Ευχές για το 2013 από τον Διαστημικό σταθμό

Οι αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού τραγουδούν τα κάλαντα

Ο επικεφαλής Kevin Ford και οι μηχανικοί πτήσης  Chris Hadfield και Tom Marshburn στέλνουν στη Γη τις ευχές τους για το νέο έτος. εκ μέρους των αστροναυτών που βρίσκονται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στα πλαίσια της αποστολής Expedition 34: 

http://www.nasa.gov

Share this:

Η αποστολή Cassini εντόπισε ένα μικρό Νείλο ποταμό στο φεγγάρι του Κρόνου

Ο Νείλος ποταμός του Τιτάνα

Η διεθνής αποστολή Cassini εντόπισε κάτι που φαίνεται να είναι μια εξωγήινη έκδοση του ποταμού Νείλου σε μικρογραφία: μια κοιλάδα ενός ποταμού στο φεγγάρι του Κρόνου, τον Τιτάνα, που εκτείνεται πάνω από 400 χιλιόμετρα από τον ρου του και εκβάλει σε μία μεγάλη θάλασσα.

Είναι η πρώτη φορά που οι εικόνες αποκάλυψαν ένα τόσο μεγάλο ποτάμιο σύστημα και σε τόσο υψηλή ανάλυση σε κάποιο μέρος εκτός της Γης.

Οι επιστήμονες συμπέραναν πως ο ποταμός είναι γεμάτος με υγρό καθώς εμφανίζεται σκοτεινός σε όλο το μήκος της έκτασής του στην υψηλής ανάλυσης εικόνα του ραντάρ, υποδεικνύοντας μια λεία επιφάνεια.

«Παρότι υπάρχουν κάποιοι μικροί, τοπικοί μαίανδροι, η σχετική ευθεία κλίση της κοιλάδας του ποταμού υποδεικνύει πως ακολουθεί το ίχνος τουλάχιστον ενός ρήγματος, παρόμοια με άλλους μεγάλους ποταμούς που ρέουν στις νότιες ακτές της ίδιας θάλασσας του Τιτάνα», λέει ο JaniRadebaugh , ένας από τους συνεργάτες της ομάδας που ασχολείται με το ραντάρ του δορυφόρου Cassini στο Brigham Young University ,στις ΗΠΑ.

«Τέτοια ρήγματα – που δημιουργούν κατάγματα στο βραχώδες υπόστρωμα του Τιτάνα – μπορεί να μην υποδηλώνουν τεκτονικές πλάκες όπως στη Γη, εξακολουθούν ωστόσο να οδηγούν στη διάνοιξη λεκανών και ίσως ακόμα στο σχηματισμό των ίδιων των τεράστιων θαλασσών.»

Ο Τιτάνας είναι ο μόνος άλλος κόσμος που γνωρίζουμε έως σήμερα που έχει σταθερό υγρό στην επιφάνεια του. Ενώ ο υδρολογικός κύκλος της Γης βασίζεται στο νερό, ο αντίστοιχος κύκλος του Τιτάνα περιλαμβάνει υδρογονάνθρακες όπως το αιθάνιο και το μεθάνιο.

Οι εικόνες από τις κάμερες ορατού φωτός του Cassini στα τέλη του 2010 αποκάλυψαν περιοχές που σκοτείνιαζαν μετά από πρόσφατη βροχόπτωση.

Το οπτικό και υπέρυθρο φασματόμετρο χαρτογράφησης του Cassiniεπιβεβαίωσε την παρουσία υγρού αιθανίου σε μια λίμνη στο νότιο ημισφαίριο του Τιτάνα που είναι γνωστή ως «Ontario Lacus in 2008» .

«Αυτή η απεικόνιση ραντάρ του ποταμού από τον Cassini μας παρέχει άλλο ένα φανταστικό στιγμιότυπο ενός κόσμου εν κινήσει, που για πρώτη φορά είχε υπονοηθεί από τις εικόνες των καναλιών και των ρεματιών που είχαν ληφθεί μέσω της αποστολής της ESA Huygens probe καθώς προσέγγιζε στην επιφάνεια του φεγγαριού το 2005» , λέει ο Nicolas Altobelli , ερευνητής του Cassini Project της ESA .

Η αποστολή Cassini–Huygens είναι ένα συνεργατικό έργο της NASA , της ESA και της ASI , της Ιταλικής Υπηρεσίας Διαστήματος. Το εργαστήριο της NASA , Jet Propulsion Laboratory (JPL) , ένα τμήμα του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια στην Πασαντένα, διαχειρίζεται την αποστολή για τη Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών της NASA (Science Mission Directorate) στην Ουάσινγκτον. Ο δορυφόρος Cassini σχεδιάστηκε, αναπτύχθηκε και συναρμολογήθηκε στο JPL . Η συσκευή ραντάρ κατασκευάστηκε από το JPL και το ASI , σε συνεργασία με τα μέλη της ομάδας από τις ΗΠΑ και αρκετές ευρωπαϊκές χώρες.

www.esa.int/ell/Our_Activities/Space_Science/Cassini-Huygens

Bίντεο: η απόκρυψη του Δία από τη Σελήνη

Απόκρυψη του Δία από την Σελήνη

Ένα εκπληκτικό βίντεο με εικόνες του αστροφωτογράφου Rafael Defavari από το São Bernardo do Campo, στη Βραζιλία. Βλέπουμε τη Σελήνη να περνάει μπροστά από τον Δία τη νύχτα των Χριστουγέννων, στις 25 Δεκεμβρίου 2012.
Παρά το γεγονός ότι ο Δίας φαίνεται να είναι “δίπλα” στην Σελήνη στην πραγματικότητα απέχουν μεταξύ τους απόσταση 625 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Η Σελήνη μπλοκάρει τη θέα του γιγαντιαίου πλανήτη για μια ολόκληρη ώρα και δέκα λεπτά. Δείτε περισσότερες φωτογραφίες ΕΔΩ: blog.cienctec.com.br

http://youtu.be/L7fwcy-W4hE - universetoday.com

“Τα σύμπαντα σήμερον χαράς πληρούνται, Χριστός ετέχθη εκ της Παρθένου”. Καλά Χριστούγεννα!

Πριν από μερικές ημέρες η NASA έδωσε στη δημοσιότητα τη φωτογραφία του πλανητικού νεφελώματος NGC 5189 το οποίο μοιάζει με χριστουγεννιάτικο στολίδι τυλιγμένο με λαμπερή κορδέλα. To νεφέλωμα NGC 5189 βρίσκεται σε απόσταση μερικών χιλιάδων ετών φωτός, στον αστερισμό της Μυίας.

Γιορτάζοντας τους αέναους κύκλους της Φύσης

Μετά από τον τόσο θόρυβο που έχει γίνει γύρω από αυτή τη μέρα (21-12-2012), σχεδόν λησμονήσαμε μία πιο σημαντική αλλά και φυσική σημασία της όπως επισημαίνει κι xibalba, στην τόσο όμορφη και γιορταστική ανάρτησή της, που την ευχαριστώ για την άδεια της για   αναδημοσίευση.

Μετά από μία ολιγοήμερη παύση των αναρτήσεων μου,διόλου τυχαία βέβαια, αφού ο λόγος της επιλογής της σημερινής ημέρας είναι και πάλι "φυσικός" και συνάμα γιορτινός, στην εξέλιξή του.
Αφορμή, το ζεύγμα της φύσης με την ανθρώπινη ανάγκη,  για εξύμνηση των φυσικών κύκλων (ή φαινομένων) μέσα από  τις  τελετές λατρείας, που κρατούν ως σήμερα.
Έτσι η ημέρα αυτή, που είναι η μικρότερη μέρα του χρόνου, το Χειμερινό Ηλιοστάσιοξεκινάει...

 Εδώ και χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι έδιναν ιδιαίτερη σημασία στην ημέρα αυτή, πολύ πριν καν υπάρξει ο μήνας Δεκέμβρης.

Οι κύριοι, Δανέζης και Θεοδοσίου σε απόσπασμα της εκπομπής "το Σύμπαν που αγάπησα", μας δίνουν πληροφορίες των Ηλιολατρικών δοξασιών.Εξηγώντας την καταγωγή των Χριστουγέννων και των εθίμων τους, που είναι πια παραδόσεις των λαών.

  τα τρία μέρη της εκπομπής: http://www.youtube.com/watch?v=w7kvdTkUE0o
                                               http://www.youtube.com/watch?v=TsobH8On-As
                                               http://www.youtube.com/watch?v=3IhST4-IXVQ

Χειμερινό Ηλιοστάσιο ή Χειμερινή Τροπή λέγεται το σημείο που βρίσκεται ο Ήλιος κάθε χρόνο στις 22 Δεκεμβρίου, όπου έχει τη μικρότερη απόκλιση του: -23 27'.
Ηλιοστάσιο ή Τροπή ονομάζονται τα δύο σημεία της εκλειπτικής στα οποία βρίσκεται οΉλιος στις 22 Ιουνίου (Θερινό Ηλιοστάσιο) και 22 Δεκεμβρίου (Χειμερινό Ηλιοστάσιο), στα οποία έχει τη μεγαλύτερη και τη μικρότερη απόκλιση του: 23 27' και -23 27', αντίστοιχα. Όταν ο Ήλιος βρίσκεται στα Ηλιοστάσια φαίνεται σα να έχει σταθερή θέση ως προς την απόκλισή του. Εκεί οφείλεται το όνομα "ηλιοστάσιο". Ενώ το όνομα "Τροπή" οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ήλιος αλλάζει φορά κίνησης, διότι ενώ τις προηγούμενες μέρες πριν το θερινό ηλιοστάσιο, για παράδειγμα, έχει ανοδική πορεία, στις επόμενες του θερινού ηλιοστασίου έχει καθοδική. Η ευθεία που ενώνει τα δύο ηλιοστάσια λέγεται γραμμή των τροπών και είναι κάθετη στη γραμμή των ισημεριών.

http://www.astronomia.gr

http://xibalbaawe.blogspot.gr/2012/12/blog-post_21.html

21-12-2012: η συντέλεια της ανθρώπινης βλακείας

Παρά τα αμέτρητα άρθρα που δημοσιεύθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, παρά τα βίντεο και τις συνεντεύξεις από γνωστούς αστρονόμους, παρά τα νέα αρχαιολογικά ευρήματα , και την τεκμηριωμένη επιστημονική γνώση βασισμένη στους νόμους της Φυσικής ... πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ακόμα πως αύριο ξημερώνει η «ημέρα της κρίσεως» ...
Η όλη βλακεία ξεκίνησε με τους ισχυρισμούς ότι ο Νιμπίρου, ένας υποτιθέμενος πλανήτης που ανακαλύφθηκε από τους Σουμέριους, κατευθύνεται στην Γη. Αυτή η καταστροφή είχε αρχικά προβλεφθεί για τον Μάϊο του 2003, όταν όμως δεν συνέβη τίποτα, η ημερομηνία για την «ημέρα της κρίσεως» μετατέθηκε για τον Δεκέμβριο του 2012 (για αύριο ...) και συνδέθηκε με το τέλος ενός εκ των κύκλων στο αρχαίο ημερολόγιο των Μάγια, το χειμερινό ηλιοστάσιο του 2012....

