκε με τη Γη δημιουργώντας την Σελήνη

Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, η Σελήνη σχηματίστηκε από συντρίμμια που εκτινάχθηκαν στο Διάστημα όταν η Γη συγκρούστηκε και συγχωνεύτηκε με ένα άλλο σώμα στο μέγεθος του Άρη. Τώρα, όμως, Ευρωπαίοι ερευνητές εκτιμούν ότι το σώμα που προσέκρουσε στον πλανήτη μας ήταν ακόμα μεγαλύτερο και κατάφερε να διαφύγει μετά το ατύχημα.

Αν και θεωρείται πια σχεδόν σίγουρο ότι το φεγγάρι αποτελείται από συντρίμμια μιας πρόσκρουσης πριν από περισσότερο από 4 δισεκατομμύρια χρόνια, οι λεπτομέρειες αυτού του βίαιου συμβάντος παραμένουν ακόμα ασαφής.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η περιεκτικότητα της Σελήνης σε σίδηρο είναι διαφορετική από ό,τι της Γης, ένδειξη ότι ο δορυφόρος σχηματίστηκε από διαφορετικά δομικά υλικά. Η παρατήρηση αυτή, σε συνδυασμό με άλλες αναλύσεις, συνηγορούν στην κρατούσα θεωρία, σύμφωνα με την οποία η Σελήνη αποτελείται κυρίως από θραύσματα ενός σώματος που συγκρούστηκε με τη Γη σε σχετικά χαμηλές ταχύτητες και τελικά έγινε ένα μαζί της.

Υπάρχουν όμως και μελέτες που δεν συμφωνούν με αυτό το σενάριο -για παράδειγμα, η αναλογίες των διαφόρων ισοτόπων οξυγόνου και τιτανίου είναι σχεδόν ίδιες στη Γη και τη Σελήνη, ένδειξη μιας πιθανής κοινής προέλευσης.

Η νέα μελέτη, η οποία έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στην έγκριτη επιθεώρηση Icarus, προσφέρει τώρα μια διαφορετική εικόνα για τη βίαιη γέννηση του φεγγαριού. Η έρευνα βασίστηκε σε υπολογιστικά μοντέλα που δείχνουν ότι η Σελήνη θα μπορούσε να είχε σχηματιστεί από συντρίμμια που εκτινάχθηκαν στο Διάστημα όταν η Γη έπεσε θύμα εγκατάλειψης.

Συγκεκριμένα, τα μοντέλα δείχνουν ότι ένα σώμα μεγαλύτερο ακόμα κι από τον Άρη προσέκρουσε στη Γη με μεγάλη ταχύτητα και μετά συνέχισε την πορεία του, έχοντας χάσει ένα μικρό μόνο μέρος από τη μάζα του.

Η σύγκρουση αυτή θα είχε σχηματίσει έναν αιωρούμενο δίσκο από συντρίμμια πολύ θερμότερα από ό,τι προβλέπει η κρατούσα θεωρία. Οι προσομοιώσεις όμως δείχνουν ότι το μεγαλύτερο μέρος από τα συντρίμμια αυτά προέρχονταν από τη Γη, και όχι από το διερχόμενο σώμα, κάτι που δείχνει να εξηγεί τις παρόμοιες αναλογίες ισοτόπων.

Όπως πάντως επισημαίνει ο επικεφαλής της μελέτης, ο Άντρεας Ρόιφερ του Κέντρου Διαστήματος και Κατοικησιμότητας στη Βέρνη της Ελβετίας, η νέα θεωρία εξηγεί μεν καλύτερα τις παρατηρήσεις, θα πρέπει όμως να επιβεβαιωθεί με νέες προσομοιώσεις και αναλύσεις στα δείγματα της Σελήνης που έφεραν οι αποστολές Apollo τη δεκαετία του 1960.
Newsroom ΔΟΛ - www.bbc.co.uk - ww.nature.com physicsgg

Τέλειο κομμάτι ,τέλειο video

Τέλειο κομμάτι ,τέλειο video

Το παρατηρητήριο Kepler εξετάζει σε βάθος έναν ερυθρό γίγαντα

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα εργαλείο για να εξετάσουν βαθιά μέσα στην καρδιά ενός ετοιμοθάνατου άστρου, γνωστού και ως ερυθρού γίγαντα, την αστροσεισμολογία.




Το φως από τον κόκκινο γίγαντα μας βοηθάει στην έρευνα του εσωτερικού του

Η ανακάλυψη αυτή που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science, θα βοηθήσει τους ερευνητές να κατανοήσουν την τελική τύχη του Ήλιου, όταν πεθάνει σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια.



Ένας από τους ερευνητές, ο αστροσεισμολόγος Tim Bedding από το Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ, λέει ότι η ομάδα του χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA για να ψάξουν για ταλαντώσεις σε ένα μακρινό ‘φουσκωμένο’ κόκκινο γίγαντα που ονομάζεται KIC 6928997.

Ο Bedding υποστηρίζει πως όπως ακριβώς οι σεισμολόγοι χρησιμοποιούν τις σεισμικές δονήσεις για να εξετάσουν την εσωτερική δομή της Γης, έτσι και οι αστρονόμοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις ταλαντώσεις ή τις μεταβολές στη φωτεινότητα των άστρων για να μάθουν για τη δομή τους.

"Εξετάζοντας τις διακυμάνσεις στο φως που εκπέμπουν, μπορούμε να μετρήσουμε τις περιόδους των ταλαντώσεων που είναι μια επαναλαμβανόμενη κίνηση διαστολών και συστολών του άστρου, που οφείλονται στα κύματα που αναπηδούν στο εσωτερικό του”, τονίζει.

Ψάχνοντας για μοτίβα

Ο Bedding και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν την μαθηματική ανάλυση Fourier για να ψάξουν για ευδιάκριτα μοτίβα, βρίσκοντας τελικά 20 διαφορετικά σήματα ταλάντωσης.

"Χρειαστήκαμε 320 ημέρες παρατηρήσεων με το Κέπλερ για να διαλευκάνουμε τις πολύπλοκες ταλαντώσεις του άστρου”, λέει. “Είναι ταλαντώσεις με πολλά διαφορετικά μοτίβα συγχρόνως. Αυτές διαφέρουν πολύ λίγο μεταξύ τους, αλλά δείχνουν κύματα που ξεκινούν από το κέντρο του άστρου προς την επιφάνεια."

Σύμφωνα με τον Bedding, τα άστρα δεν έχουν ενιαία μορφή παντού, όμως όλα γίνονται πιο καυτά και πυκνότερα προς τον πυρήνα. Τα μοτίβα σε αυτές τις ταλαντώσεις δείχνουν τις αλλαγές στην πυκνότητα.

"Θα είμαστε κάποια στιγμή σε θέση να μάθουμε για την πυκνότητα και τη θερμοκρασία στο εσωτερικό τους. Καθώς δε διατρέχουμε το εσωτερικό τους, δεν ξέρουμε αν αυτές αυξάνονται σταδιακά ή ξαφνικά".

