tag:blogger.com,1999:blog-41409445607705919652024-03-05T16:15:35.205+02:00SUPRNOVA "Man must rise above the Earth—to the top of the atmosphere and beyond—for only thus will he fully understand the world in which he lives"...SOCRATES(470-399 BC)SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.comBlogger912125tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-90358248958083470082020-01-13T21:30:00.000+02:002020-01-13T21:30:25.100+02:00Περιμένοντας την έκρηξη του Μπετελγκέζ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2020/01/betelgeuse.png?w=594&h=472" /><br /> Ορισμένοι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι ένα σχετικά κοντινό στη Γη τεράστιο άστρο, ο ερυθρός γίγαντας Μπετελγκέζ στον αστερισμό του Ωρίωνα, μπορεί να εκραγεί, πράγμα που θα δημιουργούσε μια νέα υπέρλαμπρη σουπερνόβα κοντά στον πλανήτη μας. <br /><br />Το εν λόγω άστρο, που απέχει περίπου 650 έτη φωτός από τη Γη, είναι ένα από τα φωτεινότερα αντικείμενα στο νυχτερινό ουρανό μας, ορατό εύκολα με γυμνά μάτια. Έχει τουλάχιστον δεκαπλάσια μάζα από τον Ήλιο και αν βρισκόταν στο κέντρο του δικού μας ηλιακού συστήματος, η εξωτερική επιφάνεια του θα έφθανε πολύ πέρα από την τροχιά του Άρη, πράγμα που σημαίνει ότι η Γη θα είχε στο μεταξύ «ψηθεί» και εξαφανιστεί. <br /><br />Ο Μπετελγκέζ δεν είναι μόνο μεγαλύτερος από το μητρικό άστρο μας, αλλά καίει πολύ πιο γρήγορα τα «καύσιμα» του, πράγμα που θα συντομεύσει κατά πολύ τη ζωή του. Ενώ ο Ήλιος βρίσκεται περίπου στα μισά της ζωής του, έχοντας μπροστά του άλλα πέντε δισεκατομμύρια χρόνια, ο Μπετελγκέζ δεν έχει ζήσει ούτε δέκα εκατομμύρια χρόνια και φαίνεται ήδη να μην έχει πολλά…ψωμιά ακόμη. <br /><br />Όμως μερικοί επιστήμονες εκτιμούν ότι το τέλος του πλησιάζει ταχύτερα του αναμενομένου, καθώς κατά τις τελευταίες εβδομάδες το γιγάντιο άστρο έχει αρχίσει να γίνεται πολύ πιο αμυδρό και αυτό ίσως είναι ένα προειδοποιητικό σήμα ότι σύντομα θα καταρρεύσει βαρυτικά προς το εσωτερικό του. Τότε θα εκραγεί βίαια και εντυπωσιακά, μετατρεπόμενο σε ένα θεαματικό υπερκαινοφανή αστέρα (σουπερνόβα), που θα είναι προσωρινά πιο φωτεινός από όλο τον υπόλοιπο γαλαξία μας, ορατός για εβδομάδες ακόμη και τη μέρα, με την ίδια φωτεινότητα που έχει το φεγγάρι τη νύχτα.<br /> <img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2020/01/betelgeuse-1.png?w=594&h=150" />Η τελευταία έκρηξη σουπερνόβα που εκτιμάται ότι είχε τέτοια φωτεινότητα, συνέβη πριν περίπου 1.000 χρόνια στον ουρανό του πλανήτη μας και προερχόταν από ένα πιο μακρινό άστρο στο Νεφέλωμα του Καρκίνου σε απόσταση 6.523 ετών φωτός. Αν τώρα συνέβαινε ξανά, θα ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία για τους αστρονόμους, προκειμένου να μελετήσουν το σπάνιο φαινόμενο με κάθε διαθέσιμο παρατηρήριο (οπτικό-ηλεκτρομαγνητικό, βαρυτικών κυμάτων, νετρίνων). <br /><br />πηγή: <a href="https://www.amna.gr/home/article/421042/Pithani-mia-nea-ekrixi-soupernoba-konta-sti-Gi">https://www.amna.gr/home/article/421042/Pithani-mia-nea-ekrixi-soupernoba-konta-sti-Gi</a> – <a href="https://www.nytimes.com/interactive/2020/01/09/science/betelgeuse-supernova-fading.html">https://www.nytimes.com/interactive/2020/01/09/science/betelgeuse-supernova-fading.html</a></span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-50530429526503240232020-01-04T23:53:00.000+02:002020-01-04T23:59:21.021+02:00Ο Θάνατος του ισχυρού σεληνιακού δυναμό: Το τέλος του μαγνητικού πεδίου της Σελήνης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><br />
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /> <img height="475" src="https://eef.gr/upfiles/news/news-gallery/452/Magnetic-Moon.jpg" width="640" /> <br /> <br /> <br /> <br /><br />Μια συμβατική πυξίδα δεν θα έχει καμιά χρησιμότητα στο φεγγάρι, το οποίο σήμερα στερείται ενός παγκόσμιου μαγνητικού πεδίου. <br /><br />Αλλά το φεγγάρι παρήγαγε ένα μαγνητικό πεδίο πριν από δισεκατομμύρια χρόνια και ήταν πιθανότατα ακόμη ισχυρότερο από το πεδίο της Γης σήμερα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό το σεληνιακό πεδίο, όπως και αυτό της Γης, δημιουργήθηκε από ένα ισχυρό δυναμό - την ανάδευση του πυρήνα της σελήνης. Κάποια στιγμή, αυτό το δυναμό, και το μαγνητικό πεδίο που παρήγε, έσβησαν. <br /><br />Τώρα οι επιστήμονες από το MIT και αλλού προσδιόρισαν το χρονοδιάγραμμα της λήξης του σεληνιακού δυναμό, περίπου πριν από περίπου 1 δισεκατομμύριο χρόνια. Τα ευρήματα εμφανίζονται σήμερα στο περιοδικό Science Advances . <br /><br />Το νέο χρονοδιάγραμμα αποκλείει ορισμένες θεωρίες για το τι οδήγησε το σεληνιακό δυναμό στα μεταγενέστερα του στάδια και ευνοεί έναν συγκεκριμένο μηχανισμό: την κρυσταλλοποίηση του πυρήνα. Καθώς ο εσωτερικός σιδερένιος πυρήνας του φεγγαριού κρυσταλλώθηκε, το ηλεκτρικά φορτισμένο υγρό του υγρού πυρήνα αναδεύτηκε δυναμικά, παράγοντας το δυναμό. <br /><br />«Το μαγνητικό πεδίο είναι αυτό το νεφελώδες πράγμα που διαπερνά το διάστημα, σαν ένα αόρατο πεδίο δύναμης», λέει ο Benjamin Weiss, καθηγητής γεωλογικών, ατμοσφαιρικών και πλανητικών επιστημών στο MIT. «Έχουμε δείξει ότι το δυναμό που παρήγαγε το μαγνητικό πεδίο του φεγγαριού πέθανε κάπου πριν από 1,5 έως 1 δισεκατομμύριο χρόνια και φαίνεται να τροφοδοτείτο με τρόπο εφάμιλλο με του πεδίου της Γης». <br /><br />Στους συν-συγγραφείς του Weiss συγκαταλέγονται οι Saied Mighani και Huapei Wang, καθώς και ο Caue Borlina και ο Claire Nichols του MIT, μαζί με τον David Shuster του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ. <br /><br />Αντιμαχόμενες θεωρίες δυναμό <br /><br />Τα τελευταία χρόνια, η ομάδα του Weiss και άλλοι έχουν ανακαλύψει σημάδια ισχυρού μαγνητικού πεδίου, περίπου 100 microtesla, σε σεληνιακούς βράχους ηλικίας 4 δις ετών. Για λόγους σύγκρισης, το μαγνητικό πεδίο της Γης σήμερα είναι περίπου 50 microtesla. <br /><br />Το 2017, η ομάδα του Weiss μελέτησε ένα δείγμα που συλλέχθηκε από το έργο Apollo της NASA και βρήκε ίχνη πολύ ασθενέστερου μαγνητικού πεδίου, κάτω από 10 microtesla, σε μια πέτρα από την σελήνη που υπολόγισαν ότι ήταν περίπου 2,5 δις ετών. Η σκέψη τους τότε ήταν ότι ίσως υπήρχαν δύο μηχανισμοί για το σεληνιακό δυναμό: Ο πρώτος θα μπορούσε να έχει προκαλέσει ένα πολύ ισχυρότερο, παλαιότερο μαγνητικό πεδίο πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια, πριν αντικατασταθεί από ένα δεύτερο, πιο μακροχρόνιο μηχανισμό που διατηρούσε ένα πολύ πιο αδύναμο πεδίο, μέχρι τουλάχιστον πριν από 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια. <br /><br />«Υπάρχουν αρκετές ιδέες για τους μηχανισμούς που ενεργοποιούν το σεληνιακό δυναμό και η ερώτηση είναι πώς να καταλάβουμε ποιος το έκανε;» λέει ο Weiss. «Αποδεικνύεται ότι όλες αυτές οι πηγές ενέργειας έχουν διαφορετικές διάρκειες ζωής. Έτσι, αν μπορούσατε να καταλάβετε πότε το δυναμό έσβησε, τότε θα μπορούσατε να διακρίνετε μεταξύ των μηχανισμών που έχουν προταθεί για αυτό της σελήνης. Αυτός ήταν ο σκοπός αυτής της νέας δημοσίευσης.» <br /><br />Οι περισσότερες από τις μαγνητικές μελέτες σεληνιακών δειγμάτων από τις αποστολές Apollo προέρχονται από αρχαίους βράχους, ηλικίας περίπου 3 έως 4 δισεκατομμυρίων ετών. Αυτοί είναι βράχοι που αρχικά εκχύθηκαν ως λάβα σε μια πολύ νεαρή σεληνιακή επιφάνεια και, καθώς ψύχθηκαν, οι μικροσκοπικοί κόκκοι τους ευθυγραμμίστηκαν προς την κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου της Σελήνης. Μεγάλο μέρος της επιφάνειας του φεγγαριού καλύπτεται από τέτοιους βράχους, οι οποίοι έχουν παραμείνει αμετάβλητοι από τότε, διατηρώντας ένα αρχείο του αρχαίου μαγνητικού πεδίου. <br /><br />Ωστόσο, τα σεληνιακά πετρώματα των οποίων το μαγνητικό ιστορικό ξεκίνησε λιγότερο από 3 δισεκατομμύρια χρόνια πριν ήταν πολύ πιο δύσκολο να βρεθούν επειδή η περισσότερη σεληνιακή ηφαιστειακή δραστηριότητα είχε σταματήσει ως τότε. <br /><br />«Τα τελευταία 3 δισεκατομμύρια χρόνια της σεληνιακής ιστορίας ήταν ένα μυστήριο, επειδή δεν υπάρχει σχεδόν κανένα αρχείο σε μορφή βράχων», λέει ο Weiss. <br /><br />Μικρές πυξίδες <br /><br />Ωστόσο, ο ίδιος και οι συνεργάτες του εντόπισαν δύο δείγματα σεληνιακού βράχου, που συλλέχθηκαν από τους αστροναύτες κατά τη διάρκεια των αποστολών του Apollo, που φαίνεται ότι υπέστησαν τεράστια σύγκρουση πριν από περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια και ως εκ τούτου έλιωσαν και συγκολλήθηκαν πάλι μαζί με τέτοιο τρόπο ώστε το αρχαίο μαγνητικό αρχείο διαγράφηκε. <br /><br />Η ομάδα πήρε τα δείγματα πίσω στο εργαστήριο και ανέλυσε πρώτα τον προσανατολισμό των ηλεκτρονίων κάθε βράχου, τα οποία ο Weiss περιγράφει ως «μικρές πυξίδες» που είτε ευθυγραμμίζονται προς την κατεύθυνση ενός υπάρχοντος μαγνητικού πεδίου είτε εμφανίζονται σε τυχαίες κατευθύνσεις χωρίς την παρουσία ενός. Και για τα δύο δείγματα, η ομάδα παρατήρησε το τελευταίο: τυχαίες διαμορφώσεις ηλεκτρονίων, υποδηλώνοντας ότι τα πετρώματα σχηματίστηκαν σε ένα εξαιρετικά αδύναμο έως ουσιαστικά μηδενικό μαγνητικό πεδίο, όχι περισσότερο από 0,1 microtesla. <br /><br />Η ομάδα έπειτα καθόρισε την ηλικία και των δύο δειγμάτων χρησιμοποιώντας μια τεχνική ραδιομετρικής χρονολόγησης, την οποία οι Weiss και Shuster ήταν σε θέση να προσαρμόσουν για αυτή τη μελέτη. <br /><br />Η ομάδα έβαλε τα δείγματα μέσω μιας σειράς δοκιμών για να δει αν ήταν πράγματι καλές μαγνητικές συσκευές εγγραφής. Με άλλα λόγια, όταν θερμάνθηκαν ξανά από κάποια μαζική κρούση, θα μπορούσαν ακόμα να είναι αρκετά ευαίσθητα για να καταγράψουν ακόμη και ένα αδύναμο μαγνητικό πεδίο στο φεγγάρι, αν υπήρχε; <br /><br />Για να απαντήσουν σε αυτό, οι ερευνητές τοποθέτησαν και τα δύο δείγματα σε φούρνο και τα έβαλλαν με υψηλές θερμοκρασίες για να διαγράψουν αποτελεσματικά το μαγνητικό τους αρχείο και έπειτα εξέθεσαν τα πετρώματα σε ένα τεχνητά δημιουργούμενο μαγνητικό πεδίο στο εργαστήριο καθώς ψύχθηκαν. <br /><br />Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν ότι τα δύο δείγματα ήταν πράγματι αξιόπιστα μαγνητικά καταγραφικά και ότι η ισχύς πεδίου που αρχικά μετρούσαν (0,1 microtesla), αντιπροσώπευε με ακρίβεια τη μέγιστη δυνατή τιμή του εξαιρετικά αδύναμου μαγνητικού πεδίου της Σελήνης πριν από 1 δισεκατομμύριο χρόνια. Ο Weiss λέει ότι ένα πεδίο 0,1 microtesla είναι τόσο χαμηλό ώστε πιθανότατα το σεληνιακό δυναμό να είχε ήδη παύσει ως τότε. <br /><br />Τα νέα ευρήματα υποστηρίζουν την προβλεπόμενη διάρκεια ζωής της κρυσταλλοποίησης πυρήνα, έναν προτεινόμενο μηχανισμό για το σεληνιακό δυναμό που θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα αδύναμο και μακρόβιο μαγνητικό πεδίο στο μεταγενέστερο μέρος της ιστορίας της σελήνης. Ο Weiss λέει ότι πριν από την κρυσταλλοποίηση του πυρήνα, ένας μηχανισμός γνωστός ως precession (μετάπτωση) μπορεί να είχε ενεργοποιήσει ένα πολύ ισχυρότερο, αν και βραχύτερο δυναμό. Η μετάπτωση είναι ένα φαινόμενο με το οποίο το στερεό εξωτερικό κέλυφος ενός σώματος όπως το φεγγάρι, σε στενή γειτνίαση με ένα πολύ μεγαλύτερο σώμα όπως η Γη, ταλαντεύεται ως αποτέλεσμα της βαρύτητας της Γης. Αυτή η ταλάντωση αναδεύει το ρευστό στον πυρήνα, με παρόμοιο τρόπο με τον οποίο κουνώντας ένα φλιτζάνι καφέ αναδεύεται το υγρό μέσα. <br /><br />Πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια, το νεογέννητο φεγγάρι ήταν πιθανότατα πολύ πιο κοντά στη Γη από ό, τι σήμερα και πολύ πιο επιρρεπές στις βαρυτικές επιδράσεις του πλανήτη. Καθώς το φεγγάρι κινήθηκε αργά μακριά από τη Γη, η επίδραση της μετάπτωσης μειώθηκε, εξασθενώντας το δυναμό και το μαγνητικό πεδίο με τη σειρά του. Ο Weiss λέει ότι είναι πιθανό ότι περίπου 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, η κρυστάλλοποίηση του πυρήνα έγινε ο κυρίαρχος μηχανισμός με τον οποίο συνεχίστηκε το σεληνιακό δυναμό, παράγοντας ένα ασθενέστερο μαγνητικό πεδίο που εξακολούθησε να ελαττώνεται καθώς ο πυρήνας του φεγγαριού τελικά κρυσταλλώθηκε τελείως. <br /><br />Η ομάδα θα επιχειρήσει στην συνέχεια να μετρήσει την κατεύθυνση του αρχαίου μαγνητικού πεδίου της σελήνης, ελπίζοντας να βρει περισσότερες πληροφορίες για την εξέλιξη του δορυφόρου. <br /><br />Η έρευνα αυτή υποστηρίχθηκε, εν μέρει, από τη NASA.</span></b></span><br />
<br />
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"> </span></b></span><a href="https://eef.gr/articles/to-telos-tou-magnhtikou-pediou-tis-selinis">https://eef.gr/articles/to-telos-tou-magnhtikou-pediou-tis-selinis</a><br />
</div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-41465118406631346202019-05-26T22:40:00.000+03:002019-05-26T22:40:55.749+03:00Kip Thorne: Ένα ταξίδι μέσα σε μια σκουληκότρυπα θα ήταν θανατηφόρο <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /><br /><a href="https://physicsgg.me/2016/02/15/%cf%80%cf%89%cf%82-%cf%84%ce%bf-ligo-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b5-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%b7%ce%ba%cf%8c%cf%84%cf%81%cf%85%cf%80%ce%b1/kip-thorne-2/"><img height="266" src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2016/02/kip-thorne.jpg?w=304&h=202" width="400" /> </a><br /> Την άποψη ότι ένα πιθανό ταξίδι μέσα σε μια σκουληκότρυπα (wormhole), μια σήραγγα που συνδέει δύο απομακρυσμένα σημεία του χωροχρόνου, θα ήταν όχι απλά επικίνδυνο αλλά θανατηφόρο, εκφράζει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο Νομπελίστας της Φυσικής, Kip Thorne. Με αφορμή το σχετικό σενάριο της κινηματογραφικής ταινίας «Interstellar» στην οποία ήταν ο ίδιος επιστημονικός σύμβουλος, επισημαίνει πως «μπορεί πολλοί να ήθελαν να επιχειρήσουν ένα τέτοιο ταξίδι, ωστόσο αν συμβεί κάτι τέτοιο, μπορεί να αποδειχτεί ότι δεν είναι απλά επικίνδυνο αλλά θανατηφόρο» καθώς, όπως είπε, «αν έχεις μία σκουληκότρυπα θα καταρρεύσει τόσο γρήγορα που δεν μπορείς να ταξιδέψεις μέσα σε αυτή». Σε κάθε περίπτωση για ένα τέτοιο ταξίδι δηλώνει :»Είμαι απαισιόδοξος αλλά δεν ξέρω. Και πάλι δεν ξέρουμε με απόλυτη σιγουριά». <br /><br />Στο ερώτημα τι περιμένει να αποκαλύψουν οι επιστημονικές παρατηρήσεις τα επόμενα χρόνια απαντά: «τα χρόνια που έρχονται περιμένω να εξερευνήσουμε και να μελετήσουμε τους πληθυσμούς των μαύρων τρυπών στο σύμπαν, τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκαν και την ιστορία τους μέσα από αυτές τις παρατηρήσεις». <br /><br />«Έχω την προσδοκία ότι θα μελετήσουμε πώς συμπεριφέρονται οι μαύρες τρύπες, όταν διαταράσσονται, καθώς όταν συγκρούονται δεν συμπεριφέρονται όπως οι μαύρες τρύπες που έχουμε δει ποτέ στο παρελθόν. Συμπεριφέρονται με πολύ διαφορετικό τρόπο» σημειώνει και φέρνει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα «τη διαφορά ανάμεσα στην επιφάνεια του νερού στον ωκεανό μια υπέροχη μέρα και σε μια τεράστια καταιγίδα». <br /><br />«Μαθαίνουμε για τις διαστημικές καταιγίδες, το σχήμα του διαστήματος και τη ροή του χρόνου, πράγματα που δεν γνωρίζαμε νωρίτερα. Έχουμε την προσδοκία να διερευνήσουμε τις πρώτες στιγμές του σύμπαντος, πώς το σύμπαν γεννήθηκε, ποια ήταν η αρχή του και πώς η ύλη έγινε ζωή και πώς δημιουργήθηκαν οι νόμοι που κυβερνούν το σύμπαν. Όλα αυτά τα θέματα θα διερευνηθούν στο μέλλον» επισημαίνει με νόημα. <br /><br />Για τα βαρυτικά κύματα με τα οποία ασχολείται επί πολλές δεκαετίες διευκρινίζει ότι «δημιουργήθηκαν στις πρώτες στιγμές του σύμπαντος, κάποια από αυτά, και φέρνουν πληροφορίες για το τι συνέβη». Σχολίασε, μάλιστα, ότι η έρευνα έχει προχωρήσει σε τέτοιο επίπεδο που «κάθε λίγες μέρες καταγράφεται η παρουσία κυμάτων που έχουν δημιουργηθεί από την σύγκρουση μαύρων τρυπών». <br /><br />«Δεν μελετούμε ακόμη την γέννηση του σύμπαντος. Μελετούμε μόνο τις συγκρούσεις των μαύρων τρυπών και των αστέρων νετρονίων. Τα άλλα θα τα δούμε στο μέλλον» προσθέτει. <br /><br />Στο ερώτημα, πως η γνώση αλλάζει την άποψή μας και την προοπτική μας για τη ζωή και το σύμπαν, απαντά: «αλλάζει τον βαθμό της κατανόησής μας για τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκε το σύμπαν, θα αλλάξει την κατανόησή μας για τη συμπεριφορά του σύμπαντος και πιστεύω ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι είμαστε περίεργοι για το σύμπαν». <br /><br />Όσο για τη θέση της ανθρώπινης ύπαρξης σε αυτό, επισημαίνει: «Πιστεύω ότι η θέση που εγώ θεωρώ πιο ενδιαφέρουσα είναι το γεγονός ότι έχουμε την ικανότητα να τα μελετήσουμε όλα αυτά. Έχουμε την νοημοσύνη να μάθουμε πώς συμπεριφέρεται το σύμπαν, και από αυτά που βλέπουμε να ανακαλύψουμε τους νόμους της φύσης που ελέγχουν τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται το σύμπαν». <br /><br />Ο Kip Thorne επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης <br /><br />Ο Kip Thorne ανακηρύχθηκε σήμερα επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Φυσικής της Σχολής Θετικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια της τελετής μίλησε στο κοινό με θέμα :» Ένα όραμα για μια επιστήμη βαρυτικών κυμάτων».Αναφέρθηκε στην πόλη της Θεσσαλονίκης και την ιστορία της αλλά και την Ελλάδα στην οποία, όπως είπε, γεννήθηκε η επιστήμη. <br /><br />Όπως είπε, η ιστορία του αντικειμένου που μελέτησε και μελετά αρχίζει με τον Άλμπερτ Αϊνστάιν το 1916 και τη θεωρία του για τον χωροχρόνο και τη σχετικότητα. Ο νομπελίστας αστροφυσικός αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο ο χώρος τεντώνεται και σφίγγει και στη συνεισφορά του στην ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων με το πείραμα Ligo. Σημείωσε ότι αυτή τη στιγμή βρίσκονται δύο ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και ένας στην Ευρώπη, (την Ιταλία) ενώ αναμένεται να δημιουργηθούν και άλλοι στην Ιαπωνία το 2020 και την Ινδία το 2022, με στόχο τη μελέτη των βαρυτικών κυμάτων από διαφορετικούς προσανατολισμούς. Παρουσίασε αναπαραστάσεις των συγκρούσεων μεταξύ «μαύρων τρυπών» και τον τρόπο με τον οποίο οι «μαύρες τρύπες» ενώνονται σε μία και υπογράμμισε με έμφαση ότι το μέλλον αυτής της έρευνας είναι πολύ λαμπρό καθώς οι ανιχνευτές πλέον είναι ιδιαίτερα βελτιωμένοι και έχουν αυξημένες δυνατότητες. <br /><br />Την έναρξη της επίσημης συνεδρίασης, κατά την οποία έγινε η τελετή αναγόρευσης του Kip Thorne σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Φυσικής, παρουσία του αντιπροέδρου της Βουλής Τάσου Κουράκη, κήρυξε ο πρόεδρος του Τμήματος Αλικιβιάδης Μπάης. Ο πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Περικλής Μήτκας αναφέρθηκε στο έργο και την προσωπικότητα του διακεκριμένου αστροφυσικού αλλά και στον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος ενθαρρύνει τους νέους να μπουν στον κόσμο της επιστήμης και εξηγεί σε μη επιστήμονες πώς λειτουργεί η επιστήμη. Δεν παρέλειψε, μάλιστα, να αναφέρει την έμφαση που έδινε πάντα ο Kip Thorne στο να κάνει κάποιος λάθος, να απολαμβάνει τη χαρά της διαδικασίας παρά την επιτυχία και στο να τονίζει τον σεβασμό και τον αυτοσεβασμό. <br /><br />Από την πλευρά του, ο Κοσμήτορας της Σχολής Θετικών Επιστημών, Χαρίτων Σαρλ Χιντήρογλου, χαρακτήρισε τον Kip Thorne ως τον σημαντικότερο θεωρητικό φυσικό στη μελέτη των βαρυτικών κυμάτων και των μελανών οπών, τόνισε ότι ο ίδιος συνεχίζει και σήμερα την ερευνητική του δραστηριότητα σε αυτόν τον τομέα και υπογράμμισε ότι είχε καθοριστική συμβολή στην ιστορική πρώτη ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων, «επιτρέποντάς μας όχι μόνο να βλέπουμε τι υπάρχει στο σύμπαν αλλά να το αντιλαμβανόμαστε και μέσω των διακυμάνσεων του χωροχρόνου». Τον έπαινο για τον Kip Thorne εκφώνησε ο καθηγητής του Τμήματος Φυσικής Νικόλαος Στεργιούλας. <br /><br />Π. Γιούλτση – <a href="https://www.amna.gr/home/article/363564/Kip-Thorne%E2%80%93o-Nompelistas-tis-Fusikis-sto-APE-MPE-Ena-taxidi-mesa-se-mia-skoulikotrupa-tha-itan-thanatiforo">https://www.amna.gr/home/article/363564/Kip-Thorne–o-Nompelistas-tis-Fusikis-sto-APE-MPE-Ena-taxidi-mesa-se-mia-skoulikotrupa-tha-itan-thanatiforo</a> Επειδή δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη κάποιο βίντεο από τις ομιλίες του Kip Thorne σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ας παρακολουθήσουμε την ομιλία που έδωσε στην Πράγα στις 19 Μαΐου 2019 με τίτλο «Geometrodynamics: The Nonlinear Dynamics of Curved Spacetime»</span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-34184494614963358972019-04-30T22:07:00.001+03:002019-04-30T22:07:56.067+03:00Το ατύχημα του Τσερνομπίλ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /> <br /><br /><a href="https://physicsgg.me/2018/11/02/%cf%84%ce%b9-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%b2%ce%bf%ce%bb%ce%af%ce%b1-%cf%84%cf%83%ce%b5%cf%81%ce%ad%ce%bd%ce%ba%ce%bf%cf%86/nuclear-reactors/"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2018/11/nuclear-reactors.jpg?w=500&h=657" /></a> <br /><br />Χάρης Βάρβογλης<br /> Οι πυρηνικοί αντιδραστήρες είναι μια «καθαρή» πηγή ενέργειας, υπό την έννοια ότι δεν εκπέμπουν διοξείδιο του άνθρακα και άλλους ρύπους που μολύνουν την ατμόσφαιρα. Λειτουργούν με τη διάσπαση μεγάλων ατόμων -κυρίως ουρανίου- σε μικρότερα, διεργασία που απελευθερώνει μεγάλα ποσά ενέργειας. <br /><br />Η ενέργεια αυτή μετατρέπει το νερό που περιβάλλει τον αντιδραστήρα σε ατμό, ο οποίος κινεί μία τουρμπίνα συνδεδεμένη με τη γεννήτρια του ηλεκτρικού ρεύματος. <br /><br />Ο ρυθμός της διάσπασης, και άρα της παραγωγής ενέργειας, ρυθμίζεται από τη θέση ράβδων γραφίτη, που είναι τοποθετημένες ανάμεσα στις ράβδους του ουρανίου. Αλλά αυτοί οι «καθαροί» αντιδραστήρες έχουν πάντα το σοβαρότατο κίνδυνο διαρροής ραδιενέργειας, που είναι αδιαμφισβήτητα πολύ πιο βλαπτική από το διοξείδιο του άνθρακα των ορυκτών καυσίμων. <br /><br />Γνωστά παραδείγματα τέτοιων σοβαρών ατυχημάτων είναι τα γεγονότα στο Νησί των Τριών Μιλίων στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ και στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας. Για το λόγο αυτόν στους πυρηνικούς αντιδραστήρες γίνονται συχνά ασκήσεις για την αντιμετώπιση επικίνδυνων καταστάσεων. <br /><br />Τις πρώτες πρωινές ώρες της 25ης Απριλίου 1986 άρχισε μια τέτοια άσκηση στον αντιδραστήρα 4 του πυρηνικού εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας κοντά στην πόλη Chernobyl της Ουκρανίας. <br /><br />Η διαδικασία αυτή είναι αργή και διαρκεί πολλές ώρες. Μια σειρά από συμπτώσεις και ατυχείς αποφάσεις οδήγησαν μια μέρα μετά, τις πρώτες πρωινές ώρες της 26ης Απριλίου, σε απότομη αύξηση του ρυθμού διάσπασης. <br /><br />Το αποτέλεσμα ήταν η έκλυση μεγάλων ποσών ενέργειας, η οποία προκάλεσε απότομη εξάτμιση του νερού του αντιδραστήρα, απότομη αύξηση της πίεσης και τελικά έκρηξη του συστήματος των σωληνώσεων. <br /><br />Έτσι εκτέθηκαν στον ατμοσφαιρικό αέρα οι ράβδοι του ουρανίου και του γραφίτη. Αυτό είχε για συνέπεια την απελευθέρωση στην ατμόσφαιρα μεγάλων ποσοτήτων ραδιενεργών υλικών από τις ράβδους ουρανίου, η οποία επιτάθηκε από την ανάφλεξη των ράβδων του γραφίτη. Από εκείνη τη στιγμή τα ραδιενεργά υλικά άρχισαν να μολύνουν το περιβάλλον, ακολουθώντας τη φορά των ανέμων που έπνεαν στην περιοχή. <br /><br />Η πρώτη χώρα στην οποία έφθασε το ραδιενεργό νέφος, δύο μέρες μετά, ήταν η Σουηδία, όπου διαπιστώθηκε ότι τα επίπεδα ραδιενεργού ακτινοβολίας άρχισαν να αυξάνονται απότομα. <br /><br />Αυτό προκάλεσε διεθνή αναστάτωση και υποχρέωσε τη Σοβιετική Ένωση να ανακοινώσει στις 28 Απριλίου 1986, μια μέρα σαν και σήμερα πριν από 33 χρόνια, το καταστροφικό αυτό πυρηνικό ατύχημα. <br /><br />Ευτυχώς οι φόβοι για συνέπειες πολύ μεγάλης κλίμακας δεν επαληθεύθηκαν τελικά. Ο αντιδραστήρας καλύφθηκε με ένα κέλυφος από οπλισμένο σκυρόδεμα, για να περιοριστεί η περαιτέρω απελευθέρωση ραδιενεργού υλικού, και η γειτονική πόλη Pripyat εκκενώθηκε προληπτικά από τους 50.000 κατοίκους της. Οι άμεσοι θάνατοι από τη ραδιενέργεια ήταν περίπου 50. <br /><br />Δέκα χρόνια μετά υπολογίστηκε ότι μόνο στην Ουκρανία είχαν συμβεί περίπου άλλοι 6.000 θάνατοι, που οφείλονταν στη μακροχρόνια επίδραση της ραδιενέργειας. <br /><br />Το ραδιενεργό νέφος έφθασε μέχρι την Ελλάδα, όπου οι βροχοπτώσεις μετέφεραν τα ραδιενεργά υλικά στο έδαφος, από εκεί στα φυτά και τελικά στη διατροφική αλυσίδα. Τότε είχε προκληθεί μεγάλος πανικός, αλλά τελικά δεν φαίνεται, στατιστικά να υπήρξαν θανατηφόρες συνέπειες. Το ατύχημα του Chernobyl θεωρείται σήμερα το χειρότερο ατύχημα σε πυρηνικό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. <br /><br />*<a href="https://www.makthes.gr/to-atychima-toy-tsernompil-213251">Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 27-28 Απριλίου 2019</a></span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-11457714285647205142019-04-24T00:20:00.001+03:002019-04-24T00:20:33.092+03:00Στερεό μεταλλικό πυρήνα σχεδόν ίδιου μεγέθους με αυτόν της Γης έχει ο πλανήτης Ερμης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div id="location-TOP-FULL">
