To Death Star από τον Πόλεμο των Άστρων στο ηλιακό μας σύστημα

Το Άστρο του Θανάτου με φόντο τους δακτυλίους του Κρόνου;; Ευτυχώς για μάς όχι. …

Πρόκειται για τον δορυφόρο του Κρόνου, Μίμα που φωτογραφήθηκε από κοντά για πρώτη φορά από το διαστημικό σκάφος Pioneer 11, όταν αυτό πέρασε κοντά από τον Κρόνο το 1979. Ήταν μόλις δύο χρόνια μετά την πρώτη ταινία της σειράς Star Wars, όταν το Άστρο του Θανάτου (Death Star) ήταν ήδη αναγνωρίσισμο από το κοινό.

Το Άστρο του Θανάτου (Death Star) από την ταινία “Πόλεμος των Άστρων”

Οι ομοιότητες είναι πράγματι πολύ εντυπωσιακές με το υπέρτατο όπλο καταστροφής της αυτοκρατορίας του κακού …

Το χαρακτηριστικό του δορυφόρου Μίμα που τον κάνει να μοιάζει με το Άστρο του Θανάτου, είναι ο κρατήρας που ονομάζεται Χέρσελ. Ο κρατήρας έχει διάμετρο 80 μίλια – ενώ ολόκληρος ο δορυφόρος έχει διάμετρο 246 μίλια.

Ένα κοντινό πλάνο του δορυφόρου Μίμα

Τα τοιχώματα του κρατήρα έχουν ύψος πέντε μίλια και το βαθύτερο σημείο του κρατήρα φθάνει στα έξι μίλια.
Αν ο Μίμας είχε το μέγεθος της Γης, τοτε ο κρατήρας θα είχε μέγεθος μεγαλύτερο από την Αυστραλία

Ο τεράστιος κρατήρας Herschel

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο χάρτης θερμοκρασίας του παγωμένου δορυφόρου Μίμα που δημιουργήθηκε από τα δεδομένα του διαστημικού σκάφους Cassini.

Οι θερμές περιοχές μοιάζουν μοιάζουν με το «Pac-Man» που τρώει μια τελεία (τον ψυχρότερο κρατήρα Χέρσελ)

Διαβάστε περισσότερα: www.dailymail.co.uk-Πηγή physicsgg

Γιατί μερικοί πλανήτες περιστρέφονται ανάποδα

Οι περισσότεροι από τους 500 γνωστούς εξωπλανήτες που εντοπίστηκαν γύρω από άλλα αστέρια, εκτός από τον Ήλιο μας, φαίνεται να στρέφονται παρόμοια με το γονικό τους άστρο, ανακοίνωσαν επιστήμονες στο περιοδικό Nature.


Όμως, ορισμένοι από αυτούς τους εξωηλιακούς πλανήτες περιστρέφονται σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή του άστρου τους. Αυτοί οι παράξενοι πλανήτες είναι συνήθως αεριώδεις γίγαντες, ονομάζονται δε καυτοί Δίοι πλανήτες, και δεν είναι βραχώδεις σαν τη Γη.



Ένας ανάστροφος καυτός αέριος εξωπλανήτης: η διέλευση του γιγάντιου πλανήτη που στρέφεται πολύ κοντά στο μητρικό του αστέρι και σε κατεύθυνση αντίθετη προς την αστρική περιστροφή του.

Εκτός από την αντίθετη περιστροφή τους αυτοί οι μεγάλοι πλανήτες συνωθούνται κοντά στα αστέρια τους, σε αντίθεση με τον Δία, που είναι περίπου 778 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον ήλιο, ή πενταπλάσια απόσταση από ότι βρίσκεται ο Ήλιος από τη Γη .

"Το γεγονός αυτό είναι πραγματικά περίεργο, και είναι ακόμα πιο περίεργο διότι ο εξωπλανήτης είναι πολύ κοντά στο αστέρι του," δηλώνει ο Frederic Rasio του Βορειοδυτικού Πανεπιστημίου.

"Πώς μπορεί κάποιος πλανήτης να περιστρέφεται με τη μία φορά και ο άλλος δίπλα του με την αντίθετη; Είναι παλαβό. Προφανώς παραβιάζει τη βασικότερη εικόνα που έχουμε για τον σχηματισμό των πλανητών και των άστρων."

Μεταφορά στο εσωτερικό των πλανητικών συστημάτων
Οι αστρονόμοι έχουν εδώ και καιρό μια θεωρία που λέει ότι οι μεγάλοι αέριοι πλανήτες σχηματίζονται πιο μακριά από τα αστέρια τους, ενώ οι βραχώδεις πλανήτες γεννιούνται πιο κοντά τους.

Αλλά το γεγονός ότι ένας πλανήτης σαν τον Δία πρέπει να σχηματίζεται μακριά, δεν σημαίνει ότι μένει εκεί για πάντα, αναφέρει ο Rasio.

Όταν πλανητικά συστήματα περιέχουν πάνω από έναν πλανήτη, ξέρουμε πως ο κάθε πλανήτης έχει τη δική του βαρυτική δύναμη, εκτός του άστρου, αναγκάζοντας έτσι τους πλανήτες να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και τελικά να ωθούν τους γιγάντιους αέριους πλανήτες κοντά στο μητρικό αστέρι τους, ή ακόμη και να αντιστρέφουν την φορά της τροχιάς τους, βρήκαν οι επιστήμονες.

Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως βαρυτική διαταραχή, ή όπως εξηγούν οι φυσικοί έχουμε μια ανταλλαγή της στροφορμής.

Οι αστρονόμοι εντόπισαν για πρώτη φορά εξωπλανήτες το 1995, αλλά έχουν δει μόνο μια χούφτα από αυτούς. Οι άλλοι εξωπλανήτες έχουν συναχθεί από τη βαρυτική έλξη που ασκούν πάνω στα αστέρια τους, δημιουργώντας μια ταλάντευση στο μητρικό άστρο που δείχνει την παρουσία ενός ή περισσοτέρων πλανητών, αλλά αόρατους στο πλανητικό σύστημα.

Πηγή: Reuters

Tεράστιος υπόγειος ωκεανός στον Τιτάνα

... εντοπίστηκε από το διαστημόπλοιο Cassini

Καλλιτεχνική άποψη που δείχνει ένα πιθανό σενάριο για την εσωτερική δομή του Τιτάνα, σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα του διαστημικόυ σκάφους της NASA, Cassini.

Νέες ισχυρές ενδείξεις ότι κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του μεγαλύτερου δορυφόρου του Κρόνου, του Τιτάνα, υπάρχει ένας μεγάλος υγρός ωκεανός, μεγαλύτερος από όλους μαζί τους ωκεανούς της Γης, εντόπισε το διαστημόπλοιο «Cassini» της NASΑ.

Έτσι, ο Τιτάν, μαζί με δύο άλλους δορυφόρους, την Ευρώπη του Δία και τον Εγκέλαδο επίσης του Κρόνου, αποτελεί την κατ’ εξοχήν «τριάδα» στο ηλιακό μας σύστημα, που είναι ύποπτη ότι φιλοξενεί υπόγειες θάλασσες, οι οποίες στην περίπτωση τουλάχιστον του Τιτάνα φαίνεται να καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού του. Και οι τρεις δορυφόροι, από τη στιγμή που φαίνεται να έχουν νερό, πληρούν μία από τις βασικές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη ζωής.

Οι επιστήμονες, που παρουσίασαν τις νέες εκτιμήσεις τους για τον Τιτάνα στο περιοδικό Science, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, το Nature και το New Scientist, βασίστηκαν σε ανάλυση των στοιχείων που έχει στείλει στη Γη το «Cassini» από το 2004, όταν έφθασε στο σύστημα του Κρόνου. Έκτοτε το σκάφος έχει κάνει δεκάδες κοντινά περάσματα από τον Τιτάνα, μεταξύ άλλων μελετώντας την παραμόρφωσή που υφίσταται ο δορυφόρος από τη μεγάλη βαρύτητα του μητρικού πλανήτη του, του Κρόνου. Ο Τιτάν γίνεται λιγότερο σφαιρικός και μοιάζει με μπάλα του μπέιζμπολ, όσο πλησιάζει περισσότερο στον Κρόνο (η απόσταση Κρόνου-Τιτάνα ποικίλει από 1,26 έως 1,19 εκατ. χλμ).

Όσο πιο στερεό είναι το εσωτερικό του, τόσο λιγότερο αναμένεται να παραμορφώνεται ο Τιτάν υπό την επίδραση του πλανήτη του. Όμως, φαίνεται πως η παραμόρφωση είναι αρκετά μεγάλη, πράγμα που υποδηλώνει ότι ο δορυφόρος δεν είναι εσωτερικά συμπαγής. Κάτι ανάλογο, σε μικρότερο βαθμό, συμβαίνει και στη Γη υπό τη βαρυτική επίδραση της Σελήνης και του Ήλιου, που προκαλούν παλίρροιες των επιφανειακών ωκεανών και ανύψωση του γήινου φλοιού έως μισό μέτρο. Στον Τιτάνα η κατά τόπους ανύψωση του φλοιού περιοδικά φθάνει ακόμα και τα δέκα μέτρα.

Οι προσομοιώσεις με τη βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κάτω από την παγωμένη κρούστα του Τιτάνα (η οποία έχει πάχος δεκάδων χιλιομέτρων) υπάρχουν μεγάλες υγρές μάζες. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο ωκεανός του Τιτάνα, που μάλλον αποτελείται κυρίως από νερό πιθανώς ανακατεμένο με αμμωνία (χωρίς να αποκλείεται τελείως και η παρουσία υγρών υδρογονανθράκων), βρίσκεται σε βάθος περίπου 100 χιλιομέτρων από την επιφάνεια.

Ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, που χρειάζεται μόνο 16 ημέρες για κάνει μία περιφορά γύρω από τον πλανήτη του, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ουράνιο σώμα, που εξάπτει την περιέργεια των επιστημόνων, καθώς, μεταξύ άλλων, διαθέτει επιφανειακές λίμνες υγρών υδρογονανθράκων (μεθανίου, αιθανίου κ.α.), πυκνή ατμόσφαιρα με πολύ μεθάνιο και ένα «υδρολογικό» κύκλο (αέριο μεθάνιο εξατμίζεται στην ατμόσφαιρα και επιστρέφει ως βροχή γεμίζοντας τις λίμνες).