"Επίσης, η πυρηνική σύντηξη λαμβάνει χώρα κάπου στο μέσον. Δεν υπάρχουν πυρηνικές αντιδράσεις στην επιφάνεια."

"Οι κόκκινοι γίγαντες είναι πολύ μεγαλύτεροι από τον Ήλιο, αλλά η περιοχή όπου οι συμβαίνουν οι πυρηνικές αντιδράσεις είναι σχετικά μικρή. Με την έρευνα θα μάθουμε τι συμβαίνει εκεί μέσα, αν υπάρχει μόνο υδρογόνο, ή αν θα μπορούσε να υπάρχει σύντηξη ηλίου.”

Πηγή: ABC

Εικόνες αποκαλύπτουν εκπληκτικές εκρήξεις στην Ιώ, το ηφαιστειακό φεγγάρι του Δία

Εκπληκτικές εικόνες από το διαστημόπλοιο Galileo, το οποίο ήταν σε τροχιά γύρω από τον Δία μεταξύ 1995 και 2003, δείχνουν εκρήξεις στην Ιώ, ένα από τα φεγγάρια του Δία.

Ωστόσο, αυτές οι καταστροφικές εκρήξεις στην Ιώ θέτουν σε δεύτερη μοίρα το νέφος που ξεκίνησε σαν μανιτάρι, ύψους 20 χιλιομέτρων, από το ηφαίστειο Grimsvotn της Ισλανδίας.



Με τους μπλε χρωματισμούς στον ορίζοντα, το ηφαιστειακό φεγγάρι του Δία, έχει μια μαγευτική ομορφιά. Εκρηκτική: Στην κορυφή αυτής της εικόνας, μια τεράστια έκρηξη ύψους 150 χιλιομέτρων υψώνεται πάνω από την επιφάνεια. Χαμηλότερα στην εικόνα, κοντά στο όριο της σκιάς, είναι ένα δεύτερο, σαν δακτυλίδι, λοφίο – ύψους 70 χιλιομέτρων.

Η εικόνα αυτή καταγράφηκε αρχικά στις 28 Ιουνίου του 1997 από μια απόσταση περίπου 500.000 χιλιόμετρα.

Η Ιώ, η οποία περιστρέφεται γύρω από τον γιγάντιο πλανήτη Δία, είναι ένας κόσμος με τα πιο ενεργά ηφαίστεια στο ηλιακό σύστημα.

Μόλις την περασμένη εβδομάδα αποκαλύφθηκε ότι επιστήμονες της NASA ανακάλυψαν έναν απέραντο ωκεανό από λιωμένο πέτρωμα κάτω από τη επιφάνεια της Ιούς, δίνοντας έτσι στο φεγγάρι την εμφάνιση μιας πίτσας (κάτω εικόνα).



Παρά το γεγονός ότι έχει μόνο το ένα τέταρτο της διαμέτρου της Γης, η Ιώ παράγει περίπου 100 φορές περισσότερη λάβα από όλα τα ηφαίστεια του πλανήτη μας μαζί, ενώ έχει πάνω από 400 ενεργά ηφαίστεια.

Επιστήμονες στα πανεπιστήμια της Καλιφόρνιας και του Μίτσιγκαν ανακάλυψαν ροές λάβας από έναν ωκεανό μάγματος 30-40 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της Ιούς και με πάνω από 45 χιλιόμετρα βάθος.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι το υλικό της επιφάνειας της Ιούς συνεχώς αναπληρώνεται.

Η ηφαιστειακή δραστηριότητα προκαλείται από την πάρα πολύ ισχυρή έλξη του γιγάντιου Δία στο εσωτερικό της Ιούς, κάτι σαν την παλιρροιακό έλξη της Σελήνης στον δικό μας πλανήτη.

Τα ηφαίστεια της Ιούς ήταν μια έκπληξη για τους αστρονόμους, όταν για πρώτη φορά φωτογραφήθηκαν από τα δύο διερχόμενα διαστημόπλοια Voyagers της NASA, στα τέλη της δεκαετίας του 1970.

Ο δε υπόγειος ωκεανός της λιωμένης λάβας εντοπίστηκε από την ανάλυση των δεδομένων που συγκεντρώθηκαν από την διαστημοσυσκευή Galileo, που ήταν επί οκτώ χρόνια σε τροχιά γύρω από τον Δία.

Οι επιστήμονες μετά την ανάλυση των δεδομένων προσδιόρισαν μάλιστα πως το είδος του λιωμένου βράχου, ήταν lherzolite, ένα ηφαιστειακό πέτρωμα που βρίσκεται στο Spitzbergen της Σουηδίας.

Daily Mail

Μια Μακρινή Έκδοση του Ηλιακού μας Συστήματος

Πόσο κοινά είναι τα πλανητικά συστήματα σαν το δικό μας; Ίσως αρκετά κοινά καθώς αρκετά συστήματα πλανητών σαν το δικό μας Ηλιακό Σύστημα έχουν ανακαλυφθεί χρησιμοποιώντας μια νέα τεχνική.

Η τεχνική, που ονομάζεται βαρυτική μικρο-εστίαση (gravitational microlensing), αναζητά αλλαγές της φωτεινότητας στο αστρικό φως καθώς ένα αστέρι με πλανήτες στο προσκήνιο τυχαίνει σχεδόν ακριβώς μπροστά από ένα πιο μακρινό αστέρι.
Το φως του μακρινού αστεριού ελαφρώς εκτρέπεται με προβλέψιμο τρόπο από τη βαρύτητα του πλησιέστερου συστήματος.
Μια λεπτομερής ανάλυση του συστήματος OGLE-2006-BLG-109 έχει συσχετίσει διακυμάνσεις φωτεινότητας με δύο πλανήτες που μοιάζουν με τον Δία και τον Κρόνο από το δικό μας Ηλιακό Σύστημα. Αυτή η ανακάλυψη φέρνει το δελεαστικό συμπέρασμα ότι εσωτερικοί πλανήτες σαν τη Γη, θα μπορούσαν επίσης να είναι κοινοί. Στην παραπάνω εικόνα απεικονίζεται μια καλλιτεχνική αντίληψη για το πώς το πλανητικό σύστημα BLG-109 μπορεί να μοιάζει.
http://www.tsene.com

Η NASA ΜΑΘΑΙΝΕΙ… ΑΡΧΑΙΑ Ελληνικά.!! ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥΣ…!!

Ένα μοναδικό κεραμικό υλικό, που υπήρχε στα αρχαία ελληνικά αγγεία, αναλύει η NASA, για να εκμεταλλευτεί τις ιδιότητές του, στη μόνωση των διαστημοπλοίων της!

Το περίφημο μελανό υάλωμα των αττικών αγγείων, αυτό που πολλοί προσπάθησαν αλλά κανένας δεν κατόρθωσε να μιμηθεί, είναι στην ουσία ένα νανοϋλικό με ιδιαίτερες χημικές και μηχανικές ιδιότητες. Τέτοιες ώστε πρόσφατα προσείλκυσε το ενδιαφέρον της NASA η οποία αναζητεί στη σύστασή του μυστικά για να βελτιώσει τη μόνωση των διαστημοπλοίων της! Μια θυγατρική της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας, NASA, ξεκίνησε μαζί με το Μουσείο Γκετί – και με μια παχυλή χρηματοδότηση 800.000 δολαρίων – μελέτες για να διερευνήσει τη σύστασή τους.