Άραγε σε ποια ημερομηνία θα μετατεθεί (από αύριο) η καταστροφή του κόσμου;

Πηγή:physicsgg

Άρωμα Ελλάδας!

Η Ελλάδα, λουσμένη από τη Μεσόγειο σε ανατολή και δύση, και στηριγμένη στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου

Η Ελλάδα όπως φαίνονται από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η ξεχωριστή αυτή εικόνα από αυτή την ανατολική γωνιά της Μεσογείου λήφθηκε στις 25 Μαρτίου 2011 από τον Ιταλό αστροναύτη Paolo Nespoli και στη συνέχεια, αναρτήθηκε στο Flickr όπου φιλοξενούνται εικόνες από διαφορετικές γωνιές της Γης.
Credits: ESA

21-12-12: οι ατέρμονες ψευδολογίες περί συντέλειας

21-12-12: Ψευδολογίες περί Συντέλειας
του Αλέξη Δεληβοριά, Αστρονόμου του Ευγενιδείου Πλανηταρίου

Εσχατολογικά σενάρια αποκάλυψης, απόκρυφες προβλέψεις επερχόμενης συντέλειας και καταστροφής του κόσμου εμφανίζονταν κατά καιρούς καθόλη τη διάρκεια της ανθρώπινης Ιστορίας. Στις μέρες μας, αντίστοιχα σενάρια κυκλοφορούν ευρέως στο Διαδίκτυο. Αυτοαποκαλούμενοι «ερευνητές», τηλεπωλητές βιβλίων και συνωμοσιολόγοι, ευαγγελιστές και ιδρυτές περίεργων αιρέσεων, που δυστυχώς έχουν κάνει την εμφάνισή τους και στην Ελληνική επικράτεια, έχουν βάλει το λιθαράκι τους στην αναμόχλευση του αρχέγονου φόβου του ανθρώπου για τη συντέλεια, τις περισσότερες φορές μάλιστα με το αζημίωτο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και μεγάλες παραγωγές του Χόλλυγουντ, όπως το περιβόητο «2012», χρησιμοποίησαν τις αμφιλεγόμενες, από την πλευρά του καταναλωτή, τεχνικές του ιογενούς μάρκετινγκ (viral marketing) στην προσπάθειά τους να προωθήσουν το «εμπόρευμά» τους. Θα πρέπει, όμως, να διευκρινιστεί από την αρχή ότι τέτοιου είδους σενάρια για τον «επερχόμενο» Αρμαγεδώνα με αναφορές στην Ατλαντίδα και στη Βίβλο, σε εξωγήινους και αρχαίους αστροναύτες, σε χαμένους πολιτισμούς και σκοτεινές μυθολογίες, στη θεωρία της κούφιας Γης, στα Νεφελίμ κ.λπ. δεν είναι τίποτε άλλο από ένα αντιεπιστημονικό συνονθύλευμα αστήρικτων και αβάσιμων ισχυρισμών, που δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική.

Tα τελευταία χρόνια, ειδικότερα, οι «προβλέψεις» για το «επικείμενο» τέλος του κόσμου επανήλθαν δυναμικά στο προσκήνιο. Κι αυτήν τη φορά ερμηνεύοντας αυθαίρετα την ολοκλήρωση ενός κύκλου του ημερολογίου των Μάγια, οι νέες αυτές καταστροφολογικές «προφητείες» προσδιορίζουν ότι το τέλος του κόσμου θα επέλθει στις 21 Δεκεμβρίου 2012. Σύμφωνα, μάλιστα, με ένα από τα προσφιλέστερα τρομολαγνικά σενάρια, η συντέλεια θα επέλθει όταν ο Νιμπίρου, ένας υποτιθέμενος πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος, που κατευθύνεται απειλητικά προς τη Γη, θα πλησιάσει τόσο πολύ τον πλανήτη μας που θα προκαλέσει, όπως μας προειδοποιούν οι απανταχού «ερευνητές» και «προφήτες», τρομακτικές καταστροφές. Από την ενεργοποίηση τεκτονικών ρηγμάτων και την εκδήλωση αλλεπάλληλων καταστροφικών σεισμών στη μετατόπιση του άξονα περιστροφής της Γης και από την αναστροφή του μαγνητικού της πεδίου στον βομβαρδισμό της από γιγάντιους αστεροειδείς, τα σενάρια τέλους που έχουν προταθεί περιορίζονται μόνο από το εύρος της αρρωστημένης φαντασίας όσων τα επικαλούνται.

Η υπόθεση ότι το Ηλιακό Σύστημα περιλαμβάνει και έναν επί πλέον πλανήτη, τον περιβόητο Νιμπίρου, υποστηρίχθηκε για πρώτη φορά το 1976 από τον Αμερικανό, αλλά γεννημένο στο Αζερμπαϊτζάν, συγγραφέα Zecharia Sitchin (1920–2010), ανεξάρτητα όμως, και πολύ πριν από την εμφάνιση των πρώτων «θεωριών» περί συντέλειας σχετιζόμενης με την ολοκλήρωση ενός ημερολογιακού κύκλου των Μάγια. Ο Sitchin, ακολουθώντας το «λαμπρό» παράδειγμα των «πρώτων διδαξάντων» Immanuel Velikovsky (1895–1979) και Erich von Däniken (1935–), των πλέον «διαβόητων» εκπροσώπων της σχολής των καταστροφολόγων, αλλά και της «θεωρίας» ότι οι αρχαίοι πολιτισμοί είχαν επαφές με εξωγήινους, ισχυρίστηκε ότι οι Ανουνάκι, μια φυλή εξωγήινων, προερχόμενη από τον Νιμπίρου, έφτασαν στη Γη πριν από περίπου 450.000 χρόνια και δημιούργησαν τους ανθρώπους από θηλυκά πρωτεύοντα θηλαστικά με τηβοήθεια της γενετικής μηχανικής. Σύμφωνα με τον Sitchin, η ύπαρξη των Ανουνάκι και του Νιμπίρου ήταν γνωστή στους αρχαίους Σουμέριους, οι οποίοι μάλιστα είχαν καταφέρει να υπολογίσουν ότι η περίοδος περιφοράς του γύρω από τον Ήλιο είναι 3.600 χρόνια. Όλα αυτά τα θαυμαστά και παράξενα τα ανακάλυψε ο Sitchin μόνος του, μεταφράζοντας ο ίδιος τα σωζόμενα γραπτά μνημεία των Σουμερίων, γιατί βεβαίως οι εκατοντάδες ιστορικοί, γλωσσολόγοι και αρχαιολόγοι που μελετούν τον Σουμεριακό πολιτισμό και τα γραπτά μνημεία του δεν κατανοούν σε βάθος τη γραφή τους, όπως ο αυτοδίδακτος Sitchin!

Αναμειγνύοντας στη συνέχεια μια σειρά από μυθεύματα, παραποιημένες αναφορές και εσφαλμένες μεταφράσεις, ο Sitchin έπλασε το «παραμύθι» του για τους Ανουνάκι και τον Νιμπίρου, αγνοώντας κάθε επιστημονικό δεδομένο που αντέκρουε τη θεώρησή του ή ερμηνεύοντάς το κατά το δοκούν. Πραγματικά, η προσπάθειά του να προσαρμόσει και να μεταβάλει, να διαστρεβλώσει εντέλει, κάθε επιστημονικό στοιχείο και κάθε αρχαίο κείμενο, με τρόπο που να στηρίζει τη θέση του, αγνοώντας οποιοδήποτε άλλο την κατέρριπτε, ήταν συγκινητική! Το γεγονός, βέβαια, ότι αυτός ο στρεβλός τρόπος διερεύνησης αναιρούσε την ίδια την επιστημονικότητα που ισχυριζόταν ότι διαθέτει, αλλά και η πλήρης αδιαφορία του για το πώς πραγματικά διεξάγεται η επιστημονική έρευνα και η ιστορική μελέτη, δεν τον είχαν πτοήσει καθόλου. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι οι επιστήμονες και ιστορικοί που έκαναν τον κόπο να διαβάσουν λίγο πιο προσεκτικά τις ασυναρτησίες που εμπεριέχονται στα βιβλία του Sitchin, απέδειξαν ότι ο «ερευνητής» αυτός ήταν επιστημονικά αγράμματος. Τόσο πολύ μάλιστα, που φαίνεται να αγνοούσε, μεταξύ άλλων, το γεγονός ότι οι εποχές της Γης δεν οφείλονται στη μεταβαλλόμενη απόστασή της από τον Ήλιο, αλλά στην κλίση του άξονα περιστροφής της.

Μία άλλη «μορφή» στο «Πάνθεον» των «ερευνητών-καταστροφολόγων» είναι η Αμερικανίδα Nancy Lieder, η οποία ακόμη και σήμερα επιμένει να ισχυρίζεται ότι επικοινωνεί τηλεπαθητικά με κάποιους άλλους εξωγήινους, προερχόμενους αυτή τη φορά από το διπλό αστρικό σύστημα ζήτα Δικτύου, κάπου 39 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Όπως ισχυρίζεται, οι εξωγήινοι αυτοί την είχαν προειδοποιήσει για την υποτιθέμενη καταστροφή που απειλεί τη Γη και μάλιστα την είχαν ενημερώσει ότι η συντέλεια θα λάμβανε χώρα την 12η Μαΐου 2003 από την προσέγγιση του αποκαλούμενου Πλανήτη Χ, ο οποίος στη συνέχεια ταυτίστηκε με τον Νιμπίρου. Όπως και να ’χει, αρκετοί υγιώς σκεπτόμενοι πολίτες έχουν ήδη παρέμβει με σχόλιά τους σε πολλές ιστοσελίδες όπου συζητούνται αυτά τα θέματα, εντοπίζοντας αναρίθμητα λογικά σφάλματα, ανακρίβειες και ασυναρτησίες, οι οποίες έρχονται σε πλήρη αντίθεση, όχι μόνο με το σύνολο των επιστημονικών μας γνώσεων, αλλά και με την κοινή λογική. Το παραλήρημα της συγκεκριμένης κυρίας μπορείτε να το διαπιστώσετε και μόνοι σας, επισκεπτόμενοι την ιστοσελίδα της. Ειλικρινά, όμως, δεν αξίζει να δίνει κάποιος περισσότερη σημασία και να ασχολείται με ανθρώπους τέτοιας επιστημονικής βαρύτητας. Τους δίνει αξία και αυτό είναι που πρωτίστως επιζητούν. Και εάν αφιερώσαμε αυτές τις λίγες γραμμές για να σκιαγραφήσουμε δύο μόνο από τους γνωστότερους εκπροσώπους της σχολής των «ουφολόγων – καταστροφολόγων», το κάναμε για να διαπιστώσετε και μόνοι σας πόσο γελοίοι είναι, τόσο οι ίδιοι όσο και οι ισχυρισμοί τους.