Πηγή: ΑΜΠΕ - www.nasa.gov

Ανακαλυφθηκε ο μεγαλύτερος και ο αρχαιότερος κρατήρας στη Γη

... που δημιουργήθηκε από πτώση αστεροειδούς πριν από τρία δισεκατομμύρια χρόνια Ένας πολύ μεγάλος κρατήρας διαμέτρου περίπου 100 χιλιομέτρων, ο οποίος ανακαλύφθηκε στη Γροιλανδία και χρονολογείται πριν από 3 δισεκατομμύρια χρόνια, είναι πλέον ο αρχαιότερος που έχει ποτέ βρεθεί στον πλανήτη μας και προέρχεται από την σφοδρή πρόσκρουση στη Γη ενός αστεροειδούς ή κομήτη. Έως τώρα ο παλαιότερος και μεγαλύτερος γνωστός κρατήρας πρόσκρουσης στη Γη ήταν ηλικίας περίπου 2 δισεκατομμυρίων ετών. Πρόκειται για τον τεράστιο κρατήρα Βρεντεφόρτ διαμέτρου 300 χιλιομέτρων στη Νότιο Αφρική. Οι περισσότεροι κρατήρες της Σελήνης, οι οποίοι είναι πιο γνωστοί σε σχέση με αυτούς του πλανήτη μας, σχηματίστηκαν επίσης από προσκρούσεις πριν από 3 έως 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Η Γη, εκείνη την εποχή, εξαιτίας και της μεγαλύτερης βαρύτητάς της σε σχέση με τον μικρότερο δορυφόρο της, πρέπει να είχε προσελκύσει ακόμα περισσότερα ουράνια σώματα, όμως οι κρατήρες από τις καταστροφικές προσκρούσεις έχουν πλέον διαγραφεί από το «πρόσωπο» του πλανήτη μας χάρη στις ενεργές γεωλογικές διαδικασίες (διάβρωση, κίνηση τεκτονικών πλακών κ.α.). Γι' αυτό, είναι πολύ δύσκολη η ανακάλυψη τόσο παλαιών και καλά διατηρημένων κρατήρων στη Γη. Η περιοχή της Γροιλανδίας στην οποία βρίσκεται ο κρατήρας Μία μεγάλη ερευνητική ομάδα από τη Βρετανία, τη Δανία, τη Σουηδία και τη Ρωσία, κατάφερε να εντοπίσει ίχνη του εν λόγω αρχαίου κρατήρα κοντά στην περιοχή Μανιτσόκ της Δυτικής Γροιλανδίας, σύμφωνα με ανακοίνωση της Σχολής Γεωεπιστημών του πανεπιστημίου Κάρντιφ στην Ουαλία. Ο κρατήρας δεν έχει πια αφήσει το χαρακτηριστικό αποτύπωμά του στην επιφάνεια του πλανήτη μας, καθώς σήμερα πια στο σημείο εκείνο έχουν αναδυθεί πετρώματα που πριν από 3 δισεκατομμύρια χρόνια βρίσκονταν 25 χιλιόμετρα κάτω από την τότε επιφάνεια του εδάφους όπου είχε γίνει η πρόσκρουση. Παρόλα αυτά, αν και πλέον στην επιφάνεια δεν υπάρχουν ορατά ίχνη κρατήρα, το γεωλογικό αποτύπωμα της τρομακτικής πρόσκρουσης (κρουστικό σοκ) έχει διατηρηθεί βαθιά στο γήινο φλοιό - πολύ βαθύτερα από οποιονδήποτε άλλο γνωστό κρατήρα στη Γη- και αυτό εντόπισαν οι επιστήμονες, οι οποίοι, σαν άλλοι Σέρλοκ Χολμς, χρειάστηκαν τρία χρόνια ερευνών για να ανασυστήσουν το «παζλ» του κρατήρα. Συνολικά, έχουν βρεθεί περίπου 180 κρατήρες πρόσκρουσης στη Γη, σε καλύτερη ή χειρότερη κατάσταση, και το 30% από αυτούς περιέχει σημαντικά αποθέματα μετάλλων, πετρελαίου και φυσικού αερίου. kathimerini.gr - dailymail.co.uk

O χρόνος θα σταματήσει για ένα δευτερόλεπτο …

... σήμερα Σάββατο 30-6-2012

Θα είναι δύσκολο να το αντιληφθούμε, κι όμως το Σάββατο θα κερδίσουμε όλοι μερικές στιγμές ζωής επιπλέον: η διεθνής υπηρεσία που κρατά συγχρονισμένα τα ρολόγια σε όλο τον κόσμο ετοιμάζεται να προσθέσει ένα εμβόλιμο δευτερόλεπτο στο τελευταίο λεπτό της 30ής Ιουνίου 2012.

Ένα ημερονύκτιο υποτίθεται ότι διαρκεί ακριβώς 24 ώρες, ή 86.400 δευτερόλεπτα, στην πραγματικότητα όμως η Γη χρειάζεται λίγο περισσότερο χρόνο για να ολοκληρώσει μια περιστροφή γύρω από τον εαυτό της.

Επιπλέον, η ταχύτητα περιστροφής παρουσιάζει διακυμάνσεις λόγω κοσμικών και γεωλογικών παραγόντων, μεταβάλλοντας ανεπαίσθητα τη διάρκεια του ημερονυκτίου.