<div class="row">
<div class="large-12 columns">
<section class="box ContentBox" id="b4_200413145_1553447783">
<div class="box-content">
<div id="refpoint">
</div>
<div style="margin-left: -9px; text-align: center; width: 102%;">
</div>
</div>
</section>
</div>
</div>
</div>
<header>
<time datetime="2019-04-22T09:40:14+03:00" title="22.04.2019 - 09:40"></time><span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /><br /> <br /><br /> <a href="http://s.kathimerini.gr/resources/2019-04/ermis-nasa3243-thumb-large.jpg"> <img height="400" src="http://s.kathimerini.gr/resources/2019-04/ermis-nasa3243-thumb-large.jpg" width="640" /> </a> <br /><br /> Φωτογραφία: ΝASA /Johns Hopkins University <br /><br /><br /><br />Οι επιστήμονες γνώριζαν εδώ και καιρό ότι η Γη και ο Ερμής διαθέτουν μεταλλικούς πυρήνες. Όπως και η Γη, ο μικρότερος και κοντινότερος στον Ήλιο πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος διαθέτει ένα εξωτερικό πυρήνα από υγρό μέταλλο, ενώ υπήρχαν αμφιβολίες για το αν έχει επίσης στερεό μεταλλικό πυρήνα και πόσο μεγάλο. <br /><br />Τώρα, αναλύοντας τις γεωδαιτικές παρατηρήσεις του σκάφους Messenger της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο Ερμής διαθέτει πράγματι ένα στερεό εσωτερικό μεταλλικό πυρήνα και μάλιστα αυτός έχει σχεδόν το ίδιο μέγεθος με τον αντίστοιχο στερεό σιδερένιο πυρήνα της πολύ μεγαλύτερης Γης. <br /><br />Ο Ερμής, σύμφωνα με τους επιστήμονες, θυμίζει λιγάκι μπάλα κανονιού, αφού ο μεταλλικός πυρήνας του καταλαμβάνει σχεδόν το 85% του όγκου του πλανήτη. Ο μεγάλος πυρήνας -τεράστιος σε σχέση με άλλους βραχώδεις πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος- αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του Ερμή. <br /><br />Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Αντόνιο Τζένοβα του Πανεπιστημίου Σαπιέντσα της Ρώμης και πρώην ερευνητή του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωφυσικής "Geophysical Research Letters", εκτιμούν ότι η στερεά σιδερένια «καρδιά» του Ερμή έχει διάμετρο περίπου 2.000 χιλιομέτρων και καταλαμβάνει το ήμισυ του πυρήνα, ο οποίος -μαζί με το λιωμένο τμήμα- έχει συνολική διάμετρο 4.000 χιλιομέτρων. Συγκριτικά, η Γη εκτιμάται ότι έχει ένα στερεό μεταλλικό πυρήνα διαμέτρου 2.400 χιλιομέτρων, που αποτελεί λίγο πάνω από το ένα τρίτο του συνολικού πυρήνα της. <br /><br />«Το εσωτερικό του Ερμή είναι ακόμη ενεργό εξαιτίας του λιωμένου πυρήνα που τροφοδοτεί το αδύναμο -σε σχέση με το γήινο- μαγνητικό πεδίο του πλανήτη», δήλωσε ο Τζένοβα. <br /><br />Το σκάφος Messenger είχε τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Ερμή τον Μάρτιο του 2011 και είχε περάσει τέσσερα χρόνια μελετώντας τον από κοντά, κατεβαίνοντας σε ύψος έως 105 χιλιομέτρων, προτού αυτοκαταστραφεί στην επιφάνεια του τον Απρίλιο του 2015. <br /><br />Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ</span></b></span></header></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-5250950226348847852019-03-08T23:52:00.002+02:002019-03-08T23:52:12.703+02:00Πόσο ζυγίζει ο Γαλαξίας μας; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br />Περίπου 1,5 τρισεκατομμύρια ηλιακές μάζες <br /><br /><a href="https://physicsgg.me/2011/05/24/%ce%b1%cf%80%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%b5%cf%82-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bd%cf%85%cf%87%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bd/%ce%b1%cf%80%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%b5%cf%82-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bd%cf%85%cf%87%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bd-5/"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/05/galaxy4.jpg?w=594&h=393" /> </a>Ασφαλώς δεν μπορούμε να βάλουμε τον γαλαξία μας σε μια ζυγαριά, αλλά οι επιστήμονες έκαναν μια νέα βελτιωμένη εκτίμηση για τη μάζα του και υπολόγισαν ότι αντιστοιχεί στη μάζα περίπου ενάμισι τρισεκατομμυρίων ήλιων. <br /><br />Η νέα αυτή εκτίμηση τοποθετεί τον γαλαξία μας μάλλον κάπου στη μέση της κοσμικής κλίμακας, όσον αφορά τις μάζες των γαλαξιών. Οι πιο ελαφριοί ζυγίζουν περίπου ένα δισεκατομμύριο ηλιακές μάζες, ενώ οι πιο βαριοί 30 τρισεκατομμύρια ηλιακές μάζες ή 30.000 φορές περισσότερο σε σχέση με τους ελαφρύτερους. <br /><br />Η μάζα του γαλαξία μας θεωρείται φυσιολογική για ένα γαλαξία της δικής του φωτεινότητας. <br /><br />Παρόλο που η μάζα του γαλαξία μας είναι μια από τις πιο σημαντικές μετρήσεις, μετά από δεκαετίες σχετικών προσπαθειών οι έως τώρα εκτιμήσεις των επιστημόνων εμφάνιζαν εξίσου σημαντικές διαφορές, από 500 εκατομμύρια ως τρία τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου. Η μεγάλη αυτή απόκλιση οφείλεται κυρίως στις διαφορετικές μεθόδους εκτίμησης της σκοτεινής ύλης στο γαλαξία μας, η οποία αποτελεί περίπου το 90% της συνολικής μάζας του. <br /><br />Μόνο ένα μικρό ποσοστό της μάζας του γαλαξία μας αποτελείται από την ορατή κοινή ύλη, που είναι κατανεμημένη στα περίπου 200 δισεκατομμύρια άστρα του, μεταξύ των οποίων και ο Ήλιος μας, ενώ μόνο η τεράστια κεντρική μαύρα του γαλαξία μας ζυγίζει περίπου τέσσερα εκατομμύρια ηλιακές μάζες. Το μεγαλύτερο μέρος της μάζας του γαλαξία μας είναι με τη μορφή της μυστηριώδους και αόρατης σκοτεινής ύλης. <br /><br />«Δεν μπορούμε να ανιχνεύσουμε άμεσα τη σκοτεινή ύλη και αυτό οδηγεί στην τωρινή αβεβαιότητα για τη μάζα του γαλαξία μας, καθώς δεν μπορούμε να μετρήσουμε αυτό που δεν μπορούμε να δούμε», δήλωσε η Λόρα Γουάτκινς του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO). <br /><br />Αυτή τη φορά όμως, συνδυάζοντας παρατηρήσεις από τα δορυφορικά τηλεσκόπια Hubble της NASA και Gaia της ESA και χρησιμοποιώντας μια νέα μέθοδο έμμεσης εκτίμησης, οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι κατέληξαν σε μια πιο αξιόπιστη εκτίμηση. Όπως ανέφερε η διεθνής επιστημονική ομάδα, με επικεφαλής τη Γουάτκινς, η οποία θα κάνει τη <a href="https://arxiv.org/abs/1804.11348">σχετική δημοσίευση</a> στο περιοδικό αστροφυσικής Astrophysical Journal, ο γαλαξίας μας «ζυγίζει» περίπου 1,5 τρισεκατομμύρια ηλιακές μάζες μέσα σε μια ακτίνα 129.000 ετών φωτός από το γαλαξιακό κέντρο. <br /><br />πηγή: <a href="http://www.kathimerini.gr/1013666/article/epikairothta/episthmh/se-fysiologika-epipeda-to-varos-toy-gala3ia-mas">http://www.kathimerini.gr/1013666/article/epikairothta/episthmh/se-fysiologika-epipeda-to-varos-toy-gala3ia-mas</a> – <a href="https://www.theguardian.com/science/2019/mar/07/scientists-milky-way-weighs-galaxy-hubble-nasa">https://www.theguardian.com/science/2019/mar/07/scientists-milky-way-weighs-galaxy-hubble-nasa</a></span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-61626811938862888992019-01-20T00:29:00.000+02:002019-01-20T00:29:00.190+02:00ολική έκλειψη Σελήνης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /><br />Αγαπητοί φίλοι του AstroVox, <br /><br />Τα ξημέρωμα της Δευτέρας 21 Ιανουαρίου θα έχουμε την ευκαιρία στην Ελλάδα να παρατηρήσουμε μια ολική έκλειψη Σελήνης, εφόσον ο καιρός το επιτρέψει καθώς πολλές περιοχές της χώρας θα έχουν νεφοκάλυψη. <br /><br />Παρόλο που οι εκλείψεις Σελήνης δεν είναι τόσο σπάνιες, ευκαιρία να δούμε πάλι ολική έκλειψη Σελήνης από την Ελλάδα θα έχουμε σε περισσότερο από 6 χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 2025 οπότε δεν πρέπει να χάσουμε την ευκαιρία! Γιατί όμως αργεί τόσο πολύ η επόμενη ολική έκλειψη Σελήνης;<br /> Το 2019 θα έχει και άλλη ορατή έκλειψη Σελήνης στην Ελλάδα τον Ιούλιο αλλά θα είναι μερική. Το 2020 θα έχει τέσσερις εκλείψεις Σελήνης, όλες παρασκιάς για οπουδήποτε στη Γη. Το 2021 θα έχει μία ολική έκλειψη Σελήνης, το Μάιο, αλλά δε θα φανεί καθόλου στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα δε θα δούμε καθόλου ούτε τη μερική έκλειψη του Νοεμβρίου. Το 2022 θα έχει δύο ολικές εκλείψεις αλλά… η ατυχία μας χτυπά την πόρτα. Και αν η δεύτερη έκλειψη της χρονιάς, το Νοέμβριο, δε θα είναι ορατή καθόλου στην Ευρώπη, η ολική έκλειψη του Μαΐου μας ξεγλιστρά για μερικά μόλις λεπτά καθώς η Σελήνη στην Ελλάδα θα δύσει μερικά μόλις λεπτά πριν την έναρξη της ολικότητας. Το 2023 και το 2024 έχουν μόνο μερικές εκλείψεις και εκλείψεις παρασκιάς (3 στις 4 ορατές από Ελλάδα)…<br /> …και έτσι φτάνουμε στο 2025 το οποίο θα έχει δύο ολικές εκλείψεις. Η πρώτη, το Μάρτιο, θα είναι σχεδόν αόρατη στην Ελλάδα καθώς ίσα θα προλάβουμε τη φάση της παρασκιάς στην έναρξη. Η δεύτερη, στις 7 Σεπτεμβρίου, θα «σπάσει» την ατυχία μας καθώς θα έχουμε τη δυνατότητα να δούμε ολόκληρη τη μερική και ολική φάση της έκλειψης.<br /> <br /><br />Επιστρέφοντας στην έκλειψη της Δευτέρας, η Σελήνη θα βρίσκεται κοντά στο περίγειο της τροχιάς της που σημαίνει ότι η φαινόμενη διάμετρός της κατά τη διάρκεια της έκλειψης θα είναι αυξημένη. Το κυρίως φαινόμενο, δηλαδή η είσοδος της Σελήνης στη σκιά της Γης, θα ξεκινήσει στις 5:34 ώρα Ελλάδας. Η Σελήνη θα βρίσκεται σε ύψος 25 περίπου μοιρών στο δυτικό ουρανό. Νωρίτερα θα έχει ξεκινήσει η έκλειψη παρασκιάς η οποία ως γνωστόν είναι αδιόρατη αρχικά στο γυμνό μάτι αλλά θα γίνει ορατή καθώς πλησιάζουμε προς την έκλειψη σκιάς. Η ολική φάση θα αρχίσει στις 6:41 και θα διαρκέσει κάτι παραπάνω από μία ώρα Προς το τέλος της ολικότητας στις 7:43, η Σελήνη θα αγγίζει τον ορίζοντα καθώς ετοιμάζεται να δύσει. Ολόκληρη η ολική φάση της έκλειψης θα είναι ορατή στη χώρα μας, εκτός από κάποιες περιοχές της νότιας και ανατολικής Ελλάδας στις οποίες η Σελήνη θα δύσει ελάχιστα λεπτά πριν το τέλος της ολικότητας. <br /><br />Οι ακριβείς χρόνοι του φαινομένου έχουν ως εξής σε ώρα Ελλάδας:<br /> <br />Έναρξη έκλειψης παρασκιάς: 4:36 <br />Έναρξη μερικής έκλειψης: 5:34 <br />Έναρξη ολικότητας: 6:41 <br />Μέγιστο έκλειψης: 7:12 <br />Τέλος ολικότητας: 7:43 <br />Δύση Σελήνης: 7:50 (ανάλογα την περιοχή) <br />Τέλος μερικής έκλειψης 08:50 (Σελήνη κάτω από τον ορίζοντα) <br />Τέλος έκλειψης παρασκιάς 9:48 (Σελήνη κάτω από τον ορίζοντα) <br /><br />Οι παρατηρητές θα πρέπει να εξασφαλίσουν ανεμπόδιστο ορίζοντα προς τα δυτικά ώστε να δουν όλα το φαινόμενο, ειδικά την ολική φάση όταν και η Σελήνη θα είναι πολύ χαμηλά.<br /> Η έκλειψη θα είναι πλήρως ορατή σε Βόρειο και Νότιο Αμερική καθώς και τη Δυτική Ευρώπη και έστω και σε κάποιο τμήμα της, θα είναι ορατή από τα περισσότερα μέρη σε υπόλοιπη Ευρώπη και Αφρική. Μπορείτε να ενημερώνεστε για όλα τα αστρονομικά γεγονότα από το AstroVox μέσω του <a href="http://www.astrovox.gr/"> www.astrovox.gr</a> αλλά και μέσω των κοινωνικών δικτύων:<br /> <br /> <a href="https://twitter.com/astrovoxgr">https://twitter.com/astrovoxgr</a><br /> <a href="https://www.facebook.com/astrovox">https://www.facebook.com/astrovox</a><br /> <br /> Πολλές ευχές για καθαρούς ουρανούς!<br /> <br /> <br /> Ανδρέας Παπαλάμπρου<br /> <a href="https://www.astrovox.gr/">https://www.astrovox.gr/</a><br /> </span></b></span><br />
</div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-52381259814960324732019-01-02T15:38:00.001+02:002019-01-02T15:38:49.173+02:00Η Έσχατη Θούλη, η Ζώνη του Κάιπερ και ο Πλούτων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /><br />Διονύσης Σιμόπουλος<br /> Όπως αναμένονταν το διαστημόπλοιο “Νέοι Ορίζοντες” προσπέρασε το πρωί της Πρωτοχρονιάς την “Έσχατη Θούλη” με σχετική ταχύτητα που έφτανε τα 52.000 χλμ. την ώρα. Το αντικείμενο αυτό βρίσκεται στη Ζώνη του Κάιπερ και είναι το πιο απόμακρο αντικείμενο που μελέτησε από κοντά ο άνθρωπος. Η ανακάλυψή του έγινε το 2014 από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ και πήρε την επίσημη ονομασία του ως «2014 MU69» ενώ το “Έσχατη Θούλη” το έλαβε από την ονομασία μιας περιοχής στα βόρεια της Βρετανίας, την οποία αναφέρει ο αρχαίος Έλληνας εξερευνητής Πυθέας τον 4ο π.Χ. αιώνα. Λόγω της μεγάλης απόστασης που μας χωρίζει (6,6 δις. χλμ.) η αποστολή των πρώτων πληροφοριών που συγκέντρωσε το διαστημόπλοιο θα χρειαστεί αρκετές ώρες για να φτάσουν στη Γη, ενώ συνολικά θα χρειαστούν 20 περίπου μήνες για την αποστολή και λήψη όλων των πληροφοριών που συνέλεξε το διαστημόπλοιο στο προσπέρασμά του. <br /><a href="https://physicsgg.me/2019/01/01/%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ad%cf%83%cf%87%ce%b1%cf%84%ce%b7-%ce%b8%ce%bf%cf%8d/thule-2/"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2019/01/thule.gif?w=594" /></a><br /><br /><br />Η σύνθεση των τριών φωτογραφιών που λήφθηκαν στις 31 Δεκεμβρίου 2018 από την κάμερα του New Horizons μας δείχνει την περιστροφή της Έσχατης Θούλης. <br /><br />Μερικές φωτογραφίες που έφτασαν ήδη στο Johns Hopkins Applied Physics Laboratory μας αποκάλυψε ένα παγωμένο αντικείμενο με σχήμα φιστικιού, μήκος 32 χλμ. και πλάτος 16 χλμ., ενώ η απόσταση μεταξύ των κέντρων των δύο λοβών είναι 16 χλμ. Ο απόμακρος αυτός παγωμένος κόσμος, ο οποίος βρίσκεται 44 φορές πιο μακριά από τον Ήλιο απ’ ότι η Γη, έχει έναν κοκκινωπό χρωματισμό και θερμοκρασία -230 βαθμούς Κελσίου. Η διάρκεια του έτους του (μια ολήρης περιφορά γύρω από τον Ήλιο) φτάνει τα 297 γήινα χρόνια. Οι πιο καθαρές φωτογραφίες και πληροφορίες θα χρειαστούν αρκετές εβδομάδες για να γίνει η επεξεργασία τους και να δοθούν στη δημοσιότητα.<a href="https://physicsgg.me/2019/01/02/%ce%b7-%ce%ad%cf%83%cf%87%ce%b1%cf%84%ce%b7-%ce%b8%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%ce%b7-%ce%b6%cf%8e%ce%bd%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%ac%ce%b9%cf%80%ce%b5%cf%81-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%cf%80/jan1-2018_press-lease_image1/"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2019/01/Jan1-2018_press-lease_Image1.png?w=427&h=240" /></a> <br /><br />Η ύπαρξη μεγάλων συγκεντρώσεων παγωμένων αντικειμένων στις εσχατιές του Ηλιακού μας Συστήματος τα οποία αποτελούν τα λείψανα από τη γέννησή του είχε προβλεφτεί το 1950 από τον Ολλανδό αστρονόμο Ίαν Οόρτ όταν πρότεινε ότι οι κομήτες προέρχονται από μία περιοχή που ονομάστηκε έκτοτε Σύννεφο του Οόρτ, σε απόσταση 50.000 φορές πιο μακριά από τον Ήλιο απ ό,τι η Γη μας. Ένα χρόνο αργότερα ο αστρονόμος Τζέραλντ Κάιπερ υποστήριξε ότι πρέπει να υπάρχει και μία άλλη ζώνη παρόμοιων παγωμένων αντικειμένων πλησιέστερα και λίγο πιο μακριά από την τροχιά του Ποσειδώνα, αν και ακόμη νωρίτερα, από το 1930, το 1943 και το 1949, κι άλλοι αστρονόμοι είχαν προβλέψει την ύπαρξη των υπέρ-Ποσειδωνίων αυτών αντικειμένων. Η ανακάλυψη όμως του πρώτου από τα νέα αυτά είδη αντικειμένων έγινε το 1977. Είχε διάμετρο 170 περίπου χιλιομέτρων, χαρακτηριστικά που έμοιαζαν και με κομήτη και με αστεροειδή, ένδειξη μάλλον της κοινής καταγωγής αστεροειδών και κομητών και ονομάστηκε 2060-Χείρων. Μέχρι σήμερα αρκετά παρόμοια αντικείμενα, που έχουν ονομαστεί συλλογικά «Κένταυροι», έχουν ανακαλυφτεί στην περιοχή ανάμεσα στις τροχιές του Δία και του Ποσειδώνα. Από τις τροχιές τους όμως αυτές είναι πλέον εμφανές ότι ο τόπος της προέλευσής τους είναι η Ζώνη του Κάιπερ. <br /><br />Το 1996 στην ίδια αυτή περιοχή ανακαλύφτηκε κι ένα άλλο αρκετά μεγάλο αντικείμενο παρόμοιο με τον “Χείρωνα” που ονομάστηκε 1996-ΤL66. Έχει διάμετρο 487 χιλιομέτρων και η τροχιά του είναι ιδιαίτερα ελλειπτική αφού η πλησιέστερη απόσταση του στον Ήλιο φτάνει τα 5,25 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα ενώ η πιο απόμακρη φτάνει τα 19,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Σε σύγκριση η μέση απόσταση της τροχιάς του Πλούτωνα δεν ξεπερνάει τα 6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Τα πράγματα, όμως, άρχισαν να γίνονται ακόμη πιο ενδιαφέροντα το καλοκαίρι του 2001 όταν μια ομάδα αμερικανών αστρονόμων στο Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο ανακάλυψε στην Ζώνη του Κάιπερ έναν μεγάλο αστεροειδή (2001 ΚΧ76) με διάμετρο 1.200 χιλιομέτρων. Το φθινόπωρο του 2002 ανακαλύφτηκε ένα ακόμη μεγαλύτερο πλανητοειδές αντικείμενο που έχει διάμετρο 1.250 χιλιομέτρων και ονομάστηκε “Κουόαρ”, ενώ λίγο αργότερα ανακαλύφτηκε ένας ακόμη μεγαλύτερος αστεροειδής, ο “2004 DW”, που βρίσκεται σε απόσταση 2,4 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακρύτερα από τον Πλούτωνα και έχει μέγεθος 1.600 χιλιομέτρων, μεγαλύτερος δηλαδή από τον Χάροντα, τον δορυφόρο του Πλούτωνα, που έχει διάμετρο 1.300 χιλιομέτρων. <br /><br />Στα τέλη του 2003 στα ακραία αυτά όρια του Ηλιακού Συστήματος ανακαλύφτηκε ένα αρκετά μεγάλο πλανητοειδές αντικείμενο που πολλοί θέλησαν απερίσκεπτα να του δώσουν την ιδιότητα του πλανήτη. Τον βάφτισαν μάλιστα “Σέντνα”, από το όνομα μιας θηλυκής θεότητας της μυθολογίας των Εσκιμώων, και τον παρουσίαζαν ως τον δέκατο πλανήτη του Ηλιακού μας Συστήματος, πράγμα που είναι εκ των πραγμάτων λανθασμένο. Γιατί απλούστατα δεν υπάρχει δέκατος πλανήτης στο Ηλιακό μας Σύστημα. H ανακάλυψη πάντως του “Σέντνα” είναι πράγματι μία αξιόλογη ανακάλυψη αφού πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα πλανητοειδή που έχουμε εντοπίσει μέχρι τώρα με διάμετρο 1.800 περίπου χιλιομέτρων σε απόσταση 3 φορές πιο μακριά απ’ ότι ο Πλούτωνας, ενώ η τροχιά του είναι τόσο ελλειπτική ώστε χρειάζεται 10.500 γήινα χρόνια για μια πλήρη περιφορά του γύρω από τον Ήλιο, όταν σε σύγκριση το έτος του Πλούτωνα διαρκεί 248 περίπου γήινα χρόνια. Η περιοχή στην οποία βρίσκεται ο Σέντνα μας έχει απασχολήσει αρκετά συχνά τα τελευταία χρόνια, γιατί στην περιοχή αυτή έχουν αρχίσει να εντοπίζονται όλο και πιο πολλοί και πιο μεγάλοι πλανητοειδείς. <br /><br />Από το 1992 στην Ζώνη του Κάιπερ έχουμε ανακαλύψει πάνω από 2.500 παρόμοια αντικείμενα, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται οι αστεροειδείς “Βαρούνα” και 2002 ΑW197 που έχουν διάμετρο 900 χιλιομέτρων. Όλα δείχνουν δηλαδή ότι η Ζώνη του Κάιπερ μοιάζει πολύ με την εσωτερική Ζώνη των Αστεροειδών (ανάμεσα στις τροχιές των πλανητών Άρη και Δία) με την διαφορά ότι εκεί έξω περιλαμβάνονται μερικές εκατοντάδες φορές περισσότερα υλικά. Μετά μάλιστα την ανακάλυψη του “Σέντνα” υπολογίζεται ότι στη Ζώνη του Κάϊπερ πρέπει να υπάρχουν συνολικά 70.000 παρόμοιοι πλανητοειδείς με διάμετρο πάνω από 100 χιλιόμετρα και μέχρι μεγέθους μερικών χιλιάδων χιλιομέτρων. <br /><br />Το εκπληκτικό των τελευταίων αυτών παρατηρήσεών μας είναι ότι μερικοί από τους νεοανακαλυφθέντες αστεροειδείς, που ίσως να φτάνουν σε αριθμό τους 1.400, περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο με ρυθμό 3 προς 2 σε σχέση με τον χρόνο περιφοράς του Ποσειδώνα, περιφέρονται δηλαδή δύο φορές σε κάθε τρεις περιφορές του Ποσειδώνα. Ο ρυθμός αυτός είναι ακριβώς ο ίδιος με τον ρυθμό περιφοράς του Πλούτωνα και γι’ αυτό τα αντικείμενα αυτά έχουν ονομαστεί συλλογικά “Πλουτίνοι”, δηλαδή μικροί Πλούτωνες. Τα αντικείμενα αυτά βρίσκονται πλησιέστερα στον Ήλιο απ’ ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πλανητοειδών της Ζώνης του Κάιπερ με μέση απόσταση από τον Ήλιο 39 Αστρονομικών Μονάδων, 39 δηλαδή φορές μεγαλύτερη απόσταση από την απόσταση Γης-Ηλίου. <br /><br />Όλα αυτά τα δεδομένα οδήγησαν μια μεγάλη μερίδα της επιστημονικής κοινότητας στην αντίληψη ότι ούτε και ο Πλούτων θα έπρεπε να θεωρείται πλανήτης με την ειδική σημασία του όρου αλλά ότι ίσως κι αυτός να είναι απλά ένα από τα μεγαλύτερα από τα εξωτερικά αυτά αντικείμενα της Ζώνης του Κάιπερ. Γιατί σήμερα θεωρούμε ένα αντικείμενο ως πλανήτη εφ’ όσον αυτό έχει μάζα μεγαλύτερη απ’ ότι όλα τα άλλα αντικείμενα με τα οποία έχει παρόμοια τροχιά. Μ’ αυτόν τον ορισμό ο Δίας είναι πράγματι πλανήτης γιατί η μάζα του είναι πολύ μεγαλύτερη από την μάζα όλων των 79 (μέχρι σήμερα) δορυφόρων του με τους οποίους μοιράζεται την ίδια περίπου τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Το ίδιο συμβαίνει και με τους άλλους πλανήτες είτε πρόκειται για τον Κρόνο (σε σύγκριση με τους 62 μέχρι τώρα δορυφόρους του και τα εκατομμύρια αντικείμενα που αποτελούν τους δακτυλίους του), είτε για τον Ουρανό (σε σχέση με τους 27 δορυφόρους του), είτε ακόμη και για τη Γη σε σχέση με την τεράστια συγκριτικά Σελήνη της. Ακόμη και ο μικροσκοπικός Ερμής, με διάμετρο 4.878 χιλιομέτρων, είναι κι αυτός πλανήτης αφού δεν υπάρχει κανένα άλλο αντικείμενο με την ίδια τροχιά. <br /><br />Ο Πλούτων όμως δεν πρέπει να είναι πλανήτης, γιατί βρίσκεται ακριβώς μέσα στη Ζώνη του Κάιπερ και η μάζα του εμφανώς δεν είναι μεγαλύτερη απ’ όλα τα 70.000 αντικείμενα που βρίσκονται στην ίδια περιοχή. Από την αρχή άλλωστε της ανακάλυψής του, στις 23 Ιανουαρίου 1930, η αντιμετώπιση του Πλούτωνα ήταν ιδιαίτερα προβληματική όχι μόνο επειδή βρίσκονταν τόσο πολύ μακριά αλλά και επειδή ο πλανήτης αυτός είχε πολύ μικρό μέγεθος, αφού είναι μικρότερος και από τη Σελήνη (3.476 χλμ.) και από τον Τρίτωνα (2.705 χλμ.), και από πέντε ακόμη δορυφόρους του Δία και του Κρόνου. <br /><br />Μπορούμε να πούμε μάλιστα ότι ο Πλούτων μοιάζει πολύ περισσότερο με τον Τρίτωνα, που είναι ο μεγαλύτερος από τους 14 (μέχρι τώρα) δορυφόρους του Ποσειδώνα, παρά με τους τέσσερις αέριους γίγαντες πλανήτες που βρίσκονται πριν απ’ αυτόν. Δεδομένου μάλιστα ότι ο Τρίτωνας δεν σχηματίστηκε μαζί με τον πλανήτη του αλλά απλώς αιχμαλωτίστηκε από τον Ποσειδώνα καθώς περνούσε δίπλα του, πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι το ίδιο θα μπορούσε να γίνει κάποια στιγμή και με τον Πλούτωνα. Έτσι δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την περίπτωση κατά την οποία ο Ποσειδώνας θα μπορούσε κάποτε, στο απώτερο μέλλον και μετά την πάροδο εκατοντάδων ίσως εκατομμυρίων ετών, να συλλάβει με την βαρυτική του δύναμη τον Πλούτωνα και να τον μετατρέψει κι αυτόν σε δορυφόρο του. Σ’ αυτή την περίπτωση ο Πλούτωνας θα είναι ο πρώτος δορυφόρος ενός πλανήτη που θα διαθέτει και τους δικούς του δορυφόρους. <br /><br /><a href="https://www.facebook.com/dimitri.nanopoulos?fref=nf">https://www.facebook.com/dimitri.nanopoulos?fref=nf</a></span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-6139442633526587572018-11-27T01:42:00.000+02:002018-11-27T01:42:28.593+02:00Πήγε ο άνθρωπος στη Σελήνη; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /><br />Ασφαλώς και πήγε!</span></b></span><br />