Για να ξαναπιάσουμε, όμως, το νήμα της ιστορίας μας, όταν αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων ότι η 12η Μαΐου 2003 ήταν μια συνηθισμένη, κατά τα άλλα, ημερομηνία, οι απανταχού μάντεις καταστροφών μετέθεσαν την ημερομηνία της συντέλειας για την 21η Δεκεμβρίου 2012, την ημέρα δηλαδή που, όλως τυχαίως, ολοκληρώνεται και ένας από τους κύκλους του ημερολογίου των Μάγια. «Ε, και λοιπόν;» θα αναρωτηθείτε, και δικαίως. Έχει άραγε τόσο μεγάλη σημασία η ολοκλήρωση αυτού του κύκλου; Για κάθε ορθολογικά σκεπτόμενο άνθρωπο έχει τόση ακριβώς σημασία, όση έχει και η ολοκλήρωση στις 31 Δεκεμβρίου του ημερολογίου που έχει στο σπίτι του. Γιατί, και στις δύο περιπτώσεις, το μόνο που συμβαίνει είναι η επανέναρξη ενός νέου ή «ανώτερου» κύκλου από την 1η Ιανουαρίου, για το δικό μας ημερολόγιο, και από την επομένη της 21ης Δεκεμβρίου για το ημερολόγιο των Μάγια. Για να το πούμε διαφορετικά, κανένα ημερολόγιο, ούτε βέβαια και εκείνο των Μάγια, δεν είναι προφητικό. Τα ημερολόγια είναι απλά μια ανθρώπινη επινόηση, που χρησιμοποιείται, προκειμένου να παρακολουθείται και να καταγράφεται το πέρασμα του χρόνου και όχι για να προβλέπεται το μέλλον. Αυτονόητο και προφανές; Σίγουρα… Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, στις μέρες μας, είναι ενίοτε επιβεβλημένο να εξηγούνται και τα αυτονόητα.

Ας δούμε τώρα, εάν και κατά πόσον ισχύουν τα όσα υποστηρίζουν εκείνοι που «ευαγγελίζονται» την επερχόμενη καταστροφή, με βάση τις επιστημονικές μας γνώσεις. Για παράδειγμα, πολλοί απ’ αυτούς ισχυρίζονται ότι οι Σουμέριοι είχαν πραγματοποιήσει πολλές ακριβείς αστρονομικές προβλέψεις και ότι χάρη στις προσεκτικές και συστηματικές τους παρατηρήσεις είχαν, μεταξύ άλλων, ανακαλύψει τους πλανήτες Ουρανό και Ποσειδώνα. Γιατί λοιπόν να μην τους πιστέψουμε όσον αφορά στις προβλέψεις τους για τον Νιμπίρου; Κατ’ αρχάς, παρόλο που ο πολιτισμός των Σουμερίων ήταν ο πρώτος μεγάλος πολιτισμός της αρχαιότητας, στον οποίο οφείλουμε, μεταξύ άλλων, και την επινόηση της γραφής, οι ίδιοι οι Σουμέριοι άφησαν πίσω τους ελάχιστα γραπτά μνημεία που να αφορούν σε αστρονομικές παρατηρήσεις. Επί πλέον, γνωρίζουμε ότι δεν είχαν ιδέα ούτε για τον Ποσειδώνα, αλλά ούτε και για τον Ουρανό, ή τουλάχιστον δεν έχουν σωθεί γραπτές μαρτυρίες τους που να το επιβεβαιώνουν.

Υπενθυμίζουμε εδώ ότι ο Ποσειδώνας είναι αόρατος στο γυμνό μάτι και ότι το τηλεσκόπιο ανακαλύφθηκε στις αρχές του 17ου αιώνα και όχι φυσικά στην εποχή των αρχαίων Σουμερίων. Υπενθυμίζουμε επίσης ότι η ύπαρξη του πλανήτη αυτού προτάθηκε για πρώτη φορά στα 1846-47, προκειμένου να ερμηνευθούν κάποιες μεταβολές που παρουσίαζε η τροχιά του Ουρανού, η οποία απέκλινε ελαφρώς εκείνης που προέβλεπαν οι Νόμοι του Νεύτωνα. Όμως, η θεωρητική πρόβλεψη της ύπαρξης του Ποσειδώνα βασίστηκε στη βαρυτική θεωρία του Νεύτωνα, που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1687, καθώς και σε μια μαθηματική ανάλυση, η οποία ήταν απλώς αδύνατο να πραγματοποιηθεί με τις «πρωτόγονες» μαθηματικές γνώσεις των Σουμερίων. Εκτός αυτού, είναι βέβαιο ότι οι Σουμέριοι δεν είχαν ιδέα για το γεγονός ότι οι πλανήτες περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο, αφού, σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε, το πρώτο Ηλιοκεντρικό μοντέλο του κόσμου υποστηρίχθηκε για πρώτη φορά από τον Αρίσταρχο τον Σάμιο κάπου 2 χιλιετίες αργότερα. Τέλος, ο Σουμεριακός πολιτισμός, από τη θεμελίωση μέχρι την πτώση του, υπολογίζεται ότι διήρκεσε το πολύ 2 χιλιετίες, γεγονός που σημαίνει ότι ακόμη και στην περίπτωση που οι Σουμέριοι είχαν όντως ανακαλύψει αυτόν τον «πλανήτη», ήταν πρακτικά αδύνατο να έχουν υπολογίσει μέσω της απλής αστρονομικής παρατήρησης ότι η περίοδος περιφοράς του είναι 3.600 έτη. Αυτά, όσον αφορά στους ισχυρισμούς ότι οι Σουμέριοι όχι μόνο είχαν ανακαλύψει τον Νιμπίρου, αλλά και ότι γνώριζαν ότι περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο και μάλιστα με τη συγκεκριμένη περίοδο.

Το δεύτερο πρόβλημα που καλούνται να απαντήσουν όσοι υποστηρίζουν τα περί Νιμπίρου και αρχαίων Σουμερίων είναι ότι, ενώ όλα τα σωζόμενα κείμενα αστρονομικού περιεχομένου ταυτίζουν τον Νιμπίρου είτε με τον πλανήτη Δία (και μία φορά με τον Ερμή), είτε με τον θεό Μαρντούκ είτε με κάποιο άστρο, ποτέ και πουθενά δεν τον συσχετίζουν με κάποιον πλανήτη πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα, όπως ισχυρίζεται ο Sitchin. Εκτός αυτού, σε καμία σωζόμενη Σουμεριακή επιγραφή δεν υπάρχει αναφορά στον Νιμπίρου σε σχέση με τους Ανουνάκι, πουθενά δεν γίνεται λόγος ότι ο Νιμπίρου κατοικείτο από άλλα πλάσματα και σε κανένα από τα σωζόμενα κείμενα των Σουμερίων δεν γίνεται αναφορά για περισσότερους από 5 (ή 7 εάν συμπεριλάβουμε τον Ήλιο και τη Σελήνη) πλανήτες. Επί πλέον, σύμφωνα με τις διαθέσιμες επιγραφές, ο Νιμπίρου ως ουράνιο σώμα πρέπει να ήταν ορατός κάθε χρόνο, γεγονός που από μόνο του καταρρίπτει τους ισχυρισμούς του Sitchin ότι η περίοδος περιφοράς του είναι 3.600 χρόνια ή ότι βρίσκεται πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Οι ισχυρισμοί, με άλλα λόγια, ότι οι Σουμέριοι αναγνώριζαν στον Νιμπίρου έναν πλανήτη κινούμενο από τα βάθη του Ηλιακού μας Συστήματος προς τη Γη και πίσω πάλι, αντικρούεται όχι μόνο απ’ όλους τους αστρονόμους, αλλά και απ’ όλους τους ιστορικούς, γλωσσολόγους και αρχαιολόγους, οι οποίοι έχουν μεταφράσει και μελετήσει τα σωζόμενα γραπτά μνημεία των Σουμερίων.

Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Η ύπαρξη ενός πλανήτη με την τροχιά, την ταχύτητα, το μέγεθος και τη μάζα που αποδίδονται στον Νιμπίρου είναι απλώς αδύνατη. Γιατί, όπως εξηγεί ο Mike Brown, ο αστρονόμος που ανακάλυψε ορισμένους από τους μεγαλύτερους πλανητοειδείς της Ζώνης Kuiper, η ιδιαίτερη ελλειπτική τροχιά που αποδίδεται στον Νιμπίρου είναι τόσο ασταθής, που η έλευσή του δίπλα από τον γιγάντιο Δία θα έπρεπε να τον είχε ήδη εκσφενδονίσει εκτός του Ηλιακού Συστήματος. Άλλωστε, εάν όντως υπήρχε και πλησίαζε τη Γη, θα έπρεπε να ήταν ήδη ορατός. Ορισμένοι καταστροφολόγοι, προκειμένου να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι ο Νιμπίρου δεν είχε εντοπιστεί τα τελευταία χρόνια από τους αστρονόμους, υποστηρίζουν ότι ήταν κρυμμένος πίσω από τον Ήλιο.

Πολλοί, μάλιστα, αναφέρουν ως αποδεικτικό στοιχείο της ύπαρξης του Νιμπίρου το γεγονός ότι υπάρχουν φωτογραφίες του στο Διαδίκτυο. Και εδώ υπάρχει μία ακόμη αντίφαση, αφού αυτό το «αποδεικτικό στοιχείο», που επικαλούνται, έρχεται σε αντίθεση με τον ισχυρισμό τους ότι ο Νιμπίρου είναι αόρατος, επειδή κρύβεται πίσω από τον Ήλιο. Είναι αλήθεια, όμως, ότι οι περισσότερες από τις φωτογραφίες αυτές απεικονίζουν «κάτι», το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στον Ήλιο, γεγονός που φαινομενικά ενισχύει τον ισχυρισμό τους ότι ο υποθετικός αυτός πλανήτης δεν είχε ανακαλυφθεί νωρίτερα, καθώς κρυβόταν πίσω του. Όμως, τίποτε το παράξενο δεν υπάρχει σε αυτές τις εικόνες, οι οποίες δεν είναι παρά «ψευδοκατοπτρισμοί» του Ήλιου. Αυτοί προκαλούνται είτε από εσωτερικές ανακλάσεις στον φακό της κάμερας, είτε οφείλονται σε φυσικά φαινόμενα όπως τα παρήλια, τα φωτεινά δηλαδή είδωλα του Ήλιου που σχηματίζονται από τη διάθλαση του ηλιακού φωτός από εξαγωνικούς κρυστάλλους πάγου, οι οποίοι αιωρούνται στην ατμόσφαιρα.

