Blue Moon-Rod Stewart

30 Ιουνίου 2007
31 Δεκεμβρίου 2009
31 Αυγούστου 2012
31 Ιουλίου 2015

Μπλε πανσέληνος.

"Ήταν το 1883 όταν έγινε η μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατόα στην Ινδονησία. Σε απόσταση 600 χιλιομέτρων μακριά, ο κόσμος άκουσε την έκρηξη σαν βολή κανονιού. Ισοδυναμούσε η έκρηξη με βόμβα ισχύος 100 μεγατόνων. Στα ανώτατα στρώματα της ατμόσφαιρας εκτινάχθηκαν χώμα και στάχτη. Τότε το φεγγάρι έγινε μπλε και ήταν τόσο σπάνιο το γαλάζιο πρόσωπο της σελήνης που αντίκριζαν οι άνθρωποι «ώστε το μπλε φεγγάρι έμεινε στα χρονικά ως έκφραση ενδεικτική της έννοιας του "σχεδόν ποτέ", όπως λέει στα NEA ο διευθυντής του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου Διονύσης Σιμόπουλος.
"Με αυτή λοιπόν την έννοια χρησιμοποιείται και η φράση "μπλε Σελήνη" για να χαρακτηρίσει την ύπαρξη δύο πανσελήνων σε έναν μήνα. Η δεύτερη δηλαδή πανσέληνος σε έναν μήνα ονομάζεται "μπλε Σελήνη" παρ' όλο που ένα τέτοιο φαινόμενο, αν και ασυνήθιστο δεν είναι ιδιαίτερα σπάνιο" προσθέτει ο κ. Σιμώπουλος.
Μπλε φεγγάρι αποκαλείται μια πανσέληνος που συμβαίνει σε ασυνήθιστη χρονική στιγμή. Τα περισσότερα έτη έχουν δώδεκα πανσελήνους, τις περισσότερες φορές μια κάθε μήνα. Ωστόσο κάθε ημερολογιακό έτος περιλαμβάνει δώδεκα σεληνιακούς κύκλους και έντεκα ημέρες ακόμη. Αυτές αθροίζονται και ως αποτέλεσμα κάθε δύο ή τρια χρόνια έχουμε ένα επιπλέον φεγγάρι, φαινόμενο που συμβαίνει κάθε 2,72 χρόνια. Διαφορετικές ερμηνείες τοποθετούν το έξτρα φεγγάρι σε διάφορες περιόδους, ωστόσο αυτή η πρόσθετη πανσέληνος αποκαλείται σε κάθε περίπτωση «μπλε φεγγάρι».

Η σελήνη της νύχτας δεν είναι η σελήνη που είδε ο Αδάμ. Οι μεγάλοι αιώνες της ανθρώπινης αγρύπνιας, την έχουνε πλημμυρίσει με πανάρχαιο θρήνο. Κοίτα την... ο καθρέφτης σου είναι. Jorge Luis Borges

Μια μαθήτρια από την Ηλεία στο βάθρο των νικητών της Ολυμπιάδας Αστρονομίας

Με τη θέληση, το  πρόγραμμα και τη στήριξη από την οικογένεια της η 16χρονη Κρινιώ Μαρούδα από τα Λεχαινά κατάφερε να επιστρέψει...
στην ηλεία με το χάλκινο μετάλλιο της 6ης Ολυμπιάδας Αστρονομίας που πραγματοποιήθηκε στο Ρίο Ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. Η 16χρονη μιλά στην κάμερα της ΟΡΤ για την εμπειρία της αλλά και την προσωπική ικανοποιήση που έλαβε από το αποτέλεσμα.

Πηγή:ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Τι μπορεί να υπήρχε πριν από το σύμπαν?

Τι υπήρχε πριν από τη Μεγάλη Εκρηξη;
Υπάρχει ένα Σύμπαν ή πολλά μέσα σε μια αναπόδραστη κυκλικότητα, όπως εισηγείται η Θεωρία του Εκπυρωτικού Σύμπαντος του Νοτιοαφρικανού μαθηματικού Neil Turok;
Η ακόμη, είναι δυνατόν να περιγραφούν νέα, ασύλληπτα άπειρα τον αριθμό, αναβλύζοντα Σύμπαντα-πομφόλυγες (bubble universes) σαν τυχαίες διακυμάνσεις μέσα σε έναν κοσμικό αφρό, κατά τον κοσμολόγο του Πανεπιστημίου Stanford, Andrei Linde;

Μήπως οι αρχαίοι Ελληνες είχαν διατυπώσει στη γλώσσα της εποχής τους τις πιο προχωρημένες κοσμολογικές θεωρίες περί γένεσης, όπως διατείνονται για τους Λεύκιππο - Δημόκριτο σε άρθρο τους οι καθηγητές Αστροφυσικής κ.κ. Στ. Θεοδοσίου και Μ. Δανέζη;

Υπάρχει ένα τέλος σε όλες αυτές τις αναζητήσεις και εν τέλει έχει νόημα να διατυπώνονται τέτοιου είδους ερωτήματα τα οποία καταλήγουν σε ορισμένες περιπτώσεις μέσα από έναν εξεζητημένο μαθηματικό φορμαλισμό στη διατύπωση των πιο εξωτικών αν όχι παράλογων σεναρίων, όπως πρόσφατες κοσμολογικές απόψεις περί μιας άπειρης ακολουθίας αναδρομικών Συμπάντων, ένα από τα οποία είναι και το γνωστό μας και στα οποία πιθανόν να υπάρχουν αντίγραφα δικά μας στην πιθανότερη εκδοχή τους ως άυλες συνειδήσεις! Η τελευταία αυτή κοσμολογική εκδοχή μάλιστα, δηλαδή η Μεγάλη Θεωρία του Εγκεφάλου ή Θεωρία του Εγκεφάλου Boltzmann (Big Brain Theory) έδωσε την ευκαιρία στον Dennis Overbye να διατυπώσει το λογοπαίγνιο σε άρθρο του στους New York Times (15/1/08) μήπως τελικά οι κοσμολόγοι έχουν χάσει το δικό τους μυαλό (brain)!


Ο καθηγητής του Κέιμπριτζ Neil Turok εξάλλου σε διάλεξή του στο Μέγαρο Μουσικής τον Απρίλιο, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Megaron Plus, αναφέρθηκε μέσω της νεόκοπης φυσικής θεωρίας των μεμβρανών (M-Theory) στη Θεωρία του Εκπυρωτικού Σύμπαντος σαν μια ανακυκλούμενη αενάως γένεση - φθορά μιας άπειρης ακολουθίας Συμπάντων. Με άλλα λόγια, η θεωρία του διατυπώνει μια εικασία μέσα στο επικρατούν σήμερα γενικό επιστημολογικό πλαίσιο για το τι ενδεχομένως υπήρξε πριν από το Μεγάλο Μπαμ της Πρωταρχικής Εκρηξης, αν βέβαια δεχθούμε ότι αυτή η τελευταία είναι μια κατά απόλυτη έννοια έγκυρη φυσική θεωρία.


Εικασίες

Το ερώτημα ωστόσο που αναφύεται τόσο σε σχέση με τις απόψεις Turok όσο και με όσα κοσμολογικά σενάρια διατυπώνουν ισχυρισμούς για το πριν του γνωστού Σύμπαντος που μας περιέχει ή με εκείνα που κάνουν λόγο για μια απειρία παράλληλων Συμπάντων κ.λπ., δεν είναι τόσο αν αυτά είναι συνεπή μοντέλα απότοκα κάποιων συμβατικών ή μη φυσικών θεωριών όσο, σε ένα βαθύτερο επίπεδο, εάν είναι δυνατόν να διατυπωθούν επιστημολογικές εικασίες για ένα πλαίσιο αναφοράς που κατά τεκμήριο υπερβαίνει τη δυνατότητα μιας τέτοιας περιγραφής.

Μπορεί να τεθεί δηλαδή το ερώτημα αν όντως υπάρχει επιστημολογικό πλαίσιο ανεξάρτητο του (νοούντος) υποκειμένου ή αντίθετα ένα τέτοιο πλαίσιο καθορίζεται με όρους συν-υπαγωγής με το υποκείμενο εντός ενός Κόσμου-Φύσης φορέα κάθε νοήματος, κατά τον Γάλλο υπαρξιστή φιλόσοφο Maurice Merleau-Ponty; (1) Η αλλιώς, για να περάσουμε στον ιδρυτή της επιστήμης της Φαινομενολογίας. Ε. Husserl, από τη στιγμή που είμαστε φυσικα σώματα - φορείς συνείδησης και έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση αμοιβαιότητας με τα αντικείμενα καθ' εαυτά εντός του Κόσμου-Ζωής (όπως αποκαλεί τον περιβάλλοντα κόσμο ως πρωταρχικό έδαφος της εμπειρίας μας) που μας συμπεριλαμβάνει, είναι αδύνατον εξ αυτού του λόγου να τον υπερβούμε.
Για να γίνει πιο κατανοητή αυτή η άποψη, ας φανταστούμε υποθετικά ένα ανθρώπινο ον σε ένα πολύ μακρινό μέλλον να φτάνει μέσω μιας ασύλληπτης αυτή την εποχή τεχνολογίας είτε ως φυσική παρουσία είτε μέσω κάποιας μορφής επικοινωνίας σε ένα Σύμπαν - πομφόλυγα, όπως περιγράφεται ένα τέτοιο μοντέλο στις τελευταίες κοσμολογικές θεωρίες.

Από τη στιγμή που παραμένει αναλλοίωτο ως ανθρώπινο ον με την ιδιαίτερη «αρχιτεκτονική» φυσικού σώματος - φορέα συνείδησης που ξέρουμε, αυτό το υποτιθέμενο ξένο, εξωτικό Σύμπαν θα είναι γι' αυτόν απλή επέκταση του Σύμπαντος που γνωρίζουμε και το οποίο μας περιέχει ως πρωταρχικό έδαφος (ο φαινομενολογικός όρος είναι Boden).