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /> <a href="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon1.jpg"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon1.jpg?w=594" /></a> </span></b></span><br />
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;">Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές του 1970, η NASA πραγματοποίησε τις αποστολές Απόλλων προς τη Σελήνη. Σ’ αυτές τις ιστορικές αποστολές περπάτησαν στην επιφάνεια της Σελήνης 12 αστροναύτες. Ή μήπως ο άνθρωπος δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στο φεγγάρι;<br /> Η αλήθεια είναι ότι πράγματι οι αστροναύτες πήγαν και περπάτησαν στη Σελήνη, αλλά συνωμοσιολόγοι επιμένουν ακόμη ότι αυτό δεν συνέβη ποτέ και ότι επρόκειτο για μια καλοστημένη απάτη της NASA.<br /> Ας δούμε την επιστημονική απομυθοποίηση αυτών των επιχειρημάτων… <br />1. Η σημαία που κυματίζει <br /><br /><a href="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon2.jpg"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon2.jpg?w=594" /></a><br /> Συνωμοσιολόγοι: Η αμερικανική σημαία φαίνεται να κυματίζει ενώ στη σελήνη δεν υπάρχει αέρας<br /> Επιστήμη: Αν παρατηρήσετε καλά τη σημαία θα δείτε ότι το πανί της είναι περασμένο στον κατακόρυφο ιστό αλλά και σε μια οριζόντια άκαμπτη ράβδο. Αυτό έγινε ακριβώς για να μην κρεμάσει η σημαία προς τα κάτω. Ο κυματισμός που έχει η σημαία δημιουργήθηκε προφανώς από τους αστροναύτες όταν την έστηναν. <br />2. Η θανατηφόρα ακτινοβολία <br /><br /><a href="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon3.jpg"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon3.jpg?w=594" /></a>Συνωμοσιολόγοι: Οι αστροναύτες έπρεπε να είχαν πεθάνει από την ακτινοβολία περνώντας μέσα από την ζώνη Van Allen<br /> Επιστήμη: Οι ζώνες Van Allen δημιουργούνται από το μαγνητικό πεδίο της Γης και προστατεύουν τον πλανήτη από την επικίνδυνη ηλιακή ακτινοβολία παγιδεύοντάς την. Όμως ακόμη κι αν το διαστημόπλοιο παρέμενε μέσα στις ζώνες αυτές για πολλές ώρες ή μέρες η ακτινοβόληση των αστροναυτών θα ήταν κάτω από τα επικίνδυνα όρια. Οι αστροναύτες των αποστολών Απόλλων πέρασαν μέσα από τις ζώνες σε λιγότερο από τέσσερις ώρες – για το συνολικό ταξίδι. Η δόση της ακτινοβολίας που πήραν είναι ίδια με αυτή που παίρνουμε όταν βγάζουμε μια ακτινοβολία θώρακος. <br />3. Υψηλές θερμοκρασίες <br /><br /><a href="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon5.jpg"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon5.jpg?w=594" /></a>Συνωμοσιολόγοι: Όταν οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν στην επιφάνεια της Σελήνης κατά την διάρκεια της σεληνιακής ημέρας, η θερμοκρασίας της φτάνει κοντά στους 100 βαθμούς Κελσίου. Τουλάχιστον το φιλμ της κινηματογραφικής μηχανής που χρησιμοποιούσαν οι αστροναύτες θα έπρεπε να είχε λιώσει.<br /> Επιστήμη: Κανένας δεν αφήνει γυμνό φιλμ στην καυτή επιφάνεια της σελήνης. Όλο το υλικό προστατευόταν από ειδικά δοχεία. Επιπλέον, οι αποστολές Απόλλων προσγειώνονταν κατά την σεληνιακή αυγή ή το σούρουπο, τότε που οι θερμοκρασίες ήταν καταλληλότερες. <br />4. Η υγρασία στο χώμα της σελήνης <br /><br /><a href="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon6.jpg"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon6.jpg?w=594" /></a>Συνωμοσιολόγοι: Για να μείνει μια πατημασιά στο έδαφος απαιτείται υγρασία η οποία δεν υπάρχει στη σελήνη.<br /> Επιστήμη: Όχι πάντα. Αν απλώσετε μια εντελώς στεγνή σκόνη και πατήσετε πάνω σ’ αυτή το αποτύπωμα του ποδιού σας θα παραμείνει, διότι τα σωματίδια της σκόνης παραμένουν στις θέσεις τους εξαιτίας της στατικής τριβής. <br />5. Επικίνδυνοι μετεωρίτες <br /><br /><a href="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon7.jpg"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon7.jpg?w=594" /></a><br /> Συνωμοσιολόγοι: Το διάστημα είναι γεμάτο από μικρομετεωρίτες που κινούνται με μεγάλες ταχύτητες. Η σελήνη δεν έχει ατμόσφαιρα στην οποία οι μετωρίτες θα καίγονταν, συνεπώς η ζωή των αστροναυτών κινδύνευε ανά πάσα στιγμή.<br /> Επιστήμη: Ο χώρος του διαστήματος είναι εκπληκτικά μεγάλος. Ενώ κυκλοφορεί σ’ αυτό ένας τεράστιος αριθμό από μετεωρίτες και μικροσωματίδια με πολύ μεγάλες ταχύτητες, ο όγκος του διαστήματος κρατάει την πυκνότητά τους πολύ μικρή. Έτσι η πιθανότητα ώστε ένας μικρομετεωρίτης να διασχίσει ένα κυβικό μέτρο στον χώρο του διαστήματος τείνει στο μηδέν. Επιπλέον οι στολές των αστροναυτών περιείχαν προστατευτικά στρώματα από κατάλληλα υλικά για κάθε ενδεχόμενο. <br />6. Ο κρατήρας <br /><br /><a href="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon8.jpg"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon8.jpg?w=594" /></a>Συνωμοσιολόγοι: Όταν το διαστημόπλοιο προσγειώθηκε δεν δημιουργήθηκε ένας τεχνητός κρατήρας στην επιφάνεια της σελήνης<br /> Επιστήμη: Κάτω από το στρώμα σκόνης η επιφάνεια της σελήνης συνίσταται από σκληρό βραχώδες υλικό. Το λεπτό στρώμα του σεληνιακού «χώματος» σύμφωνα με τους αστροναύτες σηκώθηκε προς τα πάνω γεγονός που καταγράφεται σε στιγμιότυπα προσγείωσης. <br />7. Το μεγάλο όχημα <br /><br /><a href="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon9.jpg"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon9.jpg?w=594" /></a>Συνωμοσιολόγοι: Πως χώρεσε αυτό το όχημα στο μικρό σκάφος προσγείωσης;<br /> Επιστήμη: Το Rover ήταν πολύ έξυπνα κατασκευασμένο από ελαφρά υλικά, σχεδιασμένο έτσι ώστε να διπλώνει και να καταλαμβάνει τον ελάχιστο χώρο. <br />8. Ο έναστρος ουρανός <br /><br /><a href="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon10.jpg"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon10.jpg?w=594" /></a>Συνωμοσιολόγοι: Γιατί στις φωτογραφίες των αστροναυτών από τη Σελήνη δεν φαίνονται τα αστέρια στον ουρανό;<br /> Επιστήμη: Αν βγάλατε ποτέ φωτογραφία το βράδυ σε εξωτερικό χώρο θα διαπιστώσατε ότι τα μακρινά αμυδρά αντικείμενα δεν εμφανίζονται. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της φωτεινότητας των κοντινών αντικειμένων που κυριαρχεί στο φιλμ. Στην πραγματικότητα κάποιος που στέκεται την ημέρα στην επιφάνεια της Σελήνης, για να μπορέσει να διακρίνει το φως των αστεριών, πρέπει με κάποιο τρόπο να αποκλείσει το ανακλώμενο φως από το γειτονικό του τοπίο , προκειμένου τα μάτια του να προσαρμοστούν για να διακρίνουν τα αστέρια. <br />9. Οι σκιές <br /><br /><a href="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon4.jpg"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2011/09/moon4.jpg?w=594" /></a>Συνωμοσιολόγοι: Οι μακριές σκιές στις φωτογραφίες φαίνονται σαν να προκαλούνται από προβολείς ενός κινηματογραφικού studio.<br /> Επιστήμη: Οι αστροναύτες έπαιρναν τις φωτογραφίες τους σε μια λοφώδη περιοχή, που φωτιζόταν από τον ήλιο, ο οποίος βρίσκονταν κοντά στον ορίζοντα. Η καμπυλότητα του εδάφους παράγει σκιές διαφόρων μηκών. <br /><br />ΠΗΓΗ: <a href="http://www.space.com/12814-top-10-apollo-moon-landing-hoax-theories.html">space.com</a> <br /><br />(update) Πολλοί φίλοι (χωρίς να είναι συνωμοσιολόγοι) θεωρούν επίσης ότι η τεχνολογία εκείνη την εποχή – τουλάχιστον στον τομέα της ηλεκτρονικής – βρίσκονταν ακόμη στα σπάργανα σε σχέση με τη σημερινή, για να στηρίξει ένα ταξίδι στο φεγγάρι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι κατά τη προετοιμασία και την υλοποίηση τέτοιων προσπαθειών εφαρμόζεται και «ανακαλύπτεται» η τεχνολογία του μέλλοντος. <br /><br />Τα ίχνη που άφησαν οι αστροναύτες στην επιφάνεια της Σελήνης υπάρχουν ακόμη και μπορούμε να τα δούμε! Σχετικό άρθρο: <a href="https://physicsgg.wordpress.com/2011/09/06/%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B1-%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CF%86%CE%B7%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD/">Εικόνες με τα ίχνη που άφησαν στη Σελήνη οι αποστολές Απόλλων</a> <br /><br />Αξίζει επίσης να διαβάσετε και το παρακάτω κείμενο απόσπασμα από τον οδηγό της παράστασης<a href="https://physicsgg.me/2012/11/13/%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B7/"> «Από τη Γη στη Σελήνη» του Ευγενιδίου Ιδρύματος</a>:<br /> «…. Όλα όσα έχουμε πει μέχρι τώρα σχετικά με τις αμερικανικές επανδρωμένες αποστολές Apollo ση Σελήνη ξεχάστε τα. Δεν συνέβησαν ποτέ!<br /> Η NASA δεν διέθετε την απαραίτητη τεχνολογία για να πραγματοποιήσει επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη και ως εκ τούτου ουδέποτε Αμερικανοί αστροναύτες πάτησαν το πόδι τους στην επιφάνεια της.<br /> Οι χιλιάδες φωτογραφίες από τη Σελήνη στην πραγματικότητα τραβήχτηκαν σε μια μυστική τοποθεσία στη Γη, σε ένα αριστοτεχνικά στημένο κινηματογραφικό στούντιο στην περίφημη «Περιοχή 51» στην έρημο της Νεβάδας.<br /> Τα εκατοντάδες κιλά σεληνιακών πετρωμάτων που υποτίθεται ότι μετέφεραν στη Γη οι δώδεκα αστροναύτες των επανδρωμένων αποστολών στην επιφάνεια της Σελήνης στην πραγματικότητα είναι γήινα πετρώματα ή «κατασκευάστηκαν» στο εργαστήριο.<br /> Οι 12 αστροναύτες ψεύδονται όταν ισχυρίζονται ότι περπάτησαν στ Σελήνη. Δεκάδες πολιτικοί, εκατοντάδες επιστήμονες και χιλιάδες τεχνικοί , μηχανικοί και υπάλληλοι της NASA συμμετείχαν στη μεγαλύτερη συγκάλυψη στην ιστορία της ανθρωπότητας εξυφαίνοντας μία ασύλληπτων διαστάσεων παγκόσμια συνωμοσία, βασικός στόχος της οποίας ήταν να πείσει του Αμερικανούς πολίτες και τον υπόλοιπο κόσμο ότι οι Σοβιετικοί διέθεταν υποδεέστερη διαστημική τεχνολογία και ότι οι Αμερικανοί ήταν εκείνοι που πήγαν πρώτοι στη Σελήνη.<br /> Και οι Roger Chaffe, Ed White και Gus Grissom, που αποτελούσαν το πλήρωμα της μοιραίας αποστολής του Apollo1 στη πραγματικότητα δολοφονήθηκαν από την NASA, επειδή ήταν έτοιμοι να αποκαλύψουν την «αλήθεια», ότι δηλαδή οι Αμερικανοί αστροναύτες δεν πήγαν στη Σελήνη ποτέ και ότι όλο το Πρόγραμμα Apollo ήταν στη πραγματικότητα μια αριστοτεχνικά στημένη απάτη, μία συνωμοσία εξυφασμένη στα υψηλότερα κλιμάκια της Αμερικανικής κυβέρνησης!<br /> Δυστυχώς, η πιο πάνω εισαγωγή δεν αποτελεί σενάριο κάποιου μελλοντικού επεισοδίου των «X-Files», αλλά μια από τις περισσότερες δημοφιλείς θεωρίες συνωμοσίας όλων των εποχών. Εκατομμύρια άνθρωποι σε Αμερική και Ευρώπη εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να πιστεύουν τους ισχυρισμούς ορισμένων «επιστημών» και «ερευνητών», οι οποίοι υποστηρίζουν ότι έχουν ανακαλύψει όλες εκείνες τις απαραίτητες αποδείξεις που αποκαλύπτουν τη σκοτεινή αυτή πλεκτάνη. Και φυσικά όλα αυτά σχεδόν πάντα με «το αζημίωτο» καθώς, παράλληλα με τις εντυπωσιακές αποκαλύψεις έχει στηθεί και μια ολόκληρη «βιομηχανία» τηλεοπτικών εκπομπών, βιβλίων και ταινιών πάνω σε αυτά τα θέματα στηριζόμενη στο φθηνό και εύκολο εντυπωσιασμό του μέσου πολίτη. Οι ισχυρισμοί όμως των συνωμοσιολόγων που υποστηρίζουν τη «μεγάλη φάρσα της Σελήνης» μπορούν εύκολα να αντιμετωπιστούν αρκεί να επικαλεστεί κάποιος την κοινή λογική και να αναλύσει λίγο πιο προσεκτικά την ισχύ των επιχειρημάτων τους.<br /> Είναι πάντως γεγονός ότι οι μύθοι, οι φάρσες, η προπαγάνδα και οι θεωρίες συνωμοσίας γοητεύουν αφάνταστα τους ανθρώπους της σύγχρονης εποχής μας, για να μην πάμε φυσικά ακόμη πιο παλιά στις δεισιδαίμονες αντιλήψεις του παρελθόντος.<br /> Τέτοια μυθεύματα που κυκλοφορούν ευρέως τα τελευταία χρόνια περιλαμβάνουν: απαγωγές από εξωγήινους, το «τρίγωνο του διαβόλου» στης Βερμούδες, το «πείραμα της Φιλαδέλφειας», φαντάσματα, τηλεκίνηση, αγρογλυφικούς κύκλους και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος! Απ’ όλα δηλαδή έχει ο μπαξές! Ακόμη και η αλλαγή της τροχιάς της Γής υποστηριζόταν ότι μπορούσε να γίνει με «ένα γιγαντιαίο πήδημα» μερικών δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων το καλοκαίρι του 2006!<br /> Ορισμένα από τα μυθεύματα αυτά ξεκινάνε όντως από κάποιο πραγματικό γεγονός. Με την πάροδο όμως του χρόνου οι ιστορίες αυτές εξελίσσονται και παραμορφώνονται με υπερβολές σε τέτοιο βαθμό, ώστε η πραγματικότητα χάνεται τελείως κάτω από το μυθικό μανδύα που τις περιβάλλει. Βρισκόμαστε δηλαδή αντιμέτωποι με κάτι παραπλήσιο αυτού που συμβαίνει στο γνωστό παιδικό παιχνίδι του «σπασμένου τηλεφώνου».<br /> Όπως είναι φυσικό η διάδοση, η αποδοχή και η πίστη των ανθρώπων σε τέτοιου είδους παραπληροφόρηση έχει καταστεί αντικείμενο μελέτης από πολλούς κοινωνιολόγους και ψυχολόγους, οι οποίοι έχουν δημοσιεύσει εμπεριστατωμένες εξηγήσεις φαινομένου.<br /> Και όμως αυτού του είδους τα μυθεύματα δεν έχουν τέλος. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με την βοήθεια του Διαδικτύου και των μηνυμάτων του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, η διάδοσή τους έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται φυσικά και οι θεωρίες συνωμοσίας για τις επανδρωμένες αποστολές των Αμερικανών στη Σελήνη.<br /> Οι πρώτες αυτές θεωρίες εμφανίστηκαν σχεδόν αμέσως μετά την ιστορική αποστολή του Apollo 11. Έκτοτε επανέρχονταν στο προσκήνιο κατά χρονικά διαστήματα ώσπου στις 15 Φεβρουαρίου 2001 το αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι Fox μετέδωσε την εκπομπή «Θεωρία συνωμοσίας : Πήγαμε πράγματι στη Σελήνη;».<br /> Επικεφαλής των συνωμοσιολόγων που εμφανίστηκαν σ’ αυτήν την εκπομπή ισχυριζόμενοι ότι διαθέτουν όλες τις «αποδείξεις» ότι η NASA «έστησε» το όλο εγχείρημα, είναι κάποιος κύριος Bill Kaysing ο οποίος αποτελεί, για τους απανταχού συνωμοσιολόγους, το φωτεινό παράδειγμα που όλοι θάπρεπε να ακολουθήσουν.<br /> Κάθε χώρα έχει φυσικά και τους δικούς της Kaysings, οι οποίοι επαναλαμβάνουν μονότονα τα επιχειρήματα. Ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να υφίσταται μια σειρά από «θεωρίες συνωμοσίας», σύμφωνα με τις οποίες, το όλο εγχείρημα της προσγείωσης στη σελήνη ήταν μια μεγάλη απάτη.<br /> Θα επιχειρήσουμε να «αντικρούσουμε» μία προς μία τις θεωρίες αυτές, προσπαθώντας να αποδείξουμε ότι πράγματι ο άνθρωπος «κατέκτησε» τη σελήνη πριν από 40 χρόνια.<br /> Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να επισημάνουμε εξ αρχής ότι όλες οι επιστημονικά προηγμένες χώρες της εποχής εκείνης είχαν την τεχνολογική δυνατότητα να διαπιστώσουν με τα ίδια τους τα μάτια εάν οι επανδρωμένες αποστολές της NASA πήγαν στη Σελήνη ή όχι με την ανίχνευση και μόνο των εκπομπών ήχου και εικόνας που ανταλλάσσονταν μεταξύ των διαστημοπλοίων και του Κέντρου Ελέγχου στο Χιούστον.<br /> Επιπλέον, καταμεσής του Ψυχρού Πολέμου, η Σοβιετική Ένωση είχε κάθε συμφέρον να καταγγείλει τις υποτιθέμενες ψεύτικες επανδρωμένες αποστολές Apollo, εάν όντως υπήρχαν στοιχεία ή ακόμη και ενδείξεις, ότι δεν είχαν πραγματοποιηθεί ποτέ. Εκτός κι αν οι χώρες του Ανατολικού Μπλοκ και η ίδια η Ε.Σ.Σ.Δ. συμμετείχαν στην ίδια συνομωσία, πράγμα τουλάχιστον απίθανο. Θα πρέπει, λοιπόν, να δεχτούμε πως αντιμετώπισαν το γεγονός των προσσεληνώσεων ως αληθινό.<br /> Αξίζει, επίσης, να σημειώσουμε εδώ ότι οι συνωμοσιολόγοι που ισχυρίζονται ότι το Πρόγραμμα Apollo δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, επειδή απλά οι ΗΠΑ δεν διέθεταν τότε την απαραίτητη τεχνολογία για να το φέρουν εις πέρας, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με άλλους ισχυρισμούς τους, που αναφέρονται σε άλλες θεωρίες συνωμοσίας, οι οποίες θέλουν τη NASA να έχει αναπτύξει εντυπωσιακές τεχνολογίες πτήσης διαστημοπλοίων με τη χρήση «αντιβαρύτητας». Είναι ποτέ δυνατό να πιστέψει κάποιος ότι η αμερικανική κυβέρνηση διέθετε ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 αντιβαρυτική τεχνολογία και δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει ένα απλό ταξίδι στη Σελήνη; Μάλλον όχι.<br /> Το κύριο χαρακτηριστικό μιας επιτυχημένης συνωμοσίας αυτού του τύπου είναι να την γνωρίζουν όσο το δυνατό λιγότεροι άνθρωποι, αλλιώς η διαρροή και η αποκάλυψη της είναι σίγουρη. Τι συμβαίνει όμως σ’ αυτήν την περίπτωση; Έχουμε τους 27 αστροναύτες που περιφέρθηκαν γύρω από τη Σελήνη, εκ των οποίων οι 12 περπάτησαν στην επιφάνεια του φυσικού μας δορυφόρου. Έχουμε, επιπλέον, τους χιλιάδες επιστήμονες, τεχνικούς, μηχανικούς και υπαλλήλους της NASA που σχεδίασαν και κατασκεύασαν τις διαστημοσυσκευές Apollo και τους πυραύλους Saturn και οι οποίοι παρακολούθησαν και κατέγραψαν βήμα προς βήμα την αποστολή των διαστημοσυσκευών προς και από τη Σελήνη. Έχουμε τους επιστήμονες, μηχανικούς και τεχνικούς των Σοβιετικών που για τους δικούς τους λόγους έκαναν ακριβώς το ίδιο. Και εάν αυτό δεν σας είναι αρκετό, έχουμε τις χιλιάδες των επιστημόνων από εκατοντάδες ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια παγκοσμίως, τα οποία δεν ελέγχονται από την αμερικανική κυβέρνηση και οι οποίοι μελέτησαν τα δείγματα των σεληνιακών πετρωμάτων και δημοσίευσαν τα αποτελέσματα των μελετών τους σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά, χωρίς ούτε ένας απ’ αυτούς να αμφισβητήσει την προέλευσή τους.<br /> Και πώς θα μπορούσε άλλωστε; Τα σεληνιακά δείγματα που έφεραν πίσω οι Αμερικανοί αστροναύτες διαφέρουν κατά πολύ από τα πετρώματα που βρίσκουμε στην Γη, ούτε όμως και μπορούν να «κατασκευαστούν» στο εργαστήριο. Ας δούμε γιατί. Πρώτα απ’ όλα, σε αντίθεση με τα πετρώματα της Γης τα σεληνιακά πετρώματα είναι εντελώς άνυδρα, δεν εμπεριέχουν δηλαδή νερό στην κρυσταλλική τους δομή. Επιπλέον, σύμφωνα με τη χημική ανάλυση των κομματιών πυροκλαστικού γυαλιού που εντόπισαν οι αστροναύτες του Προγράμματος Apollo στη Σελήνη, η ηλικία τους είναι τουλάχιστον 3 δισεκατομμυρίων ετών. Στη Γη, αντίθετα, τέτοιο ηφαιστειακό γυαλί, έπειτα από λίγα μόλις εκατομμύρια χρόνια θα παρουσίαζε εμφανή ίχνη διάβρωσης εξαιτίας του νερού που υπάρχει στον πλανήτη μας, ενώ τέτοια ίχνη διάβρωσης δεν εντοπίστηκαν από τους εκατοντάδες ανεξάρτητους επιστήμονες που τα μελέτησαν.<br /> Εντοπίστηκε αντιθέτως κάτι άλλο, που θα ήταν αδύνατο να συμβεί στις συνθήκες που επικρατούν στον πλανήτη μας. Η επιφάνεια των σεληνιακών δειγμάτων καλύπτεται από αναρίθμητους μικροσκοπικούς « κρατήρες » που σχηματιστήκαν κατά το βομβαρδισμό τους από μικρομετεωρίτες . Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί μόνο σε περιβάλλον με ελάχιστη ή καθόλου ατμόσφαιρα . Επειδή οι μικροσκοπικές αυτές διαστημικές βολίδες κινούνται στο διάστημα με ταχύτητες που υπερβαίνουν τα 50.000 km/h , καθώς εισέρχονται στην ατμόσφαιρα αναφλέγονται εξαιτίας της τριβής και γι’ αυτό τα μικροσκοπικά αυτά βαθουλώματα απουσιάζουν από τα γήινα πετρώματα παντελώς .<br /> Η Σελήνη όμως δεν έχει ατμόσφαιρα για να την προστατέψει , τα μικροσκοπικά αυτά σωματίδια χτυπάμε τα επιφανειακά της πετρώματα σκάβοντας τους χαρακτηριστικούς αυτούς μίνι κρατήρες που είναι ορατοί στο μικροσκόπιο . Ορισμένοι θα αντιτάξουν ότι τα σεληνιακά δείγματα δεν ήταν παρά σεληνιακοί μετεωρίτες που τους βρήκε η NASA στην Ανταρκτική.<br /> Ούτε όμως η εξήγηση αυτή είναι σωστή γιατί πολύ απλά τα μικροσκοπικά αυτά αποτυπώματα που προκληθήκαν από το βομβαρδισμό μικρομετεωρίτων θα είχαν εξαφανιστεί , αφού με την είσοδο τους στη γήινη ατμόσφαιρα οι σεληνιακοί μετεωρίτες αναφλέγονται και εξαλείφουν έτσι τους μίνι κρατήρες που είχαν χαραχτεί πάνω τους όσο βρίσκονταν στη Σελήνη .