Θα πρέπει εδώ να πούμε ότι οι περισσότεροι καταστροφολόγοι, στην προσπάθειά τους να περιβάλουν τις διάφορες ανοησίες που υποστηρίζουν με τον μανδύα της επιστημονικότητας, ξεκινούν με αφετηρία ένα επιστημονικό δεδομένο, το οποίο όμως στη συνέχεια διαστρεβλώνουν σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην αντέχει σε σοβαρή κριτική. Πάρτε για παράδειγμα τους ισχυρισμούς ότι η προσέγγιση του Νιμπίρου στη Γη θα ανέστρεφε το μαγνητικό της πεδίο. Το επιστημονικό δεδομένο σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι το μαγνητικό πεδίο της Γης όντως αναστρέφεται, κάτι άλλωστε που οι γεωλόγοι γνωρίζουν εδώ και αρκετά χρόνια, και φυσικά δεν έχουν αποκρύψει. Οι αναστροφές αυτές, όμως, δεν μπορούν να προβλεφθούν, ούτε και έχουν περιοδικό χαρακτήρα, ενώ έτσι κι αλλιώς η επόμενη μαγνητική αναστροφή δεν αναμένεται να συμβεί νωρίτερα από μερικές χιλιάδες χρόνια. Δεν πρέπει ακόμη να ξεχνάμε ότι τέτοιες αναστροφές του μαγνητικού πεδίου της Γης δεν είναι στιγμιαία γεγονότα, αλλά συνήθως διαρκούν λίγες χιλιάδες χρόνια μέχρι να ολοκληρωθούν, ενώ τα γεωλογικά στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας δεν συνδέουν προηγούμενες μαγνητικές αναστροφές με μαζικούς αφανισμούς μορφών ζωής. Τέλος, το μαγνητικό πεδίο της Γης και ο μηχανισμός αναστροφής του οφείλονται αποκλειστικά σε συγκεκριμένες γεωφυσικές διεργασίες, οι οποίες συντελούνται βαθιά στο εσωτερικό της και δεν εξαρτώνται από την προσέγγιση ή μη κάποιου άλλου πλανήτη, όσο μεγάλο μαγνητικό πεδίο και να έχει.

Ένα ακόμη σενάριο καταστροφής, που βασίζεται σε ένα επιστημονικά αποδεδειγμένο γεγονός, και συγκεκριμένα σε αυτό της πρόσκρουσης αστεροειδών στην επιφάνεια του πλανήτη μας, υποστηρίζει ότι η συντέλεια θα επέλθει όταν ένας τεράστιος αστεροειδής συγκρουστεί με τη Γη το 2012. Παρόλο που ένας τέτοιος κίνδυνος είναι όντως υπαρκτός και παρόλο που γνωρίζουμε ότι η Γη καθόλη τη διάρκεια της γεωλογικής της ιστορίας έχει επανειλημμένα χτυπηθεί από κομήτες και αστεροειδείς, πραγματικά μεγάλες συγκρούσεις ικανές να θέσουν σε κίνδυνο την ίδια την ανθρωπότητα είναι εξαιρετικά σπάνιες. Η τελευταία μεγάλη πρόσκρουση ήταν εκείνη που εικάζεται ότι προκάλεσε τον αφανισμό των δεινοσαύρων πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια. Αντιθέτως, οι συγκρούσεις μικρότερων αστεροειδών με τη Γη είναι συχνότερες και σε γενικές γραμμές η συχνότητα σύγκρουσης αστεροειδών με τον πλανήτη μας είναι αντιστρόφως ανάλογη του μεγέθους τους. Το πόσο σημαντικός θεωρείται από τους επιστήμονες ο κίνδυνος αυτός αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι η NASA χρηματοδοτεί μια σειρά από ερευνητικά προγράμματα που έχουν ως στόχο να ανιχνευθούν όλοι εκείνοι οι δυνητικά «επικίνδυνοι» αστεροειδείς και να υπολογιστούν οι τροχιές τους, προκειμένου να εκτιμηθεί η πιθανότητα σύγκρουσής τους με τη Γη. Σε αντίθεση, τέλος, με όσους ισχυρίζονται ότι η NASA αποκρύπτει τα αποτελέσματα των σχετικών ερευνών από τους πολίτες, τα αποτελέσματα αυτά αναρτώνται στο Διαδίκτυο.

Είναι όμως και κάτι άλλο. Προκειμένου να εντοπιστούν δυνητικά επικίνδυνοι για τη Γη αστεροειδείς, θα πρέπει, όχι μόνο να χρησιμοποιηθούν πανάκριβα τηλεσκόπια και ανιχνευτές τελευταίας τεχνολογίας, αλλά και να πραγματοποιηθούν πολύπλοκοι μαθηματικοί υπολογισμοί, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν η τροχιά ενός αστεροειδούς θα τον φέρει μελλοντικά σε πορεία σύγκρουσης με τον πλανήτη μας. Τα ερωτήματα βέβαια που καλούνται να απαντήσουν όσοι προβλέπουν την καταστροφή της ανθρωπότητας από έναν τέτοιο διαστημικό εισβολέα είναι με ποια επιστημονικά όργανα πραγματοποίησαν τις έρευνές τους, καθώς και με ποιες επιστημονικές γνώσεις επέλυσαν τις σχετικές εξισώσεις και προέβαλαν την τροχιά του αστεροειδούς στο μέλλον, προκειμένου να καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα. Και τέλος, θα πρέπει να μας πουν με βάση ποια λογική θα πρέπει να πιστέψουμε αυτούς, που κατά κανόνα δεν έχουν ιδέα για το πώς πραγματικά διεξάγεται η επιστημονική έρευνα, και όχι τους εκατοντάδες άλλους επαγγελματίες αστρονόμους, οι οποίοι, ενώ έχουν αφιερώσει χρόνια ολόκληρα σε σπουδές και σε έρευνα, δημοσιεύοντας τα αποτελέσματά τους σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά, δεν έχουν ανακαλύψει τίποτε.

Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι το τέλος θα επέλθει εξαιτίας μιας ακραίας ηλιακής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια του επόμενου ηλιακού μεγίστου, όταν ηλιακές καταιγίδες απίστευτης έντασης, κολοσσιαίες εκλάμψεις και βίαιες εκτινάξεις μάζας από το στέμμα του Ήλιου θα κορυφωθούν στις 21 Δεκεμβρίου 2012. Είναι αλήθεια ότι ο Ήλιος ακολουθεί μια περίοδο μειωμένης και διεγερμένης δραστηριότητας, η οποία αντικατοπτρίζεται στον αριθμό των εμφανιζόμενων ηλιακών κηλίδων, καθώς και στον αριθμό και την ένταση των εκλάμψεων και των εκτινάξεων μάζας από το στέμμα του και ότι αυτός ο Ηλιακός κύκλος, όπως ονομάζεται, επαναλαμβάνεται περίπου κάθε 11 χρόνια. Γνωρίζουμε, όμως, ότι κατά τη διάρκεια ενός Ηλιακού μεγίστου, αυτό που συνήθως παρατηρείται είναι ένα εντυπωσιακότερο απ’ ό,τι συνήθως βόρειο και νότιο σέλας, ενώ, ανάλογα με την ένταση της ηλιακής δραστηριότητας, μπορούν να εμφανιστούν και κάποιες βλάβες στα ηλεκτρονικά συστήματα δορυφόρων ή παρεμβολές στις δορυφορικές τηλεπικοινωνίες. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι ο κίνδυνος που θα αντιμετωπίσουν όσοι αστροναύτες τύχει να βρεθούν στο Διάστημα κατά τη διάρκεια μιας ηλιακής καταιγίδας, καθώς και μια εκτεταμένη διακοπή της ηλεκτροδότησης, σαν κι αυτήν που παρατηρήθηκε τον Μάρτιο του 1989 στο Κεμπέκ του Καναδά. Τέλος, αναφορικά με τον τρόπο που η ηλιακή δραστηριότητα επηρεάζει σε βάθος χρόνου το κλίμα της Γης, ξαφνικές, απότομες και ευρείας κλίμακας μεταβολές, σαν κι αυτές που μας παρουσιάζουν οι ταινίες του Χόλλυγουντ, ικανές δηλαδή να μεταβάλουν ραγδαία την όψη του πλανήτη μας και να καταστρέψουν την ανθρωπότητα, είναι αδύνατες, ή τουλάχιστον δεν έχουν παρατηρηθεί μέχρι σήμερα. Είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι μεταξύ 1645–1715 παρατηρήθηκε ένα «βαθύτερο» απ’ ό,τι συνήθως ηλιακό ελάχιστο, στη διάρκεια του οποίου η μέση θερμοκρασία σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική ήταν αρκετά μειωμένη. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι να μιλάμε για ολική καταστροφή υπάρχει μεγάλη απόσταση. Και αυτό βέβαια που δεν πρόκειται να σας πει κανένας οπαδός της «θεωρίας» ότι ο κόσμος θα καταστραφεί το 2012 από μια ακραία Ηλιακή δραστηριότητα, είναι ότι, σύμφωνα με όλα τα τελευταία δεδομένα, το τελευταίο Ηλιακό ελάχιστο διατηρήθηκε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απ’ ό,τι συνήθως. Το γεγονός, όμως, αυτό «σπρώχνει» και το επόμενο Ηλιακό μέγιστο στο 2013, με πιθανότερη κορύφωσή του το Φθινόπωρο, ενώ με βάση την ως τώρα μελέτη της ηλιακής δραστηριότητας, οι επιστήμονες μάς διαβεβαιώνουν ότι, σε κάθε περίπτωση, θα είναι αισθητά μειωμένης ισχύος από το προηγούμενο.

Θα μπορούσαμε να συνεχίζουμε έτσι επί μακρόν, αλλά προτιμούμε να σταματήσουμε εδώ. Το βάρος της απόδειξης φανταστικών ισχυρισμών πέφτει στους ώμους αυτών που τους επικαλούνται και, όπως είχε πει ο μεγάλος αστρονόμος και εκλαϊκευτής της επιστήμης Carl Sagan (1934-1996), «εξαιρετικοί ισχυρισμοί απαιτούν και εξαιρετικές αποδείξεις». Σίγουρα, πάντως, κάποιες αμφιβόλου προέλευσης φωτογραφίες στο Διαδίκτυο, οι αστήρικτοι ισχυρισμοί ανθρώπων χωρίς την απαραίτητη επιστημονική παιδεία και χωρίς την ανεξάρτητη επιβεβαίωση από άλλους ερευνητές, η επίκληση θεωριών συνωμοσίας κ.λπ. δεν αποτελούν «εξαιρετικές αποδείξεις», αλλά το ακριβώς αντίθετο. Για να το πούμε διαφορετικά, εάν ισχυριστούν κάποιοι ότι στα βουνά του Πηλίου ζουν Κένταυροι, θα τους πιστέψετε επειδή θα σας δείξουν κάποια «πειραγμένη» φωτογραφία, επειδή θα ισχυριστούν ότι η ελληνική κυβέρνηση σε συνεργασία με την «κακιά» NASA προσπαθεί να το κρατήσει κρυφό και επειδή τους το «επικοινώνησαν» οι εξωγήινοι; Όχι βέβαια. Το έχουμε πει και θα το ξαναπούμε. Επειδή κάποιος δηλώνει «ερευνητής», δεν σημαίνει ότι είναι. Η επιστημονική έρευνα οφείλει να βασίζεται σε ακλόνητα στοιχεία, δεδομένα, παρατηρήσεις και πειράματα και όχι σε μύθους, πειραγμένες φωτογραφίες κ.λπ.. Τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας δημοσιεύονται σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά και όχι σε αμφιβόλου ποιότητας και προέλευσης ιστοσελίδες, ενώ πάντα υπόκεινται στη βάσανο της διεξοδικής ανάλυσης και αξιολόγησής τους από άλλους, ανεξάρτητους ερευνητές. Για τα ευφάνταστα σενάρια καταστροφής του κόσμου το 2012, τίποτε από αυτά δεν ισχύει.
kathimerini.gr

Μια «Νέα Υόρκη» θα πλέει σύντομα στη θάλασσα

Σχηματίζεται νέο παγόβουνο με έκταση παρόμοια με εκείνη της αμερικανικής μητρόπολης

 

Η ρωγμή που έχει δημιουργηθεί στον παγετώνα Pine Island Glacier θα σχηματίσει ένα θαλάσσιο παγόβουνο με έκταση παρόμοια με εκείνη της Νέας Υόρκης. Δείτε ένα βίντεο από την αποστολή της NASA στο σημείο
Οι δορυφόροι που παρακολουθούν την Ανταρκτική εντόπισαν μια τεράστια ρωγμή που έχει προκληθεί στον γιγάντιο παγετώνα Pine Island Glacier ο οποίος βρίσκεται στη δυτική πλευρά της παγωμένης ηπείρου. H NASA αρχικά έστρεψε τον δορυφόρο Terra στο συγκεκριμένο σημείο για να καταγράψει λεπτομερείς εικόνες από την περιοχή όπου έχει δημιουργηθεί η ρωγμή. Η Διαστημική Υπηρεσία των ΗΠΑ έστειλε στη συνέχεια ένα αεροσκάφος πάνω από το σημείο το πλήρωμα του οποίου κατέγραψε κοντινές εικόνες και βίντεο της ρωγμής.