Ακόμα κι αν αυτός ο υποθετικός μελλοντικός απόγονος του σημερινού ανθρώπου ανακάλυπτε ότι κανείς από τους φυσικούς νόμους που είχε εμπειρικά ανακαλύψει στον πλανήτη - μήτρα του και εν συνεχεία διατυπώσει μέσω συνεπών φυσικών θεωριών δεν ίσχυε στο «νέο» Σύμπαν που βρέθηκε, δεν θα μπορούσε ποτέ να ισχυριστεί υπό απόλυτη έννοια ότι βρέθηκε σε ένα άλλο Σύμπαν.
Κι αυτό γιατί οι θεμελιώδεις φυσικές σταθερές που αποτελούν το βάθρο του επιστημολογικού εποικοδομήματός του στη Γη, π.χ. η παγκόσμια σταθερά G του Νεύτωνα, η σταθερά κ του Boltzmann ή h- σταθερά Ητου Planck, είναι πλέον ευρέως αποδεκτό και από την κοινότητα των φυσικών ότι είναι κατ' ουσίαν ανθρωπικές σταθερές, εκφράζουν δηλαδή εγγενώς τα όρια της ανθρώπινης γνώσης, όρια τα οποία είναι μεν αναπόδραστα και μη αλλοτριώσιμα αλλά ταυτόχρονα και μετατοπίσιμα κατά το μέτρο που είναι μετατοπίσιμος από θέση αρχής και ο γενικός ορίζοντας του πρωταρχικου εδάφους της εμπειρίας μας, όπως αυτός «συμπυκνώνεται» στον κόσμο της κοινής φυσικής μας εμπειρίας. (2)

Αυτό σημαίνει ότι ο υποθετικός άνθρωπος θα μπορούσε να επεκτείνει στη βάση της εμπειρίας του τις φυσικές σταθερές που ίσχυαν στο Σύμπαν εκκίνησής του σε ένα ευρύτερο συνεπές σύνολο που θα περιείχε τις προηγούμενες σαν υποσύνολο με περιορισμό του πεδίου εφαρμογής τους ακριβώς στο Σύμπαν εκκίνησης. Υπό την έννοια αυτή ουδέποτε πρόκειται να υπάρξει ένα νέο Σύμπαν για έναν ανθρώπινο παρατηρητή καθόσον λογίζεται ως άνθρωπος, απλώς θα επεκτείνει δυνητικώς επ' άπειρον τον ορίζοντα του Κόσμου-Ζωής με τον οποίο, όπως τονίστηκε προηγουμένως, βρίσκεται σε μια σχέση αμοιβαιότητας και συν-υπαγωγής.


Επιστημολογικά αφελές

Από την άποψη αυτή γίνεται φανερό ότι το ερώτημα του τι υπήρχε πριν από την πρωταρχική στιγμή της δημιουργίας του Σύμπαντος (πάντα υπό τον όρο ότι δεχόμαστε την κρατούσα εκδοχή του Bing Bang) είναι επιστημολογικά αφελές εφόσον δεχόμαστε ότι αυτό που επακολούθησε τη Μεγάλη Εκρηξη είναι ο Κόσμος-Ζωή που μας περιέχει. Διότι απλούστατα δεν υπάρχει τρόπος να προσπελάσουμε εκείθεν του πλαισίου που καθορίζει η μη αλλοτριώσιμη φυσικής μας εμπειρία εντός του δυνητικά επεκτάσιμου πεδίου της. Ακριβώς όπως κατ' αναλογίαν το κβάντο δράσης h- του Planck αντιπροσωπεύει το κατώτατο όριο κάθε δράσης στο Σύμπαν, πέραν του οποίου δεν καταγράφεται αλληλεπίδραση διά μέσου του τριγώνου παρατηρητής (φορέας συνείδησης) -συσκευή μέτρησης- παρατηρούμενο αντικείμενο.

Το συμπέρασμα λοιπόν από τα παραπάνω ή μάλλον ένα ανοιχτό ερώτημα είναι αν κοσμολογικές θεωρίες όπως αυτή του καθηγητή Neil Turok μπορούν να θεωρηθούν εντυπωσιακές πλην φιλοσοφικώς «αφελείς» απαντήσεις σε έγκυρα επιστημολογικά ερωτήματα ή τελικώς αφορούν ερωτήματα θεμελιωδώς φαινομενολογικού χαρακτήρα, βάζοντας παράλληλα στην άκρη παραδοσιακές μεταφυσικού - θρησκευτικού περιεχομένου πεποιθήσεις. Με μία φράση, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν τέτοιου είδους κοσμολογικά ερωτήματα μπορούν να τεθούν ως αμιγώς επιστημολογικού τύπου ερωτήματα αγνοώντας τον συν-καθορισμό της ανθρώπινης εμπειρίας και του «παρατηρησιακού» της πεδίου.


* Δρ μαθηματικός Πανεπιστημίου Πατρών

1. Βλ. Maurice Merleau-Ponty: La Nature, Ed. Du Seuil, Paris, 1995.

2. Βλ. G. Cohen Tanoudji: Οι Παγκόσμιες Σταθερές, εκδ. Κάτοπτρο, 1993.


πηγή: Ελευθεροτυπία

Είναι στιγμές.

Μια Σχεδόν Γη

Είναι το πιο κοντινό ταίρι της Γης που έχει βρεθεί μέχρι στιγμής. Ο πρόσφατα ανακαλυφθέν πλανήτης Kepler 22b έγινε αμέσως το καλύτερο μέρος για να βρεθεί ζωή έξω από το ....ηλιακό μας σύστημα. Το μητρικό άστρο του πλανήτη, Kepler 22, είναι στην πραγματικότητα ελαφρώς μικρότερο και πιο κρύο από τον Ήλιο, και βρίσκεται 600 έτη φωτός από τη Γη προς τον αστερισμό του Κύκνου (Cygnus). Ο πλανήτης, Kepler 22b, είναι πάνω από δύο φορές μεγαλύτερος της ακτίνας της Γης και περιστρέφεται λίγο πιο κοντά, αλλά βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη όπου υγρό νερό θα μπορούσε να υπάρχει στην επιφάνεια. Στην παραπάνω εικόνα είναι μια καλλιτεχνική αναπαράσταση για το πώς ο Kepler 22b μπορεί να φαίνεται σε ένα διαστημόπλοιο που τον πλησιάζει, σε σύγκριση με τους εσωτερικούς πλανήτες του Ηλιακού μας Συστήματος. Εάν ο Kepler 22b πράγματι περιέχει νερό ή ζωή είναι προς το παρόν άγνωστο. Ένα πρόγραμμα SETI, ωστόσο, θα ξεκινήσει να παρακολουθεί τον Kepler 22b για σημάδια νοημοσύνης. http://www.tsene.com

Βίντεο: Πως θα βλέπει τον Άρη ένας αστροναύτης …

... που βρίσκεται σε ελλειπτική τροχιά γύρω απ' αυτόν

Η ομάδα των επιστημόνων του Mars Express δημιούργησε το παρακάτω βίντεο που δείχνει πως θα έβλεπε τον πλανήτη ένας αστροναύτης που θα περιστρεφόταν σε ελλειπτική τροχιά γύρω από τον Άρη. Το βίντεο κατασκευάστηκε χρησιμοποιώντας 600 ξεχωριστές φωτογραφίες που λήφθηκαν από την Visual Monitoring Camera (VMC), και δείχνει τη θέα του πλανήτη καθώς το υποτιθέμενο διαστημόπλοιο που εκτελεί την ελλειπτική τροχιά, προσεγγίζει την πλησιέστερη απόσταση από τον πλανήτη και στη συνέχεια απομακρύνεται. Προσέξτε, προς το τέλος της ταινίας, τον (πολύ μικρό) δίσκο του δορυφόρου Φόβου!

ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ CURIOSITY

Το Curiosity έκανε τις πρώτες του βόλτες στον Άρη. Αρχικά προχώρησε 4.5 μέτρα ευθεία, έκανε στροφή 120 μοιρών και διένυσε ακόμα 2.5 μέτρα. Πλέον, το όχημα βρίσκεται 6 μέτρα μακριά από το σημείο προσγείωσης.

Ο επικεφαλής του συστήματος οδήγησης, Matt Heverly, δήλωσε: «Έχουμε ένα απολύτως λειτουργικό σύστημα κίνησης και πολλά εντυπωσιακά πράγματα να εξερευνήσουμε».

Το Curiosity θα μείνει στο πεδίο προσγείωσης, το οποίο ονομάστηκε «Bradbury Landing» για μερικές μέρες ακόμα προκειμένου να γίνουν οι απαραίτητοι έλεγχοι των οργάνων του και να μελετηθεί το περιβάλλον εκεί. Αργότερα θα ξεκινήσει το πρώτο του ταξίδι 400 μέτρων νοτιοανατολικά.

Σημειώνεται ότι το ρομποτικό όχημα Curiosity προσεδαφίστηκε στον Άρη στις 6 Αυγούστου μετά από οκτώ μήνες και 354 εκατομμύρια μίλια ταξίδι.

Η αποστολή του είναι η πιο ακριβή και τεχνολογικά προηγμένη που εστάλη ποτέ από τη Γη στον συγκεκριμένο πλανήτη, ενώ ο στόχος της Διαστημικής Υπηρεσίας είναι να εξακριβώσει εάν ο πλανήτης θα μπορούσε να φιλοξενήσει μικροβιακή ζωή.

Πηγή thessBomb

Νεφελώματα - Η "τέχνη του Σύμπαντος"

Όρος της αστρονομίας, που στο παρελθόν χρησιμοποιόταν για να δηλώσει οποιοδήποτε φωτεινό ουράνιο αντικείμενο (σταθερό, εκτεταμένο και διάχυτο) φαινόταν στο τηλεσκόπιο. Σήμερα μιλάμε για γαλαξιακά και εξωγαλαξιακά νεφελώματα. Τα τελευταία, στο βαθμό που είναι όμοια σε μέγεθος και σύνθεση με το δικό μας γαλαξία, δεν πρέπει να θεωρούνται νεφελώματα, αλλά γαλαξίες. Έτσι ο όρος νεφέλωμα πρέπει να περιοριστεί μόνο σ' εκείνα τα ουράνια αντικείμενα που αποτελούνται από αέρια και λεπτότατες σκόνες (μεσοαστρική ύλη). Τα νεφελώματα, εκτός από 2-3, δεν είναι ορατά με γυμνό μάτι. Με τα σύγχρονα τηλεσκόπια τα νεφελώματα φαίνονται σαν φωτεινά πέπλα, διαφορετικού χρώματος και έντασης, που παρουσιάζουν και σκοτεινές ζώνες. Η μελέτη των νεφελωμάτων τελειοποιήθηκε με την εφαρμογή της φωτομετρίας και της φασματογραφίας. Στα μέσα του 19ου αι. επικρατούσε η αντίληψη ότι όλα τα νεφελώματα ήταν στην πραγματικότητα αστρικά σμήνη και έφτανε ένα ισχυρό κατοπτρικό τηλεσκόπιο για να "αναλυθούν". Η εξέταση του φάσματος οδήγησε στη διαπίστωση ότι το φως πολλών νεφελωμάτων προερχόταν από αέρια εξαιρετικά μικρής πυκνότητας. Αρχικά στα γαλαξιακά νεφελώματα περιλαμβάνονταν μόνο τα φωτεινά, ενώ τώρα περιλαμβάνονται και τα σκοτεινά.