Η NASA ενδιαφέρεται κυρίως για το περίφημο μελανό υάλωμα των αγγείων, αναζητώντας σε αυτό μυστικά που θα μπορούσαν να τη βοηθήσουν να βελτιώσει την ανθεκτικότητα των κεραμικών που χρησιμοποιεί για τη μόνωση των διαστημοπλοίων της.

Πηγή: dete.gr

Ανακαλύφθηκε ο αρχαιότερος σπειροειδής γαλαξίας

.... και ο πιο μακρινός, σε απόσταση σχεδόν 11 δισ. ετών

Καλλιτεχνική απεικόνιση του γαλαξία BX442 και του συνοδού του νάνου γαλαξία

Οι αστρονόμοι παρατήρησαν τον αρχαιότερο και μακρινότερο σπειροειδή γαλαξία που έχουν έως τώρα δει στο σύμπαν. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 10,7 δισεκατομμυρίων ετών, κοντά στις εσχατιές του ορατού σύμπαντος, πολύ πιο μακριά και πιο πίσω στο χρόνο από ό, τι θεωρούσαν έως τώρα δυνατό οι επιστήμονες για ένα τέτοιου είδους γαλαξία.

Η απρόσμενη και σημαντική ανακάλυψη είναι πιθανό να οδηγήσει σε αναθεώρηση των αντιλήψεων για τη δημιουργία των γαλαξιών στο πρώιμο σύμπαν. Οι αστρονόμοι πίστευαν ότι είναι αδύνατο να υπάρξει γαλαξίας με καλοσχηματισμένους σπειροειδείς βραχίονες στην ταραχώδη «παιδική» ηλικία του σύμπαντος, όταν κοσμικά νέφη και άστρα συγκρούονταν, κάτι που δεν άφηνε εύκολα περιθώριο για συμμετρικές γαλαξιακές δομές.

Οι Αμερικανοί και Καναδοί ερευνητές, με επικεφαλής τον Ντέηβιντ Λο του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής του πανεπιστημίου του Τορόντο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, το «Science» και το «New Scientist», έκαναν την παρατήρηση, ενώ χρησιμοποιούσαν το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ» για να φωτογραφίσουν στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος 306 πολύ μακρινούς γαλαξίες. Αναλυτικότερες παρατηρήσεις έγιναν στη συνέχεια από το αστρονομικό παρατηρητήριο Κεκ πάνω στο ηφαιστειακό όρος Μάουνα Κέα της Χαβάης.

Ο νέος γαλαξίας, με την ονομασία ΒΧ442, που παρατηρήθηκε στην κατεύθυνση του αστερισμού του Πήγασου όπως ήταν τρία περίπου χρόνια μετά την «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ), είναι πολύ παλαιότερος και πολύ πιο απομακρυσμένος, κατά αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια, σε σχέση με τους έως τώρα σπειροειδείς γαλαξίες που έχουν ανακαλυφθεί. Σε τόσο πρώιμο στάδιο της εξέλιξης του σύμπαντος, οι αρχαίοι γαλαξίες έχουν συνήθως ακανόνιστα σχήματα και όχι συμμετρικά όπως τα σπειροειδή.

Σήμερα πια υπάρχουν αρκετοί σπειροειδείς γαλαξίες, ανάμεσα στους οποίους και ο δικός μας, οι οποίοι έχουν πολλά νέα άστρα, ενώ παράλληλα υπάρχουν και πολλοί ελλειπτικοί γαλαξίες που έχουν συνήθως πιο παλιά άστρα. Τα δύο τρίτα των φωτεινών γαλαξιών που έχουν εντοπιστεί (γιατί υπάρχουν και σκοτεινοί που είναι αόρατοι), είναι σπειροειδείς.

Οι επιστήμονες επίσης έχουν ήδη βρει ενδείξεις για μία τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο του ασυνήθιστου γαλαξία, ο οποίος έχει διάμετρο περίπου 50.000 ετών φωτός, σχεδόν τη μισή από το δικό μας. Ο πρώτος σπειροειδής γαλαξίας που παρατηρήθηκε στην ιστορία, ήταν αυτός της «Δίνης», το 1845, στην Ιρλανδία.

Στην πραγματικότητα όμως, σήμερα πια ο αρχαίος σπειροειδής γαλαξίας ΒΧ442 μπορεί να μην έχει διατηρήσει τους τρεις όμορφους σπειροειδείς-γεμάτους αέρια και άστρια-βραχίονές του. Είναι πολύ πιθανό ότι θα έχει ήδη συγκρουστεί με ένα άλλο γείτονά του, σχηματίζοντας πια ένα νέο άμορφο ελλειπτικό γαλαξία. Μια ανάλογη μοίρα κατά πάσα πιθανότητα περιμένει και τον δικό μας γαλαξία, όταν θα συγκρουστεί μετωπικά με τον γαλαξία της Ανδρομέδας μετά από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια. 

Πηγή: ΑΜΠΕ - universetoday.com physicsgg

O γυρος της Γης με τα μάτια ενός 18χρονου Κροάτη

Δανείστηκε εικόνες και στιγμιότυπα από διάφορα βίντεο του διεθνή διαστημικού σταθμού

και ιδού το αποτέλεσμα!Τα λόγια περιττεύουν

This is Our Planet from Tomislav Safundžić on Vimeo.

Hurricane season 2012.Δορυφόρος συλλαμβάνει τη γέννηση ενός τυφώνα.

Δορυφόρος συλλαμβάνει τη δημιουργία του εικονιζόμενου τυφώνα ονομαζόμενο ως και σύστημα υψηλής πίεσης 90Ε στον Ανατολικό Ειρηνικό Ωκεανό.
Το εθνικό κέντρο τυφώνων της Αμερικής NHC(national hurricane center)σημείωσε πως ο τυφώνας βρίσκεται κάπου  775 μίλια νοτιοδυτικά του manzanillo στο Μεξικό δείχνοντας σημάδια μεγαλύτερης οργάνωσης και αυτό γιατί τον ευνοούν οι κλιματικές συνθήκες που επικρατούν στον Ειρηνικό με θερμοκρασία νερού 80F (26.6 βαθμούς Κελσίου).
Αυτό το βαρομετρικό σύστημα υψηλής πίεσης έχει κατά 90% πιθανότητες να μεταμορφωθεί σε μια φονική τροπική καταιγίδα που θα πάρει το όνομα Gilma.
Πηγή: NASA Goddard Space Flight Center.

 

Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

Δευτέρα, 23 Ιουλίου




Παρακολουθήστε την σελήνη να γίνεται όλο και πιο παχιά από νύχτα σε νύχτα καθώς περνάει κάτω από τον Άρη, τον Κρόνο και τον Στάχυ.