<br /> Ένα άλλο γεγονός που αποδεικνύει ότι οι επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη ήταν ένα πραγματικό γεγονός είναι και το εξής : οι αστροναύτες στους σεληνιακούς τους περιπάτους εγκατέστησαν , μεταξύ άλλων , και ειδικούς ανακλαστήρες προκειμένου να υπολογιστεί ο χρόνος που χρειάζεται μια δέσμη laser να κάνει το ταξίδι από τη Γη στη Σελήνη μετ’ επιστροφής και ως εκ τούτου να υπολογιστεί η απόσταση που χωρίζει το φυσικό μας δορυφόρο από τον πλανήτη μας. Το συγκεκριμένο πείραμα λειτούργει ακόμα και σήμερα (Lunar Laser Ranging Experiment) και έχει μάλιστα επιβεβαιώσει ότι η Σελήνη απομακρύνεται από τον πλανήτη μας κατά 4 cm περίπου του μέτρου κάθε χρόνο .<br /> Οι θιασώτες των θεωριών συνωμοσίας επικαλούνται ως αδιάσειστο στοιχειό της και το γεγονός ότι στις φωτογραφίες που πάρθηκαν στη Σελήνη απουσιάζουν παντελώς τα άστρα από το σκοτεινό σεληνιακό ουρανό. Αυτό είναι μάλιστα ένα από τα βασικά τους επιχειρήματα και ίσως το πιο εύκολο να κατατριφθεί. Αν παραδεχτούμε επίσης ότι το επιχείρημα αυτό είναι σωστό θα πρέπει να αποδεχτούμε επίσης ότι ένας ερευνητικός οργανισμός του μεγέθους της NASA, λειτουργώντας ως ένας άλλος γκαφατζής παραγωγός-σκηνοθέτης τύπου Κλουζό «ξέχασε» να συμπερίλαβε άστρα στις «στημένες» φωτογραφίες της Σελήνης , πράγμα προφανώς απίθανο εάν αναλογιστεί κάποιος τις πολιτικές και στρατιωτικές πιέσεις των πανίσχυρων εμπνευστών της συνωμοσίας που θα απαιτούσαν η απάτη να είναι τέλεια και να ελέγχουν επανειλημμένα οι οποίες πλάστες φωτογραφίες είχαν κατασκευαστεί , προκειμένου να φαίνονται επιστημονικά έγκυρες. Θα πρέπει να πιστέψουμε δηλαδή ότι η NASA δεν ήταν μόνο ανίκανη να στείλει αστροναύτες στη Σελήνη , αλλά ήταν και εντελώς ανίκανη να « στήσει » μια πιστευτή και « επιστημονικά έγκυρη »κινηματογραφικοί παραγωγή-απάτη . Φυσικά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο απλή : τα άστρα υπάρχουν , απλά είναι πολύ αμυδρά για να αποτυπωθούν σε φιλμ .<br /> Οι περισσότεροι φωτογράφοι ήδη γνωρίζουν την αίτια : είναι αδύνατη να αποτυπωθεί συγχρόνως στην ιδία φωτογραφική πλακά κάτι πολύ φωτεινό και κάτι πολύ αμυδρό .<br /> Το σεληνιακό έδαφος και οι κάτασπρες στολές των αστροναυτών φωτίζονται έντονα από τον Ήλιο , γι’ αυτό και η φωτογραφική κάμερα που θα τα αποτυπώσει θα πρέπει να ρυθμιστεί κατάλληλα . Όπως συμβαίνει με την ίριδα του ματιού μας , η όποια συστέλλεται σε ένα έντονο φωτεινό περιβάλλον, έτσι και το διάφραγμα της φωτογραφικής μηχανής θα πρέπει να ρυθμιστεί κατά τέτοιον τρόπο , ώστε η έκθεση του φιλμ στο φως ναι είναι σύντομη.<br /> Τα άστρα στο σεληνιακό ουρανό όμως είναι τόσο αμυδρά που δεν προλαβαίνουν να καταγράφουν στο φιλμ στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα . Για να αποτυπωθούν , θα έπρεπε αντίθετα το διάφραγμα να μείνει ανοικτό για αρκετά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα . Τότε όμως , η φωτεινότητα των λαμπερών αντικειμένων που προσπαθούμε να αποτυπώσουμε θα «κατέστρεφε» τη φωτογραφία μας . Αυτό δηλαδή που λέμε είναι τελείως απλό : δεν είναι δυνατόν να καταγράφουν στην ιδία φωτογραφία δυο αντικείμενα με πολύ μεγάλη διάφορα φωτεινότητας .<br /> Ισχυρίζονται ακόμα οι θιασώτες των θεωριών συνωμοσίας ότι αφού ο ‘Ήλιος είναι η μονή κυρία πηγή φωτός στη Σελήνη και δεν υπάρχει ατμόσφαιρα που να σκεδάζει το φως του ,οι σκιές που ρίχνουν όλα τα αντικείμενα στην επιφάνεια της θα πρέπει να είναι πολύ σκούρες , σχεδόν μαύρες . Επιδεικνύουν όμως φωτογραφίες συμφώνα με τις οποίες οι σκιές των αντικειμένων στην επιφάνεια της Σελήνης δεν είναι μαύρες , αφού άλλα αντικείμενα που βρίσκονται στη σκιά τους ξεχωρίζουν . Τι το περίεργο συμβαίνει εδώ ; Τίποτε , εκτός από το γεγονός ότι η σεληνιακή επιφάνεια , της Σελήνης ανακλούν κι αυτές ένα μεγάλο μέρος του ηλιακού φωτός που πέφτει πάνω τους προς την κατεύθυνση από την οποία προήλθε . Ας υποθέσουμε για παράδειγμα ότι ο Ήλιος είναι προς τα δεξιά και φωτίζει τη δεξιά πλευρά της σεληνακάτου , αφήνοντας την αριστερή πλευρά της στη σκιά . Το φως όμως του Ήλιου που πέφτει στην περιοχή αριστερά της σεληνακάτου ανακλάται πίσω προς τον Ήλιο , δηλαδή προς τα δεξιά , ακριβώς στο αριστερό τμήμα της σεληνακάτου που βρίσκεται στη σκιά , το οποίο και φωτίζεται . Με άλλα λόγια η σεληνιακή επιφάνεια είναι τόσο λαμπερή που μπορεί πολύ εύκολα να φωτίζει τις σκιές κατακόρυφων επιφανειών .<br /> Ένα άλλο « παράδοξο » που επικαλούνται όσοι υποστηρίζουν ότι οι επανδρωμένες πτήσεις στη Σελήνη ήταν σκηνοθετημένες είναι κάποιες φωτογραφίες , που δείχνουν ορισμένα αντικείμενα να ρίχνουν σκιές οι οποίες δεν είναι παράλληλες μεταξύ τους , όπως θα έπρεπε. Ούτε εδώ όμως υπάρχει κάτι περίεργο και η εξήγηση βρίσκεται στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την «προοπτική» ενός τοπίου . Όταν ο Ήλιος είναι χαμηλά στον ορίζοντα και οι σκιές που ρίχνουν τα διάφορα αντικείμενα επιμηκύνονται , αντικείμενα που βρίσκονται σε διαφορετικές αποστάσεις από τον παρατηρητή , απ’ αυτόν δηλαδή που κρατάει τη φωτογραφική μηχανή , όντως ρίχνουν σκιές που μας φαίνονται ότι δεν είναι παράλληλες , απλά και μόνο διότι τα αντικείμενα έχουν διαφορετική «προοπτική» . Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει στη Γη . Βγείτε αργά το απόγευμα όταν ο Ήλιος είναι χαμηλά στον ορίζοντα και παρατηρήστε τις σκιές που ρίχνουν διάφορα αντικείμενα σε διαφορετικές αποστάσεις . Θα δείτε ότι φαίνονται να αποκλίνουν λίγο . Αντιθέτως εάν παίρναμε τη φωτογραφία « από πάνω » οι σκιές θα ήταν όντως παράλληλες .<br /> Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε «επ’ άπειρον» την προσπάθεια κατάρριψης των αρκετών ακόμα «επιχειρημάτων» που επικαλούνται οι διάφοροι συνωμοσιολόγοι, αλλά μια απλή έρευνα στο Διαδίκτυο εντοπίζει πολλούς δικτυακούς τόπους , οι οποίοι έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά σ’ αυτόν τον τομέα …»</span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-35799395295936524512018-10-23T00:57:00.003+03:002018-10-23T00:57:53.900+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /> <img height="232" src="https://cascade.madmimi.com/promotion_images/6586/2103/original/optical-tubes-1170x425.jpg?1540203232" width="640" /> <br /> <br /> Σεμινάρια αστροφωτογράφησης στον Όμιλο Φίλων Αστρονομίας <br /> <br /> <br /> Την Τετάρτη 24 Οκτωβρίου στις 8.00 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί το δεύτερο σεμινάριο με θέμα «Οπτικοί σωλήνες», όπου θα παρουσιαστούν οι διάφοροι τύποι τηλεσκοπίων και τα χαρακτηριστικά τους. <br /><br /> Τα σεμινάρια είναι χωρισμένα σε δύο θεματικές ενότητες: τη λήψη και την επεξεργασία. <br /><br /> Οι συμμετέχοντες θα γνωρίσουν τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να φωτογραφίσουμε νεφελώματα, σμήνη αστεριών, μακρινούς γαλαξίες, τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, νυχτερινά τοπία με τον γαλαξία μας, τη Σελήνη και φυσικά τον Ήλιο μας. <br /><br /> Λόγω του περιορισμένου αριθμού θέσεων στα γραφεία του Ομίλου, παρακαλούμε τους ενδιαφερόμενους να βρίσκονται στο χώρο μισή ώρα πριν την έναρξη των σεμιναρίων. <br /><br /> Στην πρώτη ενότητα που αφορά τη λήψη θα παρουσιαστούν αναλυτικά ο εξοπλισμός και τα μέσα που είναι απαραίτητα για τη λήψη μιας αστροφωτογραφίας. Έτσι λοιπόν θα γνωρίσουμε τις στηρίξεις, τους οπτικούς σωλήνες, τα φωτογραφικά μέσα, τα είδη αστροφωτογράφησης, κλπ. <br /><br /> Θα ασχοληθούμε επίσης και με το πρακτικό μέρος, καθώς σε κάθε σεμινάριο θα υπάρχει και ο σχετικός εξοπλισμός. <br /><br /> Στη δεύτερη ενότητα που αφορά την επεξεργασία της αστροφωτογραφίας θα δούμε βήμα – βήμα τη χρήση εξειδικευμένων λογισμικών, ώστε να ολοκληρώσουμε την αστροφωτογραφία μας και να αναδείξουμε τις λεπτομέρειες σε νεφελώματα, γαλαξίες και σφαιρωτά σμήνη. <br /><br /> Τα σεμινάρια απευθύνονται τόσο σε αυτούς που επιθυμούν να γνωρίσουν την αστροφωτογράφηση, όσο και σε αυτούς που ασχολούνται ήδη με αυτή και θέλουν να βελτιώσουν τις γνώσεις τους. Φυσικά μπορούν να τα παρακολουθήσουν και πιο έμπειρα άτομα καθώς σε πολλά θέματα γίνεται αναλυτική και σε βάθος παρουσίαση σημαντικών παραμέτρων της αστροφωτογράφησης / επεξεργασίας. <br /><br /> Τα σεμινάρια θα πραγματοποιούνται σύμφωνα με το αναλυτικό πρόγραμμα κάθε Τετάρτη στις 8:00 το απόγευμα στα γραφεία του Ομίλου, Αλεξανδρείας 113 και η διάρκειά τους θα είναι περίπου 2 ώρες. <br /><br /> Στο τέλος των σεμιναρίων θα δοθεί στους συμμετέχοντες CD με τις παρουσιάσεις, ή έντυπο υλικό καθώς και βεβαίωση παρακολούθησης από τον ΟΦΑ. <br /><br /> Το κόστος συμμετοχής είναι 2 ευρώ ανά σεμινάριο (ή 20 ευρώ προπληρωμή με έκπτωση για 12 σεμινάρια), ενώ για τα μέλη του Ομίλου είναι δωρεάν. <br /><br /> <br /><img src="https://cascade.madmimi.com/promotion_images/0626/8835/original/ofa_logo.jpg?1473926845" /> <br /> <br /> <br /> ΟΜΙΛΟΣ ΦΙΛΩΝ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ <br /> <a href="https://sable.madmimi.com/c/8089?id=221898.5606.1.cbcbba5c6a3f3dcaf21367df43e22706">www.ofa.gr</a></span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-297721464800224502018-10-01T00:03:00.000+03:002018-10-01T00:04:36.947+03:00Aν δεν κατανοούμε πως λειτουργεί η τεχνολογία, δεν γνωρίζουμε καν σε τι κόσμο ζούμε <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div id="header-about">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;">Συνέντευξη του Κωνσταντίνου Δασκαλάκη </span></b></span><br />
<span style="color: cyan;"></span></div>
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /><a href="https://physicsgg.files.wordpress.com/2018/09/daskalakis-w_l.jpg"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2018/09/daskalakis-w_l.jpg?w=594&h=334" /></a><br /> Βρισκόταν στο γραφείο του στο ΜΙΤ κι εγώ στο σπίτι μου στην Ελλάδα. Μεσημέρι εκεί, βράδυ εδώ. Το Skype ωστόσο γεφυρώνει τις αποστάσεις. Ο 37χρονος Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, καθηγητής του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης των Υπολογιστών του ΜΙΤ, η ενσάρκωση της Ελλάδας της αριστείας και ταυτοχρόνως της εθνικής κατάρας του brain drain, προέβαλε μέσα από την οθόνη του υπολογιστή εξαιρετικά οικείος και χαλαρός, µε τα ευγενικά χαρακτηριστικά του και τα επιµελώς ατηµέλητα µαλλιά του, σε ένα ίσως έξυπνο κλείσιµο του µατιού στην εικόνα ενός σύγχρονου Αϊνστάιν. Τον περασμένο Αύγουστο τού απονεμήθηκε το Rolf Nevanlinna Prize, ένα από τα σημαντικότερα μαθηματικά βραβεία στον κόσμο. Και όμως, ο ίδιος δεν κάνει καμία προσπάθεια να πείσει ότι είναι ο πιο έξυπνος άνθρωπος μέσα στο δωμάτιο. «Ανήκω στη χορεία των ελλήνων επιστημόνων που αναζήτησαν την τύχη τους έξω. Απλώς η ιστορία μου έτυχε να γίνει λίγο πιο γνωστή» αναφέρει κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας. Oσο όμως και να επιμένει, η δική του περίπτωση είναι ξεχωριστή. <br /><br />Το αγόρι που απολάμβανε τις σπαζοκεφαλιές και τους γρίφους στους οποίους το εξέθετε ο μαθηματικός πατέρας του, και κάθε Σαββατοκύριακο παρακολουθούσε θεατρικές παραστάσεις και κινηματογράφο – γιατί ήταν έντονη και η επιρροή της φιλολόγου μητέρας του -, αποφοίτησε με βαθμό απολυτηρίου 20 από το Λύκειο και βρέθηκε στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ. Πέντε χρόνια αργότερα, με το πτυχίο του να αναγράφει τον βαθμό 9,98, βρέθηκε στις ΗΠΑ και στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, εκεί που δεν υπάρχουν «καταλήψεις», «παλαιωμένα ακαδημαϊκά εγχειρίδια» και τα λοιπά κακώς κείμενα του ελληνικού πανεπιστημίου, όπως λέει. Κάτω από τον καλιφορνέζικο ήλιο, ανάμεσα σε διαλέξεις και εργασίες, αλλά και πάρτι και ξενύχτια – «είμαι της άποψης ότι η μονομέρεια σκοτώνει» αναφέρει ενθυμούμενος ένα ταξίδι που έκανε με τους συμφοιτητές του στην Κόστα Ρίκα τον πρώτο χρόνο των σπουδών του -, δούλευε ακούραστα εξελίσσοντας τη σύγχρονη μαθηματική σκέψη. <br /><br />Στα 24 του χρόνια ήδη είχε περάσει στην Ιστορία. Με τη συνδρομή του καθηγητή του, Χρίστου Παπαδημητρίου, και του συνεργάτη του, Πολ Γκόλντμπεργκ, έλυσε τον γρίφο του Νας, αμφισβητώντας εν ολίγοις την καθολικότητα του περιβόητου «Nash equilibrium» (της ισορροπίας Νας), που για έξι δεκαετίες ήταν το κατεξοχήν εργαλείο πρόβλεψης του αποτελέσµατος στρατηγικών συγκρούσεων στα Οικονοµικά και για το οποίο ο αμερικανός μαθηματικός Τζον Νας κέρδισε το Νομπέλ Οικονομίας το 1994. Aραγε ως φοιτητής όταν παρακολούθησε την ταινία «Ενας υπέροχος άνθρωπος» με τον Ράσελ Κρόου, η οποία βασιζόταν στην τραγική ζωή του Νας και στην πάλη του ενάντια στη σχιζοφρένεια, φανταζόταν ότι μια μέρα θα ανέτρεπε τη θεωρία του; <br /><br />Κύριε Δασκαλάκη, γιατί σας αρέσουν τόσο τα μαθηματικά;<br /> «Γιατί κοιτώντας μαθηματικά προβλήματα νομίζω ότι τελικά αγγίζεις φιλοσοφικούς προβληματισμούς. Πριν από το Λύκειο αμφιταλαντευόμουν αν θα ακολουθήσω τον δρόμο των θετικών ή των ανθρωπιστικών σπουδών. Η μητέρα μου είναι φιλόλογος βλέπετε. Με γοήτευαν οι γλώσσες, οι διασυνδέσεις που έβλεπα μεταξύ τους. Τελικά με κέρδισαν τα μαθηματικά, τόσο για την εγγενή ομορφιά τους όσο και για την ανθρωπιστική τους πλευρά, για τη δική τους συνεισφορά στην ιστορία των ιδεών. Ως μικρό παιδί, οι ζωές των μαθηματικών μου φάνταζαν γοητευτικές και συνάμα μυστηριακές. Πολλές φορές τούς έβρισκα να ασχολούνται με πράγματα που φαινομενικά δεν είχαν και τόση σημασία. Για παράδειγμα, γιατί να ενδιαφέρεται κανείς να τετραγωνίσει τον κύκλο; Και ύστερα αντιλαμβάνεσαι πως ένα τέτοιο, εκ πρώτης όψεως ανούσιο πρόβλημα έχει τεράστιο βάθος. Για μένα τα μαθηματικά δεν ήταν μόνο «διασκεδάζουμε λύνοντας προβληματάκια», με ενδιέφεραν οι φιλοσοφικές προκλήσεις που έθεταν». <br /><br />Από εσάς τους επιστήμονες ωστόσο περιμένουμε απαντήσεις. Αυτή τη στιγμή η έρευνά σας επικεντρώνεται στο πεδίο της τεχνητής νοημοσύνης. Θα ζούμε σε έναν διαφορετικό κόσμο σε 15 χρόνια;<br /> «Νομίζω πως ναι και θα ήθελα να σας το αποδείξω με μια αναλογία. Ας κάνουμε ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο πηγαίνοντας 15 χρόνια πριν από το σήμερα, δηλαδή στο 2003. Σκεφθείτε πώς ήταν η ζωή σας τότε. Ο κόσμος του Internet είχε περίπου μία δεκαετία ζωής, η Google έκανε τα πρώτα της βήματα, το MySpace είχε μόλις ιδρυθεί. Δεν υπήρχε ούτε Facebook, ούτε Uber, ούτε Αirbnb, το online dating δεν ήταν τόσο διαδεδομένο, δεν υπήρχαν κρυπτονομίσματα. Σήμερα, 15 χρόνια μετά, το Internet βρίσκεται στην παλάμη μας μέσω του smartphone μας. Η επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους είναι πολύ άμεση και ένα τεράστιο κομμάτι της ανθρώπινης δραστηριότητας έχει μεταφερθεί στο Διαδίκτυο, είτε αυτό έχει να κάνει με τις αγορές προϊόντων, είτε με το πώς καλούμε ένα ταξί, είτε με το πώς κλείνουμε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, είτε ακόμα με το πώς ερωτευόμαστε. Αυτός ο έντονος ρυθμός ανάπτυξης θα συνεχιστεί και τα επόμενα 15 χρόνια δημιουργώντας ακόμα πιο βαθιές τομές, επηρεάζοντας την καθημερινότητά μας. Γιατί οι μηχανές σιγά-σιγά θα αποκτούν όλο και μεγαλύτερη νοημοσύνη, θα παίρνουν δικές τους αποφάσεις και πάνω σε αυτό το ζήτημα τίθενται τελικά πολλά ηθικά ζητήματα». <br /><br />Όπως;«Ας πάρουμε το παράδειγμα των αυτοοδηγούμενων αυτοκίνητων. Έστω ότι ένα τέτοιο όχημα συνειδητοποιεί ότι σε λίγα δευτερόλεπτα θα βρεθεί προ ατυχήματος και έχει μόνο δύο επιλογές: να πατήσει μια μητέρα που περνάει τη διάβαση με το παιδί της ή να την αποφύγει και να ρίξει το αυτοκίνητο σε μια κολόνα σκοτώνοντας τους επιβάτες του. Ο αλγόριθμος που οδηγεί το αυτοκίνητο καλείται να πάρει την απόφαση. Με ποια κριτήρια θα τον προγραμματίσουμε να τη λάβει;». <br /><br />Και ποιος θα δώσει τη λύση σε αυτό, ο φιλόσοφος ή ο επιστήμονας;<br /> «Τέτοιου τύπου κρίσιμες αποφάσεις που θα κληθούν να λαμβάνουν οι αλγόριθμοι του μέλλοντος αγγίζουν βαθιά και πολλές φορές μη επιλύσιμα νομικά και φιλοσοφικά ζητήματα. Πιστεύω λοιπόν ότι όλοι μας θα πρέπει να συμμετέχουμε στη συζήτηση για το πώς θα διαμορφωθεί η εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης στη ζωή μας. Και φυσικά ο επιστήμονας πρέπει να είναι ενεργό μέλος της κουβέντας, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορείς να αποκόψεις τη συζήτηση αυτή από την τεχνογνωσία. Γιατί ο επιστήμονας κατευθύνει τις εξελίξεις, γνωρίζει τι είναι εφικτό, μπορεί να ψυχανεμιστεί τις πιθανές αλλαγές που θα επέλθουν και τις προκλήσεις που αυτές θα θέσουν». <br /><br />Εσείς προσωπικά φοβάστε τις αλλαγές που έρχονται;<br /> «Πάντα υπάρχει φόβος μπροστά σε μια δραματική αλλαγή. Από την άλλη, αντιμετωπίζω αυτό που έρχεται με τόλμη. Δεν έχω αυταπάτες. Οι όποιοι ενδοιασμοί δεν μπορούν να αποκόψουν το ορμητικό ποτάμι της επιστημονικής αλλαγής. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διαμορφώσουμε την κοίτη του». <br /><br />Ποια είναι η πιο δραματική αλλαγή που βλέπετε να έρχεται;<br /> «Δεν ξέρω. Όποια πρόβλεψη και αν κάνεις, το μέλλον έρχεται να σε διαψεύσει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι εφαρμογές αναγνώρισης φωνής και εικόνας θα μπουν πολύ έντονα στη ζωή μας την επόμενη δεκαετία. Η τεχνολογία ωστόσο δεν έχει προχωρήσει σε τέτοιο επίπεδο αυτή τη στιγμή ώστε να μπορώ να πω ότι άμεσα θα μπορούμε να αλληλεπιδρούμε με ρομπότ που θα έχουν νοητικές ικανότητες παρόμοιες με αυτές των ανθρώπων. Εν πολλοίς η τεχνολογία μας δεν είναι ακόμη ικανή να κατανοεί ή να παράγει νοήματα με περίπλοκη δομή και διάρκεια. Πέραν του να κατανοούν τα περιεχόμενα μιας εικόνας ή μιας φωνητικής κυματοσειράς, οι μηχανές δεν μπορούν να καταλάβουν αυτόματα τι συνέβη σε μια ταινία ή να κατανοήσουν ένα ολόκληρο μυθιστόρημα. Χονδρικά έχουν την ικανότητα ενός ανθρώπινου εγκεφάλου που σκέφτεται για μερικά κλάσματα δευτερολέπτου. Μόνο σε κάποιες, πολύ καλώς ορισμένες, νοητικές εργασίες, όπως το σκάκι και το Go (σ.σ.: ένα επιτραπέζιο παιχνίδι στρατηγικής), οι μηχανές υπερβαίνουν την ικανότητα του ανθρώπου. Οχι όμως και στο πόκερ, για παράδειγμα». <br /><br />Τι πιστεύετε ότι δεν θα κατορθώσει ποτέ η ανθρωπότητα; Υπάρχουν πράγματα που αποκλείετε;<br /> «Αν κάτι δεν ξεπερνά τους νόμους της φύσης, είναι εν γένει εφικτό. Υπάρχουν προφανώς δυσεπίλυτα επιστημονικά και τεχνολογικά προβλήματα, αλλά τα πιο δυσεπίλυτα προβλήματα ίσως είναι αλλού: στο πώς θα αλλάξει η φύση του ανθρώπου, στο πώς θα τον σταματήσεις από την καταστροφή που ο ίδιος φέρνει στον εαυτό του και στο φυσικό του περιβάλλον». <br /><br />Πράγματι. Άλλωστε, ενώ η τεχνολογία κάνει προόδους και θα περιμέναμε να κλείνει η ψαλίδα, οι ανισότητες μεγαλώνουν…<br /> «Είναι ξεκάθαρο για εμένα ότι χρειαζόμαστε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Πράγματι, ενώ θα περίμενες η τεχνολογία να μειώνει τις ανισότητες, τα οφέλη της τα καρπώνονται πολλές φορές με δυσανάλογο τρόπο οι προνομιούχοι. Και εδώ τίθεται ένα σημαντικό θέμα. Σε ένα άμεσο μέλλον, καθώς οι μηχανές θα αντικαθιστούν ανθρώπους από τα πόστα τους, για παράδειγμα καθώς τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα θα αρχίσουν να κυριαρχούν στις μεταφορές, πολλές θέσεις εργασίας θα χάνονται. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να σταματήσουμε αυτή την εξέλιξη. Κάτι τέτοιο θα ήταν αντιπαραγωγικό αλλά και ανόητο, όπως ήταν το κίνημα των Λουδιτών στην πρώτη Βιομηχανική Επανάσταση που κατέστρεφε μηχανές. Είναι όμως ευθύνη όλων μας οι άνθρωποι που θα βρεθούν χωρίς δουλειά να στηριχθούν, να μετεκπαιδευθούν και να μεταφερθούν σε άλλους παραγωγικούς τομείς. Για αυτό, όπως και για το πώς θα κατανεµηθούν τα οφέλη της προόδου, χρειάζεται όπως είπα ένα νέο κοινωνικό συµβόλαιο». <br /><br />Είναι καθήκον του επιστήμονα να ερευνά μόνο ή να μοιράζεται τις ανακαλύψεις του με την κοινωνία;<br /> «Εννοείται ότι πρέπει να βρίσκεται σε ανοιχτό διάλογο με την κοινωνία. Είναι απλό: καθώς η τεχνολογία αποκτά έλεγχο σε όλο και περισσότερους τομείς της ζωής μας, αν δεν κατανοούμε πώς λειτουργεί, δεν γνωρίζουμε καν σε τι κόσμο ζούμε. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Οι εταιρείες Google και Facebook χρησιμοποιούν αλγορίθμους για να οργανώσουν την πληροφορία που μας παρουσιάζουν. Το τι θα δείτε στο Google News ή αντίστοιχα στo News Feed σας δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά τις αυτοματοποιημένες επιλογές ενός αλγορίθμου. Και όμως, εσείς εσφαλμένα μπορεί να πιστεύετε ότι είναι ένα τυχαίο αντιπροσωπευτικό δείγμα από όλα όσα έχουν συμβεί στον κόσμο ή στον κοινωνικό σας περίγυρο αντίστοιχα. Για εμένα είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι θα πρέπει να γίνει πιο διαφανής και να επικοινωνείται η λειτουργία αυτών των αλγορίθµων. Αν δεν γνωρίζω ακριβώς τον κώδικα που τρέχουν για να αποφασίσουν τι θα δω, πώς μπορώ να είμαι πραγματικός μέτοχος της πληροφορίας που μου προσφέρουν;». <br /><br />Εσείς έχετε Facebook; Σας ανησυχεί η εξάρτησή μας από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;<br /> «Ναι, διατηρώ λογαριασμό, αλλά δεν τον χρησιμοποιώ ιδιαίτερα λόγω έλλειψης χρόνου. Με ανησυχεί στο πλαίσιο που σας ανέλυσα προηγουμένως. Είναι επίσης εξίσου σημαντικό να γνωρίζουμε πώς χρησιμοποιούνται τα δεδομένα μας από αυτές τις πλατφόρμες. Και το γεγονός ότι αυτό δεν είναι απόλυτα διαφανές είναι πολύ ανησυχητικό. Βέβαια, βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή». <br /><br />Η Ελλάδα μπορεί να παίξει το χαρτί της τεχνολογίας;<br /> «Μα νομίζω ότι αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα στο οποίο πρέπει να ποντάρουμε, ειδικά στις τεχνολογίες πληροφορικής, όπου δεν χρειάζεται μεγάλο αρχικό κεφάλαιο για καινοτομία. H μόνη σωτηρία για την Ελλάδα είναι να στρέψει το βλέμμα της προς τα έξω, να παράξει τεχνολογία και να την εξάγει. Να αλλάξει η επιχειρηματική νοοτροπία και να στοχεύσει όχι στον έλληνα πελάτη αλλά στον παγκόσμιο. Το κράτος να χρησιμοποιήσει τα όποια χρήματα έχει για επενδύσεις που θα φέρουν ανάπτυξη και όχι ψήφους». <br /><br />Αυτό που περιγράφετε μήπως είναι απλώς μια θεωρητική συζήτηση;<br /> «Οχι. Νομίζω ότι μπορεί να συμβεί με έναν πολύ πρακτικό τρόπο. Αυτό που λείπει από την Ελλάδα είναι η κρίσιμη μάζα. Τι εννοώ; Αν ψάξουμε να βρούμε δημιουργικούς ανθρώπους στην Ελλάδα, θα τους βρούμε. Και καλούς επιστήμονες και χάκερς και έξυπνους επιχειρηματίες. Πρέπει όμως να υπάρχει μια κρίσιμη μάζα ταλέντου κάπου συγκεντρωμένη. Το ταλέντο που παραμένει στην Ελλάδα πρέπει να το συγκεντρώσουμε κάπου, να του παρέχουμε την κατάλληλη εκπαίδευση, την κατάλληλη υποδομή και την κατάλληλη υποστήριξη ώστε να μπορέσει να παράγει. Προσωπικά είμαι μεγάλος οπαδός της δημιουργίας ενός επιστημονικού και επιχειρηματικού κέντρου γύρω από τις τεχνολογίες πληροφορικής, ενός κέντρου φυσικά ανεξάρτητου από τις διαθέσεις της εκάστοτε κυβέρνησης. Την ίδια στιγμή πρέπει να εκμεταλλευθούμε τους Ελληνες που διαπρέπουν και έχουν τεχνογνωσία και διασυνδέσεις στο εξωτερικό και είναι έτοιμοι να βοηθήσουν τη χώρα». <br /><br />Εσείς υπό ποιες προϋποθέσεις θα επιστρέφατε στην Ελλάδα;<br /> «Μεγάλη κουβέντα. Αν θεωρούσα ότι ο ρόλος μου στην Ελλάδα θα ήταν πολύ σημαντικός για τη χώρα, και αν δεν θα έπρεπε να κάνω τρομακτικούς συμβιβασμούς για να κάνω τη δουλειά μου, πιθανότατα θα σκεφτόμουν να γυρίσω». <br /><br />Είχατε δεχθεί από τη Μicrosoft, μετά το πέρας των διδακτορικών σπουδών σας, μια ιδιαίτερα δελεαστική πρόταση να δουλέψετε στην εταιρεία ως μόνιμος ερευνητής. Γιατί την απορρίψατε;<br /> «Αντίβαινε στην πρόταση που δέχθηκα από το ΜΙΤ να γίνω καθηγητής. Μου αρέσει το ακαδημαϊκό περιβάλλον πολύ περισσότερο από το περιβάλλον μιας εταιρείας, το οποίο βρίσκω πιο στεγανό. Μου αρέσει να έχω φοιτητές γύρω μου, μου φαίνεται πολύ πιο δημιουργική η επικοινωνία μαζί τους».