Τα νεφελώματα μπορούν να καταταχτούν ανάλογα με το σχήμα τους ή και ανάλογα με το φάσμα τους. Ανάλογα με το φάσμα διακρίνονται σε νεφελώματα εκπομπής και νεφελώματα ανάκλασης. Και στις δύο περιπτώσεις, το νεφέλωμα φαίνεται, γιατί φωτίζεται από κάποιο αστέρι.

Στην περίπτωση των νεφελωμάτων εκπομπής, ο φωτισμός τους οφείλεται σ' ένα πολύ θερμό αστέρι, που είναι σε θέση να διεγείρει το νεφέλωμα. Η εκπομπή γίνεται μόνο σε ορισμένες γραμμές του φάσματος, όπως π.χ. οι Ηα και Ηβ του υδρογόνου. Αν η εκπομπή γίνεται κυρίως στη γραμμή Ηα του υδρογόνου τότε το νεφέλωμα φαίνεται ροζ. Αν η εκπομπή γίνεται σε διαφορετικές γραμμές του φάσματος το νεφέλωμα παρουσιάζεται με διαφορετικά χρώματα στις διάφορες ζώνες όπως π.χ. το νεφέλωμα του Ωρίωνα.
Όταν ο φωτισμός του νεφελώματος γίνεται από ένα αστέρι χαμηλής θερμοκρασίας του οποίου το φως έχει μικρή ενέργεια τότε έχουμε νεφελώματα ανάκλασης. Η ανάκλαση γίνεται πάνω στα σωματίδια της μεσοαστρικής ύλης. Αυτή η κοσμική σκόνη δεν υπάρχει πάντοτε. Απουσιάζει στα πλανητικά νεφελώματα που παρουσιάζουν και τη μεγαλύτερη διέγερση. Η διέγερση ενός νεφελώματος σημειώνεται με έναν αριθμό (1 -1Ο) δίπλα στο γράμμα Ρ. Τη μικρότερη διέγερση (Ρ10) παρουσιάζουν τα γαλάζια νεφελώματα. που περιβάλλουν τα γαλάζια αστέρια του σμήνους των Πλειάδων. Σ' αυτή την περίπτωση το φάσμα του νεφελώματος είναι ίδιο μ' αυτό του αστεριού.



Τα σκοτεινά νεφελώματα παρουσιάζονται σαν σκοτεινές ζώνες στον ουράνιο θόλο, που κρύβουν τα αστέρια τα οποία βρίσκονται πίσω απ' αυτά. ή σαν σκοτεινές ζώνες πάνω σε άλλα νεφελώματα. (Παράδειγμα τέτοιου νεφελώματος είναι η "Κεφαλή Ίππου" πάνω στο νεφέλωμα του Ωρίωνα). Η μεγαλύτερη ή μικρότερη αδιαφάνεια ενός νεφελώματος εξαρτάται από το βάθος του και από την πυκνότητα του.

Ανάλογα με το σχήμα τους διακρίνονται σε ινώδη, πλανητικά και μεταβλητής λάμψης νεφελώματα. Στα ινώδη νεφελώματα (όπως π.χ. του Κύκνου) ο φωτισμός πιθανόν να οφείλεται σε συγκρούσεις με μεσοαστρική ύλη. Τα πλανητικά νεφελώματα με σχήμα δακτυλίου έχουν ένα αστέρι περίπου στο κέντρο. Σ' αυτά απουσιάζει η κοσμική σκόνη και αποτελούνται από αέρια πάρα πολύ αραιά. Η ταχύτητα επέκτασης τους μπορεί να ξεπερνά και τα 1.000 χλμ. το δευτερόλεπτο.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το νεφέλωμα του Καρκίνου στον αστερισμό του Ταύρου. Μελετώντας το φάσμα του βρέθηκε ότι η απόστασή του είναι 6.600 έτη φωτός και ότι το 1054 που εμφανίστηκε αυτό το αστέρι είχε μια λάμψη 300 εκατομ. φορές μεγαλύτερη απ' αυτήν του Ήλιου.



Η φασματοσκοπική ανάλυση των νεφελωμάτων έδειξε ότι σ' αυτά βρίσκονται τα ίδια στοιχεία που αφθονούν και πάνω στη Γη, όπως π.χ. υδρογόνο, άζωτο, άνθρακας, κάλιο, ασβέστιο, θείο, σίδηρος (που μερικές φορές είναι ιονισμένος) κ.λπ. Η πυκνότητα που έχει υπολογιστεί στο νεφέλωμα του Ωρίωνα είναι 15.000 άτομα /κυβ. εκ. Σε σύγκριση με τη Γη, ένα νεφέλωμα ίδιου όγκου υπολογίζεται ότι θα ζυγίζει μόνο 3 τόνους. Ενώ, αν πάρουμε υπόψη μας ότι το νεφέλωμα του Ωρίωνα έχει διάμετρο ίση με 30 έτη φωτός, η συνολική του μάζα είναι πολύ ανώτερη απ αυτήν του Ήλιου.

Το μεγαλύτερο μέρος των νεφελωμάτων βρίσκεται σε μια απόσταση 150 παρσέκ από το επίπεδο του Γαλαξία. Είναι πιθανόν ότι ο αριθμός των νεφελωμάτων είναι μεγαλύτερος από τις λίγες εκατοντάδες, που μέχρι σήμερα είναι γνωστές.
Σημείωση: 1 Πάρσεκ(Parallax/second) μονάδα μήκους ίση με 30.9 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα

Read more: http://kykeon.ning.com/forum/topics/2937592:Topic:135541#ixzz2479puBaJ

I Feel Space-lindstrom

Και επειδή το καλοκαίρι δεν τελείωσε ακόμη και επειδή δεν μπορεί κανείς να μας κάνει να σκύψουμε το κεφάλι παρά μόνον ο Θεός...ανεβάστε την ένταση όσο πιο ψηλά...και νιώστε το συνθεσάιζερ να μπαίνει μετά το μπάσο και πετάξτε μαζί μου!!



Και αφού πετάξαμε ας κυλήσουμε στα βαθιά...

Αφιερωμένο στους φίλους!suprnova.

H σκιά των δαχτυλιδιών

Μια νέα καταπληκτική φωτογραφία του Κρόνου έστειλε το διαστημικό σκάφος Cassini που εξερευνά τον πλανήτη και τους δορυφόρους του τα τελευταία οκτώ έτη. Η φωτογραφία δείχνει την αντανάκλαση των εντυπωσιακών δαχτυλιδιών του Κρόνου πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη, εικόνα που δεν είχαν στην διάθεση τους οι επιστήμονες με τέτοια λεπτομέρεια. Τη φωτογραφία τράβηξε το Cassini όταν βρισκόταν σε απόσταση 999 χιλιάδων χιλιομέτρων από τον Κρόνο.

ΠΗΓΗ: tovima.gr

Ο Ήλιος "μας" είναι η τελειότερη σφαίρα του Σύμπαντος!

Ο Ήλιος, το άστρο του ηλιακού μας συστήματος, είναι το πιο τέλειο σφαιρικό αντικείμενο που είναι γνωστό στο σύμπαν, σύμφωνα με Αμερικανούς επιστήμονες, οι οποίοι έκαναν τις πιο ακριβείς μετρήσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, μετά από πολλές προσπάθειες περίπου 50 ετών και μετά πολλών εμποδίων, κυρίως εξαιτίας της παρεμβαλλόμενης ατμόσφαιρας της Γης.


Αυτήν τη φορά, οι μετρήσεις έγιναν από το διάστημα, πάνω από το πέπλο της γήινης ατμόσφαιρας, με τη βοήθεια του δορυφορικού Παρατηρητηρίου Ηλιακής Δυναμικής (SDΟ) της NASA, που βρίσκεται σε γεωσύγχρονη τροχιά
γύρω από τον Ήλιο, τραβώντας περίπου 15.000 φωτογραφίες του άστρου μας κάθε μέρα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Τζέφρι Κουν του Ινστιτούτου Αστρονομίας του πανεπιστημίου της Χαβάης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», μέτρησαν για πρώτη φορά με τόση ακρίβεια το πόσο πεπλατυσμένος είναι ο Ήλιος στην περιοχή του ισημερινού του (25% λιγότερο από τις έως τώρα εκτιμήσεις τους). Δήλωσαν έκπληκτοι, όπως είπαν, όταν ανακάλυψαν ότι ουσιαστικά το άστρο μας δεν «φουσκώνει» σχεδόν καθόλου, ειδικά αν ληφθεί υπόψη πόσο μεγάλο είναι.

Τα δεδομένα

Η διάμετρος του Ήλιου είναι περίπου 1,4 εκατ. χιλιόμετρα, αλλά η διαφορά της διαμέτρου του στον ισημερινό (οριζόντια διάμετρος) και ανάμεσα στους δύο πόλους (κάθετη διάμετρος) είναι μόλις δέκα έως δώδεκα χιλιόμετρα, απόσταση αμελητέα για ένα τόσο μεγάλο ουράνιο σώμα. Συγκριτικά, στη Γη, ο Ισημερινός (η οριζόντια διάμετρος) είναι πιο «φουσκωμένος» κατά περίπου 43 χιλιόμετρα σε σχέση με την απόσταση ανάμεσα στους δύο πόλους.

Αν ο Ήλιος είχε τις διαστάσεις μιας μπάλας ποδοσφαίρου, η ανεπαίσθητη διόγκωσή του στην περιοχή του ισημερινού του θα ήταν μικρότερη και από το πλάτος μιας ανθρώπινης τρίχας. Αν ο Ήλιος συρρικνωνόταν σε μία σφαίρα διαμέτρου ενός μέτρου, η διάμετρος του ισημερινού του θα ήταν μόλις 17 εκατομμυριοστά του μέτρου μεγαλύτερη από τη διάμετρο βορείου- νοτίου πόλου, δηλαδή του άξονα περιστροφής του. Μόνο μία τεχνητή σφαίρα από πυρίτιο -που όμως δεν είναι φυσικό αντικείμενο- είναι πιο τέλεια σφαιρική.

Τέλεια σφαίρα

Ο Ήλιος περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του κάθε σχεδόν 28 γήινες ημέρες και δεν έχει στερεή επιφάνεια, αλλά είναι μία καυτή σφαίρα αερίων. Οι αστρονόμοι πάντα πίστευαν ότι ο ισημερινός του θα ήταν πεπλατυσμένος, δίνοντας στο άστρο ένα σχήμα ελαφρώς σαν ιπτάμενο δίσκο, κάτι που όντως συμβαίνει στον μεγάλο αέριο πλανήτη Δία, ο οποίος είναι περίπου 7% πλατύτερος στον ισημερινό του από ό,τι μεταξύ των πόλων του. Στον Κρόνο η απόκλιση ανάμεσα στην οριζόντια και την κάθετη διάμετρο είναι ακόμα μεγαλύτερη, φθάνοντας έως το 10%.