Αυτό σημαίνει ότι η Διεθνής Ατομική Ώρα (TAI), η οποία μετράται από μερικές εκατοντάδες ατομικά ρολόγια σε όλο τον κόσμο, με ακρίβεια ένα δισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου, σταδιακά αποκλίνει από την αστρονομική ώρα, η οποία μετράται με βάση τη θέση του Ήλιου και ορισμένων κβάζαρ στον ουρανό.

Για το λόγο αυτό, η λεγόμενη Συντονισμένη Παγκόσμια Ώρα (UTC), ένα από τα στάνταρτ που αντικατέστησαν τη Μέση Ώρα Γκρήνουιτς (GMT), πρέπει να ρυθμίζεται από καιρό σε καιρό έτσι ώστε να παραμένει συγχρονισμένη με τα ατομικά ρολόγια.

Η ρύθμιση μέσω της προσθήκης ή αφαίρεσης εμβόλιμων δευτερολέπτων εφαρμόζεται από το 1972. Μέχρι τότε, ο χρόνος μετριόταν αποκλειστικά με βάση την Ώρα Γκρήνουιτς, ή τον αντικαταστάτη της, την Παγκόσμια Ώρα 1 (UT1), με βάση τη θέση του Ήλιου και των κβάζαρ σε σχέση με τη Γη.

Η Ώρα Γκρήνουιτς πρακτικά συμπίπτει με την UT1 και την UTC, επισήμως όμως έχει πάψει να χρησιμοποιείται λόγω ασαφειών στον ορισμό της.

«Σήμερα, ο χρόνος δομείται, ορίζεται και μετράται με ατομικά ρολόγια που είναι απείρως πιο σταθερά από ό,τι η αστρονομική ώρα» σχολιάζει στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο διευθυντής του συστήματος αναφοράς χρόνου-χώρου SYRTE στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού.

Κάθε φορά που η διαφορά ανάμεσα στην Διεθνής Ατομική Ώρα και την Παγκόσμια Ώρα 1 υπερβαίνει ένα όριο, η Διεθνής Υπηρεσία Περιστροφής της Γης και Συστημάτων Αναφοράς (IERS) ανακοινώνει την προσθήκη ή αφαίρεση ενός εμβόλιμου δευτερολέπτου.

Δεδομένου ότι η ταχύτητα περιστροφής της Γης είναι στην πραγματικότητα ακανόνιστη, τα εμβόλια δευτερόλεπτα έρχονται και αυτά σε ακανόνιστα διαστήματα: οι τελευταίες τρεις διορθώσεις ήταν το 2008, το 2005 και το 1998.

Τα τελευταία χρόνια, όμως, η διόρθωση με εμβόλιμα δευτερόλεπτα αποτελεί πηγή διαφωνίας μεταξύ των χωρών-μελών της Διεθνούς Ένωσης Τηλεπικοινωνιών του ΟΗΕ, με ορισμένους εκπροσώπους να προτείνουν την κατάργησή της και την αντικατάσταση της Συντονισμένης Παγκόσμιας Ώρας με τη Διεθνή Ατομική Ώρα.

Κάθε φορά που προστίθεται ένα εμβόλιμο δευτερόλεπτο, τον Ιούνιο ή τον Δεκέμβριο, τα ρολόγια των υπολογιστών πρέπει να ρυθμίζονται χειροκίνητα, κάτι που αυξάνει το περιθώριο σφάλματος.

Επιπλέον, ορισμένα συστήματα ακριβείας, όπως οι δορυφόροι του GPS και ορισμένα δίκτυα υπολογιστών, πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα εμβόλιμα δευτερόλεπτα προκειμένου να αποφύγουν μεγάλα σφάλματα σε υπολογισμούς.

Αυτός είναι εξάλλου ο λόγος που οι εκτοξεύσεις πυραύλων δεν πραγματοποιούνται ποτέ τις ημέρες κατά τις οποίες προστίθενται εμβόλιμα δευτερόλεπτα.

Newsroom ΔΟΛ-physicsgg

Ο Επικίνδυνος για τη Γη Αστεροειδής 2011 AG

Ο αστεροειδής 2011 AG5 που ανακαλύφθηκε τον Ιανουάριο 2011 έχει μια πιθανότητα να συγκρουστεί με τον πλανήτη μας το 2040. Αυτό δημιούργησε έντονες ανησυχίες ανάμεσα στους επιστήμονες αν και περισσότερες παρατηρήσεις θα χρειαστούν στα επόμενα 4 χρόνια για να υπολογιστεί με ακρίβεια η τροχιά του και να αποκλειστεί ή να επιβεβαιωθεί αυτό το ενδεχόμενο. Σε μια πρόσφατη ανάλυση, ερευνητές της ΝΑΣΑ αναφέρουν ότι νέα δεδομένα δείχνουν ότι το πέρασμα του αστεροειδή θα είναι μάλλον ασφαλές, με πιθανότητα μεγαλύτερη του 99%.