<br /><br /> Τον περασμένο Αύγουστο τιμηθήκατε με το Rolf Nevanlinna Prize, ένα από τα σπουδαιότερα βραβεία στον χώρο των μαθηματικών. Πώς νιώσατε;<br /> «Για το δικό μου επιστημονικό πεδίο πρόκειται για κάτι αντίστοιχο του χρυσού στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οταν ως φοιτητής είχα ακούσει για το βραβείο αυτό και είχα διαβάσει τη λίστα των βραβευθέντων, δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσα ποτέ να βρεθώ ανάμεσά τους. Φέτος, γνώριζα βέβαια ότι ανήκα στην ηλικιακή ομάδα των ανθρώπων που θα μπορούσαν να το κερδίσουν – γιατί το βραβείο απονέμεται σε επιστήμονες κάτω των 40 ετών -, ωστόσο επρόκειτο για μια σκέψη που δεν τολμούσα να κάνω».<br /><br /> Στα 24 σας χρόνια λύσατε τον γρίφο του Νας, αποδεικνύοντας ότι η περίφημη «ισορροπία Νας», το κατ’ εξοχήν εργαλείο πρόβλεψης του αποτελέσματος στρατηγικών συγκρούσεων στα οικονομικά, δεν ισχύει τελικά σε περίπλοκα συστήματα. Πώς νιώσατε όταν συναντήσατε τον Τζον Νας από κοντά; Είστε ουσιαστικά ο άνθρωπος που ανέτρεψε τη θεωρία του.<br /> «Τον συνάντησα το 2008, στο συνέδριο που κάνει κάθε τέσσερα χρόνια η παγκόσμια Ενωση Θεωρίας Παιγνίων, όπου βραβεύθηκε η εργασία επί της υπολογιστικής πολυπλοκότητας της Ισορροπίας Νας που είχα γράψει το 2006 με τον Χρίστο Παπαδημητρίου και τον Πολ Γκόλντμπεργκ. Καθώς άρχιζα την ομιλία μου πάνω στην εργασία μας, προς μεγάλη μου έκπληξη, μπήκε στην αίθουσα ο Τζον Νας. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν το πόσο γνήσιος επιστήμονας ήταν, δεν τον διέκρινε ίχνος εγωισμού. Δεν σκέφθηκε «ποιοι είναι αυτοί που ήρθαν να ανατρέψουν τη θεωρία μου;». Ενδιαφερόταν για τη μαθηματική αλήθεια. Μετά το πέρας της ομιλίας μου με ρωτούσε λεπτομέρειες για το θεώρημά μας. Ηθελε να καταλάβει». <br /><br />Στην Ελλάδα επί Γιάνη Βαρουφάκη γινόταν πολύς λόγος για τη θεωρία παιγνίων. Μπήκατε στη διαδικασία να εφαρμόσετε τις γνώσεις σας στην ελληνική διαπραγμάτευση; <br /> <br /><br />«Θεωρούσα τη συζήτηση που γινόταν εκείνη την περίοδο ανόητη. Η θεωρία παιγνίων χρησιμοποιούνταν ανέκαθεν στις πολιτικές διαπραγματεύσεις. Δεν είχε αλλάξει κάτι εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή. Δεδομένης της ισχύος που είχαν οι θεσμοί και εκείνης που είχε η ελληνική κυβέρνηση, ήταν φανερό από την πρώτη στιγμή ότι τα πράγματα που προσπαθούσε να αποκομίσει η ελληνική κυβέρνηση ήταν ανεδαφικά, όπως και αποδείχθηκε». <br /><br />Στο ΜΙΤ συναναστρέφεστε με τα πιο λαμπρά μυαλά του πλανήτη. Αλήθεια, πόσο μοιάζουν στο πρότυπο του «τρελού επιστήμονα» που βλέπουμε στη σειρά «Big Bang Theory»;<br /> «Πράγματι πρόκειται για ένα ξεχωριστό περιβάλλον. Δεν ισχύει όμως ότι η πλειονότητα των ανθρώπων είναι αυτό που κάποιος θα ονόμαζε «περίεργους». Ξέρετε όμως τι μου αρέσει περισσότερο στο περιβάλλον του ΜΙΤ; Οτι σου παρέχει την ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου. Μπορείς να είσαι geek, σπασίκλας, και «φυτό» και να είσαι χαρούμενος. Αλλωστε στο τέλος της ημέρας τι θα πει «φυτό»;». <br /><br />Οι δικοί σας φίλοι ανήκουν μόνο στον επιστημονικό χώρο; <br /> <br /><br />«Πολλοί φίλοι μου είναι επιστήμονες και μηχανικοί, αλλά έχω πολύ καλούς φίλους και από άλλα πεδία, αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες, συγγραφείς. Η κοπέλα μου είναι ιστορικός τέχνης». <br /><br />Αλήθεια, πώς διασκεδάζετε;<br /> «Πηγαίνω όσο μπορώ περισσότερο στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Μου αρέσουν οι συναυλίες. Και διαβάζω, όταν θέλω να ξεκουράσω το μυαλό μου, μυθιστορήματα».<br /> Σε πρόσφατη γιορτή που διοργάνωσαν συνάδελφοί σας στο ΜΙΤ για να σας τιμήσουν για το βραβείο Rolf Nevanlinna φόρεσαν περούκες που αναπαριστούσαν τα μαλλιά σας. Είναι τελικά αυτό το σήμα κατατεθέν σας;<br /> «Τι να σας πω; Ισως είναι το σήμα κατατεθέν όλης της οικογένειας. Και ο αδελφός μου, ο οποίος είναι καθηγητής Ψυχιατρικής στο Χάρβαρντ, περίπου τα ίδια μαλλιά μ’ εμένα έχει. Λίγο πιο κοντά μόνο». <br /><br />Ώστε και ο αδελφός σας είναι καθηγητής στις ΗΠΑ…«Ναι. Μάλιστα συνεργαζόμαστε αυτή τη στιγμή χρησιμοποιώντας τη στατιστική και την τεχνητή νοημοσύνη για να κατανοήσουμε ψυχικές ασθένειες». <br /><br />Θα θέλατε στο μέλλον να αποκτήσετε δική σας οικογένεια;<br /> «Ναι, θα ήθελα να γίνω πατέρας». <br /><br />Αλήθεια, συνεχίζετε να παίζετε πιάνο;<br /> «Ναι, αλλά τώρα πέρασα και στα έγχορδα. Έχω έναν μπαγλαμά. Τον γρατζουνάω ενίοτε». <br />«Θα έπρεπε να νιώθεις ασφάλεια όταν κυκλοφορείς στο πανεπιστημίο» <br /><br />Σπουδάσατε στο Μπέρκλεϊ και διδάσκετε στο MIT. Ποια από τα στοιχεία τους θα μεταφέρατε στο ελληνικό πανεπιστήμιο;<br /> «Από πού να αρχίσω; Η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι το θύμα της πολιτικής, των απαράδεκτων συναλλαγών δηλαδή του πολιτικού χώρου με τον πανεπιστημιακό, μέσα από τα στρατιωτάκια που έχουν αναπτυχθεί από τα κόμματα στα πανεπιστήμια και τα οποία διαλύουν τη λειτουργία των ιδρυμάτων. Προφανώς το Πανεπιστήμιο είναι χώρος ελεύθερης συζήτησης, όμως η κομματικοποίηση των φοιτητών φέρνει τελικά το αντίθετο αποτέλεσμα. Υπάρχουν μεγάλα εμπόδια στην έκφραση ελεύθερης γνώμης, προπηλακισμοί, χτισίματα ανθρώπων στα γραφεία τους, πέταγμα μπογιάς, σπασίματα εξοπλισμού, κλοπές και τσαμπουκάδες. Η χυδαία διασύνδεση με την πολιτική που επιφέρει ή επιτρέπει όλα αυτά τα φαινόμενα θα έπρεπε να λείπει. Θα έπρεπε να υπάρχει ουσιαστική αξιολόγηση των καθηγητών, να εξαλειφθεί το θέμα του νεποτισμού και της οικογενειοκρατίας, να μειωθεί ο αριθμός των εισακτέων φοιτητών στο επίπεδο που αντέχουν τα ιδρύματα και η αγορά. Θα έπρεπε ακόμη τα προγράμματα να εκσυγχρονιστούν, δίνοντας στους φοιτητές τη δυνατότητα να παίρνουν γνώση και να κάνουν έρευνα παγκοσμίου επιπέδου. Και το πιο απλό; Θα έπρεπε να νιώθεις ασφάλεια όταν κυκλοφορείς στους χώρους του πανεπιστημίου. Είχαν πρόσφατα γίνει πολύ θετικά βήματα για τη βελτίωση των πανεπιστημίων, αλλά με την ευθύνη πολιτικών, πανεπιστημιακών και φοιτητών γυρίσαμε πάλι πίσω». <br /><br />Από το Πολυτεχνείο εσείς τι κρατάτε;<br /> «Το Πολυτεχνείο είναι ένα πολυσυλλεκτικό περιβάλλον που συγκεντρώνει ένα εξαιρετικά ταλαντούχο κομμάτι των νέων της Ελλάδας. Με την εισαγωγή μου εκεί είχα την προσδοκία ότι θα κατακτούσα τη γνώση σε βάθος. Και πράγματι έμαθα πολλά πράγματα, αλλά όχι στο βάθος που επιθυμούσα. Ίσως το πιο σημαντικό στοιχείο της εμπειρίας μου εκεί ήταν οι συμφοιτητές μου. Είχαμε φτιάξει ένα παρεάκι που είχε μεράκι να ανακαλύψει τη γνώση σε μεγαλύτερο βάθος από αυτό που προσφερόταν στα μαθήματα. Και αυτή ήταν πολύ διαμορφωτική εμπειρία για την πορεία μου. Πολλές φορές στο αμερικανικό πανεπιστήμιο νιώθω ότι ταΐζουμε «καλομασημένη γνώση» στους φοιτητές μας. Καλό είναι το μάθημα να είναι καλοσχεδιασμένο, αλλά είναι εξίσου σημαντικό οι φοιτητές να κάνουν προσωπικό, ενεργό αγώνα να κατακτήσουν τη γνώση». <br /><br />Πώς είστε ως καθηγητής;<br /> «Μάλλον πρέπει να ρωτήσετε τους φοιτητές µου για αυτό! Όταν διδάσκω επικεντρώνοµαι στις µεγάλες ιδέες, θέλω το µάθηµά µου να αξίζει τον χρόνο που αφιέρωσαν οι φοιτητές. Στην έρευνα προσπαθώ να βοηθήσω τους διδακτορικούς φοιτητές µου να αξιοποιήσουν τη δυναµική τους. Δεν µου αρέσουν τα τετριµµένα «business as usual» επιστηµονικά ερωτήµατα. Θέτω υψηλούς στόχους οι οποίοι αξίζουν τον χρόνο και την προσπάθειά που απαιτούν. Είµαι αρκετά χαλαρός, ωστόσο περιµένω από τους φοιτητές µου να µου πουν κάτι µη τετριµµένο για όσα σκέφτονται. Δεν µου αρέσει η ήσσων προσπάθεια, αλλά δεν είµαι πιεστικός. Δεν περιµένω από κανέναν να είναι πάνω από το γραφείο του 10 ώρες την ηµέρα και να µην έχει προσωπική ζωή». <br /><br />Βαρδάκη Ερη – https://www.tovima.gr/printed_post/konstantinos-daskalakis/<a href="http://physicsgg/">physicsgg</a></span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-76391264793130696372018-09-07T20:06:00.000+03:002018-09-07T20:08:13.281+03:00Ποιοί γαλαξίες είναι ορατοί από τη Γη;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br />Εάν ζείτε στο βόρειο ημισφαίριο, υπάρχουν μόνο δύο γαλαξίες που είναι ορατοί για ανθρώπους με κανονική όραση: ο δικός μας Γαλαξίας (Milky Way) και ο γιγάντιος γειτονικός μας γαλαξίας Μ31 ή καλύτερα ο γαλαξίας της Ανδρομέδας. Και οι δύο απαιτούν σκοτεινό ουρανό, Αλλά από μια ξεκάθαρη αγροτική περιοχή η λάμψη του Γαλαξία μας μπορεί να φαίνεται σχεδόν απίθανα φωτεινή.<br /><br /><img border="0" src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/09/Milky_Way_Black_Rock_Desert_Nevada.jpg" /> <br />Ο Γαλαξίας μας όπως φαίνεται από την έρημο της Νεβάδα<br /><br />Σχηματίζει μια ζώνη φωτός επειδή ο Γαλαξίας μας είναι ένας πεπλατυσμένος δίσκος, έχει περίπου τη μορφή ενός τηγανισμένου αυγού, και βλέπουμε μέσα από αυτό, το άκρο από το εσωτερικό. Μπορείτε ακόμη να δείτε ακανόνιστα σχήματα στη λάμψη του Γαλαξία, που προκαλούνται από σκοτεινά νέφη αερίου και σκόνης που φράζουν το φως των πιο μακρινών αστεριών. Η καλύτερη θέα του είναι το καλοκαίρι, όταν η κεντρική περιοχή του γαλαξία μας είναι ορατή στο Νότιο νυχτερινό ουρανό, αλλά μπορείτε να δείτε το απαλό φως του Γαλαξία οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, εάν η θέση σας είναι αρκετά σκοτεινή. <br /><br />Ο καλύτερος χρόνος για να δείτε τον γαλαξία της Ανδρομέδας είναι το φθινόπωρο, όταν είναι ψηλά στον ουρανό μετά το σούρουπο. Και πάλι, είναι απαραίτητη η απομάκρυνση σας από τη φωτορύπανση, αν και μπορείτε να εντοπίσετε εύκολα το M31 ή Ανδρομέδα από αρκετά φωτεινά προάστια με κιάλια, έστω και μέτριων (7×50. Εδώ είναι ένας καλός <a href="http://www.skyandtelescope.com/observing/watch-andromeda-blossom-in-binoculars091620151609/">παρατηρητικός οδηγός</a> από το περιοδικό Sky & Telescope : <br /><br /><img border="0" src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/09/galaxies-sky.jpg" /> <br />Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας απλώς μοιάζει με μια μικρή φωτεινή περιοχή. Δεν φαίνεται τίποτα σαν τις εκπληκτικές εικόνες που δημιουργήθηκαν με εκτεταμένες εκθέσεις χρησιμοποιώντας γιγαντιαία τηλεσκόπια. Αλλά σκεφθείτε! Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας απέχει 2,5 εκατομμύρια έτη φωτός – το πιο απομακρυσμένο αντικείμενο που είναι γενικά ορατό στο ανθρώπινο μάτι. <br /><br />Όταν δηλαδή κοιτάξετε τον γαλαξία της Ανδρομέδας, βλέπετε φως που έχει ταξιδέψει προς τη Γη για 2,5 εκατομμύρια χρόνια. Βλέπετε τον γαλαξία όπως ήταν πριν 2,5 εκατομμύρια χρόνια, σε μια εποχή που το πιο κοντινό πράγμα σε έναν άνθρωπο σε αυτόν τον πλανήτη ήταν ο Australopithecus africanus . <br /><br /><img border="0" src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/09/australopithicus.jpg" /> <br /><br />Σε μια πραγματικά καθαρή νύχτα μπορεί να δείτε το M33, τον γαλαξία Τρίγωνον (Triangulum) , ο οποίος δεν απέχει πολύ από τον M31 στον ουρανό και είναι ακόμα πιο απομακρυσμένος (2,9 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά). Αλλά ο γαλαξίας Τρίγωνον είναι πιο δύσκολο να τον δείτε με γυμνό μάτι εκτός κι αν ξέρετε ακριβώς τι ψάχνετε. <br /><br />Εάν ζείτε στο νότιο ημισφαίριο, μπορείτε να πάρετε μια επιπλέον εικόνα των δύο μεγάλων δορυφορικών γαλαξιών του δικού μας Γαλαξία, το Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος και το Μικρό Μαγγελανικό Νέφος. Πήραν τα ονόματα αυτά από τον Φερδινάντο Μαγγελάνο και το πλήρωμά του κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του το 1519, παρόλο που ο πέρσης αστρονόμος al-Sufi έγραψε γι ‘αυτούς περισσότερα από 500 χρόνια νωρίτερα … και φυσικά ήταν γνωστοί στους Αβορίγινες στην Αυστραλία. <br /><br />Το μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου είναι 163.000 έτη φωτός μακριά. Το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου απέχει περίπου 200.000 έτη φωτός. Το φως τους άρχισε να κατευθύνεται προς το Earthward, όταν εμφανίστηκε στην Ανατολική Αφρική ο πρώτος ανατομικά σύγχρονος Homo sapiens . Και οι δύο μοιάζουν με κομμάτια του Γαλαξία που έσπασε και πέρασαν στον ουρανό. Η εμφάνιση αυτή δεν είναι εντελώς παραπλανητική. και οι δύο γαλαξίες έχουν αλληλεπιδράσει με τον (πολύ μεγαλύτερο) Γαλαξία μας στο παρελθόν, και οι ιστορίες και των τριών είναι βαθιά αλληλένδετες. <br /><br />Αυτή η φωτογραφία, που τραβήχτηκε στη Χιλή σας δίνει την αίσθηση της εμφάνισης των Μαγγελανικών Νεφών σε μια σκοτεινή νύχτα. Πρόκειται για τα δύο αντικείμενα στα δεξιά.<br /><br /><img border="0" src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/09/sky-night.jpg" /> <br /><br />Με τα σύγχρονα τηλεσκόπια και τους ψηφιακούς ανιχνευτές, είναι φυσικά δυνατόν να δούμε πολλούς, περισσότερους γαλαξίες. Μια από τις βαθύτερες, πιο ευαίσθητες εικόνες του μακρινού σύμπαντος είναι το Ultra Deep Field του Hubble. Τα πιο απομακρυσμένα αντικείμενα εδώ είναι περίπου 13 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά, που χρονολογούνται από πολύ καιρό πριν η Γη ακόμη υπήρχε. Η εικόνα δείχνει περίπου 10.000 γαλαξίες σε ένα μικρό κομμάτι ουρανού στον αστερισμό της Καμίνου (Fornax) (κοντά στο Ωρίωνα). Εξετάζοντας αυτή την εικόνα, το ορατό σύμπαν περιέχει περίπου 100 έως 200 δισεκατομμύρια ανιχνεύσιμους γαλαξίες. <br /><br /><img border="0" src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/09/Deep_Hubble.jpg" /> <br /><br />Τελικά η τεχνολογία έχει επεκτείνει το πεδίο της ανθρώπινης όρασης από δύο γαλαξίες σε 200 δισεκατομμύρια! <br /><br />Πηγή <br /><a href="http://physics4u/">physics4u</a></span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-31639801452217507722018-09-03T23:00:00.003+03:002018-09-03T23:00:47.051+03:00Κοσμικά ζόμπι: Μαύρες τρύπες μπορούν να αναζωπυρώσουν τα νεκρά αστέρια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br />Οι στενές επαφές με μεσαίες μαύρες τρύπες μπορούν να αναζωπυρώσουν τα νεκρά αστέρια, αν και μόνο στιγμιαία. Αυτό έδειξε μια νέα μελέτη μιας ομάδας αστρονόμων που πραγματοποίησε προσομοιώσεις για να καθορίσει τι συμβαίνει όταν ένα πυρωμένο αστρικό πτώμα, γνωστό ως λευκός νάνος, περνάει κοντά σε μία μαύρη τρύπα ενδιάμεσης μάζας – μεταξύ 1.000 και 10.000 φορές τη μάζα του ήλιου μας. <br /><br /><img border="0" src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/09/white-dwarf.jpg" />Καλλιτεχνική απεικόνιση ενός λευκού νάνου (προσκήνιο) που αλληλεπιδρά μέσω γεγονότων παλιρροϊκής αναστάτωσης με μια μαύρη τρύπα. <br /> <br /><br />Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ισχυρή βαρύτητα της μαύρης τρύπας μπορεί να τεντώσει και να διαστρεβλώσει τα προηγουμένως αδρανή στρώματα του λευκού νάνου τόσο δραματικά, ώστε οι διεργασίες πυρηνικής σύντηξης να ξαναζωντανεύσουν για λίγα δευτερόλεπτα, μετατρέποντας το ήλιο, τον άνθρακα και το οξυγόνο σε βαρύτερα στοιχεία όπως ο σίδηρος. <br /><br />Τέτοιες «παλιρροιακές αναταράξεις» (TDEs) μπορούν επίσης να δημιουργήσουν βαρυτικά κύματα που προέβλεψε ο Albert Einstein πριν από έναν αιώνα και που ανιχνεύθηκαν αρχικά το 2015 από το LIGO. <br /><br /><img border="0" src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/09/black-hole.jpg" /> </span></b></span><br />
<br />
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;">Οι μαύρες τρύπες είναι τόσο περίεργα αντικείμενα, που όλα αυτά ακούγονται εξωπραγματικά. Ωστόσο, οι αστρονόμοι έχουν βρει στοιχεία ότι αυτές όντως υπάρχουν. <br /><br />Το LIGO πιθανώς δεν μπορεί να πάρει αυτά τα ειδικά βαρυτικά κύματα, δήλωσαν τα μέλη της ομάδας, αλλά μελλοντικά όργανα – όπως η διαστημική κεραία LISA, που προγραμματίζεται να ξεκινήσει το 2034 – ενδέχεται να το κάνουν. <br /><br />Τεράστιες ποσότητες υλικού από εξαιρετικά διαταραγμένους λευκούς νάνους μπορούν να αναρροφούνται από τις μαύρες τρύπες του “δολοφόνου” τους, προκαλώντας ισχυρές εκρήξεις ακτινοβολίας, που τα σημερινά τηλεσκόπια είναι ικανά να ανιχνεύσουν, σύμφωνα με τη μελέτη. <br /><br />Τα νέα αποτελέσματα υποδηλώνουν έναν πιθανό τρόπο να αποκτήσουμε περισσότερες γνώσεις για τις μεσαίες μαύρες τρύπες, οι οποίες έχουν αποδειχθεί εκπληκτικά δύσκολο να μελετηθούν . Οι αστρονόμοι έχουν βρει πολλές μικρές μαύρες οπές και υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που περιέχουν εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες και είναι γνωστό ότι παραμονεύουν στις καρδιές των περισσότερων, αν όχι όλων, γαλαξιών. Αλλά οι ενδιάμεσης μάζας έχουν παραμείνει φευγαλέες μέχρι σήμερα. <br /><br />Το νέο έργο έχει κάτι περισσότερο από ακαδημαϊκό ενδιαφέρον, γιατί περιγράφει ένα σενάριο το πως θα μπορούσε να καταλήξει ο δικός μας ήλιος στο απώτερο μέλλον. Κάθε αστέρι που αρχίζει τη ζωή του με περίπου 8 ηλιακές μάζες ή λιγότερο θα καταλήξει ως ένα υπέρπυκνος λευκός νάνος. Αυτή η μοίρα περιμένει και τον ήλιο μας σε 5 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου. που αφού εξαντλήσει το καύσιμο υδρογόνο του, θα φουσκώσει σε έναν ερυθρό γίγαντα και στη συνέχεια θα καταρρεύσει σε ένα λευκό νάνο. <br /><br />Η νέα μελέτη έχει γίνει αποδεκτή για δημοσίευση στο The Astrophysical Journal. <br /><br /><a href="https://www.livescience.com/63469-black-holes-reanimate-dead-stars.html">Πηγή</a></span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-49379017989173114522018-08-11T00:14:00.002+03:002018-08-11T00:16:18.366+03:00Τα μετέωρα και οι κομήτες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /> <img src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/08/Quadrantid.jpg" /><br />Ετησίως έχουμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε πολλές οικογένειες διαττόντων αστέρων κάθε φορά που η Γη περνάει κοντά από την τροχιά ενός κομήτη. Η σκόνη και τα άλλα υλικά που έχει αφήσει ο κομήτης καθώς περνάει από την τροχιά της Γης, πέφτουν με μεγάλη ταχύτητα στην ατμόσφαιρα της Γης και εξαερώνονται από τη θερμότητα που αναπτύσσεται λόγω τριβής, αφήνοντας έτσι φωτεινά ίχνη. Η Γη κινείται στην τροχιά της με ταχύτητα περίπου 30 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο (108.000 χιλιόμετρα την ώρα) κι έτσι οι κρούσεις γίνονται με μεγάλη σφοδρότητα. <br /><br /><br />Ετησίως έχουμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε πολλές οικογένειες διαττόντων αστέρων κάθε φορά που η Γη περνάει κοντά από την τροχιά ενός κομήτη. Η σκόνη και τα άλλα υλικά που έχει αφήσει ο κομήτης καθώς περνάει από την τροχιά της Γης, πέφτουν με μεγάλη ταχύτητα στην ατμόσφαιρα της Γης και εξαερώνονται από τη θερμότητα που αναπτύσσεται λόγω τριβής, αφήνοντας έτσι φωτεινά ίχνη. Η Γη κινείται στην τροχιά της με ταχύτητα περίπου 30 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο (108.000 χιλιόμετρα την ώρα) κι έτσι οι κρούσεις γίνονται με μεγάλη σφοδρότητα. <br /><br /><img border="0" src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/08/Quadrantid.jpg" /><br />Οι βροχές των μετεώρων παίρνουν το όνομα του αστερισμού, ο οποίος βρίσκεται στην περιοχή του ουρανού στην οποία εκδηλώνονται. Έτσι έχουμε τις Ωριωνίδες, τις Αιγοκερίδες και τις Yδροχοΐδες. Οι τελευταίες βροχές σχετίζονται με τις περιοχές του Αιγόκερου και του Υδροχόου, αλλά οι διάττοντες αστέρες από αυτές τις βροχές είναι πιο αμυδροί και σαφώς λιγότεροι. Η οπτική παρατήρηση όμως των βροχών αυτών είναι πιο δύσκολη. <br /><br />Μια από τις πιο εντυπωσιακές οικογένειες είναι αυτή των Λεοντιδών, επειδή έχει τους λαμπρότερους διάττοντες αστέρες. Αυτό το χαρακτηριστικό των Λεοντιδών οφείλεται στο γεγονός ότι η τροχιά του κομήτη Tempel-Tuttle, από τον οποίο προέρχονται οι Λεοντίδες, έχει αντίθετη φορά από αυτήν της Γης. Έτσι τα συντρίμμια του, τα οποία ακολουθούν την ίδια τροχιά με αυτήν του κομήτη, συγκρούονται με τη Γη μετωπικά με ταχύτητα που φθάνει τα 70 km/s. Η ταχύτητα αυτή είναι διπλάσια από αυτήν των άλλων διαττόντων, με αποτέλεσμα να αναπτύσσεται μεγαλύτερη θερμοκρασία λόγω τριβής και να φωτοβολούν πιο έντονα. <br /><br />Οι τυπικοί κόκκοι της σκόνης έχουν διάμετρο λίγα δέκατα του χιλιοστού και ζυγίζουν λιγότερο από 10-4 γραμμάρια. Όταν όμως τέτοιος κόκκος κτυπήσει ένα δορυφόρο, όλος το μετέωρο συνήθως εξατμίζεται αφήνοντας μια λεπτή σχισμή στον δορυφόρο. Ηλεκτρόνια και ιόντα σε αυτό το ‘αέριο’ μπορούν να ηλεκτρίσουν ευαίσθητα ηλεκτρονικά στοιχεία του δορυφόρου, δημιουργώντας προβλήματα στο software και λάθη στις διαδικασίες ελέγχου. Μέχρι στιγμής μόνο ένας δορυφόρος έχει καταστραφεί από βροχή διαττόντων, το 1993. Για αυτόν το λόγο πολλοί δορυφόροι τίθενται προσωρινά, για προληπτικούς λόγους, εκτός λειτουργίας κατά τη διάρκεια που προβλέπεται το μέγιστο της δραστηριότητας της βροχής των μετεώρων. <br /><br />Το 1999 οι αστρονόμοι κατάλαβαν ότι τα συντρίμμια που αφήνει κάθε κομήτης όταν περνάει κοντά από τον Ήλιο δεν ακολουθούν ακριβώς την ίδια τροχιά. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουν δημιουργηθεί πολλοί στενοί διάδρομο» υλικών και ο αριθμός των διαττόντων αστέρων αυξάνεται, δημιουργώντας το φαινόμενο της βροχής των διαττόντων όταν η Γη περνάει μέσα από έναν από αυτούς. <br /><br />Είσοδος μέσα σε την ατμόσφαιρα <br /><br />Όταν εισέρχονται στην ατμόσφαιρα οι μετεωρίτες θερμαίνονται σε μια θερμοκρασία πάνω από 1600 βαθμούς Κελσίου και φυσικά καίγονται. Οι μετεωρίτες δεν θερμαίνονται από την τριβή, όπως πιστεύεται συνήθως. Η αιτία είναι ένα φαινόμενο που λέγεται πίεση εμβολισμού. Ένας μετεωρίτης συμπιέζει τον αέρα μπροστά του. Ο αέρας θερμαίνεται και στη συνέχεια θερμαίνεται και ο μετεωρίτης. <br /><br />Η έντονη θερμότητα ατμοποιεί τους περισσότερους μετεωρίτες, δημιουργώντας αυτό που ονομάζουμε καλούμε διάττοντες αστέρες. ¶(Οι περισσότεροι γίνονται ορατοί περίπου σε ένα ύψος 100 χιλιομέτρων. Μερικοί μεγάλοι μετεωρίτες διασκορπίζονται, σαν μια πιτσιλιά, προκαλώντας έτσι μια φωτεινότερη λάμψη. Αυτό είναι που ονομάζουμε βολίδα και δημιουργείται μια έκρηξη, που μπορούν συχνά να ακουστούν μέχρι και σε απόσταση 50 χιλιομέτρων. Όταν οι μετεωρίτες χτυπούν το έδαφος, ονομάζονται μετεωρίτες. Μερικοί μετεωρίτες είναι κομμάτια αστεροειδών, άλλα — κοσμική σκόνη — πετιούνται μακριά από τους κομήτες. Υπάρχει και ο μετεωροειδής που είναι ένα αντικείμενο στο διάστημα που μπορεί, εάν εισέλθει στην ατμόσφαιρά μας, να γίνει ένας μετεωρίτης. <br /><br /><img border="0" src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/08/meteor.jpg" />Αποσύνθεση μετεωριτών <br /><br />Η διάσπαση ενός αντικειμένου εξαρτάται από τη σύνθεση, την ταχύτητα και τη γωνία εισόδου του. Ένας γρηγορότερος μετεωρίτης με μια πλάγια γωνία εισόδου υφίσταται μεγαλύτερη πίεση. Οι μετεωρίτες που αποτελούνται από σίδηρο αντιστέκονται στην πίεση καλύτερα από αυτούς που είναι φτιαγμένοι από πέτρα. Ακόμη και ένας μετεωρίτης από σίδηρο θα διασπαστεί μόλις η ατμόσφαιρα γίνει πυκνότερη — περίπου 8 έως 10 χιλιόμετρα ψηλά. <br /><br />Μερικές φορές ένας μετεωρίτης εκρήγνυται επάνω από την επιφάνεια, προκαλώντας τεράστια καταστροφή από την βίαιη έκρηξη και επόμενος πυρκαγιά. Αυτό συνέβη και το 1908 πάνω από τη Σιβηρία. <br /><br />Σύγκρουση με τη γη <br /><br />Τα εξωγήινα αντικείμενα που χτύπησαν στο έδαφος, η ταχύτητά τους κατά προσέγγιση ήταν η μισή που ήταν κατά την είσοδο τους στην ατμόσφαιρα, και η βίαιη έκρηξη δημιουργεί κρατήρες 12 έως 20 φορές το μέγεθός τους. Οι κρατήρες στη γη σχηματίζονται όπως στο φεγγάρι ή οποιοδήποτε άλλο βραχώδη πλανήτη. Τα μικρότερα αντικείμενα δημιουργούν απλούς, σε μορφή ενός νιπτήρα, κρατήρες. Οι μεγαλύτερες συγκρούσεις προκαλούν και μια αναπήδηση του εισερχόμενου αντικειμένου που δημιουργεί έτσι ένα κεντρικό βαθούλωμα. Έπειτα ολισθαίνει κατά μήκος των άκρων σχηματίζοντας πλαίσια. Οι μεγαλύτερες συγκρούσεις σχηματίζουν λεκάνες στις οποίες γίνονται πολλαπλές αναπηδήσεις, οι οποίες διαμορφώνουν διάφορες εσωτερικές αιχμές. <br /><br />Χαρακτηριστική σύνθεση μετεωριτών <br /><br />Μετεωρίτης σιδήρου <br /><br />Σίδηρος 91%<br />Νικέλιο 8.5%<br />Κοβάλτιο 0.6% </span></b></span><br />
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"></span></b></span><br />
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /></span></b></span>
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;">Πετρώδης μετεωρίτης</span></b></span>Οξυγόνο 36%</span></b></span><br />
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br />Σίδηρος 26%<br />Πυρίτιο 18%<br />Μαγνήσιο 14%<br />Αργίλιο 1.5%<br />Νικέλιο 1.4%<br />Ασβέστιο 1.3% </span></b></span><br />
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /> </span></b></span><br />
<br />
<br />
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;">Φλοιός της Γης</span></b></span>Οξυγόνο 49%</span></b></span><br />
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br />Πυρίτιο 26%<br />Αργίλιο 7.5%<br />Σίδηρος 4.7%<br />Ασβέστιο 3.4%<br />Νάτριο 2.6%<br />Κάλιο 2.4%<br />Μαγνήσιο 1.9% <br /> <br />Στην αρχαιότητα τα αντικείμενα στον νυχτερινό ουρανό δημιούργησαν δεισιδαιμονίες και συνδέθηκαν με τους Θεούς και τη θρησκεία. Αλλά οι παρανοήσεις για τους μετεωρίτες διάρκεσαν περισσότερο από τα περισσότερα άλλα ουράνια αντικείμενα. <br /><br />Οι μετεωρίτες (τα κομμάτια που φτάνουν στη γη) πολύ καιρό πριν πιθανά θεωρούνταν ότι πετάχτηκαν κάτω σαν δώρα από τους αγγέλους. Άλλοι νόμιζαν ότι οι Θεοί επεδείκνυαν το θυμό τους. Αργά τον 17ο αιώνα, πολλοί πίστευαν ότι έπεφταν από καταιγίδες. Πολλοί επιστήμονες ήταν δύσπιστοι ότι οι πέτρες αυτές θα μπορούσαν να πέσουν από τα τα νέφη ή τον ουρανό, και συχνά δεν πίστευαν τους ανθρώπους που ισχυρίζονταν ότι έχουν δει τέτοια αντικείμενα. <br /><br />Το 1807, μια βολίδα εξερράγη πάνω από το Κοννέκτικατ, και διάφοροι μετεωρίτες έπεσαν κάτω σαν βροχή. Έτσι ανακαλύφθηκαν οι αστεροειδείς και προέκυψε έτσι μια νέα θεωρία που πρότεινε ότι οι μετεωρίτες ήταν σπασμένα κομμάτια από αστεροειδείς ή άλλους πλανήτες. Μια θεωρία που ακόμα κρατάει. <br /><br />Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα πτώσεως μετεωρίτη στην πρόσφατη ιστορία, που κατέστρεψε εκατοντάδες τετραγωνικών χιλιομέτρων δάσους στη Σιβηρία, είναι αυτό στις 30 Ιουνίου του 1908, Σε μια έκταση εκατοντάδων χιλιομέτρων οι μάρτυρες του συμβάντος αυτού στην Tunguska είδαν μια πύρινη σφαίρα που κινιόταν γρήγορα στον ουρανό, κάτι που δείχνει ότι ένας μετεωρίτης είχε εισέλθει στην ατμόσφαιρα πλαγίως. Όταν εξερράγη, έστειλε καυτούς ανέμους και δυνατούς κρότους τόσο ώστε να σπάσει τα παράθυρα στα κοντινά χωριά. Μικρά σωματίδια που εξερράγησαν στην ατμόσφαιρα φώτιζαν τον ουρανό τη νύχτα για αρκετές ημέρες. Κανένας μετεωρίτης δεν βρέθηκε ποτέ, και για χρόνια πολλοί επιστήμονες νόμιζαν ότι η ερήμωση προκλήθηκε από έναν κομήτη. Τώρα, η επικρατούσα θεωρία υποστηρίζει ότι ένας μετεωρίτης εξερράγη ακριβώς επάνω από την επιφάνεια. <br /><br />Ο μεγαλύτερος μετεωρίτης που βρέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες έπεσε στη νότια Νεμπράσκα το 1948. Μάρτυρες είδαν μια γιγαντιαία βολίδα το απόγευμα και μερικοί λένε ότι ήταν φωτεινότερο από τον ήλιο. Ο μετεωρίτης ήταν θαμμένος σε βάθος 3 μέτρων μέσα στο έδαφος, ενώ ζύγιζε πάνω από ένα τόνο. <br /><br />Ο πιο διάσημος κρατήρας από πτώση μετεωρίτη στις Ηνωμένες Πολιτείες αποκαλείται Κρατήρας Μετεωρίτη. Είναι στην Αριζόνα, και είναι τεράστιος. Το χείλος του είναι 45 μέτρα πιο ψηλό από την περιβάλλουσα πεδιάδα, και η τρύπα που άνοιξε έχει βάθος 180 μέτρα και διάμετρο σχεδόν 1500 μέτρα. Ήταν ο πρώτος κρατήρας που αποδείχθηκε ότι προκλήθηκε από μια σύγκρουση μετεωρίτη, που έγινε μεταξύ 20.000 και 50.000 ετών πριν. <br /><br />Όταν ένας κομήτης πλησιάζει στον ήλιο, ένα ίχνος της σκόνης και άλλων συντριμμιών καίγεται και παραμένει σε ηλιακή τροχιά. Καθώς η Γη είναι σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, περνά κάθε χρόνο μέσα από αυτό το χώρο με τα συντρίμμια και τη σκόνη. Τα μικρά κομμάτια καίγονται καθώς συναντάνε την ατμόσφαιρα της Γης, δημιουργώντας έτσι τα μετέωρα Τα μετέωρα προέρχονται και από άλλες πηγές, αλλά τα ρεύματα των συντριμμιών από κομήτες δημιουργούν ωραίες βροχές μετεωριτών. <br /><br />Κομήτες <br /><br />Οι κομήτες είναι παράξενα φωτεινά σώματα μεγάλων διαστάσεων τα οποία κινούνται μεταξύ των ακίνητων απλανών αστεριών, πέραν της εκλειπτικής, αφήνοντας τις περισσότερες φορές πίσω τους ουρές μεγάλων μεν διαστάσεων, πολύ μικρής όμως πυκνότητας. Τα σώματα αυτά έχουν ως χαρακτηριστικό τους γνώρισμα την κόμη, δηλαδή μια φωτεινή νεφέλη, που συνήθως περιβάλλει έναν μικρό στερεό πυρήνα. <br /><br />Λόγω της κόμης τους ονομάζονται κομήτες και διακρίνουμε σε αυτά δύο βασικές περιοχές τους, μία κεντρική, σχεδόν σφαιρική συμπύκνωση, που ονομάζεται κεφαλή, και την ουρά τους. <br /><br />Η ακτίνα του κομητικού πυρήνα κυμαίνεται από 1 έως 10 χιλιόμετρα., ενώ η μάζα του είναι κατ’ εκτίμηση της τάξης των 1.016 έως 1.021 gr και η επιφανειακή του θερμοκρασία υπολογίζεται θεωρητικώς σε 150 έως 250 K. Το υλικό το οποίο σχηματίζει τους κομήτες, όπως πιστεύουμε σήμερα, είναι μέρος του πρωταρχικού πλανητικού νεφελώματος, από το οποίο δημιουργήθηκε ολόκληρο το πλανητικό μας σύστημα. <br /><br />Η μεν κεφαλή τους περιέχει CN, C2, C3, OH, NH, NH2, CH, O, ενώ η ουρά τους ρίζες CO+, N2+, OH+, CO2+, CH+. Ο πυρήνας τους δε αποτελείται κυρίως από παγοκρυστάλλους νερού και αμμωνίας, που περιλαμβάνουν διάφορες προσμίξεις μετάλλων. Οι τελευταίες μελέτες των λαμπρών κομητών Halley, Hyakutake και Hale-Bopp, από τον IUE, το Hubble Space Telescope, το ROSAT και τον IRAS, έδειξαν ότι οι κομήτες περιέχουν παγοκρυστάλλους νερού (H2O), αμμωνίας (NH3) και διοξειδίου του άνθρακα (CO2)· μεθάνιο (CH4), μεθυλική αλκοόλη (CH3OH), αιθάνιο (C2H6), ακετυλένιο (C2H2), κυανοακετυλένιο (HC3N), υδροκυάνιο (HCN) κ.ά. Όλα αυτά αναμιγνύονται μεταξύ τους, καθώς και με μόρια σκόνης, και γι’ αυτόν τον λόγο φαίνεται ότι είναι επιτυχής η ονομασία «βρώμικες χιονόμπαλες», που δόθηκε από τον διάσημο αστροφυσικό Fred Whipple στους κομήτες και από τότε αναφέρεται χαρακτηριστικά σε όλα τα άρθρα ή τα βιβλία που κάνουν λόγο γι’ αυτούς. <br /><br />Φαντασμαγορικές ουρές των κομητών <br /><br />Όταν οι κομήτες πλησιάζουν τον Ήλιο, η ηλιακή ακτινοβολία θερμαίνει τον πυρήνα τους και ο πάγος εξαχνώνεται. Τότε σχηματίζεται η κόμη γύρω από τον πυρήνα και κατόπιν η ουρά του. Η ακτίνα της κόμης εκτείνεται σε ακτίνα 105-106 χλμ. και διαστέλλεται με ταχύτητα της τάξης των 0,5 χλμ. ανά δευτερόλεπτο. <br /><br />Οι φαντασμαγορικές ουρές των κομητών συνήθως έχουν κατεύθυνση αντίθετη από τον Ήλιο, μερικοί όμως παραβιάζουν τον γενικό κανόνα προσανατολίζοντας τις ουρές τους προς τον Ήλιο, που στην περίπτωση αυτή ονομάζονται «πώγωνες». <br /><br />Η θερμοκρασία των κομητών στο αφήλιο της τροχιάς τους είναι μόνο λίγοι βαθμοί πάνω από το απόλυτο μηδέν, ενώ στο περιήλιό τους μπορεί να προσεγγίσει τους 4.500° C. <br /><br />Κάθε χρόνο ανακαλύπτονται 5 έως 10 κομήτες, από τους οποίους περίπου οι τρεις είναι περιοδικοί, δηλαδή εμφανίζονται σε σχεδόν τακτά χρονικά διαστήματα. <br /><br />Σήμερα είναι γνωστοί περισσότεροι από 1.000 κομήτες, από τους οποίους οι 400 έχουν παρατηρηθεί πριν ανακαλυφθεί το τηλεσκόπιο. Mε την πάροδο του χρόνου, οι κομήτες εξατμίζονται ή διασπώνται σε πολλά κομμάτια, τροφοδοτώντας συνεχώς με τα υπολείμματά τους τα μετεωρικά σμήνη. <br /><br />Πώς δημιουργούνται; <br /><br />Οι επικρατέστερες θεωρίες, οι οποίες προσπαθούν να εξηγήσουν τις φυσικές διαδικασίες που γέννησαν τους κομήτες, είναι δύο. Η πρώτη δέχεται ότι οι κομήτες δημιουργήθηκαν τα πρώτα 109 έτη της δημιουργίας του πλανητικού μας συστήματος σε μια περιοχή, που η πυκνότητα του πλανητικού πρωτονεφελώματος ήταν πολύ μικρή για να σχηματιστεί κάποιος σταθερός πρωτοπλανήτης. <br /><br />Σύμφωνα με τις απόψεις του διάσημου Ολλανδού αστρονόμου Jan Oort, οι κομήτες συγκροτούν μια ομάδα 2×1011 περίπου αντικειμένων, το λεγόμενο Νεφέλωμα του Oort, που η συνολική τους μάζα είναι μικρότερη του ενός εκατοστού της μάζας της Γης. Το νέφος αυτό των κομητών τοποθετείται σε μια απόσταση 5-15×104 α.μ., και κάθε ένας από αυτούς διαγράφει τροχιές γύρω από τον Ήλιο μας, με πολύ μεγάλη εκκεντρότητα. <br /><br />Σύμφωνα με μια δεύτερη θεωρητική άποψη, που υποστηρίχτηκε από τους Lyttleton, Bondi και Hoyle, οι κομήτες δεν δημιουργήθηκαν από το πρωτοπλανητικό υλικό, αλλά από συμπυκνώσεις ομογενούς μεσοαστρικής σκόνης, πυκνότητας 10-24 gr.cm-3. <br /><br />Aρχικά, σύμφωνα μ’ αυτήν την άποψη, οι τροχιές των κομητών ήταν υπερβολικές με εστία τον Ήλιο μας. Αργότερα, όμως, κάτω από τις παρελκτικές δυνάμεις που ασκούσαν οι μεγάλοι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, μετατράπηκαν σε παραβολικές ή ελλειπτικές. <br /><br />Πηγή: Encyclopaedia Britannica, Δανέζης-Θεοδοσίου, space.com, NASA <a href="http://physics4u.gr/">http://physics4u.gr</a></span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-78119767246938046112018-08-07T23:21:00.001+03:002018-08-07T23:25:51.270+03:00Η Γη κινδυνεύει να μπει σε μία αμετάκλητη φάση «θερμοκηπίου»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /> <img src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/08/klimatiki_allagi.jpg" /> <br /> <br /> <br />Ο πλανήτης Γη διατρέχει κίνδυνο να εισέλθει σε μια φάση συνθηκών «θερμοκηπίου», με τον μέσο όρο των θερμοκρασιών παγκοσμίως να είναι 4 ως 5 βαθμούς Κελσίου υψηλότερος, ακόμη κι αν οι στόχοι για τη μείωση των εκπομπών αερίων που προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη οι οποίοι ορίστηκαν στη συμφωνία του Παρισιού επιτευχθούν, προειδοποίησαν επιστήμονες σε μελέτη που δόθηκε στη δημοσιότητα τη Δευτέρα 6 Αυγούστου 2018.<br /><br />Aπέχουμε 1-2 βαθμούς από το «Hothouse earth» και την καταστροφή της ανθρωπότητας <br /><br />Η μελέτη δημοσιεύθηκε εν μέσω κυμάτων καύσωνα –η θερμοκρασία ανέβηκε πάνω από τους 40° Κελσίου φέτος σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης– ξηρασίας και δασικών πυρκαγιών, ανάμεσά τους αυτές του Ιουλίου στην Ελλάδα, οι οποίες στοίχισαν τη ζωή σε 91 ανθρώπους.<br />Περίπου 200 χώρες συμφώνησαν στο Παρίσι να περιορίσουν την αύξηση της θερμοκρασίας «πολύ κάτω» από τους 2 βαθμούς Κελσίου πάνω από το επίπεδο της προβιομηχανικής εποχής—το όριο αυτό θεωρείται κρίσιμο για να αποφευχθεί μια δραματική κλιματική αλλαγή. <br /><br />Όμως δεν είναι σαφές εάν το κλίμα της γης μπορεί να παραμείνει σταθερό και ασφαλές 2 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα επίπεδα της προβιομηχανικής εποχής, ή εάν αυτό το σενάριο θα πυροδοτήσει άλλες διεργασίες και τελικά την υπερθέρμανση του πλανήτη, ακόμη και σε περίπτωση που ο κόσμος φρενάρει ή σταματήσει τις εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, σύμφωνα με τη μελέτη.Σήμερα, ο παγκόσμιος μέσος όρος της θερμοκρασίας υπολογίζεται ότι ξεπερνά κατά 1 βαθμό Κελσίου το επίπεδο της προβιομηχανικής εποχής κι ανεβαίνει με ρυθμό 0,17° Κελσίου ανά δεκαετία. <br /><br />Επιστήμονες ινστιτούτων και πανεπιστημίων της Στοκχόλμης, της Κοπεγχάγης, του Πότσδαμ αλλά και του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας θεωρούν πως είναι πολύ πιθανό, αν ξεπεραστεί ένα κρίσιμο όριο, να υπάρξουν αλυσιδωτές αντιδράσεις και διεργασίες που θα οδηγήσουν σε βίαιες αλλαγές του κλίματος της Γης. <br /><br />Τέτοιες διεργασίες είναι: η τήξη των στρωμάτων μόνιμου πάγου· η απώλεια των υδριτών μεθανίου από τους βυθούς των ωκεανών· η χαμηλότερη απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα από τη γη και τους ωκεανούς· η απώλεια μεγάλων στρωμάτων πάγου στην Αρκτική και στην Ανταρκτική. <br /><br /><img border="0" src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/08/emperors-at-ice-edge.jpg" /> </span></b></span><br />
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;">Όλα αυτά μπορεί να αρχίσουν να ανατρέπονται σαν «σειρά από ντόμινο», προειδοποιεί ο Γιόχαν Ρόκστρεμ, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης που δημοσιεύεται στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS) και εκτελεστικός διευθυντής του Κέντρου της Στοκχόλμης για την Ανθεκτικότητα. <br /><br />«Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο, ή αδύνατο, να σταματήσουμε όλα τα ντόμινο πριν ανατραπούν. Ολόκληρα τμήματα της Γης μπορεί να ερημοποιηθούν, να γίνουν μη κατοικήσιμα, εάν η «Γη-Θερμοκήπιο» γίνει πραγματικότητα», συμπλήρωσε. <br /><br />Για να αποφευχθεί η μετατροπή του πλανήτη σε «θερμοκήπιο» δεν αρκεί η μείωση των εκπομπών αερίων που προκαλούν το φαινόμενο, τονίζεται στη μελέτη. Προτείνεται η καλύτερη διαχείριση των δασών, των αγροτικών καλλιεργειών και των καλλιεργούμενων εδαφών· η προστασία της βιοποικιλότητας· και η ανάπτυξη τεχνολογιών για την αφαίρεση διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. <br /><br />Ερωτηθέντες για την έρευνα, ειδικοί σημείωσαν ότι η ανεξέλεγκτη υπερθέρμανση του πλανήτη δεν είναι βέβαιη μεν, αλλά ούτε μπορεί να αποκλειστεί. <br /><br />«Μιλώντας με το καλοκαίρι του 2018 στο φόντο, ασφαλώς δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι πρόκειται για λαθεμένο συναγερμό: τους βλέπουμε τους λύκους πλέον», σχολίασε ο Φιλ Ουίλιαμσον, ερευνητής για το κλίμα στο University of East Anglia.</span></b></span><br />
<span style="color: cyan; font-size: small;"><b><span style="font-size: medium;"><a href="http://physics4u.gr/">http://physics4u.gr</a> </span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-80236249227382194912018-07-13T22:56:00.003+03:002018-07-13T22:56:59.342+03:00Ο σπειροειδής ραβδωτός Γαλαξίας μας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1 class="entry-title">
<br /></h1>
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;">Ο Γαλαξίας μας αποτελείται κυρίως από ένα πυρήνα του οποίου το σχήμα είναι φακοειδές, πολύ πεπλατυσμένο. Από δύο εκ διαμέτρου αντίθετα άκρα του φακοειδούς αυτού πυρήνα εκφύονται οι δύο κύριοι βραχίονές (σπείρες), που ελίσσονται γύρω από το κύριο σώμα του μια εγκάρσια ράβδο μήκους 25. 000 ετών φωτός, πλάτους 4.000 ετών φωτός και πάχους 650 ετών φωτός περίπου. Η ράβδος αυτή, στην οποία οφείλεται το συνθετικό » ραβδωτός » στο όνομα του Γαλαξία μας, φιλοξενεί περίπου το 1/3 από τα 600.000 γηραιά αστέρια που κατοικούν συνολικά στο κεντρικό γαλαξιακό εξόγκωμα. <br /><br /><br />Ο Γαλαξίας μας αποτελείται κυρίως από ένα πυρήνα του οποίου το σχήμα είναι φακοειδές, πολύ πεπλατυσμένο. Από δύο εκ διαμέτρου αντίθετα άκρα του φακοειδούς αυτού πυρήνα εκφύονται οι δύο κύριοι βραχίονές (σπείρες), που ελίσσονται γύρω από το κύριο σώμα του μια εγκάρσια ράβδο μήκους 25. 000 ετών φωτός, πλάτους 4.000 ετών φωτός και πάχους 650 ετών φωτός περίπου. Η ράβδος αυτή, στην οποία οφείλεται το συνθετικό » ραβδωτός » στο όνομα του Γαλαξία μας, φιλοξενεί περίπου το 1/3 από τα 600.000 γηραιά αστέρια που κατοικούν συνολικά στο κεντρικό γαλαξιακό εξόγκωμα. <br /><br /><img border="0" src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/07/entiremilkyway.jpg" /> <br /><br />Ολόκληρος ο Γαλαξίας όπως φαίνεται από τη Γη <br /><br /> <br /><br />Ο κύριος δίσκος του Γαλαξία μας έχει διάμετρο από 80.000 μέχρι 100.000 έτη φωτός, περίμετρο περίπου 250 ως 300 χιλιάδες έτη φωτός και πάχος γύρω στα 1.000 έτη φωτός. Αποτελείται από 200 μέχρι 400 δισεκατομμύρια άστρα. Αν ορίσουμε μια φυσική κλίμακα και θεωρήσουμε ότι ο Γαλαξίας μας είχε διάμετρο 130 χιλιόμετρα, τότε το Ηλιακό Σύστημα θα είχε μήκος 2 χιλιοστά. Η συνολική μάζα του είναι περίπου 600 ως 3.000 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες. <br /><br />Πολλοί αστρονόμοι πιστεύουν ότι ο Γαλαξίας κινείται στο διάστημα με ταχύτητα γύρω στα 600 km το δευτερόλεπτο σε σχέση με τους διπλανούς γαλαξίες.[Οι τελευταίες εκτιμήσεις μιλούν για ένα εύρος ταχύτητας από 130 μέχρι 1.000 χλμ/δευτερόλεπτο. Αν όντως ο Γαλαξίας κινείται με 600 km/sec, ταξιδεύουμε 51,84 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ημέρα, ή περισσότερο από 19,9 δις km το χρόνο. Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, αυτό σημαίνει πως ταξιδεύουμε περίπου 4,5 φορές την απόσταση που απέχει ο Πλούτωνας από τη Γη (όταν βρίσκεται στο κοντινότερο σημείο). Ο Γαλαξίας θεωρείται πως κινείται στην κατεύθυνση του αστερισμού Ύδρα. <br /><br />Η ηλικία του Γαλαξία μας εκτιμάται περίπου στα 13,6 δισεκατομμύρια χρόνια, διάρκεια που είναι κοντά στην ηλικία του Σύμπαντος. Η εκτίμηση αυτή βασίζεται στη μέτρηση για πρώτη φορά του βηρυλλίου που περιέχεται σε δύο αστέρες του αστρικού σμήνους NGC 6397. Έτσι υπολόγισαν τον χρόνο ανάμεσα στη δημιουργία της πρώτης γενιάς των αστέρων του Γαλαξία μας και στη δημιουργία της πρώτης γενιάς αστέρων του σμήνους, σε 200 με 300 εκατομμύρια χρόνια. Συμπεριλαμβάνοντας την ηλικία των αστέρων στο σφαιρωτό σμήνος (13,4 ± 0,8 δις χρόνια), εκτίμησαν την ηλικία του Γαλαξία στα 13,6 ± 0,8 δις χρόνια. <br /><br />Μετρήσεις δείχνουν ότι ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας μάς πλησιάζει με ταχύτητα 300 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και μπορεί να συγκρουστεί με τον Γαλαξία μας σε 3 ως 4 δις χρόνια. Αν συγκρουστούν, πιστεύεται ότι ο Ήλιος αλλά και άλλοι αστέρες μάλλον δεν θα συγκρουστούν με αστέρες της Ανδρομέδας, αλλά οι δύο γαλαξίες θα σχηματίσουν έναν ενιαίο ελλειπτικού σχήματος γαλαξία. Η διαδικασία της ένωσης αυτής εκτιμάται ότι θα διαρκέσει 1 δις χρόνια. <br /><br /><img border="0" src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/07/new_map_milky-way.jpg" />Ο καλύτερος χάρτης του Γαλαξία μας που έχει παραχθεί ποτέ. Η νέα εικόνα παρουσιάζει τον σπειροειδή Γαλαξία μας όπως θα φαίνεται σε έναν πολύ μακρινό παρατηρητή. Ο χάρτης είναι βασισμένος στα συμπεράσματα για τη δομική εξέλιξη του. <br /><br /><img border="0" src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/07/galactical_spiral.jpg" />Ο Γαλαξίας αποτελείται από τέσσερις κύριους βραχίονες που κάμπτονται γύρω από το κέντρο του – οι αστρονόμοι μέτρησαν την απόσταση από τη Γη σε μια περιοχή όπου διαμορφώνονται τα αστέρια, που αποκαλείται W3OH μέσα στο βραχίονα του Περσέως. Άλλοι βραχίονες είναι του Τοξότη, της Τροπίδας, του Ωρίωνα (που ανήκει και το ηλιακό μας σύστημα), της Ασπίδας, του Κανόνα, του Νότιου Σταυρού, των 3 Κιλοπαρσέκ και τέλος ο Εξωτερικός Βραχίονας. <br /><br /><img border="0" src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/07/galaxy.gif" /> <br /><br />Κοντά στο Γαλαξιακό Κέντρο βρίσκεται μαζεμένη όλη σχεδόν η μεσογαλαξιακή σκόνη, που απορροφά το ορατό φως. Γι αυτό και το Γαλαξιακό Κέντρο είναι ουσιαστικά αόρατο. Μόνο με τις υπέρυθρες ακτίνες και τα ραδιοκύματα μπορούμε να συλλάβουμε τι υπάρχει εκεί. Επίσης, στο Κέντρο του Γαλαξία μας υπάρχει η πολύ μεγάλης μάζας μαύρη τρύπα (3,7 εκατομμύρια ηλιακές μάζες) σε έκταση όση η απόσταση της Γης από τον Ήλιο (2 αστρονομικές μονάδες). Το Γαλαξιακό Κέντρο στον ουρανό βρίσκεται ανάμεσα στους αστερισμούς του Τοξότη και Σκορπιού.</span></b></span><br />