Αυτή τη στιγμή η ρωγμή στα περισσότερα σημεία της έχει πλάτος 90 περίπου μέτρων αλλά σε ορισμένα σημεία το πλάτος της φτάνει τα 250 μέτρα. Το βάθος της βρίσκεται αυτή τη στιγμή στα 70 μέτρα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η ρωγμή θα κόψει πολύ σύντομα ένα μεγάλο κομμάτι πάγου δημιουργώντας ένα νέο θαλάσσιο παγόβουνο. Οπως εκτιμούν το παγόβουνο αυτό θα έχει έκταση παρόμοια με εκείνη της Νέας Υόρκης.

Πηγή:Βήμα science

Γιατί μερικοί πλανήτες έχουν δακτύλιο;

Βλέποντας το αγαπημένο μας ντοκιμαντέρ, ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά μας ο πλανήτης Κρόνος.

Παρατηρώντας τον βλέπουμε κάτι ασυνήθιστο: έχει ένα πράγμα σαν δαχτυλίδι - δακτύλιο που τον περιβάλλει. Δεν είναι λιγάκι περίεργο; Τι στο καλό είναι αυτός ο δακτύλιος γύρω από τον πλανήτη και γιατί τον έχει;
Η απάντηση είναι σχετικά απλή.

Αρχικά να αναφέρουμε πως κάποιοι πλανήτες, έχουν αρκετά μεγάλύτερη δύναμη βαρυτικής έλξης (έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα) σε σχέση με τη Γη.

Επίσης, εκεί έξω στο διάστημα, υπάρχουν διάφορα αντικείμενα που ταξιδεύουν προς το άγνωστο με συγκεκριμένη ταχύτητα.

Αυτά τα αντικείμενα μπορεί να προήλθαν από ”εκρήξεις” πλανητών και γενικά από τέτοια φαινόμενα και είναι (για να το πούμε έτσι απλά)... ό,τι απέμεινε.

Έτσι, λόγω της ισχυρής βαρυτικής έλξης - βαρύτητας κάποιων πλανητών, αυτά τα αντικείμενα, περνώντας μπροστά από έναν τέτοιο πλανήτη, έλκονται από αυτούς και πολύ απλά... γίνονται ”δορυφόροι” τους!



Δηλαδή ”αρπάζονται” από την βαρυτική έλξη του πλανήτη και πλέον μπαίνουν σε ”αιώνια” τροχιά γύρω από τον συγκεκριμένο πλανήτη, με συγκεκριμένη όμως πορεία.

Έτσι, με τα χρόνια, όλο και περισσότερα τέτοια αντικείμενα ”μπαίνουν στο παιχνίδι”, με αποτέλεσμα να το βλέπουμε σαν ένα δακτύλιο γύρω από τον πλανήτη!

Αυτοί οι πλανήτες που περιβάλλονται απο δακτύλιο είναι ο Δίας, Κρόνος,Ποσειδώνας και Ουρανός.

Η διαφορά σε σχέση με τη Γη, είναι η βαρυτική έλξη.

Σκεφτείτε το έτσι απλά:

σε αυτούς τους πλανήτες η βαρυτική έλξη είναι τόσο δυνατή, που έλκουν αντικείμενα από πολύ μεγαλύτερη απόσταση σε σχέση με τη Γη!

Έτσι μαζεύουν πολύ ”σαβούρα” και βλέπουμε από μακριά αυτούς τους όμορφους δακτυλίους.

Τι είναι το ουράνιο τόξο και πως δημιουργείται;

Αναρωτηθήκατε ποτέ τι είναι το ουράνιο τόξο; Πόσες φορές ως μικρό παιδί, το θαυμάσατε και «κολλήσατε» στον ουρανό, κοιτώντας μαγεμένοι τα πανέμορφα χρώματα του;

Το ουράνιο τόξο έκρυβε μυστικά... Όταν είμασταν παιδιά, πιστεύαμε πως αν κάποιο παιδάκι από εμάς κατάφερνε να φτάσει στην αρχή ή στο τέλος του, θα έβρισκε έναν μαγικό θησαυρό! Φυσικά... τζίφος!!

Τι είναι όμως στην πραγματικότητα το ουράνιο τόξο; Τι συμβαίνει και βλέπουμε αυτό το πανέμορφο θέαμα;

Το ουράνιο τόξο είναι ένα καθαρά οπτικό φαινόμενο.

Δημιουργείται, όταν το φως του ηλίου, απλώνεται πάνω σε σταγονίδια νερού, τα οποία αιωρούνται ακόμα στον ουρανό.

Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να έχουμεβροχή αλλά και ήλιο! Ένα φαινόμενο, που σίγουρα δεν το βλέπουμε κάθε μέρα!


Πως δημιουργείται το ουράνιο τόξο
Επειδή τα σταγονίδια του νερού είναι στρόγγυλα, όταν πέφτει το φώς του ηλίου επάνω τους, αυτά διαθλούν τις ακτίνες του και δημιουργούν το ουράνιο τόξο, όπως δηλαδή το φως διαθλάται μέσα από ένα πρίσμα!

Αυτή η διάθλαση του φωτός συμβαίνει σε εκατομμύρια σταγονίδια νερού. Βέβαια, όπως είναι γνωστό σε όλους μας, οι ακτίνες του ηλίου δεν είναι λευκές!

Αποτελούνται από επτά χρώματα! Το κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλε, λουλακί και βιολετί!

Έτσι λοιπόν το ουράνιο τόξο γίνεται ορατό, αποκαλύπτοντας τα πανέμορφα χρώματα των ακτινών του ηλίου, κατά τη διάθλαση μέσα από εκατομμύρια σταγονίτσες, που προαναφέραμε!

Και πως γίνεται ορατό θα μου πείτε; Πολύ απλά, φανταστείτε τον ήλιο να στέλνει κάτι σαν μία γιγάντια ακτίνα φωτός, σε ένα γιγάντιο πρίσμα(σε κάποια συγκεκριμένα εκτομμύρια σταγονίδια σε συγκεκριμένο σημείο, υπό συγκεκριμένη γωνία), να διαθλάται αυτή η ακτίνα, και να πέφτει επάνω σε έναν γιγάντιο τοίχο(που είναι ουσιαστικά πάλι άλλα εκατομμύρια σταγονίδια, σε άλλο μέρος του ουρανού)...

Όλα τα ουράνια τόξα είναι ορατά, μόνο υπό συγκεκριμένες γωνίες, αλλά και μόνο όταν έχουμε τον ήλιο από πίσω!


Δεύτερα και τρίτα ουράνια τόξα...
Επίσης υπάρχει το δευτερεύων ουράνιο τόξο όπως και το τριτεύων. Πολύ απλά οι ακτίνες του ηλίου που πέρασαν από τα πρώτα σταγονίδια βροχής, συνεχίζουν να διαπερνούν άλλα σταγονίδια.

Έτσι υπάρχει πιθανότητα να μπορέσουμε να δούμε, το δευτερεύων ουράνιο τόξο το οποίο είναι αρκετά πιο εξασθενημένο.

Στο πρωτεύων ουράνιο τόξο η εξωτερική λωρίδα είναι πάντα η κόκκινη, ενώ στο δευτερεύων, η σειρά των πολύχρωμων λωρίδων είναι αντεστραμμένη!

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός, πως η περιοχή ανάμεσα στο πρωτεύων και το δευτερεύων ουράνιο τόξο, είναι σκοτεινή! Αυτή η σκοτεινή ζώνη ονομάστηκε ως «Ζώνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου».

Τέλος, υπάρχει και τριτεύων ουράνιο τόξο. Βέβαια αυτό ακόμα και οι επιστήμονες δυσκολεύονται αρκετά να το εντοπίσουν, γιατί είναι πάρα πολύ θαμπό και ίσα ίσα που φαίνεται!

Οι μαθηματικές Αρμονίες του σύμπαντος

Το σύμπαν δεν παίζει ζάρια, δεν είναι τυχαίο. Υπάρχει Κάτι σαν διάνοια που το έχει φτιάξει, που το έχει σκεφτεί με βάση μαθηματικές ιδέες, που ακόμα κι ο πιο ευφυής μαθηματικός δεν θα μπορούσε να συλλάβει. Αυτόν τον συμπαντικό αρχιτέκτονα τον έλεγαν στα παλιά χρόνια θεό, πρώτη αιτία, πνεύμα του κόσμου κ.α. Αλλά, πέρα από τα διάφορα ονόματα, το βέβαιο είναι πως κάτι υπάρχει, που οργανώνει φοβερά έξυπνα και όμορφα την ύλη και δεν είναι ούτε η τύχη, ούτε η ίδια η ύλη, αλλά μια αόρατη διάνοια που βρίσκεται πέρα από την επιφάνεια των πραγμάτων. Είναι αόρατη, άυλη, δηλαδή πνευματική, αλλά τα ίχνη της φαίνονται, όταν έχει κανείς τα μάτια του ανοιχτά και ψάχνει με πραγματική εσωτερική ελευθερία. Ποια είναι αυτά τα ίχνη; Ας δούμε μερικά παραδείγματα.

Υπάρχουν δύο είδη μονάδων που επιτρέπουν να μετρήσει κανείς τα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα: το ένα από αυτά τα δύο συστήματα είναι βασισμένο στον ηλεκτρισμό και το άλλο στον μαγνητισμό. Συνδέονται από τον αριθμό 3χ1010. Το 1857 ο φυσικός Κιρτσώφ κατάλαβε ότι αυτή η σχέση είναι ακριβώς η ταχύτητα του φωτός σε εκατοστά / δευτερόλεπτο. Έπρεπε να υπάρχει κάποιος λόγος γι' αυτήν την σύμπτωση. Ο Ρέμιαν είπε πως δεν μπορούσε να είναι τυχαίο.