Εικ1_1: Στην περιοχή του Sagittarius A* ή Sgr A*, της υπερμεγέθους μαύρης τρύπας στο κέντρο του Γαλαξία μας, οι αστρονόμοι εδώ και χρόνια παρατηρούν μυστηριώδεις λάμψεις στις ακτίνες Χ. Μια πρόσφατη μελέτη δίνει μια πιθανή εξήγηση σε αυτά τα φαινόμενα: κοντά στο Sgr A* υπάρχει ένα νέφος εκατοντάδων τρισεκατομμυρίων αστεροειδών και κομητών, που ξέφυγαν από τα αστρικά συστήματα στα οποία ανήκαν και περιφέρονται πολύ κοντά στη μαύρη τρύπα. Όταν ένας αστεροειδής διαμέτρου 10 χιλιομέτρων ή μεγαλύτερης βρεθεί σε απόσταση τουλάχιστον 150 εκατομμυρίων χιλιομέτρων (δηλαδή όση η απόσταση Γης-Ήλιου) από την μαύρη τρύπα, διαλύεται σε κομμάτια λόγω των παλιρροϊκών δυνάμεων που του εξασκούνται. Τα κομμάτια αυτά θερμαίνονται και εξατμίζονται καθώς κατευθύνονται προς τη μαύρη τρύπα (ακριβώς όπως συμβαίνει με τους διάττοντες που εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα) παράγοντας αυτές τις λάμψεις ακτίνων Χ (Credit: Illustrations: NASA/CXC/M.Weiss).

Ο αστεροειδής έχει διάμετρο 140 μέτρων ανακαλύφθηκε σε μια επισκόπηση του ουρανού από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στην Tucson, που διήρκεσε αρκετούς μήνες. Εφ’ όσον υπάρχει πιθανότητα πρόσπτωσης στη Γη, αν και μικρή, οι επιστήμονες θα πρέπει να συνεχίσουν να επαγρυπνούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι αρκετά χρόνια πριν ένας άλλος αστεροειδής, ο Απόφις, θεωρούνταν μια εξ’ ίσου σημαντική απειλή για το έτος 2036. Αλλά πρόσφατες παρατηρήσεις μεταξύ των 2005-2008 έδειξαν εξαιρετικά μειωμένη πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο.
Πράγματι, όσο περισσότερες παρατηρήσεις και δεδομένα συλλέγει κανείς τόσο καλύτερα μπορεί να υπολογίσει την τροχιά ενός αστεροειδή και να μειώσει την αβεβαιότητα ως προς την πιθανή πρόσκρουσή του στη Γη. Μέχρι στιγμής, όλοι οι κοντινοί στη Γη αστεροειδείς, συμπεριλαμβανομένου και του 2011 AG5 δεν φαίνονται να παρουσιάζουν κανένα κίνδυνο για τον πλανήτη μας.


Εικ1_2: Νέα αποτελέσματα από την επισκόπηση NEOWISE της NASA βρίσκουν περισσότερους ενδεχομένως επικίνδυνους αστεροειδείς, τους PHAs, με πολύ κοντινές στη Γη τροχιές (απόσταση μικρότερη των 8 εκατομμυρίων χιλιομέτρων ) και διαστάσεις αρκετά μεγάλες για να επιβιώσουν από το πέρασμά τους στη γήινη ατμόσφαιρα και να επιφέρουν σημαντικές καταστροφές στο έδαφος (Credit: NASA/JPL-Caltech).

Οι Near Earth Asteroids ή ΝΕΟs όπως λέγονται αποτελούν μια κατηγορία αστεροειδών που οι τροχιές τους πλησιάζουν πολύ κοντά στη Γη και μπορεί να αποβούν επικίνδυνοι για τον πλανήτη μας. Η NASA δημιούργησε το 1998 ένα ειδικό πρόγραμμα παρακολούθησης των ΝΕΟs και των κομητών με διάμετρο μεγαλύτερη του 1 χιλιομέτρου, που πλησιάζουν επικίνδυνα τον πλανήτη μας. Οι PHAs είναι μια υποκατηγορία των NEOs, που πλησιάζουν σε απόσταση μικρότερη των 8 εκατομμυρίων χιλιομέτρων και είναι αρκετά μεγάλοι ώστε να επιζήσουν του περάσματός τους μέσα από την ατμόσφαιρα της Γης και να προκαλέσουν καταστροφές στο σημείο της πτώσης τους στο έδαφος. Ένας αστεροειδής του μεγέθους του 2011 AG5 θα μπορούσε να επηρεάσει μια περιοχή μεγέθους ως και 150 χιλιομέτρων.


Εικ1_3: Αυτό το διάγραμμα καταδεικνύει την διαφορά ανάμεσα στις τροχιές ενός τυπικού κοντινού αστεροειδή (μπλε) και ενός πιθανώς επικίνδυνου για τη Γη αστεροειδή (πορτοκαλί) (Credit: NASA/JPL-Caltech).