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><a href="http://physics4u/">physics4u</a> </span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-14820155163507023972018-06-24T20:43:00.002+03:002018-06-24T20:44:01.750+03:00Η κλίση της Γης ως προϋπόθεση για τη ζωή <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /><br /><a href="https://physicsgg.files.wordpress.com/2012/01/earth2.jpg"><img height="376" src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2012/01/earth2.jpg?w=300&h=282" width="400" /></a><br /> By Shannon Hall<br /> Κατά τη διάρκεια του θερινού ηλιοστασίου, το βόρειο ημισφαίριο της Γης πλησίασε τον Ηλιο, για να απολαύσει τη μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου. Το θερινό ηλιοστάσιο συμβαίνει επειδή η Γη δεν περιστρέφεται κάθετα, αλλά υπό γωνία 23,5 μοιρών. Η γωνία αυτή έκανε τους αστρονόμους να αναρωτιούνται εάν η ελαφρά αυτή μετατόπιση ευθύνεται για την ύπαρξη συνθηκών, κατάλληλων για την εμφάνιση ζωής. <br /><br />Το υπαρξιακό αυτό ερώτημα έχει βρεθεί στο επίκεντρο της επιστημονικής έρευνας, καθώς οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει χιλιάδες εξωπλανήτες, σε τροχιά γύρω από άλλα άστρα του γαλαξία μας. Η ζωή είναι δυνατόν να αναπτυχθεί σε εξωπλανήτη, με τροχιά παραπλήσια της δικής μας; Ή μήπως η ζωή εμφανίζεται σε πλανήτες των οποίων ο άξονας περιστροφής είναι κάθετος; Παρότι οι αστρονόμοι δεν έχουν υπολογίσει ακόμη τον άξονα περιστροφής εξωπλανήτη, υποπτεύονται ότι αυτός θα εμφανίζει μεγάλες διακυμάνσεις, όπως συμβαίνει και με τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Ο Ερμής, με κλίση περιστροφής 0,03 μοιρών, είναι σχεδόν κάθετος, ενώ ο Ουρανός εμφανίζει κλίση 82,23 μοιρών. Τα δύο αυτά ακραία παραδείγματα μη κατοικήσιμων πλανητών θα μπορούσαν να μπερδέψουν τον επιστημονικό κόσμο, καθώς και οι δύο παραπάνω πλανήτες μοιράζονται πολλά κοινά στοιχεία με τη Γη, όπως εξηγεί ο Ρενέ Χέλερ, αστρονόμος του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ. <br /><br />Αν ο πλανήτης δεν εμφανίζει κλίση στην περιστροφή του, δεν θα είχε διακριτές εποχές. Τα ημισφαίρια δεν θα πλησίαζαν και δεν θα απομακρύνονταν από τα άστρα τους. Αντίθετα, οι πόλοι θα ήταν τόσο ψυχροί, που το διοξείδιο του άνθρακα θα απορροφάτο στον ουρανό, στερώντας από τον πλανήτη αναγκαία για ζωή θερμότητα, αλλά και την ικανότητα δημιουργίας νερού σε υγρή μορφή. <br /><br />Αν πάλι ο πλανήτης εμφάνιζε οριζόντιο άξονα περιστροφής, η ζωή δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί σε αυτόν. Με οριζόντιο άξονα περιστροφής, κάθε μορφή ζωής θα έπρεπε να προσαρμοσθεί σε εναλλαγές μεγάλου ψύχους και ακραίων θερμών θερμοκρασιών. <br /><br />Ο δρ Χέλερ υποστηρίζει ότι ο ιδανικός άξονας περιστροφής κυμαίνεται μεταξύ 10 και 40 μοιρών. Ο αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, Ρόρι Μπαρνς, διαφωνεί. «Η γωνία περιστροφής των 23,5 μοιρών δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο. Μπορεί να έχει κάποιος τέτοιο άξονα περιστροφής ή κάποια άλλη γωνία και ο πλανήτης θα μπορούσε να επιτρέψει την ανάπτυξη ζωής στην επιφάνειά του. Το μόνο που χρειάζεται, είναι παχύ ατμοσφαιρικό στρώμα, ικανό να μεταφέρει θερμότητα στις παγωμένες ζώνες του πλανήτη», λέει ο δρ Μπαρνς. <br /><br />Ο ωκεανολόγος Ντέιβιντ Φερέρα του Πανεπιστημίου του Ρέντινγκ στη Βρετανία λέει ότι έρευνα του 2014 έδειξε πως ακόμη και πλανήτες με ακραία γωνία περιστροφής, όπως ο Ουρανός, μπορεί να επιτρέψουν την ανάπτυξη ζωής στην επιφάνειά τους, εφόσον διαθέτουν εκτεταμένο ωκεανό. Ενας ωκεανός είναι ικανός να απορροφήσει τη θερμότητα του καλοκαιριού, απελευθερώνοντας τη θερμότητα αυτή τον χειμώνα και επιτρέποντας στον πλανήτη να παραμένει εύκρατος. <br /><br />πηγή:<span style="font-size: small;"> <a href="http://www.kathimerini.gr/970890/article/epikairothta/episthmh/h-klish-ths-ghs-ws-proupo8esh-gia-th-zwh">http://www.kathimerini.gr/970890/article/epikairothta/episthmh/h-klish-ths-ghs-ws-proupo8esh-gia-th-zwh</a> – https://www.nytimes.com/2018/06/20/science/summer-solstice-2018-meaning-sunset.html?rref=collection%2Fsectioncollection%2Fscience&action=click&contentCollection=science&region=rank&module=package&version=highlights&contentPlacement=2&pgtype=sectionfront<a href="http://physicsgg.me/">physicsgg.me</a></span></span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-39224246458939311382018-05-31T22:40:00.003+03:002018-05-31T22:40:28.959+03:00Ανακαλύφθηκαν εκτεταμένοι αμμόλοφοι από μεθάνιο στον Πλούτωνα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /><br /><a href="https://physicsgg.files.wordpress.com/2018/05/f1-large-1.jpg"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2018/05/f1-large-1.jpg?w=594&h=559" /></a>Ευρωπαίοι και Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν στον Πλούτωνα αμμόλοφους, οι οποίοι πιθανότατα έχουν σχηματισθεί από κόκκους παγωμένου μεθανίου που έχουν απελευθερωθεί στην αραιή ατμόσφαιρά του. Αμμόλοφοι έχουν ήδη βρεθεί, εκτός από τη Γη, στον Άρη, στην Αφροδίτη, στον δορυφόρο Τιτάνα του Κρόνου και στον κομήτη 67Ρ της «Ροζέτα». <br /><br />Η διεθνής ομάδα από πλανητικούς επιστήμονες, φυσικούς και γεωγράφους, ανέλυσε εικόνες από την επιφάνεια του μακρινού νάνου πλανήτη, τις οποίες έστειλε το σκάφος «New Horizons» (Νέοι Ορίζοντες) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) τον Ιούλιο του 2015. <br /><br />Οι εικόνες αποκαλύπτουν ότι στα όρια της αχανούς παγωμένης πεδιάδας αζώτου «Σπούτνικ Πλανίτια», στους πρόποδες μίας μεγάλης οροσειράς, υπάρχει μία σειρά από εκτεταμένους αμμόλοφους που είναι εξαπλωμένοι σε μία έκταση σχεδόν 75 χιλιομέτρων. <br /><br />Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η εξάχνωση του παγωμένου αζώτου της πεδιάδας, η οποία μετατρέπει απευθείας το στερεό άζωτο σε αέριο, έχει ως αποτέλεσμα να υψώνονται στην ατμόσφαιρα κόκκοι μεθανίου αντίστοιχου μεγέθους με τους κόκκους άμμου στη Γη. <br /><br />Στη συνέχεια, αυτοί οι κόκκοι μεταφέρονται από τους μέτριας έντασης ανέμους του Πλούτωνα, οι οποίοι φθάνουν τα 30 έως 40 χιλιόμετρα την ώρα, και εναποτίθενται εκεί που τελειώνει η πεδιάδα και αρχίζει η οροσειρά. Εκτιμάται ότι οι αμμόλοφοι σχηματίσθηκαν πριν από 500.000 χρόνια, ίσως και πολύ πιο πρόσφατα. <br /><br />Οι ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Πλίμουθ, της Κολωνίας και του Μπρίγκαμ Γιανγκ (Γιούτα), με επικεφαλής τον Βρετανό λέκτορα Φυσικής Γεωγραφίας δρα Ματ Τέλφερ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science». Η ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνεια του Πλούτωνα είναι 100.000 μικρότερη από ό,τι στη Γη. <br /><br />«Γνωρίζαμε ότι σχεδόν κάθε σώμα του ηλιακού συστήματός μας με ατμόσφαιρα και στερεά βραχώδη επιφάνεια έχει αμμόλοφους πάνω του, αλλά δεν περιμέναμε να βρούμε κάτι τέτοιο και στον Πλούτωνα. Αποδεικνύεται ότι παρόλο που έχει τόσο αραιή ατμόσφαιρα και η επιφανειακή θερμοκρασία του είναι περίπου μείον 230 βαθμοί Κελσίου, έχει και αυτός αμμόλοφους» δήλωσε ο Τέλφερ. <br /><br />Ερωτηματικό προς διερεύνηση αποτελεί το ύψος των αμμόλοφων και εάν μεταβάλλονται με το πέρασμα του χρόνου. <br /><br />Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση: <a href="http://science.sciencemag.org/content/360/6392/992">http://science.sciencemag.org/cgi/doi/10.1126/science.aao2975</a> <br /><br />πηγή: http://www.amna.gr/home/article/262341/Anakalufthikan-ektetamenoi-ammolofoi-apo-methanio-ston-Ploutona</span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-80277838581176634412018-05-16T23:31:00.002+03:002018-05-16T23:31:58.930+03:00Εντοπίστηκε το πιο μακρινό οξυγόνο στο σύμπαν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2018/05/alma-hst_macs1149-jd_screen_preview-1170x600.jpeg?w=594&h=305" /><br /><br />Credit: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO), NASA/ESA Hubble Space Telescope, W. Zheng (JHU), M. Postman (STScI), the CLASH Team, Hashimoto et al. <br /><br />Αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα πολύ μακρινό γαλαξία, όπου εκτιμάται ότι άρχισαν να σχηματίζονται άστρα απρόσμενα νωρίς, μόλις 250 εκατομμύρια χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε το σύμπαν. Στον ίδιο γαλαξία ανακαλύφθηκε επίσης το πιο μακρινό οξυγόνο που έχει ποτέ ανιχνευθεί στο σύμπαν, σε απόσταση 13,3 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Το προηγούμενο ρεκόρ απόστασης οξυγόνου ήταν τα 13,2 δισεκατομμύρια έτη φωτός από το 2016. <br /><br />Η ανακάλυψη έγινε με τη βοήθεια των τηλεσκοπίων ALMA και VLT του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή. Η διεθνής επιστημονική ομάδα, με επικεφαλής τον Τακούγια Χασιμότο του Εθνικού Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Ιαπωνίας, έκανε τη σχετική δημοσίευση <a href="https://www.nature.com/articles/s41586-018-0117-z">στο περιοδικό «Nature»</a>. <br /><br />Ο γαλαξίας είναι ο MACS1149-JD1, ο οποίος -όπως έδειξε η φασματοσκοπική ανάλυσή του- εκπέμπει ένα πολύ αχνό σήμα ιονισμένου οξυγόνου στο υπέρυθρο τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Το σήμα αυτό, που ανιχνεύθηκε από τα επίγεια τηλεσκόπια, εκπέμφθηκε πριν από 13,28 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή περίπου 500 εκατομμύρια έτη φωτός μετά την Μεγάλη Έκρηξη, γεγονός που το καθιστά το πιο μακρινό οξυγόνο που έχει ποτέ παρατηρηθεί από τη Γη. <br /><br />Η παρουσία αυτού του οξυγόνου είναι ένα σαφές σήμα ότι ήδη πολύ νωρίτερα είχαν αρχίσει να δημιουργούνται και να πεθαίνουν άστρα σε αυτό το γαλαξία. Το οξυγόνο δημιουργείται μόνο μέσα στα άστρα και στη συνέχεια, όταν τα άστρα πεθαίνουν με εκρηκτικό τρόπο ως «σούπερ-νόβα», αυτό απελευθερώνεται σε μεσοαστρικά νεφελώματα αερίων στους γαλαξίες, μαζί με άλλα στοιχεία όπως ο άνθρακας και το άζωτο. <br /><br />Αναλύοντας το φως το μακρινού γαλαξία, οι αστρονόμοι υπολόγισαν ότι πολλά άστρα του είχαν ήδη ηλικία 300 εκατομμυρίων ετών και εκτίμησαν ότι η αστρογένεση στον MACS-1149-JD1 είχε πιθανότατα ξεκινήσει, όταν το σύμπαν ήταν μόλις 250 εκατομμυρίων ετών. <br /><br />Είναι απροσδιόριστη η διάρκεια της περιόδου μετά το «Μπιγκ Μπανγκ», κατά την οποία δεν υπήρχαν καθόλου άστρα στο σύμπαν, συνεπώς δεν υπήρχε ούτε οξυγόνο. Ένα από τα σημαντικότερα ερωτήματα στην αστρονομία είναι πότε ακριβώς δημιουργήθηκαν τα πρώτα άστρα, μια εποχή που ρομαντικά αποκαλείται και «κοσμική αυγή», καθώς διαλύθηκε το έως τότε σκοτάδι των γαλαξιών με το πρώτο φως των άστρων. <br /><br />πηγή: http://www.amna.gr/home/article/257865/Anakalufthike-galaxias-me-to-pio-makrino-oxugono-sto-sumpan-se-apostasi-13-3-dis-eton – https://public.nrao.edu/news/2018-alma-oxygen-iii/<a href="http://physicsgg/">physicsgg</a></span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-78525774408022667922018-04-16T21:59:00.003+03:002018-04-16T21:59:23.814+03:00 Ο Διαστημικός Κυνηγός Καταιγίδων τοποθετήθηκε … … στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2018/04/storm_1.png?w=594&h=334" /><br /> Ένα νέο επιστημονικό παρατηρητήριο μεταφέρθηκε και μόλις τοποθετήθηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), έξω από το διαστημικό εργαστήριο «Κολόμβος» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Πρόκειται για το Παρατηρητήριο των Αλληλεπιδράσεων Ατμόσφαιρας-Διαστήματος (Atmosphere-Space Interactions Monitor-ASIM), γνωστό και ως «Διαστημικός Κυνηγός Καταιγίδων». <br /><br />Το βάρους 314 κιλών, παρατηρητήριο μεταφέρθηκε στον ISS με την τελευταία πτήση του αμερικανικού μεταγωγικού σκάφους Dragon της Space X και η τοποθέτησή του στην κατάλληλη θέση έξω από τον ISS έγινε με τη βοήθεια ενός ρομποτικού βραχίονα μήκους 16 μέτρων. <br /><br />Το ASIM θα στοχεύει συνεχώς στη Γη και θα παρατηρεί τους κεραυνούς και τις άλλες ισχυρές ηλεκτρικές εκκενώσεις στην ατμόσφαιρα, οι οποίες συμβαίνουν πάνω από τις καταιγίδες, φαινόμενα που δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς μέχρι σήμερα. <br /><br />Ο ISS αποτελεί το ιδανικό «μπαλκόνι» για να συλλέξει κανείς πληροφορίες για αυτά τα φαινόμενα, καθώς κινείται περίπου 400 χιλιόμετρα πάνω από τον πλανήτη μας και μπορεί να δει από ψηλά τις καταιγίδες. Τα στοιχεία του ASIM θα μεταδίδονται στη Γη μέσω τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων. <br /><br />Το ASIM μπορεί με τις δύο κάμερες και τα φωτόμετρά του να τραβήξει εικόνες των καταιγίδων στο υπέρυθρο και στο υπεριώδες τμήμα του φάσματος, ενώ διαθέτει επίσης ανιχνευτές ακτίνων-Χ και ακτίνων-γ. Οι καταιγίδες είναι θεαματικά φυσικά φαινόμενα, αλλά οι άνθρωποι από την επιφάνεια της Γης μπορούν να δουν μόνο ένα μέρος του τι πράγματι συμβαίνει. Στο ανώτερο τμήμα της ατμόσφαιρας, στη μεσόσφαιρα και στη στρατόσφαιρα, λαμβάνουν χώρα περίεργα, αν όχι μυστηριώδη, πράγματα για τα οποία δεν υπάρχει μια βέβαιη επιστημονική εξήγηση. <br /><br />Αυτά τα ασυνήθιστα «παροδικά φωτεινά συμβάντα» (transient luminous events), όπως λέγονται, παρατηρήθηκαν τυχαία για πρώτη πρώτη φορά το 1989, όταν ένας αμερικανός επιστήμονας που δοκίμαζε μια τηλεοπτικά κάμερα, «έπιασε» πάνω από ένα μακρινό νέφος καταιγίδας φωτεινές στήλες φωτός, οι οποίες έμοιαζαν με κεραυνούς-πυραύλους ή ανοδικούς κεραυνούς. <br /><br />Η ανακάλυψη είχε τότε εκπλήξει τους επιστήμονες, όπως δήλωσε στο BBC ο επικεφαλής επιστήμων του ASIM δρ Τόρστεν Νόιμπερτ του Εθνικού Ινστιτούτου Διαστήματος του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου της Δανίας. Όπως είπε, «πραγματικά μας εξέπληξε όλους. Πώς ήταν δυνατό να υπάρχει κάτι τέτοιο και να μη το ξέρουμε; Υπήρχαν έως τότε μόνο κάποιες ανεκδοτολογικές αναφορές από πιλότους αεροπλάνων». <br /><br />Oι ηλεκτρικές εκκενώσεις που δεν διαρκούν περισσότερο από μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου αλλά μπορεί να έχουν μήκος πολλών δεκάδων χιλιομέτρων, πήραν ονόματα ξωτικών όπως «sprites», «blue jets» (τα πιο μυστηριώδη) και «elves» (τα πιο συχνά και κατανοητά). Αυτά ακριβώς τα «εξωτικά» φαινόμενα θα μελετήσει το ASIM, η αποστολή του οποίου θα διαρκέσει τουλάχιστον δύο χρόνια. <br /><br />Τα «sprites», που προκαλούνται στη μεσόσφαιρα από ηλεκτρικές εκκενώσεις στη μεσόσφαιρα, σε ύψος 50 έως 100 χιλιομέτρων, μοιάζουν με κόκκινες μέδουσες που τα πλοκάμια τους απλώνονται προς τα κάτω. <br /><br />Τα «blue jets» ξεκινούν από τις κορυφές των νεφών και διαδίδονται προς τα υψηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας έως τη στρατόσφαιρα. Ο πρώτος που βιντεοσκόπησε ένα «blue jet», ήταν από τον ISS ο αστροναύτης Αντρέας Μόγκενσεν της ESA το 2015. <br /><br />Πιο ψηλά από όλα, έως την ιονόσφαιρα στα σύνορα μεταξύ ατμόσφαιρας-διαστήματος, φθάνουν τα «elves», που έχουν μορφή ομόκεντρων κύκλων φωτός, συχνά ξεκινούν σαν μια αδύναμη λάμψη και εκτείνονται σε ακτίνα έως 400 χιλιομέτρων. <br /><br />Επιπλέον, οι πανίσχυρες αυτές ηλεκτρικές εκκενώσεις και τα ηλεκτρικά πεδία μέσα στα νέφη επιταχύνουν τα ηλεκτρόνια σε τέτοιες ταχύτητες και σε τόσο μεγάλους αριθμούς, ώστε συχνά δημιουργούν ακτίνες Χ και γ, κάτι άλλο που επίσης θα μελετηθεί χάρη στο νέο διαστημικό παρατηρητήριο. <br /><br />Κάθε δευτερόλεπτο περίπου 45 κεραυνοί εμφανίζονται στην ατμόσφαιρα της Γης, ενώ ισχυρές χημικές αντιδράσεις μεταβάλλουν την σύσταση της ατμόσφαιρας μέσα και γύρω από τα καταιγιδοφόρα σύννεφα. Καθώς οι κεραυνοί επηρεάζουν τις συγκεντρώσεις πολλών ατμοσφαιρικών αερίων, παίζουν σημαντικό ρόλο και στη διαμόρφωση του κλίματος, κάτι που θα αποτελέσει επίσης αντικείμενο επιστημονικής μελέτης. <br /><br />Τέλος, οι παρατηρήσεις του ASIM θα βελτιώσουν την κατανόηση των επιστημόνων για τις συνέπειες των αμμοθυελλών, των αστικών ρύπων, των δασικών πυρκαγιών και της ηφαιστειακής τέφρας για το σχηματισμό νεφών και την πρόκληση κεραυνών. <br /><br /> <br /><br />πηγή: <a href="http://www.amna.gr/home/article/248169/Archizei-i-meleti-ton-exotikon-keraunon-apo-ton-Diethni-Diastimiko-Stathmo">ΑΠΕ-ΜΠΕ</a> – https://www.nasa.gov/mission_pages/station/research/Once_Upon_a_Time_in_a_Thunderstorm<a href="http://physicsgg/">physicsgg</a></span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-73311548219084637792018-04-02T22:43:00.003+03:002018-04-02T22:44:01.766+03:00Νέα ανατρεπτική θεωρία για το τέλος του Σύμπαντος. The universe may end in a collision with a bubble of nothingness <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<span class="J5EROPB-r-f"><span class="J5EROPB-r-b"></span></span><span style="color: cyan;"><span style="font-size: large;"><br /><br /> <br /> <br /> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwAZFHEvwV4_qvHdDs_uSXxjUbdHTk9Pi1nb5G1aG2EJPEnTyVV2o91XLoovwciUrKfb5y_pzoLPY5iTrXzpBi6S-BqlI_cXXw3-2jwMc7vLdEH2lRJwoXfz3ToqXHtyBtFxoqGE9pgMI/s1600/eso0650a-800x533.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwAZFHEvwV4_qvHdDs_uSXxjUbdHTk9Pi1nb5G1aG2EJPEnTyVV2o91XLoovwciUrKfb5y_pzoLPY5iTrXzpBi6S-BqlI_cXXw3-2jwMc7vLdEH2lRJwoXfz3ToqXHtyBtFxoqGE9pgMI/s400/eso0650a-800x533.jpg" /></a> <br /> <br /> Ερευνητές του Χάρβαρντ υποστηρίζουν ότι το διάσημο μποζόνιο Χιγκς μπορεί να καταστρέψει τον Κόσμο. Σύμφωνα με την νέα θεωρία ίσως έχει ήδη αρχίσει να σχηματίζεται στον Σύμπαν μια φυσαλίδα αρνητικής ενέργειας που θα το καταπιεί ολόκληρο. The Higgs boson could destroy the universe. There’s a chance this particle has collapsed in a distant corner of the cosmos, producing a bubble of expanding vacuum energy that could envelop us all. A growing void could be coming for us. Credit: ESO/R. Fosbury (ST-ECF) <br /> <br /> <br /> <br /> Χαρακτηριζόταν ως το «ιερό δισκοπότηρο» της Φυσικής και η προσπάθεια εντοπισμού του από τους επιστήμονες είχε λάβει μυθιστορηματικές διαστάσεις. Το μποζόνιο του Χιγκς είναι το σωματίδιο που αντιστοιχεί στο πεδίο του Χιγκς, το οποίο προσδίδει μάζα στην ύλη. <br /> <br /> <br /> Το μποζόνιο Χιγκς δημιουργήθηκε στις ακραίες συνθήκες θερμοκρασίας που προέκυψαν την στιγμή της γέννησης του Σύμπαντος. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι χωρίς το μποζόνιο Χίγκς το Σύμπαν θα ήταν πιο ελαφρύ από πούπουλο, χωρίς καθόλου μάζα και επομένως χωρίς βαρύτητα. Και χωρίς βαρύτητα δεν θα υπήρχαν άστρα, πλανήτες, άνθρωποι. <br /> <br /> <br /> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiTUb-XQbYIeD0ev564E2u-GhI9sADV5JiJvkmEHR0xvJsLowQ8Dn-c7UComn_AKxWepZw-ne_epDV483JU9ws2J8HTqDwTOpGY8K3XVTkDSawuCV_mN1D3Mvb7FPi2aLUJHiuYXIDzWQ/s1600/4A67A76500000578-5527697-A_fundamental_particle_that_gives_mass_to_all_matter_in_the_univ-a-11_1521648345642.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiTUb-XQbYIeD0ev564E2u-GhI9sADV5JiJvkmEHR0xvJsLowQ8Dn-c7UComn_AKxWepZw-ne_epDV483JU9ws2J8HTqDwTOpGY8K3XVTkDSawuCV_mN1D3Mvb7FPi2aLUJHiuYXIDzWQ/s400/4A67A76500000578-5527697-A_fundamental_particle_that_gives_mass_to_all_matter_in_the_univ-a-11_1521648345642.jpg" /></a> <br /> A fundamental particle that gives mass to all matter in the universe could one day lead to its destruction. Experts say that our cosmos may ended as abruptly as it began in a collision with a bubble of negative energy, created by a Higgs boson - the so-called 'God particle. <br /> <br /> <br /> <br /> Κάπως έτσι προέκυψε και ο χαρακτηρισμός του ως το «σωματίδιο του Θεού». Την δεκαετία του 1960 ομάδα επιστημόνων με μπροστάρη τον Βρετανό φυσικό Πίτερ Χίγκς πρότειναν μια νέα θεωρία για την ύπαρξη της μάζας στην οποία προβλεπόταν ή ύπαρξη του μποζονίου που στην συνέχεια πήρε το όνομα του. <br /> <br /> <br /> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl7I7Jvoi3maOoUKhO-RZ_21MuUfWidHPEUr1XSZALLnpJ-hOWVpL8-kZKEXdIiS9gJT6WzHeQIRYkF4AmvodI97nSDLlXsFNXz9LY-sUcd7QcFcWV46zdIc66gJsx-Wa6W87CV2IkKLk/s1600/05BC11000000044D-0-image-a-21_1496262265890.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl7I7Jvoi3maOoUKhO-RZ_21MuUfWidHPEUr1XSZALLnpJ-hOWVpL8-kZKEXdIiS9gJT6WzHeQIRYkF4AmvodI97nSDLlXsFNXz9LY-sUcd7QcFcWV46zdIc66gJsx-Wa6W87CV2IkKLk/s400/05BC11000000044D-0-image-a-21_1496262265890.jpg" /></a> <br /> The Higgs boson was a yawning gap in the Standard Model of physics, until the discovery of a particle with its properties was dramatically announced by scientists at the Large Hadron Collider (pictured) in 2012. <br /> <br /> <br /> Μετά από επίμονες προσπάθειες δεκαετιών το μποζόνιο εντοπίστηκε το 2012 σε πειράματα που έγιναν στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικής Έρευνας, το γνωστό CERN. Η ανακάλυψη του σωματιδίου όπως ήταν επόμενο προσέφερε στον Πίτερ Χιγκς το Νομπέλ Φυσικής. <br /> <br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8y_OBUXauvnVQwQZZzEn8dShltrM6m8z3iy-IPkYIYgumx2k3wUxrII0yfRtThuVm3t24BJeNA_LNn6mHszI6lQhjccL3I2D9C1lWD4wwJVXgh3UOAtPIBeXHE1SsCcsjurfHofwiIgw/s1600/universe_age.png">\\\<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8y_OBUXauvnVQwQZZzEn8dShltrM6m8z3iy-IPkYIYgumx2k3wUxrII0yfRtThuVm3t24BJeNA_LNn6mHszI6lQhjccL3I2D9C1lWD4wwJVXgh3UOAtPIBeXHE1SsCcsjurfHofwiIgw/s400/universe_age.png" /> </a><br /> <br />Όμως ερευνητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ φέρνουν τα πάνω κάτω υποστηρίζοντας ότι το μποζόνιο Χιγκς μπορεί από σωματίδιο του Θεού να μετατραπεί σε σωματίδιο του… διαβόλου! <br /> <br /> <br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi63hWkxGeVuv4lWasxuDHpybn-xd7ovkfbl6tVZDFvH3BgtCjfyxS_oJw0QU-Y0z5-JSsrcA9h0EaOO1mxmgS29RVoV1v7vhzZX-dImvO0_cfCJVsAlugxDO8kljDs4UJqmTePbDojT9Q/s1600/4AABE35400000578-5527697-image-a-8_1522338749142.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi63hWkxGeVuv4lWasxuDHpybn-xd7ovkfbl6tVZDFvH3BgtCjfyxS_oJw0QU-Y0z5-JSsrcA9h0EaOO1mxmgS29RVoV1v7vhzZX-dImvO0_cfCJVsAlugxDO8kljDs4UJqmTePbDojT9Q/s400/4AABE35400000578-5527697-image-a-8_1522338749142.jpg" /></a><br /> Σύμφωνα με την θεωρία που ανέπτυξαν οι ερευνητές είναι πιθανό η αλληλεπίδραση του σωματιδίου με μια μελανή οπή μπορεί να προκαλέσει δομικές αλλαγές στις ιδιότητες του. Αλλαγές τέτοιες που να αλλάξουν στην ουσία την φύση του σωματιδίου και να δημιουργήσουν ένα κοσμικό φαινόμενο που θα έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή του Σύμπαντος. <br /> <br /> <br /> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0IxrhMq_XO87MM4JW2KqQqTmSsbKp97tI8mwxQlCCiFqFry_gtXJ-YQdptNqU0ZZV5eOPOq6ZwfFUZTdwFRy_QnEt_sg3erv5nKZ2aO6aSMENO0z6Zzu4w8rBI8D6uCOO44k468VbDbU/s1600/4AABE89400000578-5527697-image-a-2_1522338566543.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0IxrhMq_XO87MM4JW2KqQqTmSsbKp97tI8mwxQlCCiFqFry_gtXJ-YQdptNqU0ZZV5eOPOq6ZwfFUZTdwFRy_QnEt_sg3erv5nKZ2aO6aSMENO0z6Zzu4w8rBI8D6uCOO44k468VbDbU/s400/4AABE89400000578-5527697-image-a-2_1522338566543.jpg" /></a><br /> Πιο συγκεκριμένα οι ερευνητές αναφέρουν ότι αν το μποζόνιο Χιγκς έρθει σε επαφή με μια μαύρη τρύπα η επαφή αυτή είναι πιθανό να οδηγήσει στην δημιουργία μιας φυσαλίδας αρνητικής ενέργειας η οποία θα αρχίσει να απορροφά στο εσωτερικό της τις δομές και τα αντικείμενα του Σύμπαντος (την ύλη, τους γαλαξίες κλπ) και να διογκώνεται μέχρις ότου να απορροφήσει στο εσωτερικό της όλο το Σύμπαν. <br /> <br /> Μέσα στην φυσαλίδα κανένας νόμος της φυσικής δεν θα λειτουργεί με αποτέλεσμα το Σύμπαν να πάψει να υπάρχει. Μάλιστα οι ερευνητές αναφέρουν ότι δεν αποκλείεται η διαδικασία αυτή να έχει ήδη ξεκινήσει σε κάποια μακρινή γωνιά του Σύμπαντος. <br /> <br /> Πηγές: Anders Andreassen, William Frost, and Matthew D. Schwartz, "Scale-invariant instantons and the complete lifetime of the standard model," Phys. Rev. D 97 (12 March 2018) DOI: <a href="http://kostasvakouftsis.blogspot.gr/">kostasvakouftsis.blogspot.gr</a><a href="https://doi.org/10.1103/PhysRevD.97.056006"> https://doi.org/10.1103/PhysRevD.97.056006</a> - <a href="https://www.newscientist.com/article/2164170-the-universe-may-end-in-a-collision-with-a-bubble-of-nothingness/">New Scientist</a> - <a href="http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=959071">http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=959071</a></span></span></h3>