Τρίτη, 24 Ιουλίου

Μια περιοχή του καλοκαιρινού ουρανού που η ιδιαιτερότητά της εκτιμάται καλύτερα αν αφήσουμε το τηλεσκόπιο κατά μέρος και κοιτάξουμε με γυμνό οφθαλμό είναι ο αστερισμός τηςΑσπίδας. Το κυρίαρχο σημείο του είναι το Αστρικό νέφος της Ασπίδας, ένας πυκνός, φωτεινός όμιλος από αστέρια του γαλαξία μας που καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του αστερισμού αυτού. Σε έναν σκοτεινό και διαυγή ουρανό, αυτό το φαινόμενο φαίνεται σαν ένα πραγματικό ατμοσφαιρικό σύννεφο. Με πιο προσεχτική παρατήρηση όμως, η πραγματική φύση του αποκαλύπτεται στον παρατηρητή. Άξια προσοχής και παρατήρησης (με τηλεσκόπιο) είναι το ανοιχτό σμήνος Μ26 και το πολύ όμορφο σφαιρωτό σμήνος Μ11.

Τετάρτη, 25 Ιουλίου


Η σελήνη, λίγες ώρες πριν το πρώτο τέταρτο βρίσκεται κάτω από τον Κρόνο και στα αριστερά του Στάχυ.
Αν και ο Κρόνος παραμένει στον βραδινό ουρανό μέχρι το φθινόπωρο, αυτό το καλοκαίρι προσφέρει καλύτερη θέα του πλανήτη, με τηλεσκόπιο. Ο αέριος γίγαντας είναι μεγαλύτερος και βρίσκεται ψηλότερα στον ουρανό τώρα από ότι θα είναι αργότερα φέτος, δύο παράγοντες που βελτιώνουν την εμφάνισή του τηλεσκοπικά. Αυτή την εβδομάδα, ο Κρόνος παρουσιάζει ένα δίσκο που μετρά 17" κατά μήκος του ισημερινού και ένα σύστημα δακτυλίων που εκτείνεται στα 38" και έχει κλίση 13° ως προς εμάς.

Πέμπτη, 26 Ιουλίου

Πρώτο τέταρτο της σελήνης στις 11:57 π.μ.
Μετά τις 11 το βράδυ, το Μεγάλο Τετράγωνο του Πήγασου βρίσκεται ανατολικά και ισορροπεί στην μια του γωνία, σημάδι για τον αναπόφευκτο ερχομό του φθινοπώρου.


Παρασκευή, 27 Ιουλίου


Περίπου μία ώρα μετά την ανατολή του Δία και σχεδόν τρεις ώρες πριν την ανατολή του ήλιου, η Αφροδίτη βγαίνει πάνω από τον ανατολικό ορίζοντα. Ο λαμπρός πλανήτης φέγγει με μέγεθος -4,6 και στέκεται πάνω από 20° ψηλά στα ανατολικά. Η Αφροδίτη είναι επίσης ένας καλός στόχος με τηλεσκόπιο. Δείχνει τώρα 30 " διάμετρο δίσκου που είναι λίγο περισσότερο από το ένα τρίτο φωτισμένος.




Σάββατο, 28 Ιουλίου


Ο λαμπρός Αντάρης φέγγει κάτω και στα δεξιά της σελήνης.
Ο Ερμής είναι σε κατώτερη σύνοδο, περνώντας ανάμεσα στον ήλιο και τη Γη στις 11 μ.μ. Ο πλανήτης θα εμφανιστεί ξανά στα μέσα Αυγούστου πριν τα χαράματα.
Κυριακή, 29 Ιουλίου


Η ετήσια βροχή διαττόντων δέλτα Υδροχοΐδες φθάνει στο αποκορύφωμά της απόψε. Η σελήνη δύει περίπου στις 3 π.μ. και βοηθά στην καλύτερη θέαση της βροχής, στην αρχή και μέχρι το τέλος του λυκαυγούς Για να διαπιστώσετε ότι κάποιο μετέωρο είναι όντως μετέωρο των Υδροχοΐδων από τα τόσα μόρια σκόνης που καίγονται πάνω στη γήινη ατμόσφαιρα, ακολουθήστε το ίχνος της πορείας του φωτός προς τα πίσω. Ένα τέτοιο μετέωρο φαίνεται ότι προέρχεται από τον αστερισμό του Υδροχόου.
.Η σελήνη είναι σε περίγειο, στο πιο κοντινό σημείο της τροχιάς της γύρω από τη Γη, στις 11:27 π.μ. Τότε θα βρίσκεται σε απόσταση 367.315 χιλιόμετρα.





Το Νεφέλωμα Dumbbell, Μεσιέ 27 (M27, NGC 6853) είναι ίσως το πιο όμορφο πλανητικό νεφέλωμα στον ουρανό και ήταν το πρώτο πλανητικό νεφέλωμα που ανακαλύφθηκε ποτέ. Στις 12 Ιουλίου 1764, ο Charles Messier ανακάλυψε αυτή τη νέα συναρπαστική κατηγορία αντικειμένων. Το περιγράφει ως ένα οβάλ νεφέλωμα χωρίς αστέρια. Το όνομα "Dumbbell" ανάγεται στην περιγραφή από τον John Herschel, ο οποίος συνέκρινε επίσης σε "δικέφαλο αλτήρα." Η φωτογραφία αυτή του Μ27, τουΘεόδωρου Θεοδωρίδη, είναι τραβηγμένη με τηλεσκόπιο Takahashi Mewlon-180, με φωτογραφική μηχανή 400D (11 φωτογραφίες των 600 δευτερολέπτων, ISO 1600).

Bίντεο: πως δημιουργείται ένας γαλαξίας

Μια εντυπωσιακή προσομοίωση σε υπολογιστή


Στο βίντεο που ακολουθεί περιγράφεται ο σχηματισμός ενός γαλαξία. Με πράσινο χρώμα απεικονίζεται (κυρίως) το αέριο υδρογόνο και ο χρόνος (κάτω δεξιά) - ξεκινώντας μετά την Μεγάλη Έκρηξη - εκφράζεται σε δισεκατομμύρια χρόνια. Η σκοτεινή ύλη είναι παρούσα αλλά δεν φαίνεται.
Καθώς η προσομοίωση αρχίζει το αέριο υδρογόνο έλκεται και συσσωρεύεται σε περιοχές στις οποίες η βαρύτητα είναι μεγαλύτερη. Σύντομα πολλοί πρωτο-γαλαξίες σχηματίζονται, περιστρέφονται και αρχίζουν να συγχωνεύονται.
Μετά από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια δημιουργείται ένα σαφώς καθορισμένο κέντρο που κυριαρχεί σε μια περιοχή με διάμετρο 100000 έτη φωτός και αρχίζει να μοιάζει με δίσκο γαλαξία. Ωστόσο, μετά από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια αυτός ο «πρώιμος» γαλαξίας συγκρούεται με έναν άλλο γαλαξία και καθώς φτάνουμε στο μισό της σημερινής ηλικίας του σύμπαντος αναπτύσσεται ένας μεγαλύτερος δίσκος.
Στη συνέχεια όλες οι μικρότερες συγκεντρώσεις ύλης - μικροί δορυφόροι γαλαξίες - απορροφώνται από τον μεγαλύτερο.
Η προσομοίωση ολοκληρώνεται όταν φθάνουμε στην σημερινή ηλικία του σύμπαντος.Κάπως έτσι σχηματίστηκε και ο γαλαξίας μας, αν και οι συγχωνεύεις με άλλους γαλαξίες δεν τελείωσαν γι αυτόν. Συνεχίζει να καταβροχθίζει μικρούς νάνους γαλαξίες που βρίσκονται στη γειτονιά του.