Μάλιστα οι επιστήμονες διαπίστωσαν -επίσης προς μεγάλη έκπληξή τους- ότι ο Ήλιος παραμένει μία σχεδόν τέλεια σφαίρα διαχρονικά και δεν αυξομειώνει τη διάμετρο του ισημερινού του ανάλογα με τη φάση του 11ετούς κύκλου των ηλιακών κηλίδων του. Με άλλα λόγια, ακόμα και στις πιο εκρηκτικές φάσεις μαγνητικής δραστηριότητάς του, ο Ήλιος παραμένει «ατάραχος» στην όψη!

[Πηγή: tovima.gr]

Λίγες φωτογραφίες από τις διακοπές μου.

Ο Άγγελος μου,η βασούλα μου,Ο dj sasha ,ως τις 7:30 το πρωί και στο τέλος Η αυτού μεγαλειότης suprnova.

Υ.Γ.Παρακαλώ να είστε επιεικής με τυχόν σχόλια 8 mojito ήπια και άλλα τόσα σφηνάκια και νομίζω δυο cuba libre τα ξημερώματα,νομίζω.

Η Γη όπως δεν την έχετε ξαναδεί! Βίντεο

ατμοσφαιρική λάμψη και σέλας

Η καταπληκτική μουσική που ακούγεται είναι του moby

εις το επανιδείν

                              Τα ξαναλέμε από Δευτέρα 20/8

Το χρώμα του φεγγαριού - Αλκυόνη Παπαδάκη

Από μια τρυπίτσα περνά όλη η αγάπη του κόσμου, παλικάρι. Όπως η κλωστή από το μάτι της βελόνας. Μόνος του ξέρεις ποιος είναι; Αυτός που αποθηκάζει μέσα του την ερημιά. Δεν βαριέσαι.. Το χειρότερο είναι να μουρμουρίζεις. Να τρέχει από τα χείλια σου χολή. Τρώγε τη μερίδα σου με κέφι, χωρίς να βρομίζεις τον τόπο που κάθεσαι. Πίνε το πιοτό σου με ρέγουλα, και λέγε, πού ξέρεις; Είναι τόσα τα όμορφα πράγματα που μπορούν να μου συμβούν κάθε στιγμή!
Σήμερα πάντως ζω. Ξέρεις πόσο σπουδαίο είναι αυτό; Τώρα είμαστε μαζί! Σου σφίγγω τα χέρια σε κοιτάζω στα μάτια. Μην αφήνεις ποτέ σου το σήμερα να μαραίνεται. Μην αφήνεις την ζωή να χάνεται στην άμμο μέσα από τα δάχτυλά σου. Ζήσε, Κατάλαβες; Ζήσε! Μη βάζεις το Σήμερα ενέχυρο σ’ αυτό που εννοούνε μερικοί μουχλιασμένο Αύριο. Το σήμερα είναι δικό σου φίλε. Αγάπησέ το!
Γιατί η σοφία του μυαλού είναι άλλο πράγμα. Την αποκτά κανείς με τη γνώση. Τούτη δω που σου λέω, η σοφία της ψυχής αποκτιέται μόνο με πόνο. Κάποιες στιγμές αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο.
Καθένας χαράσσει με το σουγιαδάκι του ένα σήμα στο δέντρο της ζωής. Είναι μερικοί, που χαράσσοντας αυτό το σήμα, τους ξεφεύγει το μαχαίρι και πληγώνονται. Είναι γιατί ήταν πολύ παθιασμένοι κείνη τη στιγμή. Είναι γιατί τρέμανε τα χέρια τους από τα πολλά όνειρα. Είναι γιατί τα μάτια τους είχαν θαμπωθεί από την ομορφιά του κόσμου. Ε! Δεν έπαψε η γη να γυρίζει, ε;
Ένα παιχνίδι είναι ο έρωτας. Κι εσύ δεν το ‘μαθες ακόμη. Μην τα δίνεις όλα. Άφησέ τη να ψάχνει μέσα σου και να τα βρίσκει ένα-ένα. Άφησέ τη να χτυπά την πόρτα σου. Αν την ανοίξεις φόρα βία, με την πρώτη θα μπει μες στην ψυχή σου, θα σεργιανίσει λίγο και θα φύγει.
Δε μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που φυλακίζουν τα πουλιά, για να τραγουδάνε μόνο γι’ αυτούς. Άσε με ελεύθερη και αγάπα με. Τότε μπορεί να σ’ αγαπώ κι εγώ. Έτσι είμαι.
Μα να θυμάσαι πάντα φιλαράκο πως αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα. Δεν σταματά πουθενά η ζωή. Μη σε μπερδέψουν κάποιοι κακομοίρηδες, που σφίγγουν σαν το παραδοσάκουλο την ψυχή τους.
Μη βιάζεσαι να ξεπουλάς σε μικροπωλητές το θησαυρό που ‘χεις μαζέψει στην ψυχή σου. Όση ανάγκη και να έχεις.
Αξίζει να ζεις μέσα στη γυάλα από το φόβο μη πληγωθείς; Αξίζει να βάζεις αμπάρες στην ψυχή σου, από το φόβο μη μπει κανείς και σε ληστέψει; Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα!




Αποσπάσματα από το μυθιστόρημα της
ΑΛΚΥΟΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ, Το χρώμα του φεγγαριού,
εκδόσεις Καλέντης (1995)

Αυτές είναι οι αληθινές φωτογραφίες απο τον Άρη (fun)‏

Όλα όσα δεν μας έδειξαν οι επιστήμονες

Πηγή newsbeast.gr.

Είναι το σύμπαν άπειρο;

Εξερευνήστε το μεγαλύτερο ερώτημα όλων των εποχών. Πόσο μακριά φτάνουν τα άστρα στο διάστημα; Και τι βρίσκεται πέρα ​​από αυτά; Στη σύγχρονη εποχή, χτίσαμε γιγαντιαία τηλεσκόπια που μας επέτρεψαν να ρίξουμε το βλέμμα μας βαθιά μέσα στο σύμπαν. Οι αστρονόμοι μπόρεσαν να ανατρέξουν κοντά στη στιγμή της γέννησης του. Κι έχουν ανακατασκευάσει την πορεία της κοσμικής ιστορίας με μια εκπληκτική λεπτομέρεια.

Ένα υπέροχο βίντεο για το σύμπαν [Πατήστε το πλήκτρο CC για υπότιτλους στα Αγγλικά]



Από υπολογιστικά μοντέλα και μυριάδες παρατηρήσεις, έχουν αποκαλύψει σημαντικά στοιχεία για τη συνεχή εξέλιξή του. Πολλοί τώρα συμπεραίνουν ότι αυτά που μπορούμε να δούμε, τα αστέρια και τους γαλαξίες που απλώνονται στα όρια της παρατηρητικής ικανότητας μας, αντιπροσωπεύουν μόνο ένα μικρό κλάσμα από όλα αυτά που είναι εκεί έξω.

Μήπως ο κόσμος θα υπάρχει για πάντα; Πού είναι η θέση μας μέσα σε αυτό; Και πώς θα σκέφτονταν οι μεγάλοι στοχαστές όταν θα ήξεραν αυτές τις απόψεις που ξέρουμε σήμερα;

Για εκείνους που βρίσκουν ότι είναι δύσκολο να κατανοήσουν το άπειρο, δεν είναι μόνοι. Είναι μια έννοια η οποία εδώ και καιρό βασανίζει ακόμα και τα καλύτερα μυαλά.

Πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια πριν, ο μαθηματικός Πυθαγόρας και οι οπαδοί του είδαν στις αριθμητικές σχέσεις ως το κλειδί για την κατανόηση του κόσμου γύρω τους.

Όμως, σε έρευνά τους σχετικά με τα γεωμετρικά σχήματα, ανακάλυψαν ότι ορισμένοι σημαντικοί δείκτες δεν μπορούν να εκφρασθούν με απλούς αριθμούς. Για παράδειγμα το μήκος της περιφέρειας ενός κύκλου ως προς την διάμετρο του μας δίνει το π=3.14

Οι υπολογιστές υπολόγισαν πρόσφατα το π με μία ακρίβεια 5 τρισεκατομμύρια ψηφία, επιβεβαιώνοντας αυτό που οι Αρχαίοι Έλληνες έμαθαν: δεν υπάρχουν επαναλαμβανόμενα μοτίβα και δεν υπάρχει τέλος σε αυτά που βλέπουμε.

Η ανακάλυψη των λεγόμενων άρρητων αριθμών, όπως το π ήταν τόσο ανησυχητικό, λέει ο θρύλος, που ένα μέλος της Σχολής των Πυθαγορείων, ο φυσικός, μαθηματικός και φιλόσοφος Ίππασος, πνίγηκε στη θάλασσα μόλις αποκαλύφθηκε η ύπαρξή τους (Η ανακάλυψη αυτή του Ίππασου ερχόταν σε αντίθεση με τις αντιλήψεις των Πυθαγορείων και για να μείνει κρυφή τον πέταξαν στη θάλασσα, όπου και πνίγηκε).

Έναν αιώνα αργότερα, ο φιλόσοφος Ζήνων έφερε το άπειρο στο φως με μια σειρά από παράδοξα: καταστάσεις που είναι αληθείς αλλά έντονα αντι-διαισθητικές.

Το βίντεο λοιπόν ασχολείται με την απεραντοσύνη του σύμπαντος επιβεβαιώνοντας τον Ζήνωνα.

Koσμικός λόξιγκας πονοκεφαλιάζει τους επιστήμονες

Εντοπίστηκε πάλσαρ που εκπέμπει «ακανόνιστη» ακτινοβολία



Καλλιτεχνική απεικόνιση ενός πάλσαρ. Οι επιστήμονες εντόπισαν ένα πάλσαρ που έχει...λόξιγκα



Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανακάλυψη έκαναν ερευνητές στη Γερμανία. Εντόπισαν για πρώτη φορά ένα άστρο νετρονίου που έχει μη σταθερό ρυθμό εκπομπής ακτινοβολίας. Η ανακάλυψη θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση του συγκεκριμένου τύπου άστρων.

Τα πάλσαρ

Τα άστρα νετρονίου που είναι πιο γνωστά με τον όρο «πάλσαρ» είναι σώματα υψηλής πυκνότητας και σχηματίζονται από άστρα τα οποία έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής τους και καταρρέουν. Ολα τα πάλσαρ εκπέμπουν δέσμες ακτινοβολίας γάμμα από τους πόλους τους και καθώς περιστρέφονται γίνονται ορατά από τη Γη ως περιοδικές, σύντομες λάμψεις ραδιοκυμάτων. Τα πάλσαρ εκπέμπουν την ακτινοβολία με σταθερό ρυθμό. Ορισμένοι μάλιστα τα περιγράφουν ως «κοσμικούς ραδιοφάρους».