Προς το παρόν, 2011 AG5 βρίσκεται πέρα από την τροχιά του Άρη, και μη παρατηρήσιμος λόγω του ότι εμφανίζεται στη διάρκεια της ημέρας. Το φθινόπωρο του 2013 η κατάσταση θα βελτιωθεί και έτσι τα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν καλύτερα την τροχιά του αστεροειδή. Τότε ο 2011 AG5 θα βρίσκεται σε απόσταση 147 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη και θα είναι ορατός στο νυκτερινό ουρανό.
Το 2023 η κατάσταση θα ξεκαθαρίσει ακόμη περισσότερο, καθώς ο αστεροειδής θα έχει πλησιάσει σε απόσταση 1.8 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας. Εκείνο το πέρασμα θα είναι κρίσιμο για την μετέπειτα πορεία του αστεροειδή: αν τον Φεβρουάριο 2013 περάσει μέσα από μια συγκεκριμένη περιοχή στον διαπλανητικό χώρο, διαμέτρου 365 χιλιομέτρων, που ονομάζεται «κλειδαρότρυπα», τότε είναι πιθανόν το βαρυτικό πεδίο της Γης να επηρεάσει την τροχιά του τόσο ώστε να τον οδηγήσει ακόμη και σε πρόσκρουση με τη Γη στις 5 Φεβρουαρίου 2040.
Βέβαια οι επιστήμονες προς το παρόν δεν δίνουν μεγάλες πιθανότητες να συμβεί αυτό αλλά οι παρατηρήσεις που θα γίνουν μεταξύ 2013-2016 ίσως αλλάξουν αυτή την εκτίμηση. Σε αυτή την περίπτωση τι θα γίνει; Υπάρχει βεβαίως ακόμη πολύς χρόνος για να προετοιμαστούμε για μια τέτοια πιθανότητα και να σχεδιάσουμε αρκετές αποστολές για να αλλάξει η επικίνδυνη τροχιά του αστεροειδή.Της Αστροφυσικού Ελένης Χατζηχρήστου 

Ποτάμια και λίμνες στη Σελήνη

Στην επιφάνεια της Σελήνης δεν θα μπορούσε να υπάρξει νερό, παρά τον όρο “mare” – η θάλασσα στα Λατινικά - που χρησιμοποιείται στον χαρακτηρισμό τοποθεσιών στη Σελήνη. Κι όμως στην παραπάνω εικόνα (wms.lroc.asu.edu/lroc) που λήφθηκε από το Lunar Reconnaissance της NASA Orbiter στις 9 Μαρτίου δείχνει την ροή υγρού που συνέβη πριν από 108 εκατομμύρια πριν - την εποχή που δημιουργήθηκε ο κρατήρας Tycho (O "ποταμός" της φωτογραφίας βρίσκεται στην νοτιοανατολική πλευρά του κρατήρα Tycho). Οι κρατήρες στη Σελήνη δημιουργούνται από την πρόσκρουση μετεωριτών (ή κομητών ή αστεροειδών) στην επιφάνειά της. Όταν προσκρούουν στην επιφάνεια της Σελήνης έχουν ταχύτητες από 10 έως 60 km / sec, αρκετή για να απελευθερωθεί τόση ενέργεια, ικανή να λιώσει μέρος των συγκρουομένων βράχων. Η ροή της λιωμένης μάζας του μετεωρίτη - που θα περιείχε και πάγο - δημιούργησε το "ποτάμι" που βλέπουμε στην φωτογραφία.
Η φωτογραφία που ακολουθεί δείχνει μια μεγάλη λίμνη (4,5 χιλιόμετρα μήκος και 2,1 πλάτος) στην οποία η ροή τερματίστηκε.


Οι λεπτομέρειες της παραπάνω φωτογραφίας φαίνονται παρακάτω




(A) Ο αρχικός κρατήρας με διάμετρο περίπου 400 μέτρα




(B)




(C)




(D)

lroc.sese.asu.edu-physicsgg

Το τηλεσκόπιο Hubble ανακαλύπτει γαλαξίες που δεν περιμέναμε να υπάρχουν

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble αποκάλυψε ένα αινιγματικό τόξο φωτός, πίσω από ένα εξαιρετικά μεγάλο σμήνος γαλαξιών σε απόσταση 10 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Το σμήνος αυτό είχε ανακαλυφθεί νωρίτερα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer και δημιουργήθηκε όταν το Σύμπαν ήταν ακόμη περίπου στο ένα τέταρτο της σημερινής του ηλικίας. Το μεγάλο τόξο είναι η παραμορφωμένη εικόνα ενός γαλαξία που βρίσκεται πίσω από το σμήνος, και το φως που εξέπεμψε άλλαξε πορεία από τη βαρυτική επίδραση της συστάδας των γαλαξιών η οποία παρεμβάλλεται.




Το πρόβλημα με τη συγκεκριμένη παρατήρηση αυτής της γαλάζιας αψίδας φωτός πίσω από ένα τεράστιο σμήνος γαλαξιών, 10 δισ. έτη φωτός μακριά μας, είναι πως κανονικά, δεν θα έπρεπε να υπάρχει.



Το γεγονός ότι το φως αλλάζει πορεία καθώς περνά γύρω από βαριά σώματα όπως άστρα, ή και γαλαξίες ολόκληρους είναι γνωστό ως το φαινόμενο του βαρυτικού φακού, κι επιτρέπει στους επιστήμονες να δουν τι συμβαίνει πίσω από τέτοια ουράνια σώματα, κάτι που αλλιώς θα ήταν αδύνατο. Το φαινόμενο περιγράφεται στη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, και μάλιστα ήταν αυτό που έδωσε την πρώτη επιβεβαίωση ότι η θεωρία του είναι σωστή, όταν το 1919 ο Βρετανός αστρονόμος Έντιγκτον, κατά τη διάρκεια μιας έκλειψης Ηλίου, έδειξε ότι ο Ήλιος πράγματι καμπύλωνε το φως των αστέρων που βρίσκονταν πίσω του.