http://youtu.be/h9za1CP9ImA http://youtu.be/h9za1CP9ImA


apod.nasa.gov physicsgg

Όταν ο ήλιος μας θα μετατραπεί σε supernova

Σε ένα εντυπωσιακό νεφέλωμα παρόμοιο με αυτό της φωτογραφίας εκτιμάται ότι θα μετατραπεί ο Ήλιος μας σε περίπου πέντε δισ. χρόνια. Το φαινόμενο δεν αποτελεί καλλιτεχνική απεικόνιση του ηλιακού θανάτου, αλλά μια πραγματική φωτογραφία του Νεφελώματος Ντάμπελ που τράβηξε ο φωτογράφος Μπιλ Σνάιντερ.
Τα θεαματικά χρώματα του Νεφελώματος Ντάμπελ οφείλονται, σύμφωνα με τους επιστήμονες, στην έκλυση υδρογόνου και οξυγόνου

Το συγκεκριμένο νεφέλωμα, γνωστό και ως Μ27, βρίσκεται 1.360 έτη φωτός μακριά από τη Γη και είναι ορατό με τη βοήθεια ερασιτεχνικών τηλεσκοπίων ή ακόμη και με… κιάλια. Ο εντοπισμός του μπορεί να έγινε κατά λάθος μέσα στον 18ο αιώνα, ωστόσο οι ειδικοί ακόμη δεν έχουν κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο τα «ετοιμοθάνατα» άστρα εκλύουν αέρια.

«Το Μ27, αποτελεί ένα εκ των πλέον λαμπερών νεφελωμάτων στον ουρανό και το κοινό μπορεί να το εντοπίσει με κιάλια εάν κοιτάξει με κατεύθυνση προς τον αστερισμό της Αλεπούς (Vulpecula)» εξηγεί η NASA, η οποία παρουσιάζει την εντυπωσιακή φωτογραφία ως «εικόνα της ημέρας» στην ιστοσελίδα της.

43η επέτειος προσελήνωσης! Συνωμοσία ή πραγματικότητα;

Η αποστολή APOLLO 11 ήταν μέρος του προγράμματος APOLLO της NASA, που τελικό στόχο είχε την προσεδάφιση ανθρώπων στην Σελήνη. Η αποστολή εκτοξεύτηκε από το διαστημικό κέντροKennedy στις 16 Ιουλίου 1969 στις 13:32UTC με έναν πύραυλο Κρόνος V και τριμελές πλήρωμα αποτελούμενο από τους Neil Armstrong, Buzz Aldrin,Michael Collins.  Λίγο αργότερα μπήκε σε πορεία προς την Σελήνη και μετά από ένα ταξίδι τριών ημερών τέθηκε σε τροχιά γύρω από το δορυφόρο της Γης. Μετά από μερικές περιφορές γύρω από την Σελήνη οι Armstrong και Aldrinμπήκαν στην σεληνάκατο Eagle (αετός), και αποχωρίστηκαν από το όχημα διακυβέρνησης Columbia στο οποίο παρέμεινε ο τρίτος αστροναύτης ο Collins. Η κάθοδος της σεληνακάτου κράτησε περίπου 12 λεπτά, δυσκόλεψε όμως λόγω προβλημάτων στον υπολογιστή του σκάφους, αλλά και όταν διαπιστώθηκε ότι η τοποθεσία που είχε επιλεγεί δεν ήταν αρκετά ομαλή. Έτσι ο Armstrong ανέλαβε τον χειροκίνητο έλεγχο της πτήσης, επιλέγοντας επί τόπου άλλο σημείο προσελήνωσης. Τελικά ο Αετός προσεληνώθηκε στη «Θάλασσα της Ηρεμίας», στις 20:17 UTC της 20^ης Ιουλίου. Τα πρώτα λόγια που μεταδόθηκαν από την επιφάνεια της Σελήνης ήταν, Houston, Tranquility Base here. The eagle has landed.

Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα; Πραγματικά προσεληνωθήκαμε στο Φεγγάρι; Οι περισσότεροι έτσι νομίζουν. Αποφασίστε μόνοι σας καθώς εξιχνιάζουμε τα στοιχεία!

Τον Φεβρουάριο του 2001, προβλήθηκε στο Αμερικανικό κανάλι FOX TV ένα ρεπορτάζ με τίτλο “Conspiracy Theory: Did we land on the Moon?” «Θεωρία Συνωμοσίας: Πατήσαμε στην Σελήνη;» Το κείμενο που ακολουθεί  προέρχεται από το συγκεκριμένο ρεπορτάζ.

Μετάφραση, επεξεργασία: ομάδα Ερ.Ε.Ν.Ζω http://erenzw.blogspot.gr/

Ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι για να πιστέψουν αυτό το μικρό βήμα του ανθρώπου, χρειάζεται ένα γιγάντιο άλμα πίστης!

Καθώς μελετήθηκαν τα στιγμιότυπα της προσελήνωσης, βρέθηκαν πολλές ανακολουθίες. 

Καταρχάς είδαν την Αμερικανική σημαία να ανεμίζει αν και δεν υπάρχει αέρας. (στην φωτογραφία δεν μπορεί να φανεί, αλλά στην ταινία φαίνεται πεντακάθαρα η σημαία να ανεμίζει!)  

Παρατηρήθηκε ότι παρά την ευκρίνεια του διαστήματος στις φωτογραφίες και τις ταινίες, δεν φαίνονταν κανένα άστρο στον μαύρο ουρανό της Σελήνης! 

Θεωρητικά η απουσία ατμόσφαιρας η οποία έχει ως αποτέλεσμα το σκοτεινό ουρανό ακόμα και κατά την διάρκεια της σεληνιακής ημέρας, θα έκανε ευκολότερη την παρατήρηση των άστρων!

Επίσης, ενώ η σεληνάκατος προσγειώθηκε με πίεση 5000 κιλών γιατί δεν υπάρχει κρατήρας κάτω από το σκάφος, κάτω από την πανίσχυρη πυραυλική μηχανή του;

Για αρχή αυτά τα ερωτήματα έπεισαν πολλούς ότι δεν στείλαμε ανθρώπους στη Σελήνη και ότι κάτι άλλο κρύβετε από πίσω! Όσο εξωπραγματικό και να φαίνεται το 20% των αμερικανών έχει πιστή ότι δεν πήγαμε ποτέ! Είναι δυνατόν η NASA να ξεγέλασε την ανθρωπότητα;

Σύμφωνα με έναν πρώην αστροναύτη είναι απόλυτα εφικτό!