Η ανακάλυψη

Ερευνητές του Ινστιτούτου Βαρυτικής Φυσικής Μαξ Πλανκ στο Ανόβερο σε συνεργασία με συναδέλφους τους του Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας Μαξ Πλάνκ στη Βόννη εντόπισαν το πάλσαρ J1838-0537 το οποίο έχει ακανόνιστο ρυθμό εκπομπής ακτινοβολίας. H ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters».

Πηγή :βήμα science-Θοδωρής Λαινάς

Ο Άρης σχηματίστηκε γρήγορα γι αυτό παρέμεινε μικρός

Ο Άρης έφτασε στο μισό του σημερινού μεγέθους του μόλις σε 1.800.000 χρόνια ή και λιγότερο ακόμα, σύμφωνα με μία νέα μελέτη. Σε αντίθεση με τη Γη, ο Άρης δεν συγκρούστηκε με άλλους πλανητοειδείς για να μεγαλώσει σε μάζα, οπότε διατηρήθηκε μικρός και σχετικά ανέπαφος..

Οι αστρονόμοι δεν ξέρουν πώς συνέβη αυτό, αλλά ο Άρης φαίνεται να έχει μείνει έξω από το παιχνίδι του πλανητικού μπιλιάρδου, που σημάδεψε τον πρώτο καιρό του ηλιακού μας συστήματος. Έτσι, επιβίωσε αφού σχηματίστηκε πολύ γρήγορα, παραμένοντας σχετικά αμετάβλητος πλανήτης σε εμβρυική κατάσταση, σύμφωνα με τη νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature.



Η δημιουργία των πλανητών περνάει από διάφορα στάδια μέχρι τελικά να καταλήξει στην τελική του μορφή. Όπως φαίνεται ο Άρης αποτελεί μια σπάνια περίπτωση αφού η μορφοποίηση του σταμάτησε στο πρώτο στάδιο, όταν ο πλανήτης βρισκόταν σε μια κατάσταση την οποία οι επιστήμονες έχουν χαρακτηρίσει με τον όρο πλανήτες «έμβρυα».. Δηλαδή ο Άρης δεν κατάφερε να μεγαλώσει «φυσιολογικά» ως πλανήτης και παρέμεινε σε «εμβρυικό» στάδιο ανάπτυξης.



Ο σχηματισμός των πλανητών

Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία ο δίσκος της σκόνης και των αερίων που περιβάλλει ένα νεογέννητο άστρο παρέχει τα δομικά υλικά δημιουργίας των πλανητών. Μέρη αυτής της κοσμικής ύλης ενώνονται δημιουργώντας μια «πρωτο-πλανητική» μπάλα όπως την ονομάζουν οι ειδικοί. Στην συνέχεια αυτή η μπάλα μεγαλώνει συνεχώς σε μέγεθος μέχρι να φτάσει στο στάδιο που οι επιστήμονες ονομάζουν πλανήτης «έμβρυο».

Οι πλανήτες «έμβρυα» έχουν πλέον μέγεθος τέτοιο που να μπορούν να ασκήσουν ισχυρή βαρυτική επίδραση στα κοντινά σώματα, όπως για παράδειγμα, σε άλλους πλανήτες «έμβρυα». Αυτές οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις οδηγούν τις περισσότερες φορές σε συγκρούσεις ανάμεσα στους πλανήτες «έμβρυα».

Αυτό έχει δύο αποτελέσματα, είτε οι πλανήτες που συγκρούονται τίθενται εκτός τροχιάς και βγαίνουν από το ηλιακό τους σύστημα είτε διαλύονται σε πολλά κομμάτια τα οποία στην συνέχεια επανενώνονται δημιουργώντας ένα μεγαλύτερο πλανήτη.

Ο ‘Άρης και η Γη

Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Nicolas Dauphas από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου μελέτησε διάφορα στοιχεία όπως για παράδειγμα, την χημική σύσταση μετεωριτών, και τα συνέκριναν με στοιχεία που γνωρίζουμε για τον Άρη και άλλους πλανήτες. Οι ερευνητές κατέληξαν σε δύο πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Υποστηρίζουν ότι ο Άρης από το στάδιο της «πρωτο-πλανητικής» μπάλας έφτασε στο στάδιο του πλανήτη «εμβρύου» μέσα σε διάστημα μόλις 1.8 εκατομμυρίων ετών και στην συνέχεια παρέμεινε σε αυτό το στάδιο το οποίο είναι και αυτό που βλέπουμε σήμερα.

Έτσι, η διαπίστωση αυτή προσφέρει μια εξήγηση για το μακροχρόνιο μυστήριο του γιατί ο Άρης, ο τέταρτος πλανήτης από τον ήλιο, είναι τόσο μικρός.

Η ταχύτατη αύξηση του Άρη σημαίνει ότι η θερμότητα από τη διάσπαση του ραδιενεργού αργιλίου 26, ένα άλλο στοιχείο που υπήρχε στο πρώιμο σύμπαν, θα είχε τον απαραίτητο χρόνο να μετατρέψει προσωρινά τον Άρη σε έναν ωκεανό μάγματος, πρόσθεσε ο Dauphas.

«Είναι μια σημαντική διαφορά αν ένας πλανήτης σχηματίζεται ως μία στερεή μπάλα (όπως η Γη) ή αν είναι λιωμένη. Αυτό που βλέπετε στην επιφάνεια ενός πλανήτη μπορεί να έχει επηρεαστεί από τη μεγάλης κλίμακας γεωλογία του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένου και του αν ο πλανήτης είχε κάποτε ένα ωκεανό μάγματος. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα των εργασιών μας», ανέφερε.

Αν αυτή η ταχύτατη ανάπτυξη του κόκκινου πλανήτη επηρέασε την ευκαιρία του να μπορέσει να φιλοξενήσει ζωή δεν είναι ακόμα γνωστό.

Η Γη χρειάστηκε 50 – 100.000.000 χρόνια για να φτάσει από το αρχικό της μέγεθος στο σημερινό. Οι ερευνητές θεωρούν ότι για κάποιο άγνωστο λόγο ο Άρης δεν συγκρούστηκε ποτέ με κάποιο άλλο πλανήτη ή έστω με κάποιο μεγάλο κομμάτι που είχε αποσπαστεί από κάποια άλλη γειτονική πλανητική σύγκρουση και παρέμεινε ίδιος και αναλλοίωτος στην «εμβρυϊκή» του κατάσταση.

Η διαπίστωση των ερευνητών για την «εμβρυική κατάσταση» που βρίσκεται ο Άρης έχει διατυπωθεί ως θεωρία και στο παρελθόν. Πριν από 20 χρόνια κάποιοι επιστήμονες υποστήριξαν ότι το μικρό μέγεθος του Άρη οφείλεται στο γεγονός ότι δεν συγκρούστηκε ποτέ με μεγάλα διαστημικά σώματα.

Σύμφωνα με την νέα μελέτη ο Άρης είχε το σημερινό του μέγεθος όταν η Γη ξεκινούσε να μορφοποιείται και ομολογούν ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά σπάνια περίπτωση η οποία όμως από καθαρά στατιστικής άποψης μπορεί να υπάρξει ως εξαίρεση στον κανόνα.

"Μια πιο αργή αύξηση θα μπορούσε ενδεχομένως να δώσει στη ζωή την ευκαιρία να εξελιχθεί νωρίτερα στον Άρη. Αλλά πρέπει να τονίσω αυτές είναι απλές εικασίες. Φυσικά κάθε πλανήτης έχει μια διαφορετική εξελικτική ιστορία." , λένε οι ερευνητές,

Πηγή: Discovery News – Βήμα

Video:Curiosity Has Landed!

Επιτυχής προσεδάφιση του Curiosity στον Άρη (photos)

προηγούμενοεπόμεν

ο

---

---

Προσεδαφίστηκε στον πλανήτη Άρη το όχημα Curiosity ("Περιέργεια") της NASA, πρόκειται για την πρώτη απόπειρα κατευθυνόμενης προσεδάφισης σε προεπιλεγμένο σημείο του Κόκκινου Πλανήτη.

Το σκάφος προσεδαφίστηκε στον κρατήρα Gale. Λίγα λεπτά μετά την προσεδάφιση μεταδόθηκαν και οι πρώτες ασπρόμαυρες εικόνες από τον Άρη.

Το Curiosity θα διερευνήσει την ύπαρξη μικροβίων στον Άρη και θα συλλέξει πληροφορίες και φωτογραφίες από τον Κόκκινο Πλανήτη.

Το όχημα που διένυσε 565 εκατομμύρια χιλιόμετρα, θα βρίσκεται σε κρατήρα του Άρη και θα στέλνει εικόνες υψηλής ευκρίνειας στους επιστήμονες της ΝΑΣΑ.

Ως «πολύ τολμηρή» χαρακτήρισε μέσω του ΣΚΑΪ την αποστολή ο Σταμάτης Κριμιζής, επίτιμος διευθυντής του τμήματος διαστημικής φυσικής του Πανεπιστημίου John Hopkins και πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας, λέγοντας πως πάνω από το 50% των αποστολών στο Άρη είχαν αποτύχει έως τώρα.

Μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ ο καθηγητής Αστροφυσικής και Δυναμικής στο ΑΠΘ Χάρης Βάρβογλης, δήλωσε από την πλευρά του ότι ο Άρης μοιάζει με τη γη, και η ρομποτική αποστολή στον πλανήτη είναι το αμέσως επόμενο λογικό βήμα. Χαρακτήρισε δε την αποστολή του ανθρώπου στη σελήνη το 1969 πολύ μεγάλο βήμα, αλλά με περισσότερο προπαγανδιστικό παρά επιστημονικό ρόλο με χρήματα που δεν άξιζαν τον κόπο.

Δύο από τις πρώτες φωτογραφίες που έστειλε το Curiosity, καθώς σκιάζει την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη κατά την προσεδάφισή του (1) και κάνει ένα βήμα... έξι τροχών για την ανθρωπότητα (2).

    

Το προσωπικό της NASA πανηγυρίζει.

 

Πηγή:ΣΚΑΙ.gr

Hubblecast 52: Ο Θάνατος των Άστρων.Βίντεο.

Για  υπότιτλους πατήστε το κουμπί CC στο κάτω δεξιά μέρος της οθόνης.