Χρόνια αργότερα αυτή η ανακάλυψη, μαζί με τις έρευνες του Μάξγουελ, οδήγησαν τον Αϊνστάιν στον πασίγνωστο τύπο του Ε=Μc2, που έσπασε τους φραγμούς της σχετικής σκέψης για τον χρόνο και τον χώρο. Υπάρχει μια αρμονική σχέση μεταξύ της ταχύτητας του φωτός και του ηλεκτρομαγνητισμού. Η ενέργεια εμφανίζεται με διάφορες μορφές κι εκφράζεται μέσα από αναλογίες τέλεια οργανωμένες. Όπως είπε ο Πυθαγόρας εδώ και 2600 χρόνια, ο Θεός είναι Αριθμός… και ο Θεός δεν μας κοροϊδεύει.



 Άλλη μια σύμπτωση ανακαλύφθηκε το 1885, όταν ο φυσικός Βάλμερ έδειξε ότι, τα μήκη κύματος των διάφορων εκπομπών φωτός από το άτομο υδρογόνου αντιστοιχούν με μια απλή αριθμητική σειρά. Αργότερα, ο Ν. Μπορ, ο Ντιράκ και ο Πάουλι έδωσαν την εξήγηση στη θεωρία των "κβάντα", όπου πάλι ήταν παρούσα στην ύλη μια "φυσική" διανοητική τάξη και αρμονία, που θα μπορούσε να την διαθέτει μόνο ένα υπέρ-έξυπνο Ον. Ο Πλάτωνας μας μίλησε για τα κανονικά στερεά, σαν κλειδιά της δομής του κόσμου.

Για τους αρχαίους φιλοσόφους, τα λεγόμενα "παιχνίδια του Διόνυσου", δηλαδή τα πλατωνικά στερεά, έκρυβαν τα μυστήρια της δημιουργίας. Και αυτό δεν είναι φαντασία γέρων τρελών. Ας δούμε ένα παράδειγμα. Ο χαρακτηριστικός αριθμός των ιδιοτήτων του οκτάεδρου είναι 108, ο σημαντικός αριθμός του εικοσάεδρου είναι 1728. Αν προσθέσουμε τους δύο αυτούς αριθμούς, έχουμε το 1836. Τι είναι όμως το 1836; Είναι η σχέση μεταξύ της μάζας του πρωτονίου κι αυτής του ηλεκτρονίου! Δηλαδή, αυτή η σχέση μεταξύ του αρνητικού και του θετικού ηλεκτρισμού (ο αρνητικός εμφανίζεται σαν ηλεκτρόνιο και ο θετικός σαν πρωτόνιο) που είναι ένα από τα κλειδιά της δομής του σύμπαντος, βρίσκεται κρυμμένη στις αναλογίες των δύο αυτών πλατωνικών στερεών! Μήπως οι γεωμετρικές μορφές κρύβουν τα κλειδιά του μυστηρίου του σύμπαντος; Πού είναι, λοιπόν, οι άχρηστες φαντασίες των αρχαίων φιλοσόφων; 


Ο δρ. Ιρβιν Γκουντ του πανεπιστημίου του Princeton των Η.Π.Α. έχει ανακαλύψει ότι οι αριθμοί, οι χαρακτηριστικοί των μαζών των υποσωματιδίων του ατόμου, ρυθμίζονται από μια απλή μαθηματική αναλογία. Οι αριθμοί δεν σχετίζονται στα τυφλά, η δομή της ύλης δεν είναι τυχαία… φαίνεται πως υπάρχει κάτι σαν αόρατο δάκτυλο που οργανώνει τα πάντα σύμφωνα με μαθηματικούς νόμους… μια διάνοια που εκφράζεται μέσα από ωραίες εξισώσεις, μια διάνοια που δεν είναι ανθρώπινη…

Άλλη μια τρομερή αναλογία που ίσως μεταδίδει την ουσία του μυστηρίου της φύσης και που αποκαλύπτει το μυστικό του παγκόσμιου Μαθηματικού, που είναι αυτό που λέμε "Θεό". Η σχέση ανάμεσα στην ηλεκτροστατική δύναμη που υπάρχει μεταξύ δύο ηλεκτρονίων και στην ελκτική δύναμη της βαρύτητας είναι ένα φυσικό μέτρο εξαιρετικής σημασίας. Είναι η μοναδική γνωστή σταθερά που ενώνει τον μακρόκοσμο με τον μικρόκοσμο. Η ηλεκτροστατική δύναμη είναι απωστική και είναι υπεύθυνη για τα φαινόμενα της χημείας και της βιολογίας, η δύναμη της βαρύτητας, της έλξης, λειτουργεί στον σχηματισμό των πλανητών, των άστρων και των γαλαξιών. Η σχέση μεταξύ τους είναι θεμελιώδης κι εκφράζεται σαν 4,14χ1042.

Αλλά, οι βασικότεροι αριθμοί που ρυθμίζουν τη φύση στη θεμελιώδη λειτουργία της, που είναι ο αριθμός "π" (εκφράζει τη σχέση ανάμεσα στη διάμετρο και την περιφέρεια του κύκλου), ο αριθμός e (βάση των νεπέριων λογάριθμων που ρυθμίζουν την εκθετική αύξηση των ζωντανών όντων) και ο αριθμός 137 (που χαρακτηρίζει τη σταθερά της λεπτότερης δομής της ύλης στη θεωρία των φωτεινών φασμάτων και είναι κλειδί αυτής της θεωρίας), σ' έναν ορισμένο συνδυασμό εκφράζουν την ίδια εκείνη αναλογία μεταξύ των δύο βασικών δυνάμεων της έλξης και του ηλεκτροστατισμού, δηλαδή 2137χπχe. Η πιθανότητα να οφείλεται στην τύχη αυτή η θαυμάσια μαθηματική αναλογίακοσμικής αρμονίας είναι μία στις 1042, δηλαδή σχεδόν μηδενική.


Ακόμα έχουμε τον νόμο του Μπόντε, ενός σοφού που, το 1747, "ανακάλυψε" μια απλή γεωμετρική πρόοδο που ρυθμίζει τις αποστάσεις των πλανητών από τον ήλιο. Έτσι εμφανίστηκε μια διανοητική σκοπιμότητα στην θέση των πλανητών, που δεν οφείλεται στην τύχη, αλλά σε μια μαθηματική αρμονία, προϊόν μιας κοσμικής διάνοιας. Αυτός ο νόμος του ηλιακού συστήματος, που δίνει τις αποστάσεις των πλανητών, σχηματίζεται με το να προσθέσει κανείς 4 σε κάθε όρο της σειράς 0, 3, 6, 12, 24, 48, 96, 192 … Εκείνη την εποχή δεν ήταν γνωστό ότι μεταξύ Άρη και Δία υπάρχει μια ζώνη αστεροειδών, σαν απομεινάρια έκρηξης κάποιου πρώην πλανήτη. Όμως στον τύπο του Μπόντε υπάρχει μια κενή θέση ακριβώς σ' αυτή την απόσταση, δηλαδή στον αριθμό της απόστασης όπου δεν αντιστοιχεί κανένας ορατός πλανήτης. Ας δούμε την πρόοδο:
· Ερμής ………………….. 4 + 0 = 4
· Αφροδίτη ……………… 4 + 3 = 7
· Γη ……………………... 4 + 6 = 10
· Άρης …………………...4 + 12= 16
· ; (ζώνη αστεροειδών) 4 + 24= 28
· Δίας ……………………4 + 48= 52
· Κρόνος ………………..4 + 96=100
· Ουρανός ………………4+192=196

Παίρνοντας την απόσταση Γης - Ήλιου σαν μονάδα (διαιρώντας τα ποσά δια δέκα η Γη γίνεται μονάδα, 10:10=1), δηλαδή μία μονάδα = 149χ106 km, βγαίνουν εύκολα οι άλλες αποστάσεις, πολλαπλασιάζοντας αυτήν σε χιλιόμετρα, επί την αναλογική στη σειρά της προόδου.
Για τους πλανήτες που βρίσκονται πέρα από τον Ουρανό δεν ισχύει ο νόμος, κάτι που δείχνει ότι από λειτουργικής άποψης δεν είναι όπως οι άλλοι πλανήτες, όπως έλεγαν οι αρχαίοι εσωτεριστές και αστρολόγοι-αλχημιστές που δεν έβαζαν τέτοιους πλανήτες στους υπολογισμούς τους, παρ' όλο που είχαν γνώριζαν την ύπαρξή τους, όπως φαίνεται σε αρχαίες αιγυπτιακές, σουμεριακές, αμερικάνικες κ.α. γραφές.
Πιο θαυμαστό ακόμα είναι ότι, αν συνεχίσουμε την πρόοδο με αρνητικούς αριθμούς, δηλαδή κάνουμε τον υπολογισμό 4+(-3), τότε βγαίνει η απόσταση που υπάρχει από τον ήλιο ως τον πρόσφατα ανακαλυμμένο μαθηματικά πλανήτη, που βρίσκεται πριν από τον Ερμή.
Μέσα απ' όλα αυτά φαίνεται καθαρά ότι, υπάρχει πράγματι κάτι σαν κοσμική διάνοια που ρυθμίζει και οργανώνει τα πάντα. Και πραγματικά μπορούμε να πούμε, μαζί με τους αρχαίους εσωτεριστές φιλοσόφους, ότι το σύμπαν είναι η σκέψη μιας υπέρ-διάνοιας που λέγεται "Θεός".
Κάποτε ρώτησαν την Ε. Π. Μπλαβάτσκυ γιατί δεν πίστευε ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε τυχαία και όχι από μια θεία διάνοια. Κι εκείνη απάντησε ότι θα το πίστευε αν της έδειχναν ότι, πετώντας στον αέρα διάφορα κομμάτια από μέταλλο, ξύλο κλπ. θα πέσουν σχηματίζοντας ένα μουσικό όργανο που θα παίζει μουσική του Μπαχ, χωρίς κανείς και τίποτα να έχει επέμβει κατά την πτώση τους.
Και πράγματι, βλέποντας το σύμπαν, όπου όλα τα πράγματα βρίσκονται σε τόσο θαυμαστή αρμονία και όπου υπάρχουν τόσο θαυμάσιες και υπέρ-έξυπνες μαθηματικές σχέσεις και αναλογίες, δεν είναι δυνατόν να σκεφτεί κανείς πως δεν υπάρχει Κάτι ή Κάποιος που τα έχει φτιάξει, μια Ενέργεια, ένας Λόγος που λειτουργεί μέσα από Ιδέες, Αρχέτυπα και Σκέψεις ακόμα πιο υψηλές από αυτές που ο άνθρωπος έχει αναπτύξει. Και οι ιδέες, μαθηματικές και αρμονικές Ιδέες που εκφράζουν μια παγκόσμια Ομορφιά, εκδηλώνονται στη Δημιουργία και στον τρόπο κατασκευής του δικού μας σύμπαντος. Κι αν δεν υπήρχε ο κόσμος, αυτές οι ιδέες θα υπήρχαν, οι μαθηματικοί λόγοι της ομορφιάς, αφού υπήρχαν πριν από αυτόν. Όπως υπήρχε ο νόμος της βαρύτητας πριν τον συλλάβει μαθηματικά ο άνθρωπος, όπως υπάρχει η ιδέα του αγγείου πριν φτιαχτεί από τον αγγειοπλάστη, έτσι υπήρξε και η Ιδέα, η Σκέψη του σύμπαντος, πριν φτιαχτεί υλικά. Στην ύλη έχουμε τα ίχνη, τα αποτελέσματα της δράσης της Παγκόσμιας Διάνοιας.
Όμως ο άνθρωπος δεν ικανοποιείται μόνο με ίχνη, θέλει τις ίδιες τις Ιδέες απελευθερωμένες από ύλη, θέλει την Αλήθεια γυμνή, θέλει το κλειδί του μυστηρίου της ύπαρξης… θέλει να πιει το Νερό της αιωνιότητας. Και η πηγή του βρίσκεται στον Αριθμό, που είναι τα ενδύματα που καλύπτουν τον Θεό.