Ο Brian O’Leary ήταν αστροναύτης της NASA την δεκαετία του 60’ και ήταν επιστημονικός σύμβουλος στη διάρκεια των αποστολών APOLLO στη Σελήνη:«αναφερόμενος στις αποστολές του APOLLO δεν μπορώ να πω με σιγουριά 100% ότι αυτοί οι άνθρωποι περπάτησαν στην Σελήνη! Είναι πιθανό η NASA να συγκάλυψε την ιστορία για να προλάβει και να είναι υποτίθεται η πρώτη που κατόρθωσε να πάει στην Σελήνη»

Είναι πιθανό η NASA να συγκάλυψε την ιστορία για να προλάβει και να είναι  υποτίθεται η πρώτη που κατόρθωσε να πάει στην Σελήνη; Ήταν τόσο σημαντική η πρωτιά στο φεγγάρι ώστε να γίνει μια τόσο μεγάλη απάτη;

Για να απαντήσουμε σε αυτό θα πρέπει να πάμε πίσω 43 χρόνια όταν Αμερικανοί και Σοβιετικοί ήταν εγκλωβισμένοι σε έναν αγώνα για την κυριαρχία του πλανήτη! Οι άνθρωποι υπέθεταν ότι το έθνος που θα νικούσε στον αγώνα του διαστήματος θα κέρδιζε και τον ψυχρό πόλεμο. Ήταν λίγο πολύ μια εποχή εθνικής υστερίας.

 

Τα πρωτοσέλιδα των Σοβιετικών εφημερίδων την

εποχή που πρώτοι έστελναν στο διάστημα τον 
πρώτο δορυφόρο του κόσμου! Τον Sputnik

Στις 4 Οκτωβρίου 1957 οι Σοβιετικοί τρομοκράτησαν την Αμερική όταν έστειλαν στο διάστημα τον πρώτο δορυφόρο του κόσμου! Τον Sputnik!

Οι New York Times αναγκάστηκαν να δημοσιεύσουν ένα άρθρο που εξηγούσε στους αμερικανούς ότι δεν μετέφερε πυρηνικές βόμβες για να τις ρίξει στην Νέα Υόρκη! Ο φόβος του κοινού γα πυρηνική καταστροφή εντείνονταν, καθώς οι ρώσοι προηγούνταν στον αγώνα για την κατάκτηση του διαστήματος. Πολλοί φοβήθηκαν ότι ο απώτερος στόχος της Σοβιετικής Ένωσης ήταν να εγκαταστήσει βάση πυραύλων στη Σελήνη. Εντωμεταξύ το διαστημικό πρόγραμμα της Αμερικής συναντούσε δυσκολίες ακόμα και στο να σηκώσει τα διαστημόπλοια από το έδαφος. Η πιθανότητες να φτάσουν στη Σελήνη και να επιστρέψουν με ασφάλεια στη Γη ήταν περίπου 0,0027%! Με άλλα λόγια απειροελάχιστες.   

Αν οι αποστολές του APOLLO ήταν μια μεγαλειώδης απάτη πως συντελέστηκε;

Ο Bill Kaysing ήταν αναλυτής και μηχανολόγος, και εργαζόταν σε έναν από τους προμηθευτές της NASA, και συγκεκριμένα στην εταιρία Rocktdyne, η οποία είχε αναλάβει τμήμα της εξέλιξης του κινητήρα των αποστολών APOLLO. Σύμφωνα με τον Kaysing η εκτόξευση του διαστημοπλοίου ήταν πραγματική αλλά ποτέ δεν έστειλαν αστροναύτες στη Σελήνη: «Οι αστροναύτες εκτοξεύτηκαν με το Saturn 5 για να δικαιολογήσουν την εξαφάνιση τους και απλά περιστράφηκαν γύρω από την Γη για 8 ημέρες. Στο ενδιάμεσο έδειχναν αυτές τις πλαστές φωτογραφίες των αστροναυτών στην Σελήνη. Αλλά την 8^η ημέρα ο θαλαμίσκος του διαστημοπλοίου αποκολλήθηκε και κατέβηκε στην Γη όπως φαίνεται στην ταινία! Αυτό που πολλοί πιστεύουν είναι ότι είπαν: Αν δεν μπορείς να το κάνεις, προσποιήσου ότι το έκανες!»

Ο Kaysing πιστεύει ότι η NASA με τα 40 δις δολάρια προϋπολογισμό είχε την δυνατότητα να σκηνοθετήσει την απάτη σε περίπτωση που δεν θα κατόρθωνε να φτάσει στην Σελήνη:«αυτό που με κάνει να πιστεύω ότι η NASA  και η Κυβέρνηση σκηνοθέτησαν την δήθεν προσελήνωση ήταν ότι τεχνικά δεν μπορούσαν να το κατορθώσουν και έπρεπε να βρουν μια εναλλακτική λύση που θα την πίστευε το κοινό.» Ο Kaysing πιστεύει ότι η προσελήνωση πραγματοποιήθηκε στην έρημο της Nevada στην περιοχή 51: «Η περιοχή 51 είναι από τις πιο αυστηρά φυλασσόμενες εγκαταστάσεις στις Η.Π.Α. Αν κατορθώσεις να μπεις μέσα για να βρεις πληροφορίες μπορεί να δολοφονηθείς χωρίς καμιά προειδοποίηση.»

Φωτογραφίες της περιοχής 51 που τραβήχτηκαν από το ρωσικό δορυφόρο αποκαλύπτουν όχι μόνο ολόκληρα υπόστεγα που μοιάζουν με κινηματογραφικά πλατό, αλλά και άγονες σεληνιακές περιοχές που «τυχαία» είναι γεμάτες με κρατήρες!

Συγκρίνετε την αριστερή φωτογραφία που υποτίθεται τραβήχτηκε

από το APOLLO 10, με την δορυφορική φωτογραφία δεξιά

που τραβήχτηκε από την περιοχή 51

Θα μπορούσε η σεληνάκατος να ήταν ένα μοντέλο που χαμηλώθηκε με καλώδια σε ένα κινηματογραφικό σκηνικό;

Ο Kaysing υποστηρίζει ότι αυτό μπορεί να εξηγεί την απουσία του ήχου της μηχανής στην αυθεντική ταινία της NASA, καθώς και την έλλειψη φλόγας κατά την αποχώρηση των αστροναυτών από την Σελήνη: «Ο ήχος μιας πυραυλικής μηχανής φτάνει τα 140db έως 150db. Δηλαδή είναι πολύ θορυβώδης. Πως είναι δυνατόν να ακούγονται οι φωνές των αστροναυτών πάνω από τον θόρυβο της πυραυλικής μηχανής;»

Λίγους μήνες πριν την ιστορική προσεδάφιση στην Σελήνη έγινε μια δοκιμαστική πτήση του πρωτότυπου σκάφους προσεδάφισης. Ενώ οι κάμερες της NASA καταγράφουν την δοκιμαστική πτήση, ο Neil Armstrong αγωνίζεται να ισορροπήσει το δυσκολοκυβέρνητο σκάφος. Τότε περίπου στα 90 μέτρα ύψος το σκάφος φεύγει τελείως εκτός ελέγχου. Την τελευταία στιγμή ο Armstrong εκτοξεύεται από το κάθισμα, και σώζετε! Αν το σκάφος ήταν τόσο ασταθές και δύσκολο στην διακυβέρνηση του σε ένα τόσο ελεγχόμενο περιβάλλον στην Γη, πως μπόρεσε να προσεδαφιστεί άψογα στο άγνωστο περιβάλλον της Σελήνης; 

Ο Armstrong δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση του προσγειώνετε στο χώρο

 τον δοκιμών και σώζει την ζωή του, ενώ το πρωτότυπο της σεληνακάτου

 βρίσκετε μέσα στις φλόγες μετά την πτώση του. Μερικούς μήνες αργότερα

 σε τελείως ξένο περιβάλλον ο Armstrong θα εκτελέσει μια άψογη

προσγείωση στην Σελήνη!!!