Ο Κάπτεν Κερκ θα «προσγειώσει» το Curiosity

Ο Σάτνερ έγινε γνωστός στον ρόλο του «Κάπτεν Κερκ», του κυβερνήτη του διαστημόπλοιου USS Enterprise στην τηλεοπτική σειρά Star Trek

Το πρωί της ερχόμενης Δευτέρας, εφόσον όλα πάνε καλά, το Curiosity, το πυρηνοκίνητο ρομπότ της NASA, θα προσεδαφιστεί στον Αρη για να ξεκινήσει μια νέα αποστολή εξερεύνησης του κόκκινου πλανήτη.

Όπως έγινε γνωστό η NASA συμφώνησε με τον ηθοποιό Ουίλιαμ Σάτνερ να είναι εκείνος που θα περιγράψει την στιγμή της προσεδάφισης.

Ο Σάτνερ έγινε γνωστός στον ρόλο του «Κάπτεν Κερκ», του κυβερνήτη του διαστημόπλοιου USS Enterprise στην τηλεοπτική σειρά Star Trek που άφησε εποχή και απέκτησε εκατομμύρια φανατικούς φίλους σε όλο τον κόσμο.

To Curiosity έφτασε στον Αρη μετά από ένα ταξίδι 565 εκατομμυρίων χλμ.

Τη Δευτέρα το πρωί το σκάφος που μεταφέρει το κόστους 2 δισ. ευρώ ρομπότ θα ξεκινήσει τη διαδικασία προσεδάφισης. Οι επιτελείς της NASA έχουν ονομάσει την διαδικασία αυτή ως «τα επτά λεπτά του τρόμου».

Το σκάφος θα εισέλθει στην ατμόσφαιρα του Αρη με ταχύτητα περίπου 20 χιλιάδων χλμ/ώρα. Ένας συνδυασμός συστημάτων (αλεξίπτωτα, ειδικά σχεδιασμένοι προωθητήρες κ.α.) που είναι ενσωματωμένα στο σκάφος θα βοηθήσουν το Curiosity ώστε να προσεδαφιστεί όσο πιο «μαλακά» γίνεται για να μην υποστεί ζημιά κανένα από τα προηγμένα και υπερευαίσθητα όργανα που διαθέτει.

Ο Σάτνερ θα περιγράψει τη διαδικασία προσεδάφισης του ρομποτικού εξερευνητή και οι επιτελείς της NASA θα παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα τη διαδικασία ευχόμενοι να πάνε όλα καλά.

Το σύνθημα για τα πανηγύρια θα δώσει ο δορυφόρος Mars Odyssey που έχει «εγκατασταθεί» σε ένα σημείο από το οποίο θα μπορεί να παρακολουθεί τη διαδικασία προσεδάφισης του ρομποτικού εξερευνητή και θα στείλει σήμα αν όλα πήγαν ομαλά και αν το Curiosity προσεδαφίστηκε με επιτυχία.

Το Curiosity θα προσεδαφιστεί στον Κρατήρα Γκέιλ, μια γιγάντια τρύπα που σχηματίστηκε κατά την πρόσκρουση ενός αρχαίου αστεροειδή. Το Όρος Σαρπ υψώνεται ακριβώς στο κέντρο του κρατήρα και καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της λεκάνης του.

Το βουνό με υψόμετρο της τάξεως των 5 χιλιομέτρων σχηματίστηκε από πετρώματα που έλιωσαν κατά την πρόσκρουση και αναπήδησαν όπως αναπηδά η επιφάνεια του νερού μετά την πτώση μιας σταγόνας.

Τα στρώματα από τα οποία αποτελείται το Όρος Σαρπ πιστεύεται ότι διατηρούν ένα αρχείο της γεωλογικής ιστορίας του Άρη εδώ και τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο χρόνια.

Δορυφόροι έχουν ανιχνεύσει κοντά στους πρόποδες ορυκτά που σχηματίζονται μόνο παρουσία νερού. Τα ορυκτά αυτά ίσως είναι υπολείμματα μιας λίμνης που γέμιζε κάποτε τον κρατήρα, ή θα μπορούσαν να σχηματίστηκαν όταν η άμμος που μετέφερε ο άνεμος αντέδρασε με νερό από τον υδροφόρο ορίζοντα.

Πιο ψηλά στις πλαγιές, οι ερευνητές ελπίζουν να ανακαλύψουν ιζήματα από την εποχή που ο Άρης άλλαζε και από θερμός και υγρός έγινε ο ξηρός, παγωμένος κόσμος που βλέπουμε σήμερα. Το θετικό είναι ότι οι πλαγιές του Όρους Σαρπ έχουν σχετικά μικρή κλίση, οπότε το Curiosity πιθανότατα θα μπορέσει να καλύψει ένα μεγάλο μέρος της απόστασης μέχρι την κορυφή.

Η ονομαστική διάρκεια ζωής της αποστολής είναι δύο γήινα χρόνια, πιθανότατα όμως το Curiosity θα αντέξει πολύ περισσότερο. Το ρομπότ Opportunity, εξάλλου, επιζεί στην εξωγήινη έρημο εδώ και οκτώ χρόνια, παρόλο που η ονομαστική διάρκεια ζωής του ήταν μόλις 90 μέρες.
news.in.gr - tovima.gr- universetoday.com

Διαστημικό ρεκόρ των Ρώσων

Αυτή την φορά οι Ρώσοι τα κατάφεραν. Η πτήση ρεκόρ στέφθηκε από επιτυχία: Σε μόλις έξι ώρες, ένα μη επανδρωμένο ρωσικό διαστημόπλοιο μετέφερε το φορτίο του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό - αντί των συνηθισμένων δύο ημερών. Η Ρωσία έχει δοκιμάσει με επιτυχία ένα νέο σύστημα για τις πτήσεις της προς τον ΔΔΣ. Την Τετάρτη το βράδυ ξεκίνησε το ταξίδι του το Progress M-16M με έναν πύραυλο Sojus στο Μπαϊκονούρ του Καζακστάν - και την Πέμπτη το πρωί έφθασε στον διαστημικό σταθμό. Ο χρόνος πτήσης με λιγότερο από έξι ώρες είναι ρεκόρ. Κανονικά, το ταξίδι διαρκεί δύο ημέρες. Χρειάστηκε μόνο 4, αντί για 34 τροχιές για να πετύχει το στόχο του σε απόσταση 400 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη.

Το διαστημικό σκάφος με 2,6 τόνους προμηθειών, έφτασε χωρίς προβλήματα και νωρίτερα από το προγραμματισμένο στο σταθμό, δήλωσε η διαστημική υπηρεσία Roskosmos στη Μόσχα. Το διαστημικό φορτηγό μεταφέρει καύσιμα, νερό, τροφή, οξυγόνο και επιστημονικό εξοπλισμό για το εξαμελές ρωσο-αμερικανικό-ιαπωνικό πλήρωμα του ΔΔΣ. Οι όροι για τη νέα αυτή διαδικασία να «δέσει» το διαστημόπλοιο την ίδια την ημέρα της εκτόξευσης, έχουν δοθεί μόνο μετά τη διακοπή των πτήσεων των Διαστημικών Λεωφορείων της NASA, το καλοκαίρι του περασμένου έτους. Σύμφωνα με τους κανόνες ασφαλείας της NASA, η τροχιά του ΔΔΣ δεν θα μπορούσε να είναι υψηλότερη από 350 χιλιόμετρα για τα διαστημικά λεωφορεία. Τώρα αυτά θα μπορούσαν να ανέλθουν σε περίπου 400 χιλιόμετρα, το οποίο είναι ιδανικό ύψος σύμφωνα με Ρώσους εμπειρογνώμονες για το νέο πρόγραμμα ζεύξης μέσα σε έξι ώρες. Εναλλακτικά, είναι διαθέσιμη μια ζεύξη μέσα σε 25 ώρες.

http://www.fox2magazine.net/

Τελικά τι είναι το συμπαν?