Πηγή: esoterica.gr

space journey-Ταξίδι στο διάστημα.

Μετρώντας τα άστρα ενός γαλαξία

O γαλαξίας ESO 318-13

Η εικόνα προέρχεται από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.
Οι λαμπερές κουκκίδες στο μέσον της εικόνας αποτελούν τα άστρα του γαλαξία ESO 318-13. Παρά το γεγονός ότι ο γαλαξίας αυτός βρίσκεται εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη, τα άστρα του φαίνονται στην φωτογραφία τόσο καθαρά και φωτεινά που θα μπορούσε κανείς να τα μετρήσει ένα-ένα!
Εκτός όμως από τον γαλαξία ESO 318-13 στην εικόνα βλέπουμε και πολλά άλλα φωτεινά ουράνια αντικείμενα. Μερικά απ΄αυτά λάμπουν πολύ πιο έντονα – έως εκτυφλωτικά – σε σχέση με τη «σκόνη» των άστρων του γαλαξία ESO 318-13, διότι βρίσκονται πολύ πιο κοντά στη Γη.
Για παράδειγμα το εξαιρετικά λαμπρό άστρο που βρίσκεται στο μέσον της εικόνας φαίνεται να βρίσκεται μέσα στον γαλαξία. Όμως πρόκειται για μια ψευδαίσθηση που δημιουργεί η προοπτική. Το άστρο αυτό βρίσκεται στον γαλαξία μας, στον δικό μας γαλαξία, και λάμπει τόσο έντονα γιατί βρίσκεται πολύ πιο κοντά μας σε σχέση με τον ESO 318-13.
Στην παραπάνω εικόνα βλέπουμε επίσης διάσπαρτους μικροσκοπικούς λαμπερούς δίσκους, που είναι πολύ πιο μακρινοί γαλαξίες.
Στην επάνω δεξιά γωνία, φαίνεται καθαρά ένας ελλειπτικός γαλαξίας, που είναι πολύ μεγαλύτερος από τον ESO 318-13, αλλά και σε μεγαλύτερη απόσταση απ’ αυτόν.
Παρατηρείστε επίσης στο μέσον της εικόνας προς τα δεξιά, έναν μακρινό σπειροειδή γαλαξία που φαίνεται να βρίσκεται «μέσα» στον ESO 318-13.
Οι γαλαξίες σε μεγάλο βαθμό αποτελούνται από κενό χώρο, και μπορούν να είναι διαφανείς στο φώς που προέρχεται από αστρικά αντικείμενα που βρίσκονται πίσω απ’ αυτούς. Έτσι προκαλείται η «επικάλυψη» γαλαξιών, ένα φαινόμενο που παρατηρείται αρκετά συχνά.
www.nasa.gov
Physicsgg

Θε μου Πρωτομάστορα

Θε μου Πρωτομάστορα μ΄ έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ΄ έκλεισες μες στη θάλασσα!

Γιατί τα αστέρια τρεμοπαίζουν το βράδυ;!

Πάντως το σίγουρο είναι πως τα αστέρια δεν τρεμοπαίζουν επειδή βρίσκονται πολύ μακριά και κάτι συμβαίνει με το φως, συμβαίνει κάτι άλλο πιο απλό.

Όταν βλέπουμε τα αστέρια το βράδυ στον ουρανό, κάτι μεσολαβεί, το οποίο είναι και η αιτία που τα κάνει να φαίνονται να τρεμοπαίζουν.

Φυσικά, δεν είναι άλλο από... την ατμόσφαιρα της γης! Και για την ακρίβεια βλέπουμε τα αστέρια μέσα από "πολλές στρώσεις ατμόσφαιρας"!


Οι πολλές στρώσεις της ατμόσφαιρας, συνέχεια κινούνται προς διαφορετικές κατευθύνσεις η μία σε σχέση με την άλλη. Έτσι, για να το πούμε απλά, ανά πολύ μικρά χρονικά διαστήματα, αλλού έχουμε πυκνώματα και αλλού αραιώματα της ατμόσφαιρας.

Αυτό βέβαια συνέχεια μεταβάλλεται και πολύ γρήγορα, όπως επίσης και κάθε "στρώση ατμόσφαιρας" έχει τα δικά της πυκνώματα και αραιώματα.

Έτσι, όταν κοιτάμε επάνω στον ουρανό τα αστέρια το βράδυ, τα βλέπουμε ανά φάσεις να τρεμοπαίζουν, γιατί αυτές οι γρήγορες αλλαγές, μία κάνουν το φως τους να περνάει και μία μπλοκάρουν μέρος τους!

Αυτή η εναλλαγή γίνεται γρήγορα μιας και πολλές στρώσεις ατμόσφαιρας μια τυχαίνει να συμπέφτουν (άρα γίνεται λιγότερο διάφανη η ατμόσφαιρα σε ένα συγκεκριμένο σημείο -άρα τα αστέρια που φαίνονται από εκείνο το σημείο είναι πιο αχνά), και μία τυχαίνει να μη συμπέφτουν πολλές μαζί (άρα είναι πιο διάφανη η ατμόσφαιρα σε εκείνο το συγκεκριμένο σημείο και τα αστέρια φαίνονται πιο φωτεινά).

Αυτή η ενάλλαγή κατάστασης των στρώσεων συμβαίνει γρήγορα, κι έτσι σε διάφορα σημεία βλέπουμε τα αστέρια να τρεμοπαίζουν!

Αυτό βέβαια, συμβαίνει με τα αστέριαπου είναι μακριά και φαίνονται μικρα, για το λόγο ότι και η παραμικρή "θόλωση" ενός μικρού σημείου της ατμόσφαιρας, επηρεάζει το φως τους και το μπλοκάρουν σχεδόν πλήρως.

Ενώ για παράδειγμα με το φεγγάρι δε συμβαίνει αυτό, μιας και αυτές οι ανεπαίσθητες αλλαγές, δεν είναι ικανές να μπλοκάρουν το φως του(είναι πολύ πιο "ισχυρό" και πολύ μεγαλύτερης κλίμακας), κι έτσι το βλέπουμε κανονικά.

Για αυτόν τον λόγο λοιπόν τα αστέρια τρεμοπαίζουν το βράδυ στον ουρανό, απλό κι όμως συναρπαστικό!

Πηγή:cool web.

Εικόνες από την ευθυγράμμιση Ερμή-Αφροδίτης-Κρόνου στις 3/12/2012

σε μεγέθυνση

τοποθεσία:Θέρμη Θεσσαλονίκης

χωρίς μεγέθυνση

Γείτονάς μας ο Πολικός Αστέρας

Βρίσκεται 100 έτη φωτός πιο κοντά στη Γη από ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα



Πολύ πιο κοντά μας είναι τελικά ο Πολικός Αστέρας


Το διασημότερο «σημάδι» του νυκτερινού ουρανού, ο Πολικός Αστέρας, είναι σύμφωνα με νέους υπολογισμούς πολύ πιο κοντά στη Γη από ότι πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Η τελευταία εκτίμηση είχε γίνει στην δεκαετία του 1990 και σύμφωνα με αυτή ο Πολικός Αστέρας βρισκόταν σε απόσταση 434 ετών φωτός από εμάς. Διεθνής ομάδα αστρονόμων διαπίστωσε ότι το άστρο απέχει 323 έτη φωτός από τη Γη.

Ο ουράνιος φάρος

Ο Πολικός Αστέρας, γνωστός και ως Polaris ή α της Μικρής Άρκτου, «πέφτει» σχεδόν πάνω στη νοητή προέκταση του άξονα της Γης, γι΄αυτό και φαίνεται να βρίσκεται πάντα πάνω από τον γεωγραφικό βορρά. Για να βρει κανείς πού είναι ο βορράς, χωρίς να χρησιμοποιήσει πυξίδα, το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να εντοπίσει τον Πολικό Αστέρα στην άκρη της «λαβής» της Μικρής Άρκτου.

Ο Πολικός Αστέρας έχει αποκληθεί «ο χρησιμότερος πρακτικά αστέρας στον ουρανό», επειδή βοηθά όχι μόνο τη ναυσιπλοΐα αλλά και τον κάθε εντοπισμό του βορρά από ξηρά και θάλασσα στην οποιαδήποτε αστροφώτιστη νύχτα: βρίσκεται πρακτικά στο ίδιο σημείο οποιαδήποτε ώρα του 24ώρου και οποιαδήποτε στιγμή του έτους. Ανήκει σε ένα σύστημα που αποτελείται από τρία άστρα και υπολογίζεται ότι έχει τέσσερις χιλιάδες φορές μεγαλύτερη φωτεινότητα από αυτή του Ηλιου.

Η απόσταση

Χρησιμοποιώντας τον ευρωπαϊκό δορυφόρο «Ίππαρχο» που κατέγραφε τροχιές άστρων οι επιστήμονες είχαν υπολογίσει π[αλαιότερα ότι ο Πολικός Αστέρας βρισκόταν σε απόσταση 434 ετών φωτός. Ομάδα αστρονόμων από τον Καναδά, την Ουκρανία και το Βέλγιο χρησιμοποίησαν νέα προηγμένα όργανα παρατήρησης και διαπίστωσαν ότι το άστρο βρίσκεται 111 έτη φωτός πιο κοντά στη Γη.

«Ο Πολικός Αστέρας παρουσιάζει ορισμένες ανωμαλίες που με τα προϋπάρχοντα τεχνολογικά μέσα έκαναν ιδιαίτερα δύσκολη την μελέτη του. Τα νέα τεχνικά μέσα και ειδικά οι υψηλής ανάλυσης φασματοσκοπικές παρατηρήσεις ανοίγουν νέους δρόμους στην μελέτη του άστρου» αναφέρει ο Ντέιβιντ Τέρνερ, του Πανεπιστημίου Saint Mary στο Χάλιφαξ του Καναδά που ήταν ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters».

Η γη λουσμένη από αστροφεγγιά.