Κρατήρας προσελήνωσης και σεληνιακή σκόνη

«Το γεγονός ότι δεν υπάρχει κρατήρας κάτω από το σκάφος προσεδάφισης είναι ένα από τα πιο συντριπτικά στοιχεία που επιβεβαιώνουν την απάτη» σύμφωνα με τον Kaysing. Είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει κανένας κρατήρας για καμιά από τις έξι προσεδαφίσεις στην Σελήνη, την στιγμή που ο κινητήρας είχε ισχύ πρόωσης της τάξης των 44.000Ν (10.000lbf)!

Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο..αν πράγματι είχαν φτάσει στην Σελήνη, η σκόνη που θα είχε σηκωθεί κατά την προσελήνωση, θα έπρεπε στην συνεχεία μέρος της να καθίσει πάνω στο σκάφος, και να βρίσκαμε ίχνη της πάνω σε αυτήν από τις φωτογραφίες! Σε καμιά όμως φωτογραφία δεν υπάρχουν ίχνη σκόνης πάνω στις σεληνακάτους!

Ενώ κατά την προσελήνωση ο κινητήρας των 40.000 Ν θα έπρεπε να

 σηκώσει ένα σύννεφο σκόνης το οποίο στην συνέχεια θα έπρεπε

 μέρος του να καλύψει το σκάφος, στις φωτογραφίες της NASA

 δεν υπάρχει κανένα ίχνος σκόνης!

Τι γίνετε όμως με τις φωτογραφικές μηχανές των αστροναυτών; Κάποιοι λένε ότι οι ογκώδεις διαστημικές στολές πρέπει να δυσκόλευαν τους αστροναύτες να χειριστούν τις μηχανές που ήταν σταθεροποιημένες στο στήθος τους. Ο άνθρωπος που σχεδίασε αυτές τις κάμερες είναι ο Jan Lundberg: «Στην επιφάνεια της Σελήνης φορώντας την στολή δεν μπορούσαν να δουν την φωτογραφική, δεν μπορούσαν να σκύψουν αρκετά το κεφάλι τους, δεν μπορούσαν να δουν το σκόπευτρο και έπρεπε να σκοπεύουν με το σώμα τους». Αν ήταν τόσο δύσκολος ο χειρισμός των φωτογραφικών μηχανών πως βγήκαν τόσες χιλιάδες φωτογραφίες με κρυστάλλινη ευκρίνεια και με τόσο ακριβές πλαίσιο; Ο Kaysing αναφέρει:«οι φωτογραφίες που βλέπουμε και υποτίθεται ότι τραβήχτηκαν στην Σελήνη είναι απολύτως τέλειες. Δυστυχώς όμως έχουν γίνει λάθη που τώρα ανακαλύπτονται».

Οι υποστηρικτές της ύπαρξης συνωμοσίας πιστεύουν ότι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη είναι ο φωτισμός των σεληνιακών φωτογραφιών. Η μόνη πηγή φωτός των αστροναυτών στη Σελήνη ήταν ο Ήλιος. «Δεν υπάρχει επιπλέον φωτισμός ούτε φλας ούτε τίποτε άλλο»εξηγεί ο Lundberg (σχεδιαστής των φωτογραφικών καμερών).

Εντούτοις στην παρακάτω φωτογραφία από το APOLLO 14 οι σκιές πέφτουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις σαν αποτέλεσμα πολλαπλών πηγών φωτός! Οι σκιές από τις πέτρες στο  έδαφος θα έπρεπε να πέφτουν στην ίδια κατεύθυνση με την σκιά της σεληνακάτου! 

Στην παρακάτω φωτογραφία του APOLLO 17 οι σκιές και πάλι πέφτουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις! Οι σκιές του ήλιου όμως, πάντα πέφτουν παράλληλα και ποτέ δεν διασταυρώνονται!

Οι υποστηρικτές της ύπαρξης συνωμοσίας λένε ότι δεν είναι μόνο οι σκιές που δείχνουν ότι υπάρχει πρόσθετος φωτισμός, αλλά και αυτά που φωτογραφήθηκαν μέσα στις σκιές! Για παράδειγμα στην επόμενη φωτογραφία είναι ένας αστροναύτης που κατεβαίνει μέσα σε μια τεράστια σκιά που δημιουργείται από την σεληνάκατο. Εντούτοις όλο το σώμα του είναι ορατό! Πως γίνετε να μην σκιάζετε το σώμα του;  

Στην επόμενη φωτογραφία ο Ήλιος είναι ακριβώς πίσω από τον αστροναύτη. Αν και η λογική λέει ότι  το πίσω μέρος του σώματος του θα έπρεπε να είναι φωτισμένο και το μπροστά σκιασμένο, διακρίνονται καθαρά και οι παραμικρές λεπτομέρειες των χαρακτηριστικών του! Όπως λέει ο Lundberg: «Φαίνεται σαν να στέκεται μπροστά σε κάποιο προβολέα, και αυτό δεν μπορώ να το εξηγήσω..κάτι μου διαφεύγει (γέλια)..»

Στην επόμενη εντυπωσιακή φωτογραφία με τον ήλιο να βρίσκετε πίσω από την σεληνάκατο, το μπροστινό μέρος του σκάφους φαίνετε ολοκάθαρα! Ακόμα και οι λέξειςUnited States είναι πολύ ευκρινείς. Πως γίνετε αυτές οι φωτογραφίες να είναι τόσο λεπτομερείς; Μήπως γίνετε γιατί υπάρχουν πολλές πηγές φωτισμού, που σημαίνει ότι δεν βρίσκονται στην Σελήνη;

Στην επόμενη φωτογραφία φαίνεται το ίδιο βουνό σαν φόντο αλλά σε δυο διαφορετικές φωτογραφίες! Όμως η σεληνάκατος υπάρχει μόνο στην μια κάτι πολύ απίθανο αφού η σεληνάκατος ποτέ δεν μετακινήθηκε και η βάση της παρέμεινε εκεί και μετά το πέρας της αποστολής! Μερικοί υποστηρίζουν ότι το ίδιο τεχνητό φόντο χρησιμοποιήθηκε όταν τραβήχτηκαν δυο εντελώς διαφορετικές φωτογραφίες. 