Οταν ήμουν παιδί, μου άρεσε να σκέφτομαι μεγάλα ερωτήματα προτού με πάρει ο ύπνος. Ενα από τα αγαπημένα μου ήταν το «έχουμε ελεύθερη βούληση;». Το να πηγαίνω το μυαλό μου μπρος-πίσω ανάμεσα στις πιθανότητες μου έκανε καλό - ήταν μια καλή τεχνική για να με πάρει ο ύπνος. Τώρα είμαι ενήλικος και αρκετά τυχερός ώστε να έχω μια δουλειά που με κάνει να σκέφτομαι ερωτήματα όπως αυτό. Τι έχει λοιπόν να πει ένας επιστήμονας για την ελεύθερη βούληση;
Οι περισσότεροι στη Δύση είμαστε βέβαιοι ότι έχουμε ελεύθερη βούληση, παρ' ότι το πώς φθάνουμε σε αυτό το συμπέρασμα και τι ακριβώς εννοούμε με αυτό είναι κάθε άλλο παρά σαφές. Αν ορίσουμε την ελεύθερη βούληση με καθημερινούς όρους - ως την ικανότητα η οποία μας επιτρέπει να ελέγχουμε τις πράξεις μας - η απάντηση θα μπορούσε να περιοριστεί σε μία ή δύο πιθανότητες: «Ναι, έχουμε ελεύθερη βούληση» ή «όχι, δεν έχουμε». Και οι δύο ωστόσο μας οδηγούν γρήγορα σε αντιφάσεις.Ας υποθέσουμε ότι απαντάμε «Ναι, έχουμε ελεύθερη βούληση». Πώς αποδεικνύουμε την αλήθεια αυτής της δήλωσης; Θα πρέπει κανείς να συμπεριφερθεί με έναν τρόπο ο οποίος δεν θα είναι προκαθορισμένος απότίποτε. Πώς όμως μπορεί αυτό να γίνει όταν ό,τι κάνουμε μπορεί να αναχθεί σε κάποιο αίτιο; Ας πούμε ότι αποφασίζει κάποιος να αποδείξει την ελεύθερη βούλησή του ενεργώντας με τρόπο ξένο προς τον χαρακτήρα του. Αν αςπούμε έχει μια εσωστρεφή προσωπικότητα, αποφασίζει, για παράδειγμα, να πιάσει κουβέντα με έναν παντελώς άγνωστο στον δρόμο. Το ίδιο το γεγονός ότι έχει αποφασίσει να ενεργήσει αντίθετα με τη συνηθισμένη προδιάθεσή του φαίνεται από μόνο του να είναι απόλυτα προκαθορισμένο από το γεγονός ότι ήθελε να ενεργήσει με τρόπο ξένο προς τον χαρακτήρα του για να αποδείξει την ελεύθερη βούλησή του. Η ίδια η πράξη της απόδειξης της ελεύθερης βούλησης αποτελεί μία από τις αποδείξεις για το αντίθετο.Φαίνεται ότι από τη στιγμή που δεν μπορούμε ποτέ να αποδείξουμε την ελεύθερη βούληση είμαστε αναγκασμένοι να συμπεράνουμε ότι δεν τη διαθέτουμε. Ούτε αυτό όμως έπεται κατ' ανάγκην - και μοιάζει εντελώςαντίθετο στην ανθρώπινη ψυχολογία. Ανταμείβουμε τους ανθρώπους επειδή κάνουν καλές πράξεις και τους τιμωρούμε για τις κακές. Ο κόσμος στον οποίο ζούμε φαίνεται να είναι απόλυτα λανθασμένος αν τελικά οι άνθρωποι δεν έχουν ελεύθερη βούληση. Πώς μπορούμε να τιμωρούμε κάποιον επειδή κάνει κάτι όταν δεν είναι ελεύθερος να κάνει αλλιώς; Είναι ολόκληρο το ηθικό και νομικό μας σύστημα βασισμένο σε μια αυταπάτη; Αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει - ή τουλάχιστον μας είναι αδύνατον να ζήσουμε με αυτή την ιδέα. Δεν μπορεί τίποτε καλό από όσα κάνω να αποδοθεί σε μένα; Είναι όλα προκαθορισμένα από τα γονίδιά μου ή από την ιστορία μου ή από τους γονείς μου ή από την κοινωνική τάξη πραγμάτων ή από το υπόλοιπο Σύμπαν; Φαίνεται ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να πιστέψουμε στηνελεύθερη βούληση. Εχουμε φθάσει λοιπόν ξανά στο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε, από την ελεύθερη βούληση στη μη ελεύθερη βούληση και ξανά στην ελεύθερη βούληση. Οι διάφορες θρησκείες, οι οποίες επίσης έχουν υποστηρίξει το «ναι» ή το «όχι», δεν μας βοηθούν ιδιαίτερα. Οι ανατολικές θρησκείες έχουν επινοήσει την έννοια του κάρμα, σύμφωνα με το οποίο όλες οι πράξεις οδηγούν σε συνέπειες στο διασυνδεδεμένο σύμπαν. Αυτό έχει μια ντετερμινιστική χροιά, σύμφωνα όμως με πολλές ανατολικές θρησκείες μπορούμε να αλλάξουμε το κάρμα μας αν ενεργήσουμε με διαφορετικότρόπο. Από εμάς λοιπόν εξαρτάται το να αλλάξουμε τα πράγματα και έχουμε την ελεύθερη βούληση να το κάνουμε. Στη Δύση, στην καθολική εκδοχή τουχριστιανισμού, η ύπαρξη όλων είναι εξίσου προκαθορισμένη από το προπατορικό αμάρτημα, μπορούν όμως επίσης να χρησιμοποιήσουν την ελεύθερη βούλησή τους για να κάνουν καλές πράξεις και να καταλήξουν στον Παράδεισο· γεννιούνται χαμένοι αλλά μπορούν να κερδίσουν με τον τρόπο ζωής τους. Οι περισσότερες θρησκείες βασίζονται στην ηθική και φαίνεται ότι το να πιστεύουν οι άνθρωποι ότι έχουν ελεύθερη βούληση παίζει ουσιαστικό ρόλο για αυτές. Η επιστήμη, από την άλλη πλευρά, φαίνεται να έχει τις αρχές της γερά ριζωμένες στις ντετερμινιστικές παραδόσεις. Το κύριο ερώτημα για τον φυσικό είναι: Αν κάνω αυτό και αυτό, σε ένα τέτοιο και τέτοιο σύστημα, πώς θα συμπεριφερθεί αυτό ως αποτέλεσμα των ενεργειών μου; Η φυσική ασχολείται με τη μελέτη των αιτίων και των αποτελεσμάτων, επομένως η ντετερμινιστική σχέση μεταξύ αιτίου και αποτελέσματος φαίνεται να έχει τεράστια σημασία. Εχει όμως; Η φυσική μελετάει τις ιδιότητες και τους νόμους των αντιδράσεων της ύλης και της ενέργειας. Οι αρχαίοι Ελληνες, ιδιαίτερα οι φιλόσοφοι όπως ο Δημόκριτος και ο Λεύκιππος είχαν διατυπώσει τη θεωρία ότι όλα στον κόσμο μπορούν να ερμηνευθούν ως συγκρούσεις των αόρατων συστατικών τηςύλης τα οποία ονόμασαν άτομα. Η θεωρία αυτή είναι ταυτόσημη - στο πνεύμα αν όχι στον τύπο - με την κλασική νευτωνική φυσική και φαίνεται να μην αφήνει χώρο για την ελεύθερη βούληση. Ο Νεύτωνας φανταζόταν το σύμπαν σαν μια γιγαντιαία ωρολογιακή μηχανή η οποία λειτουργούσε σύμφωνα με τους αμετακίνητους νόμους του για την κίνηση. Στο σύμπαν του Νεύτωνα όχι μόνο δεν υπάρχει θέση για την ελεύθερη βούληση αλλά ακόμη και ο Θεός παίζει ένα παθητικό και περιθωριακό ρόλο. Είναι υπεύθυνος μόνο για το ότι έθεσε τις αρχικές συνθήκες. Από εκεί και πέρα το σύμπαν εξελίσσεται ντετερμινιστικά χωρίς την παρέμβασή του. Ακόμη και όταν η νευτωνική βαρύτητα απέτυχε και ο Αϊνστάιν την αντικατέστησε με τη γενική σχετικότητα, τίποτε δεν άλλαξε όσον αφορά τον ντετερμινισμό.Σύμφωνα με τον Αϊνστάιν το σύμπαν ουσιαστικά υπάρχει όλο μονομιάς και όλα όσα έχουν συμβεί και πρόκειται να συμβούν βρίσκονται ήδη εκεί, στο λεγόμενο τετραδιάστατο σύμπαν. Ολες οι μελλοντικές στιγμές του χρόνου έχουν ήδη τοποθετηθεί σε μια σειρά, σε μια τετραδιάστατη πραγματικότητα, τουλάχιστον κατά την άποψη της γενικής σχετικότητας. Λέγεται ότι ο Αϊνστάιν είχε πει την περίφημη φράση ότι οποιαδήποτε αλλαγή με το πέρασμα του χρόνου είναι απλώς «μια ψευδαίσθηση, παρ' ότι επίμονη». Πρόκειται για τον απόλυτο ντετερμινισμό στην καλύτερη μορφή του. Η κβαντική φυσική ωστόσο άλλαξε αυτή την εικόνα με τον πιο δραματικό τρόπο. Στην κβαντική φυσική η έννοια της τύχης εισάγεται σε ένα θεμελιώδες επίπεδο. Οταν ένα κβαντικό σωματίδιο, όπως ένα φωτόνιο, συναντάει ένα κομμάτι γυαλιού, όπως το τζάμι στο παράθυρό μας, φαίνεται να συμπεριφέρεται με τυχαίο τρόπο. Υπάρχει μία πιθανότητα να τοδιαπεράσει, υπάρχει όμως και μία πιθανότητα να ανακλαστεί. Εξ όσων μπορούμε να γνωρίζουμε, δεν υπάρχει τίποτε στο σύμπαν που να καθορίζει ποια εναλλακτική θα συμβεί σε κάθε δεδομένη στιγμή. Το αν ένα φωτόνιο θα μεταδοθεί ή θα ανακλαστεί είναι, σύμφωνα με την καλύτερη κατανόηση που έχουμε για τους νόμους της φυσικής, ένα καθαρά τυχαίο γεγονός. Η όλη φιλοσοφία ενός από τους πατέρες της κβαντικής θεωρίας, του Νιλς Μπορ, θεμελιώθηκε στο συμπέρασμα ότι το στοιχείο της τύχης είναι καθοριστικής σημασίας για τη φύση της πραγματικότητας. Ο Αϊνστάιν ήταν κάθετα αντίθετος σε αυτό. Η αναγνώριση του τυχαίου στην κβαντομηχανική, ενώ υπάρχει ο ντετερμινισμός στη σχετικότητα, θα σήμαινε ότι αυτοί οι δύο πυλώνες της φυσικής δεν μπορούν ποτέ να ενωθούν για να περιγράψουν την ίδια πραγματικότητα. Ωστόσο η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Υπάρχει μια ερμηνεία της κβαντομηχανικής βάσει της οποίας ο ντετερμινισμός και το τυχαίο μπορούν να συνυπάρχουν στον κβαντικό κόσμο. Σύμφωνα με την ερμηνεία των «πολλών κόσμων» της κβαντομηχανικής όλες οι εκδοχές, όπως το αν το φωτόνιο θα μεταδοθεί ή θα ανακλαστεί, υπάρχουν ταυτοχρόνως στο ίδιο σύμπαν - αλλά σε διαφορετικούς κόσμους. Ετσι, στον ένα κόσμο το φωτόνιο περνάει από το τζάμι μας ενώ σε έναν άλλον, «παράλληλο» κόσμο, ανακλάται.
Σε αυτή την απεικόνιση θεωρούμε ότι οι δύο κόσμοι είναι «μπλεγμένοι» σε μια ταυτόχρονη ύπαρξη μέσα σε ένα υπερκείμενο σύμπαν. Και εμείς, οι παρατηρητές του φωτονίου, είμαστε επίσης μπλεγμένοι μέσα σε αυτούς τους κόσμους: Υπάρχει στον έναν κόσμο ένα αντίγραφό μας που παρατηρεί το φωτόνιο να περνάει μέσα από το τζάμι και σε έναν άλλο κόσμο ένα άλλο αντίγραφό μας που παρατηρεί την ανάκλαση του φωτονίου στην επιφάνεια του τζαμιού. Και οι δύο εκδοχές του εαυτού μας, σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, υπάρχουν ταυτοχρόνως στο ίδιο σύμπαν.Αυτό, φυσικά, είναι απόλυτα ντετερμινιστικό: Καθετί που μπορεί να συμβεί, πραγματικά συμβαίνει. Αυτό ωστόσο το οποίο δεν μπορούμε να αποφασίσουμε - και εδώ το στοιχείο της τύχης είναι θεμελιώδες - είναι το σε ποιον ακριβώς κόσμο βρισκόμαστε, ποιο «εμείς» είναι εμείς και ποιο «εμείς» είναι αντίγραφο. Αυτή η λογική οδήγησε ορισμένους στο συμπέρασμα ότι ησυνείδηση μπορεί να είναι θεμελιώδης στην κβαντομηχανική, αν και αυτό δεν είναι ένα συμπέρασμα με το οποίο συμφωνώ. Τελικά ωστόσο είναι εμφανές ότι ούτε ο ντετερμινισμός ούτε το τυχαίο ωφελούν την ελεύθερη βούληση. Αν η φύση είναι θεμελιωδώς τυχαία, τότε τα αποτελέσματα των πράξεών μας είναι απόλυτα έξω από τον έλεγχό μας: Το τυχαίο είναι εξίσου κακό με τον ντετερμινισμό. Για να έχουμε το είδος της ελεύθερης βούλησης που θα θέλαμε θα πρέπει να κινούμαστε σε μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στονντετερμινισμό και το τυχαίο. Πρέπει να μπορούμε να ενεργούμε ελεύθερα στις πράξεις μας, αυτές όμως θα πρέπει να οδηγούν σε ντετερμινιστικά (δηλαδή όχι τυχαία) αποτελέσματα. Για παράδειγμα, μπορεί να θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι να στείλουμε τα παιδιά μας στο σχολείο της επιλογής μας. Θέλουμε όμως επίσης να πιστεύουμε ότι οι νόμοι της φυσικής (και της βιολογίας, της κοινωνιολογίας και ούτω καθ' εξής) θα εξασφαλίσουν πως το ότι πηγαίνουν σε ένα καλό σχολείο είναι εξαιρετικά πιθανό να τα οδηγήσει σε μια καλύτερη ζωή. Το να έχει κανείς ελεύθερη βούληση δεν έχει νόημα χωρίς έναν βαθμό ντετερμινισμού. Το ίδιο μπορεί να πει κανείς και για τη μελέτη της φυσικής. «Ποια είναι η απόδειξη ότι τα κτήνη δεν είναι παρά μια ανώτερη φυλή ανδρεικέλων» είχε ρωτήσει ο βιολόγος Τόμας Χένρι Χάξλεϊπριν από περισσότερο από έναν αιώνα «που τρώνε χωρίς ευχαρίστηση,που φωνάζουν χωρίς πόνο, που δεν επιθυμούν τίποτε, δεν γνωρίζουν τίποτε και μόνο προσποιούνται κάποια νοημοσύνη;». Δεν υπάρχει απόδειξη όσον αφορά τη φυσική. Η φυσική είναι απλώς ανίκανη να λύσει το ζήτημα της ελεύθερης βούλησης παρ' ότι, αν μη τι άλλο, μάλλον κλίνει προς τον ντετερμινισμό. Η πιο έντιμη θέση για έναν επιστήμονα στο ζήτημα της ελεύθερης βούλησης είναι σίγουρα αγνωστικιστική: Απλώς δεν ξέρω. Αυτό το οποίο ξέρω είναι ότι όταν μου ζήτησαν να γράψω για την ελεύθερηβούληση, ως φυσικός βρήκα την ιδέα τόσο συναρπαστική ώστε δεν είχα άλλη επιλογή παρά να δεχθώ. Θέλω να πιστεύω ότι η επιλογή σχετικά με τοποια πλευρά της φύσης θέλω να μελετήσω - αν θέλω να μετρήσω τη θέση ή την ταχύτητα ενός σωματιδίου, για παράδειγμα - είναι δική μου. Θέλω όμως επίσης και έναν βαθμό ντετερμινιστικής συμπεριφοράς στη φύση ο οποίος θα μου επιτρέψει να συνάγω νόμους φυσικής από κάθε μέτρηση που θα κάνω. Στην ουσία, τα μόνα μέσα που διαθέτουμε για να εξάγουμε τις βασικές εξισώσεις της κβαντομηχανικής σημαίνουν ότι αυτές είναι απόλυτα ντετερμινιστικές, όπως εκείνες της νευτωνικής μηχανικής. Δεν υπάρχει τίποτε μυστηριώδες ή αμφιλεγόμενο σε αυτό, δείτε όμως τι συμβαίνει όταν το εφαρμόζουμε στον εαυτό μας. Αν αποτελούμαστε όλοι από άτομα και αν τα άτομα συμπεριφέρονται ντετερμινιστικά, τότε και εμείς θα πρέπει να είμαστε απόλυτα προκαθορισμένοι. Πρέπει δηλαδή να έχουμε το ίδιο πεπρωμένο με το υπόλοιπο σύμπαν. Οταν κοιτάζουμε μέσα στον εγκέφαλό μας το μόνο που βλέπουμε είναι διασυνδεδεμένοι νευρώνες των οποίων ησυμπεριφορά ρυθμίζεται από την υποκείμενη μοριακή δομή, η οποία με τη σειρά της ρυθμίζεται απόλυτα από τους αυστηρούς νόμους της κβαντομηχανικής. Αν προχωρήσουμε το επιχείρημα ως τα άκρα, οι νόμοι της κβαντομηχανικής τελικά καθορίζουν το πώς εξάγω τους νόμους της κβαντομηχανικής, κάτι το οποίο φαίνεται να αποτελεί ένα απόλυτα κυκλικό επιχείρημα και επομένως λογικά δύσκολο να υποστηριχθεί. Ο κ. Βλάτκο Βέντραλ είναι καθηγητής της Κβαντικής Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο του Λιντς της Βρετανίας.
πηγή www.tovima.gr