</div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-16193265869813505802018-03-18T23:29:00.006+02:002018-03-18T23:29:54.533+02:00Οι γαλαξίες συμπεριφέρονται σαν ρολόγια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /><br />Ανεξαρτήτως μεγέθους και μάζας, η περίοδος περιφοράς των άκρων των γαλαξιών (γύρω από το γαλαξιακό κέντρο) είναι ίδια!<br /> <br /> Ένα αναμφισβήτητο χαρακτηριστικό του Γαλαξία μας είναι η διαφορική περιστροφή του δίσκου του. Τα άστρα του δίσκου κινούνται σχεδόν σε κυκλικές τροχιές γύρω από το κέντρο του Γαλαξία. Το ίδιο και τα μεσοαστρικά νέφη αερίου. Η περιστροφή των άστρων και των νεφών αερίου γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας δεν είναι ομοιόμορφη, όπως η περιστροφή ενός στερεού σώματος. <br /><br />Η Γαλαξιακή περιστροφή γίνεται διαφορικά, με τέτοιον τρόπο ώστε τα εσωτερικά μέρη χρειάζονται λιγότερο χρόνο από τα εξωτερικά για μια πλήρη περιστροφή. <a href="https://physicsgg.me/2011/10/27/%CE%BF-%CE%B3%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82-%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%80/">Ο ήλιος μας για να ολοκληρώσει μια πλήρη περιφορά γύρω από το Γαλαξιακό κέντρο χρειάζεται περίπου 230 εκατομμύρια χρόνια</a> . Αν λάβει κανείς υπόψιν ότι η ακτίνα περιφοράς είναι περίπου 30.000 έτη φωτός , τότε η γραμμική ταχύτητα του ήλιο γύρω από το Γαλαξιακό κέντρο είναι 250 km/sec, περίπου ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα την ώρα!<br /> <a href="https://physicsgg.files.wordpress.com/2018/03/milkyway.png"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2018/03/milkyway.png?w=594" /></a><br /> Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα των αστρονόμων Meurer et al, «<a href="http://s3-ap-southeast-2.amazonaws.com/icrar.org/wp-content/uploads/2018/03/13111412/Cosmic-Clocks-Paper.pdf">Cosmic clocks: A Tight Radius – Velocity Relationship for HI-Selected Galaxies</a>» , αν «καθίσετε» στην άκρη του Γαλαξία μας, σε απόσταση 50.000 ετών φωτός από το κέντρο του Γαλαξία, τότε θα ολοκληρώσετε έναν πλήρη κύκλο σε περίπου 1 δισεκατομμύριο χρόνια. Το εντυπωσιακό όμως εύρημα της εν λόγω έρευνας είναι ότι το ίδιο ισχύει για όλους τους γαλαξίες, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους και την μάζα τους. Αν καθίσετε στην άκρη του γαλαξιακού δίσκου οποιουδήποτε γαλαξία, τότε η περίοδος της κυκλικής κίνησης γύρω από το γαλαξιακό κέντρο θα είναι 1 δισεκατομμύριο χρόνια! <br /><br />Για να καταλήξουν στα συμπεράσματα αυτά οι αστρονόμοι μέτρησαν τις ακτινικές ταχύτητες του ουδέτερου υδρογόνου στο εξωτερικό μέρος των δίσκων ενός πλήθους γαλαξιών – από μικρούς ακανόνιστους νάνους έως και σπειροειδείς γαλαξίες, καταλήγοντας στο εντυπωσιακό συμπέρασμα ότι τα εξωτερικά άκρα όλων των γαλαξιακών δίσκων χρειάζονται περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια για να ολοκληρώσουν μια πλήρη περιφορά. Η ανακάλυψη αυτής της κανονικότητας των γαλαξιών μας θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τους μηχανισμούς που τους χαρακτηρίζουν. <br /><br />Η έρευνα των Meurer et al διαπίστωσε και κάτι ακόμα. Με βάση τα θεωρητικά μοντέλα αναμένεται στις παρυφές αυτών των γαλαξιών να βρίσκονται αραιοί πληθυσμοί νέων άστρων και μεσοαστρικό αέριο στα περίχωρα αυτών των γαλαξιών. Αλλά αντ΄ αυτού, ανακάλυψαν έναν σημαντικό πληθυσμό από γηραιότερα άστρα που αναμιγνύονται με νεαρότερα άστρα και μεσοαστρική αέρια ύλη. <br /><br />Αυτό είναι σημαντικό αποτέλεσμα διότι γνωρίζοντας που τελειώνει ο γαλαξίας οι αστρονόμοι μπορούν να περιορίσουν τις παρατηρήσεις τους και να μην σπαταλούν χρόνο, κόπους και επεξεργαστική ισχύ υπολογιστών για μελέτη δεδομένων από κεί και πέρα. <br /><br />Εκτός λοιπόν από το γεγονός ότι τα άκρα των γαλαξιών ολοκληρώνουν έναν κύκλο γύρω από το γαλαξιακό κέντρο σε 1 δισεκατομμύριο χρόνια, τα άκρα τους είναι γεμάτα από ένα μείγμα διαστρικών αερίων, [και] από νέα και παλαιότερα άστρα. <br /><br />πηγή: https://www.icrar.org/cosmic-clocks/<a href="http://physicsgg/">physicsgg</a></span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-68705298671320242462018-03-06T22:47:00.001+02:002018-03-06T22:47:58.292+02:00Στήβεν Χώκινγκ: Αυτή είναι η πιο επικίνδυνη στιγμή για την ανθρωπότητα <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br />Ο θεωρητικός φυσικός και συγγραφέας προειδοποιεί για τους καταστροφικούς κινδύνους των κοινωνικών ανισοτήτων και των περιβαλλοντικών προκλήσεων, καλώντας την παγκόσμια ελίτ να «μάθει να μοιράζεται περισσότερο» για την σωτηρία του είδους. <br /><a href="https://physicsgg.files.wordpress.com/2016/12/nate.jpg"><img src="https://physicsgg.files.wordpress.com/2016/12/nate.jpg?w=594&h=356" /></a><br /><br />Illustration by Nate Kitch <br /><br />Ως θεωρητικός φυσικός με έδρα το Κέιμπριτζ, έζησα τη ζωή μου σε μία ασυνήθιστη, προνομιακή «φούσκα». Το Κέιμπριτζ είναι μία ιδιαίτερη πόλη, με πυρήνα ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Η επιστημονική κοινότητα του, της οποίας μέλος είμαι από 20 έτων, είναι ακόμη πιο εκλεπτυσμένη. Αλλά ακόμη και μέσα σε αυτή την κοινότητα, η μικρή ομάδα θεωρητικών φυσικών διεθνούς κύρους, στους κόλπους της οποίας εργάστηκα όλα μου τα χρόνια, είναι άνθρωποι που θεωρούν τους εαυτούς τους την «κορυφή». <br /><br />Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, με τη δημοσιότητα που απόλαυσα από τα βιβλία μου και την απομόνωση που μου επέβαλε η ασθένειά μου (σμτ: ALS), αισθάνομαι ότι ο φιλντισένιος πύργος μου ψηλώνει ακόμη περισσότερο. <br /><br />Για όλους αυτούς τους λόγους, νιώθω πως η πρόσφατη απόρριψη των ελίτ [από την κοινωνία], τόσο στην Αμερική όσο και στη Μεγάλη Βρετανία, έχει σαν στόχο εμένα όσο και οποιονδήποτε άλλον αυτής της κατηγορίας. <br /><br />Ό,τι κι αν υποθέσουμε για την απόφαση των Βρετανών ψηφοφόρων να γυρίσουν την πλάτη τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον «εναγκαλισμό» του Ντόναλντ Τραμπ από τους Αμερικανούς πολίτες που τον εξέλεξαν ως τον επόμενο πρόεδρό τους, δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτή η έξαρση λαϊκού θυμού προέρχεται και από την αίσθηση των πολιτών ότι οι ηγέτες τους τους έχουν εγκαταλείψει. <br /><br />Οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν πως οι πρόσφατες εκλογικές διαδικασίες στις δύο χώρες, ήταν η στιγμή που «οι ξεχασμένοι μίλησαν», βρίσκοντας το σθένος να απορρίψουν τις συμβουλές και την καθοδήγηση των ειδικών και των απανταχού ελίτ. <br /><br />Δεν αποτελώ εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Πριν το δημοψήφισμα στην Αγγλία, είχα προειδοποιήσει ότι το Brexit θα ζημίωνε την επιστημονική έρευνα στην Βρετανία, πως η ψήφος υπέρ της εξόδου θα αποτελούσε πισωγύρισμα. Όμως οι ψηφοφόροι δε με άκουσαν περισσότερο απ’ ό,τι άκουσαν και οποιονδήποτε άλλον από τους πολιτικούς ηγέτες, καλλιτέχνες, επιστήμονες και προσωπικότητες της δημόσιας σφαίρας, οι οποίοι έδιναν ακριβώς τις ακριβώς ίδιες συμβουλές και προειδοποιήσεις. <br /><br />Σημασία έχει πως θα ανταποκριθούν οι ελίτ<br /> Αυτό που έχει σημασία τώρα, πολύ περισσότερο από τις επιλογές που έκαναν τα εκλογικά σώματα των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου, είναι πως θα ανταποκριθούν οι ελίτ σε όλο αυτό. Θα υποβαθμίσουμε και θα απορρίψουμε αυτές τις επιλογές ως «ξεχείλισμα» ωμού λαϊκισμού που αδυνατεί να συνυπολογίσει όλα τα δεδομένα; Θα επιχειρήσουμε να παραβλέψουμε τις επιλογές που αυτή η στάση εκπροσωπεί; Μια τέτοια στάση θα ήταν φρικτό λάθος. <br /><br />Οι φόβοι και οι ανησυχίες για τις οικονομικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης ή την ολοένα επιταχυνόμενη τεχνολογική εξέλιξη, που βρίσκονται πίσω από αυτές τις εξελίξεις, είναι όλοι τους απολύτως κατανοητοί. <br /><br />Ο εργοστασιακός αυτοματισμός έχει ήδη στοιχίσει θέσεις εργασίας στον βιομηχανικό κλάδο ενώ και η εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης είναι πιθανό να εντείνει αυτή την «καταστροφή» θέσεων εργασίας της μεσαίας τάξης, αφήνοντας άθικτες μόνο τις πλέον δημιουργικές και τις επιτελικές/διευθυντικές θέσεις. <br /><br />Αυτή η εξέλιξη θα επιταχύνει με την σειρά της την διόγκωση των οικονομικών ανισοτήτων σε παγκόσμια κλίμακα. Το διαδίκτυο και οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες θα επιτρέψουν σε πολύ μικρό αριθμό ανθρώπων να αποκομίσουν αμύθητα πλούτη, απασχολώντας στις επιχειρήσεις τους ελάχιστους ανθρώπους. Η εξέλιξη αυτή φαντάζει σήμερα αναπόφευκτη και επίσης κοινωνικά καταστροφική. <br /><br />Η πρόσφατη οικονομική κατάρρευση, έκανε φανερό στις κοινωνίες ότι μία μικρή ομάδα ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στον οικονομικό κλάδο μπορούν να εξασφαλίσουν υπέρογκες αμοιβές, όσο οι υπόλοιποι απλώς εγγυόμαστε αυτή την επιτυχία τους και «πληρώνουμε τον λογαριασμό» όταν η απληστία τους μας οδηγεί εκτός πορείας. <br /><br />Ζούμε σε έναν κόσμο μιας διαρκώς διογκούμενης ανισότητας, όπου πάρα πολλοί άνθρωποι βλέπουν την δυνατότητά τους για απλή επιβίωση να εξανεμίζεται. Δεν αποτελεί επομένως έκπληξη ότι αυτοί οι άνθρωποι αναζητούν μια νέα «ευκαιρία» που ο Τραμπ και το Brexit ευαγγελίζονται και «φαίνεται» να εκπροσωπούν. <br /><br />Μία από τις συνέπειες της παγκόσμιας εξάπλωσης του Ιστού και των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης είναι ότι η σκληρή φύση αυτών των ανισοτήτων είναι ακόμη πιο προφανής, συγκριτικά με το παρελθόν. <br /><br />Για μένα, η δυνατότητα της χρήσης της τεχνολογίας για την επικοινωνία ήταν μία απελευθερωτική και θετική εμπειρία για μένα. Χωρίς την τεχνολογία δεν θα ήμουν σε θέση να εξακολουθώ να εργάζομαι όλα αυτά τα χρόνια. <br /><br />Αλλά αυτό επίσης σημαίνει ότι οι ζωές των πλουσιότερων ανθρώπων, στις πιο αναπτυγμένες περιοχές του πλανήτη είναι «βασανιστικά ορατές», προσιτές σε οποιονδήποτε έχει πρόσβαση σε διαδικτυακή σύνδεση, όσο φτωχός κι αν είναι. <br /><br />Οι συνέπειες θα είναι πασιφανείς: στις παραγκουπολεις και στις φτωχές εργατικές πόλεις ο κόσμος θα ελπίζει και, όταν η «νιρβάνα του Instagram» δεν θα είναι εφικτή στον τόπο διαμονής, οι άνθρωποι θα την αναζητούν στην απέναντι όχθη, αποφασίζοντας να ενωθούν με τους αριθμούς των οικονομικών μεταναστών που ταξιδεύουν μια καλύτερη ζωή. <br /><br />Οι μεταναστευτικές αυτές ροές δοκιμάζουν την υποδομή και την οικονομία των χωρών-προορισμών, υπονομεύοντας την ανοχή και υποδαυλίζοντας των κοινωνικό λαϊκισμό. <br /><br />Τώρα, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εποχή της ιστορίας μας, το είδος μας πρέπει να λειτουργήσει συνεργατικά: πρέπει να δουλέψουμε μαζί. Αντιμετωπίζουμε πολύ σοβαρές περιβαλλοντικές προκλήσεις: κλιματική αλλαγή, υπερπληθυσμό, επιδημίες, οξίνιση των ωκεανών, προβλήματα τροφική παραγωγή και εξαφάνιση των ειδών. Όλα αυτά αποτελούν μία υπενθύμιση ότι βρισκόμαστε στην πιο επικίνδυνη φάση της ανθρώπινης ανάπτυξής. <br /><br />Διαθέτουμε την τεχνολογία για να καταστρέψουμε τον πλανήτη μας, χωρίς να έχουμε αναπτύξει τρόπους για να «αποδράσουμε» από αυτόν, αν χρειαστεί. <br /><br />Ίσως σε μερικούς αιώνες να έχουμε εγκαθιδρύσει ανθρώπινες αποικίες στα αστέρια, αλλά προς το παρόν έχουμε μόνο έναν πλανήτη και πρέπει να συνεργαστούμε για να τον προστατέψουμε.<br /> Για να το καταφέρουμε όμως θα πρέπει να σπάσουμε τα τείχη αντί να τα σηκώνουμε σε εσωτερικό ή διεθνές επίπεδο. <br /><br />Αλλά για να το πετύχουμε αυτό, οι ηγέτες του κόσμου θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι απέτυχαν και απογοήτευσαν τους πολίτες. Οι πόροι συγκεντρώνονται στα χέρια των λίγων – θα πρέπει να μάθουμε να μοιραζόμαστε περισσότερο. Με θέσεις εργασίας αλλά και ολόκληρες βιομηχανίες να εξαφανίζονται, πρέπει να βοηθήσουμε τους λαούς ώστε να διασώσουν αυτόν τον κόσμο, να τους υποστηρίξουμε οικονομικά όσο το κάνουν. <br /><br />Αν οι κοινότητες και οι οικονομίες δεν μπορούν να διαχειριστούν τις μεταναστευτικές ροές, θα πρέπει να ενθαρρύνουμε την ανάπτυξη σε παγκόσμια κλίμακα, αφού αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να πειστούν οι εκατομμύρια μετανάστες, να αναζητήσουν το μέλλον τους στο σπίτι τους. <br /><br />Μπορούμε να τα καταφέρουμε, είμαι εξαιρετικά αισιόδοξος για το είδος μου, αλλά για την επιτυχία μας θα πρέπει η παγκόσμια ελίτ, από το Λονδίνο έως το Χάρβαρντ και από το Κέμπριτζ έως το Χόλιγουντ να εμπεδώσει τα διδάγματα αυτής της χρονιάς. Να μάθει, πάνω απ’ όλα, το μέτρο της ταπεινοφροσύνης. <br /><br />Πηγές: <a href="http://www.skai.gr/news/technology/article/332863/stiven-hoking-auti-einai-i-pio-epikinduni-stigmi-tis-anthropotitas/#ixzz4S2BdkfGB">skai.gr</a> – <a href="https://www.theguardian.com/commentisfree/2016/dec/01/stephen-hawking-dangerous-time-planet-inequality">theguardian.com</a></span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-82815178733355290162018-01-25T21:18:00.001+02:002018-01-25T21:18:06.943+02:00Μετεωρίτες έφεραν το νερό στη Γη στα δύο πρώτα εκατομμύρια χρόνια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;"><br /> <img src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/01/water-origin-copy.jpg" /> <br /> <br />Ερευνητές κατανοούν πια καλύτερα πώς έφτασε το νερό στη Γη. Μερικά δείγματα μετεωριτών βρέθηκαν να έχουν άφθονες ποσότητες υδρογόνου και οξυγόνου, γεγονός που οδήγησε τους επιστήμονες στις παρατηρήσεις τους. Μια προηγούμενη έρευνα έδειξε ότι το νερό του σπάνιου μετεωρίτη ανγκρίτη (angrite) ταιριάζει τέλεια με τη σύνθεση του νερού της Γης. Αυτό σημαίνει ότι τόσο το νερό που βρέθηκε στους ανγκρίτες όσο και το νερό στις απαρχές της Γης, προήλθε από την ίδια πηγή. <br /><br />Στοιχεία όπως είναι το νερό και ο άνθρακας είναι απαραίτητα συστατικά για τη ζωή στη Γη. Έτσι οι ερευνητές θέλουν να ξέρουν πότε έφτασαν στον πλανήτη μας. Οι δε μετεωρίτες ανγκρίτες σχηματίστηκαν στο εσωτερικό του ηλιακού συστήματος εξαιρετικά νωρίς, περίπου 4.560 εκατομμύρια χρόνια πριν. <br /><br /><img border="0" src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/01/how-did-the-earth-form-new-bb-how-and-when-did-the-earth-and-solar-system-form-ppt-of-how-did-th.jpg" /> </span></b></span><br />
<br />
<br />
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;">Σε εκείνο το σημείο, η Γη είχε πιθανά μόνο το 20% του σημερινού μεγέθους του, ενώ ο Άρης που σχηματίστηκε πιο γρήγορα, ήταν μάλλον κοντά στο σημερινό του μέγεθος. Οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι πόσο γρήγορα σχηματίστηκε ο Ερμής και η Αφροδίτη. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το εσωτερικό του ηλιακού συστήματος ήταν ένα καυτό και ξηρό μέρος. Οι πρωτοπλανήτες και οι αστεροειδείς είχαν επιφάνειες σε λιωμένη μορφή και, όταν είναι σε μορφή μάγματος, ο άνθρακας, ο οποίος έχει σημείο ζέσεως 4.800 βαθμούς Κελσίου θεωρείται ότι είναι ασταθής. <br /><br />Ήταν ως εκ τούτου ασαφές πως ενώσεις και στοιχεία με χαμηλά σημεία ζέσεως όπως το νερό ήρθε στο προσκήνιο, ιδιαίτερα καθώς το υδρογόνο που απαιτείται για να φτιάξει τα μόρια του νερού θα είχε εξατμιστεί στις υψηλές θερμοκρασίες. Ερευνητές λοιπόν μέτρησαν ένα κοινό ορυκτό στους βασαλτικούς μετεωρίτες, που ονομάζεται ολιβίνης, για τα πτητικά στοιχεία υδρογόνο, άνθρακας, φθόριο και χλώριο. Και οι ερευνητές λένε ότι από τη στιγμή που γνωρίζουμε τη σύνθεση του τήγματος, μπορούμε στη συνέχεια να υπολογίσουμε ποιά ήταν η περιεκτικότητα σε νερό ενός πλανητικού σώματος. <br /><br /><img border="0" src="http://physics4u.gr/blog/wp-content/uploads/2018/01/vesta.jpg" /> </span></b></span><br />
<br />
<span style="color: cyan;"><b><span style="font-size: large;">Διαφορετικές πηγές νερού στο ηλιακό σύστημα συνήθως συγκρίνονται με το νερό της Γης υπολογίζοντας την αναλογία του δευτερίου (D) ως προς το υδρογόνο (H). Στην εικόνα μετεωρίτης από τον αστεροειδή Vesta. <br /><br />Η ομάδα ανακάλυψε ότι o μητρικός αστεροειδής του μετεωρίτη ανγκρίτη πιθανόν είχε περίπου το 20% της τρέχουσας περιεκτικότητας σε νερό της Γης. Ενώ βεβαίως το ποσοστό αυτό είναι χαμηλό σε σχέση με τις σύγχρονες συνθήκες, η ποσότητα του νερού στις αρχές του ηλιακού συστήματος δείχνει ότι το νερό ήταν αρκετά άφθονο 4.560 εκατομμύρια χρόνια πριν, ακόμα και όταν το εσωτερικό του ηλιακού συστήματος ήταν ακόμα καυτό. <br /><br />Μια προηγούμενη έρευνα έδειξε ότι το νερό του μητρικού αστεροειδούς του ανγρίτη ταιριάζει τέλεια με τη σύνθεση του νερού της Γης. Αυτό σημαίνει ότι τόσο το νερό που βρέθηκε στον ανγκρίτη όσο και το νερό στις απαρχές της Γης προήλθε από την ίδια πηγή. Είναι βεβαίως μια αρκετά απλή υπόθεση να πούμε ότι το νερό της Γης, άρχισε να συσσωρεύεται στη Γη πολύ νωρίς, πριν ακόμη σχηματιστεί πλήρως ο πλανήτης. <br /><br />Αυτό σημαίνει ότι όταν ο πλανήτης ψυχθεί αρκετά, έτσι ώστε το υγρό νερό θα μπορούσε να είναι σταθερό στην επιφάνεια του, υπήρχε ήδη νερό εδώ. Μέχρι τη στιγμή που η Γη ήταν πλήρως σχηματισμένη, δηλαδή 4.54 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, ο Άρης που ήδη είχε προηγηθεί κατά 20 εκατομμύρια χρόνια, ξεκινά ως μια σταθερή μάζα με νερό και άλλα πτητικά συστατικά στην επιφάνειά του, όπως ο άνθρακας, το φθόριο, και το χλώριο. <br /><br />Πηγή <a href="http://physics4u/">physics4u</a> <br /> <br />Related posts:<br /><a href="http://physics4u.gr/blog/2011/09/08/%cf%8d-%ce%ad-%ce%ad-2/">Τα πολύτιμα μέταλλα «έπεσαν σαν βροχή στη Γη» με τους μετεωρίτες </a><br /><a href="http://physics4u.gr/blog/2011/10/06/%cf%8c-%ce%ae-hartley-2-%ce%af-epsil/">Το νερό του κομήτη Hartley 2 είναι σαν των ωκεανών της Γης </a><br /><a href="http://physics4u.gr/blog/2012/03/07/%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%cf%83%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%86/">Η Γη σχηματίστηκε από μετεωρίτες διαφοροποιημένης σύνθεσης </a><br /><a href="http://physics4u.gr/blog/2014/12/12/rosetta-%cf%84%ce%bf-%ce%bd%ce%b5%cf%81%cf%8c-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b3%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%cf%86%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bd%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ad/">Rosetta»: Το νερό της Γης δεν φαίνεται να προέρχεται από κομήτες </a></span></b></span></div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4140944560770591965.post-50846824994343412622018-01-15T00:57:00.002+02:002018-01-15T01:08:24.199+02:00Μακεδονια.....Ελλαδα δικη μας πατριδα.......ΠΑΤΡΙΔΑ των απανταχου.ΕΛΛΗΝΩΝ..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" data-original-height="644" data-original-width="625" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPXIiHoE2nwRgC9HqOLX09FIq2uFHukSQqPSdGxgqQJlN37TJhVQKuIVynx5D7ypw3iG5-EbcWBFmavhG_AgZdkMT_Up6mMcCNVrQgOIhgjJ7BUDKONc8ZZS7e687Ar3RdT1taBslzQcEy/s640/%25CE%2593%25CE%2597%25CE%259E%25CE%2593%25CE%2597%25CE%259E%25CE%2597%25CE%2593%25CE%25A6%25CE%259E%25CE%2597%25CE%25A6%25CE%2593%25CE%2597%25CE%259E.JPG" width="621" /> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/gm9H6LMWEGg/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/gm9H6LMWEGg?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
</div>
SUPRNOVA bloggspot.comhttp://www.blogger.com/profile/09535454665810609919noreply@blogger.com0