  

Να δούμε μερικές ακόμα εντυπωσιακές φωτογραφίες; Οι υποστηρικτές ύπαρξης συνωμοσίας θεωρούν ότι η ενδελεχείς εξέταση των φωτογραφιών δείχνει ότι  έχει γίνει επέμβαση. Για παράδειγμα τα σημεία σκόπευσης διαγράφονταν συνέχεια στις κάμερες στη Σελήνη και πρέπει να εμφανίζονται πάνω από κάθε εικόνα. Αλλά στην παρακάτω φωτογραφία; Ένα σημείο σκόπευσης βρίσκετε πίσω από το rover της Σελήνης! Είναι απίθανο να συμβεί κάτι τέτοιο και πρέπει να ήταν το αποτέλεσμα τεχνητής επέμβασης στην φωτογραφία.

Στην επόμενη φωτογραφία από το APOLLO 11 τα εργαλεία καλύπτουν το σημείο σκόπευσης!

Στην επόμενη φωτογραφία η σημαία καλύπτει το σημείο σκόπευσης!

Ραδιενέργεια

Ένα άλλο θέμα που έχει απασχολήσει τους σκεπτικιστές είναι η ραδιενέργεια. Μπορούσαν οι αστροναύτες να επιζήσουν από την θανατηφόρα ραδιενέργεια του διαστήματος; Κάποιοι λένε ότι οι αστροναύτες δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν στο ταξίδι. Δεν μπορούσαν να φτάσουν στη Σελήνη εξαιτίας του φαινομένου ραδιενεργές ζώνες του Van Allen!

Οι ζώνες Van Allen είναι ομάδες ηλεκτρονίων (ηλεκτρικού φορτίου έως 10 MeV), και πρωτονίων (10-100 MeV), τα οποία έχουν παγιδευτή από το μαγνητικό πεδίο της γης. Η εσωτερική ζώνη ανακαλύφθηκε το 1958 μετά τις αποστολές Explorer και εκτείνετε από 400 έως 12.000 Km. Τα παραπάνω μεγέθη είναι προσεγγιστικά, καθώς διαφέρουν ανάλογα με το δυναμικό των παγιδευμένων σωματιδίων ενώ παρουσιάζονται και μερικές ανωμαλίες εξαιτίας της απόκλισης του γεωμετρικού από το μαγνητικό άξονα της γης.

Το βασικό επιχείρημα που σχετίζετε με τις ζώνες Van Allen έχει να κάνει με την ραδιενέργεια που θα αντιμετώπιζαν οι αστροναύτες καθώς τα διαστημικά οχήματα είναι υποχρεωμένα να τις διασχίσουν στο ταξίδι για την Σελήνη.

Ο Kaysing αναφέρει: «οποιοδήποτε πλάσμα περνούσε από τη ζώνη του Van Allen θα αρρώσταινε βαριά ή θα πέθαινε από την ραδιενέργεια σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.»Εκτός από τις αποστολές του APOLLO κανένα άλλο επανδρωμένο διαστημόπλοιο δεν δοκίμασε να περάσει μέσα από αυτή τη θανατηφόρα  ραδιενέργεια. Όλες οι επανδρωμένες αποστολές του Gemini, Mercury, Skyland πέρασαν κάτω από την ζώνη ραδιενέργειας. Μόνο αυτές που πήγαν στην Σελήνη πέρασαν από μέσα. Για να προστατευτούν οι αστροναύτες ο θαλαμίσκος θα έπρεπε να έχει μολυβένια ασπίδα πάχους μέχρι δυο μέτρα σύμφωνα με τον φυσικό Ralph Rene: «η μονή ασπίδα που είχαν ήταν το λεπτεπίλεπτο κάλυμμα το διαστημοπλοίου και οι στολές τους που αποτελούνταν από υαλοβάμβακα, ίνες αλουμινίου και ελαστική σιλικόνη! Σχετικά με την ραδιενέργεια είναι πολύ ενδιαφέρον το ότι οι αστροναύτες προστατεύονταν από ένα λεπτό φύλλο αλουμινίου ενώ εδώ στην γη για να βγάλουμε μια ακτινογραφία στο γιατρό μας βάζουμε ολόκληρη ασπίδα από μόλυβδο!»

Κάποιοι υποστηρίζουν πως ότι αν οι ζώνες του Van Allen δεν σκότωναν τους αστροναύτες, θα το είχαν κάνει οι μεγαλύτερες δόσεις ραδιενέργειας που υπάρχουν στο απώτερο διάστημα. Οι βίαιες ηλιακές εκρήξεις, οι μαγνητικές καταιγίδες, γεμίζουν το διάστημα με μεγάλη ραδιενέργεια. Μια μαγνητική καταιγίδα μπορεί να κάνει 1000 φορές πιο έντονες τις ραδιενεργές ζώνες απ’ότι ήταν προηγουμένως.

Η αποστολή του APOLLO 16 συνέπεσε με μια από τις πιο έντονες καταιγίδες που καταγράφηκαν.

Αν και οι επιπτώσεις τις ραδιενέργειας είναι φοβερές, και κυμαίνονται από απώλεια μαλλιών μέχρι καρκίνο και θάνατο, οι ηλιακές εκρήξεις δεν είχαν καμιά βλαβερή επίπτωση στο πλήρωμα του APOLLO 11!

Μήπως αυτή είναι και η κύρια αιτία που οι ρώσοι δεν σκόπευαν ποτέ να στείλουν ανθρώπους στην Σελήνη; Μήπως ήταν ο φόβος της θανατηφόρας ραδιενέργειας που ανάγκασε τους ρώσους να εγκαταλείψουν τα σχέδια τους; Ένας από τους κοσμοναύτες τους ο Boris ValentinovichVolinov υποστηρίζει ότι αυτό ήταν ένας παράγοντας:

«Φυσικά και φοβόμασταν να πάμε στο διάστημα. Δεν είχαμε ιδέα πως θα επηρεάσει η ραδιενέργεια τον άνθρωπο. Υποπτευόμασταν ότι πιθανόν η ραδιενέργεια θα μπορούσε να περάσει και μέσα στο ίδιο το σκάφος!»

Αν η NASA πραγματικά προσεδάφισε διαστημόπλοια στην Σελήνη, θα πρέπει να έχουν μείνει απομεινάρια από τις έξι επιτυχείς αποστολές του Apollo που πήγαν εκεί. Οι βάσεις των σκαφών, τα σεληνιακά rover, ακόμα και οι αμερικανικές σημαίες θα βρίσκονται σε όλα τα σημεία προσελήνωσης.

Τα ερωτήματα όμως παραμένουν μέχρι σήμερα.

Υπάρχουν λοιπόν οι αποδείξεις από τις αποστολές του APOLLO στο έδαφος της Σελήνης;

Η υπόθεση συνωμοσίας αληθεύει;

Προσεληνωθήκαμε πραγματικά στη Σελήνη;  

Ερ.Ε.Ν.Ζω http://erenzw.blogspot.gr/

πηγη:   http://www.youtube.com/watch?v=MIy8ZqqK5G8

http://www.e-telescope.gr/el/mystery-and-strange/284-fake-moon-landings

http://www.windows2universe.org/

http://www.nasa.gov/