Καλημέρα και καλό μήνα και τι μήνας Δεκέμβρης! Επειδή πολύ κουβέντα γίνεται για την περίφημη ημερομηνία και επειδή πολύ καταστροφολογία πέφτει – εσκεμμένα κατά την γνώμη μου - στο τραπέζι , σκέφθηκα να βάλω κάποια πράγματα στη θέση τους...Τίποτα δεν θα γίνει το 2012 διαβεβαιώνει η NASA.

Θα έρθει το τέλος του κόσμου;

Θα εισέλθουμε στην Πέμπτη διάσταση;

Θα γίνει η Δευτέρα παρουσία;

Θα αντιστραφούν οι πόλοι της Γης;

Θα έρθουν οι εξωγήινοι;

Θα αφυπνιστεί η συνειδητότητάς μας;

Θα υλοποιηθεί η Αποκάλυψη του Ιωάννου;

Η NASA θέλοντας να κατευνάσει τα βλέμματα απαντάει σε μερικές βασικές “θεωρίες” που εμφανίζονται σε αυτούς τους μύθους.


Ο David Morrison, αστροβιολόγος της NASA, δέχεται όπως και πολλοί άλλοι ακόμα επιστήμονες, εκατοντάδες emails καθημερινά για τις προφητείες που λένε ότι το τέλος του κόσμου θα έρθει στις 21 Δεκεμβρίου.

Και προειδοποιεί ότι οι φήμες αυτές μόνο κακό κάνουν, και υπάρχει υψηλός κίνδυνος να οδηγήσουν ανθρώπους σε κατάθλιψη ακόμα και σε αυτοκτονίες!

Η NASA λέει ότι πρόκειται για ψευδείς φήμες και μάλιστα στην ιστοσελίδα της δίνει απαντήσεις για την αλήθεια.

Ερώτηση: Υπάρχουν οποιεσδήποτε απειλές για τη Γη το 2012; Πολλές σελίδες στο Internet λένε ότι ο κόσμος θα τελειώσει στις 21 Δεκεμβρίου 2012.
Απάντηση: Τίποτα κακό δεν θα συμβεί στη γη το 2012. Ο πλανήτης μας κινείται μια χαρά για περισσότερο από 4 δισεκατομμύρια έτη, και αξιόπιστοι επιστήμονες παγκοσμίως δεν έχουν βρει καμία απειλή που να συνδέεται με το 2012.Ερώτηση: Ποια είναι η προέλευση της πρόβλεψης ότι ο κόσμος θα τελειώσει το 2012;
Απάντηση: Η ιστορία άρχισε με τις αξιώσεις ότι ο Nibiru, ένας υποτιθέμενος πλανήτης που ανακαλύπτεται από το Sumerians, κατευθύνεται προς τη γη. Αυτή η καταστροφή προβλέφθηκε αρχικά για τον Μάιο του 2003, αλλά τότε δεν συνέβη τίποτα. Η ημερομηνία “Ημέρας της Κρίσεως” κινήθηκε προς τα εμπρός προς τις 21 Δεκεμβρίου 2012. Κατόπιν αυτοί οι δύο μύθοι συνδέθηκαν με το τέλος ενός από τους κύκλους στο αρχαίο ημερολόγιο των Μάγιας στο χειμερινό ηλιοστάσιο το 2012. Ως εκ τούτου και η προβλεφθείσα ημερομηνία Ημέρας της Κρίσεως της 21ης Δεκεμβρίου 2012.
Ερώτηση: Το ημερολόγιο των Μάγιας τελειώνει στις 21 Δεκεμβρίου 2012;
Απάντηση: Ακριβώς όπως το ημερολόγιο που έχετε στον τοίχο της κουζίνας σας δεν παύει να ισχύει μετά τις 31 Δεκεμβρίου, το ημερολόγιο των Μάγιας δεν παύει να ισχύει μετά τις 21 Δεκεμβρίου 2012. Αυτή η ημερομηνία είναι το τέλος της περιόδου των Μάγιας. Ακριβώς όπως το ημερολόγιό σας αρχίζει πάλι την 1η Ιανουαρίου, μια νέα περίοδος των Μάγιας αρχίζει για το δικό τους. Βέβαια αυτή η περίοδος δεν διαρκεί 365 μέρες αλλά περισσότερο.
Ερώτηση: Θα μπορούσαν να εμφανιστούν φαινόμενα όπου πλανήτες ευθυγραμμίζονται με τέτοιο τρόπο ώστε να επιδράσουν στη Γη;
Απάντηση: Δεν θα υπάρξει καμία πλανητική ευθυγράμμιση στις επόμενες δεκαετίες, η Γη δεν θα διασχίσει το κέντρο του γαλαξία μας το 2012, και ακόμα κι αν αυτές οι ευθυγραμμίσεις ήταν να εμφανιστούν, τα αποτελέσματά τους στη Γη θα ήταν αμελητέα. Κάθε Δεκέμβριο η γη και ο ήλιος ευθυγραμμίζονται κατά προσέγγιση με το κέντρο του γαλαξία μας, αλλά αυτό είναι ένα ετήσιο γεγονός καμίας σημασίας.
Ερώτηση: Υπάρχει ένας πλανήτης ή καφε νάνος αποκαλούμενος Nibiru ή πλανήτης Χ ή Eris που πλησιάζει τη Γη και απειλεί τον πλανήτη μας με τη διαδεδομένη καταστροφή;
Απάντηση: Το Nibiru και άλλες ιστορίες για τους δύστροπους πλανήτες είναι μια εξαπάτηση του Διαδικτύου. Δεν υπάρχει καμία πραγματική βάση για αυτές τις θεωρίες. Εάν ο Nibiru ή ο πλανήτης Χ ήταν πραγματικοί και κάναν πορεία για σύγκρουση με τη Γη το 2012, οι αστρονόμοι θα την είχαν καταλάβει από την προηγούμενη δεκαετία, και θα ήταν ορατή ήδη με γυμνό μάτι. Προφανώς, δεν υπάρχει. Το Eris είναι πραγματικό, αλλά είναι ένας μικρός πλανήτης παρόμοιος με τον Πλούτωνα που θα παραμείνει στο εξωτερικό μέρος του ηλιακού μας συστήματος. Η απόστασή του με τη Γη είναι περίπου 4 δισεκατομμύριο μίλια.
Ερώτηση: Ποια είναι η θεωρία μετατόπισης των πόλων; Είναι αλήθεια ότι η γήινη επιφάνεια μπορεί να κάνει μια περιστροφή 180 μοιρών γύρω από τον πυρήνα της μέσα σε μερικές μέρες ή ώρες;
Απάντηση: Μια αντιστροφή στην περιστροφή της γης είναι αδύνατη. Υπάρχουν αργές μετακινήσεις των ηπείρων (παραδείγματος χάριν η Ανταρκτική ήταν κοντά στον Ισημερινό εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια πριν), αλλά αυτό είναι άσχετο με τις θεωρίες της αντιστροφής των πόλων. Εντούτοις, πολλοί από τους ιστοχώρους καταστροφής τραβούν με αυτό το δόλωμα τους ανθρώπους. Ισχυρίζονται ότι υπάρχει μια σχέση μεταξύ της περιστροφής και της μαγνητικής πολικότητας της γης, που αλλάζει ακανόνιστα, με μια μαγνητική αντιστροφή που πραγματοποιείται κάθε 400.000 έτη κατά μέσο όρο. Από όσα ξέρουμε, μια τέτοια μαγνητική αντιστροφή δεν προκαλεί οποιαδήποτε ζημιά στη ζωή στη γη. Μια μαγνητική αντιστροφή είναι πολύ απίθανο να συμβεί στις επόμενες μερικές χιλιετίες, εν πάση περιπτώσει.
Ερώτηση: Κινδυνεύει η Γη από χτύπημα μετεωρίτη το 2012;
Απάντηση: Η γη μπορεί ανά πάσα στιγμή να χτυπηθεί από κομήτες και αστεροειδής, αν και μεγάλες συγκρούσεις είναι πολύ σπάνιες. Ο τελευταίος μεγάλος μετεωρίτης που έπεσε στη Γη ήταν 65 εκατομμύριο χρόνια πριν, και αυτό οδήγησε στην εξάλειψη των δεινοσαύρων. Σήμερα οι αστρονόμοι της NASA πραγματοποιούν μια έρευνα αποκαλούμενη “έρευνα Spaceguard” για να βρουν οποιαδήποτε μεγάλα αντικείμενα πολύ πριν χτυπήσουν τη Γη. Ήδη έχουμε καθορίσει ότι δεν υπάρχει κανένα αντικείμενο τόσο μεγάλο όσο αυτό που σκότωσε τους δεινοσαύρους. Όλη αυτή η εργασία γίνεται ανοιχτά με τις ανακαλύψεις που εμφανίζονται καθημερινά στο NEO Program Office website της NASA, έτσι μπορείτε να δείτε ότι τίποτα δεν προβλέπεται για να χτυπήσει το 2012.
Ερώτηση: Πώς αισθάνονται οι επιστήμονες της NASA για τις αυτά που λέγονται για την Ημέρας της Κρίσης;
Απάντηση: Για όλα όσα λέγονται για την καταστροφή ή τις δραματικές αλλαγές του 2012, πού είναι οι αποδείξεις; Πού είναι τα στοιχεία; Δεν υπάρχει κανένας, για όλους τους πλασματικούς ισχυρισμούς που γίνονται σε βιβλία, ταινίες, ντοκιμαντέρ ή μέσω του Διαδικτύου γι αυτό το θέμα. Δεν υπάρχει κανένα αξιόπιστο στοιχείο για οποιονδήποτε από τους ισχυρισμούς που γίνονται υπέρ των ασυνήθιστων γεγονότων που πραγματοποιούνται το Δεκέμβρη του 2012.
Ερώτηση: Υπάρχει κίνδυνος από γιγαντιαίες ηλιακές θύελλες που προβλέπονται για το 2012;
Απάντηση: Η ηλιακή δραστηριότητα έχει έναν κανονικό κύκλο, που κορυφώνεται περίπου κάθε 11 έτη. Κοντά σε αυτές τις αιχμές δραστηριότητας, οι ηλιακές φλόγες μπορούν να προκαλέσουν κάποια διακοπή των δορυφορικών επικοινωνιών, αν και οι μηχανικοί έχουν καταφέρει να προστατεύουν τις επικοινωνίες μας από τις περισσότερες ηλιακές θύελλες. Αλλά δεν υπάρχει κανένας πρόσθετος κίνδυνος που συνδέεται με το 2012. Το επόμενο ηλιακό μέγιστο θα εμφανιστεί στο χρονικό πλαίσιο 2012-2014 και προβλέπεται να είναι ένας μέσος ηλιακός κύκλος, κανένας διαφορετικός από τους προηγούμενους κύκλους καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας.
Eπίσης ο Neil deGrasse Tyson, διευθυντής του Hayden Planetarium στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Νέας Υόρκης, απάντησε  χαρακτηριστικά  στο Twitter ότι 'Οι Προφητείες του Τέλους του Κόσμου είναι φάρσες που διαιωνίζουν οι επιστημονικά αμαθείς σε βάρος των επιστημονικά απληροφόρητων.