Το πρόβλημα με τη συγκεκριμένη παρατήρηση αυτής της αψίδας φωτός, είναι πως κανονικά, δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Όσο πιο μακριά κοιτάμε, τόσο και πιο βαθιά στο παρελθόν του Σύμπαντος βλέπουμε και σύμφωνα με τη στατιστική ανάλυση, σε τόσο πρώιμες εποχές δεν περιμέναμε να υπήρχαν γαλαξίες φωτεινοί αρκετά ώστε να τους δούμε, ακόμα και υπό την επίδραση του βαρυτικού φακού.

Τα σμήνη γαλαξιών είναι συγκεντρώσεις εκατοντάδων ή και χιλιάδων γαλαξιών που έλκονται από τη μεταξύ τους βαρύτητα. Καθώς είναι τα πιο βαριά αντικείμενα που γνωρίζουμε στο Σύμπαν, οι επιστήμονες τα χρησιμοποιούν συχνά για να μελετήσουν την περιοχή που βρίσκεται πίσω τους. Αν και αυτό λειτουργεί σε σμήνη τα οποία βρίσκονται πιο κοντά στη Γη, οι αστρονόμοι πίστευαν πως σμήνη τόσο μακριά όπως αυτό, δεν θα είχαν αρκετή μάζα ώστε να καμπυλώσουν το φως κάποιου γαλαξία τόσο μακρινού. Έτσι, πρόκειται για το πιο βαρύ σμήνος που έχει ανακαλυφθεί σε τέτοια απόσταση, 5 με 10 φορές μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα, και υπολογίζουν πως «ζυγίζει» όσο 500 τρισεκατομμύρια δικοί μας Ήλιοι.

Στην ίδια φωτογραφία λοιπόν παρατηρήθηκε ένας αρχαίος γαλαξίας ηλικίας έως και 13 δισεκατομμυρίων χρόνων, πιο φωτεινός και πιο μεγάλος από ότι αναμενόταν αλλά και ένα σμήνος, πιο βαρύ από όλα τα σμήνη που είχαν παρατηρηθεί ποτέ στην ίδια απόσταση. Το γεγονός πως υπάρχουν τέτοια σμήνη κάνει τους επιστήμονες να θέλουν να επαναλάβουν τις παρατηρήσεις τους αλλά και να ανακαλύψουν νέα παραδείγματα. Ήταν τέτοια η έκπληξή τους, που όπως χαρακτηριστικά λέει ένας από τους συγγραφείς της έρευνας, ο Anthony Gonzalez του πανεπιστημίου της Florida: «δεν έχω πειστεί για καμιά από τις δύο εξηγήσεις. Βρήκαμε μόνο ένα παράδειγμα. Πρέπει να μελετήσουμε πολλά ακόμη τέτοια αντικείμενα».

Πηγή: Ναυτεμπορική-physics4you.

Προκαλούν και πάλι οι χιμπατζήδες της ιστορίας!

Διεξάγουν ηλεκτρονική ψηφοφορία για το «όνομα» της Ελλάδας
Με αφορμή τα αυτοκόλλητα που οι ελληνικές αρχές τοποθετούν επάνω στο πρόθεμα «MK» στις πινακίδες των οχημάτων που εισέρχονται στη χώρα μας, το ανεπίσημο, σκοπιανό, φιλοκυβερνητικό πρακτορείο ειδήσεων «ΜΙΝΑ» διεξάγει ηλεκτρονική ψηφοφορία στην ιστοσελίδα του με το εξής ερώτημα: «Τι αυτοκόλλητα πρέπει να βάζει η “Μακεδονία”, στα ελληνικά αυτοκίνητα, όταν εισέρχονται στην χώρα;».

Οι αναγνώστες καλούνται να επιλέξουν μία από τις παρακάτω απαντήσεις.

α. Πρώην Οθωμανική Ελληνική Δημοκρατία

β. Σύγχρονη Πτωχεύσασα Ελληνική Δημοκρατία

γ. Νότια Μακεδονία

δ. Νομισματικό προτεκτοράτο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

ε. Γερμανική επαρχία της Ελλάδας

Πρώτη μέχρι στιγμής στις απαντήσεις των αναγνωστών είναι η επιλογή «Πρώην Οθωμανική Ελληνική Δημοκρατία».

Γνωρίστε τους γείτονες! Εκπληκτική εικόνα δείχνει 50.000 γαλαξίες στο κοντινό σύμπαν

Με τι μοιάζει άραγε το τοπικό σύμπαν γύρω μας; Αυτή η εντυπωσιακή εικόνα δείχνει περίπου 50.000 γαλαξίες γύρω από τον δικό μας, όπως εντοπίστηκαν από την Έρευνα του Ουρανού 2MASS στο υπέρυθρο φως.



Η εικόνα που προέκυψε (κλικ για μεγέθυνση) είναι ένα απίστευτο μωσαϊκό των γαλαξιών που βοηθάει τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε το σύμπαν. Είναι ο πιο πλήρης 3-D χάρτης του τοπικού σύμπαντος (σε μια απόσταση 380 εκατομμυρίων ετών φωτός), που δημιουργήθηκε ποτέ.



Η σκοτεινή ζώνη πέριξ στο κέντρο της εικόνας έχει αποκλειστεί από τη σκόνη στο επίπεδο του δικού μας Γαλαξία. Μακριά από το γαλαξιακό επίπεδο, ωστόσο, κάθε κουκίδα αντιπροσωπεύει ένα γαλαξία, με ένα κωδικοποιημένο χρώμα για να δείξει την απόσταση του.