Από το Λύκειο στη NASA δύο Έλληνες μαθητές

Πως δύο Έλληνες μαθητές κέρδισαν σε διαγωνισμό και εκπαιδεύτηκαν στη NASA



Η 17χρονη Ιωάννα Κούρκουλου και ο 16χρονος Νίκος Κουκουφίλιππας, κέρδισαν σε μαθητικό διαγωνισμό και εκπαιδεύτηκαν σκληρά στις εγκαταστάσεις της NASA στο....
Huntsville της Alabama των ΗΠΑ, από τις 19 έως τις 28 Ιουλίου. Σύμφωνα με τον "Ελεύθερο Τύπο", η εκπαίδευση τους περιελάμβανε υποβρύχια εκπαίδευση, ισορροπία σε στύλο, προσομοιωτή μηδενικής βαρύτητας, διεύθυνση και συντονισμό αίθουσας ελέγχου εκτόξευσης. Οι δύο Έλληνες μαθητές φόρεσαν στολές αστροναυτών και έκαναν υποτιθέμενες εργασίες στον διεθνή διαστημικό σταθμό, ενώ συμμετείχαν και σε ομαδικές δραστηριότητες, μαζί με άλλα παιδιά από όλο τον κόσμο. Η εκπαίδευση τους έγινε δίπλα σε έμπειρους και εν ενεργεία αστροναύτες. "Ήταν πραγματικά ένα ταξίδι ζωής. Κάναμε πράγματα που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσαμε να φανταστούμε" δήλωσε ο Νίκος Κουκουφίλιππας ενώ η Ιωάννα Κούρκουλου ανέφερε πως "η εκπαίδευση ήταν απίστευτη. Νιώσαμε ως αστροναύτες. Ακολουθούσαμε το πρόγραμμα εκπαίδευσής τους και γενικότερα ζούσαμε σαν να επρόκειτο να πάμε σε αποστολή σε λίγες ημέρες". "Όλα αυτά συνηγορούν στο διαρκές αίτημα των πολυάριθμων αστρονομικών συλλόγων να επανέλθει το μάθημα της Αστρονομίας στα Λύκεια της χώρας, όπως ήταν παλιότερα", τόνισε ο πρόεδρος της Εταιρείας Αστρονομίας και Διαστήματος, Κωνσταντίνος Μαυρομάτης. Ο Νίκος και η Ιωάννα ήταν οι πρώτοι στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Αστρονομίας και Διαστημικής που έγινε σε τρεις φάσεις. Η πρώτη πραγματοποιήθηκε μέσω διαδικτύου, η δεύτερη σε όλα τα Λύκεια της χώρας και η τρίτη φάση έλαβε χώρα στο Βόλο τον περασμένο Μάρτιο. Οι σαράντα επιτυχόντες έδωσαν εξετάσεις πάνω σε θέματα αστρονομίας και διαστημικής. Τα ελληνόπουλα στην 6η Διεθνή Ολυμπιάδα Αστρονομίας - Αστροφυσικής Σημειώνεται ότι η 17χρονη μαζί με τους Ευθύμιο Αλκιβιάδη Πράπα, Κρινιώ Μαρούδα, Παρασκευά Τζιτζιμπάση και Εμμανουήλ Βουρλιώτη απαρτίζουν την Ολυμπιακή Ομάδα Αστρονομίας - Αστροφυσικής και θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στην 6η Διεθνή Ολυμπιάδα Αστρονομίας - Αστροφυσικής που θα πραγματοποιηθεί από 4 έως 14 Αυγούστου στο Ρίο της Βραζιλίας. Μάλιστα, ο Εμμανουήλ Βουρλιώτης, συμμετείχε πρόσφατα και στην Ολυμπιάδα Φυσικής στο Ταλίν της Εσθονίας, όπου κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Κατά τη διάρκεια των εξετάσεων (7-12 Αυγούστου) οι μαθητές θα διαγωνίζονται σε τρεις κατηγορίες των θεωρητικών εξετάσεων, της ανάλυσης αστρονομικών φαινομένων και των παρατηρήσεων του ουρανού. Στην Ολυμπιάδα θα συμμετάσχουν συνολικά 150 μαθητές από 30 χώρες του κόσμου. Η επόμενη Ολυμπιάδα Αστρονομίας και Αστροφυσικής (2013) θα φιλοξενηθεί στην χώρα μας και συγκεκριμένα στην πόλη του Βόλου, στις 27 Ιουλίου – 5 Αυγούστου.

Οι γαλαξίες Κεραίες

Η εικόνα προέρχεται από το Hubble. Οι δύο σπειροειδείς γαλαξίες που εμφανίζονται εδώ, Antennae, άρχισαν να αλληλεπιδρούν μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια πριν. Πρόκειται για το πλησιέστερο σε μας ζεύγος συγκρουόμενων γαλαξιών. Σχεδόν τα μισά από τα φωτεινά αντικείμενα της εικόνας είναι μικρά σμήνη που περιέχουν δεκάδες χιλιάδες άστρα. Οι πορτοκαλί σταγόνες αριστερά και δεξιά του κέντρου της εικόνας είναι οι δύο πυρήνες των αρχικών γαλαξιών και αποτελούνται κυρίως από παλαιά αστέρια.

Οι γαλαξίες Κεραίες παίρνουν το όνομά τους από τους μεγάλους βραχίονες σαν κεραίες, που εκτείνονται έξω από τους πυρήνες των δύο γαλαξιών. Αυτές οι "παλιρροϊκές ουρές” σχηματίστηκαν κατά την πρώτη συνάντηση των δύο γαλαξιών, περίπου 200 – 300.000.000 χρόνια πριν. Η πιο πάνω εικόνα μας δίνει μια προεπισκόπηση του τι μπορεί να συμβεί όταν συγκρουστεί ο Γαλαξίας μας με το γειτονικό γαλαξία της Ανδρομέδας σε αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια, από τώρα.

Πηγή:physics4you