Οι πιο μπλε κουκκίδες αντιπροσωπεύουν τους πιο κοντινούς γαλαξίες στην έρευνα 2mass, ενώ οι πιο κόκκινες κουκκίδες τους πιο μακρινούς γαλαξίες, που βρίσκονται με μια μετατόπιση προς το ερυθρό (redshift) κοντά στο 0.1.

Τα ονόματα αναφέρονται σε σμήνη γαλαξιών ή και σε μεγαλύτερες δομές όπως υπερσμήνη.

Η Karen Masters από το Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ παρουσίασε το χάρτη αυτό κατά την 218η συνεδρίαση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας.

Το γαλαξιακό φως είναι μετατοπισμένο προς το ερυθρό, γιατί το μήκος κύματος από την πηγή ‘τεντώνεται’ σε μεγαλύτερα μήκη κύματος, λόγω της διαστολής του σύμπαντος. Όσο πιο μακριά είναι ο γαλαξίας, τόσο μεγαλύτερη είναι η μετατόπιση του φωτός προς το ερυθρό. Γι αυτό και η ερυθρή μετατόπιση μετρά στην ουσία τις αποστάσεις των γαλαξιών.

Η έρευνα αυτή επέλεξε γαλαξίες από το πρότζεκτ 2MASS, το οποίο είχε σαρώσει ολόκληρο το νυχτερινό ουρανό για διάστημα τεσσάρων ετών σε τρεις υπέρυθρη ζώνες.

Το εγγύς υπέρυθρο φως διεισδύει ανάμεσα στη σκόνη καλύτερα από το ορατό φως, επιτρέποντας με αυτό τον τρόπο στους αστρονόμους να δουν περισσότερα στον ουρανό από ότι με το ορατό φως.

Πηγή: Daily Mail

Το διαστημικό σκάφος Αγγελιαφόρος αποκαλύπτει τον Ερμή

Πεδιάδες στερεοποιημένης λάβας με έκταση 30 φορές μεγαλύτερη της Ελλάδας· θειάφι πασπαλισμένο στην επιφάνεια σαν άχνη ζάχαρη· και σκοτεινοί κρατήρες που ίσως κρύβουν πάγο νερού κάτω από το τραχύ, καψαλισμένο τοπίο. Τα δεδομένα που μεταδίδει το Messenger, το πρώτο σκάφος που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Ερμή, αποκαλύπτουν τον ασυνήθιστο χαρακτήρα ενός μικρού και καυτού κόσμου.

Ο κρατήρας Ντεγκά του Ερμή σε ανάλυση 90 μέτρων ανά εικονοστοιχείο. Στον πυθμένα του διακρίνονται υλικά που είχαν λιώσει κατά την πρόσκρουση

Από τις 17 Μαρτίου 2011, οπότε τέθηκε σε τροχιά, το διαστημικό σκάφος της NASA έχει ήδη μεταδώσει 20.000 εικόνες, με την προοπτική να φωτογραφήσει τελικά κάθε τετραγωνικό εκατοστό του πλανήτη.

Το Messenger είναι η πρώτη αποστολή που επισκέπτεται τον Ερμή εδώ και σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Το μοναδικό άλλο σκάφος που έχει εξετάσει από απόσταση τον Ερμή ήταν το Mariner 10 της NASA, το οποίο πέρασε τρεις φορές από κοντά του το 1974 και το 1975 και χαρτογράφησε μόλις το 45% της επιφάνειας.

«Πολλές από τις ιδέες που είχαμε για τον Ερμή ήταν ελλιπείς, κακοσχηματισμένες. Θα πρέπει τώρα να απορρίψουμε πολλές από αυτές καθώς δεχόμαστε τα πρώτα τροχιακά δεδομένα» σχολίασε ο Σον Σόλομον, ερευνητές του Ιδρύματος Carnegie της Ουάσινγκτον και επιστημονικός υπεύθυνος του Messenger.

Κοντά στο βόρειο πόλο του Ερμή εντοπίστηκαν τεράστιες, επίπεδες εκτάσεις ηφαιστειακών αποθέσεων, συνολικής επιφάνειας τεσσάρων εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν τη θεωρία για την ηφαιστειακή δραστηριότητα που διαμόρφωσε την επιφάνεια του πλανήτη για μεγάλο μέρος της ιστορίας του.

Το φασματόμετρο ακτίνων-Χ του σκάφους διαψεύδει τη θεωρία ότι ο Ερμής μοιάζει με τη Σελήνη -τα δομικά υλικά του έχουν διαφορετική σύσταση από τα πετρώματα του φεγγαριού, τα οποία είναι πλούσια σε ορυκτά που ονομάζονται άστριοι.

Το ίδιο όργανο κατέγραψε μεγάλες ποσότητες θείου στην επιφάνεια, παρατήρηση που ίσως βοηθήσει στην κατανόηση της γεωλογικής ιστορίας και της ηφαιστειακής δραστηριότητας του πλανήτη.

Το αλτίμετρο-λέιζερ του Messenger χαρτογραφεί το ανάγλυφο της επιφάνειας, έχοντας ολοκληρώσει μέχρι στιγμής δύο εκατομμύρια μετρήσεις. Μέχρι στιγμής, η μεγαλύτερη υψομετρική διαφορά που έχει μετρηθεί είναι εννέα χιλιόμετρα.

Το αλτίμετρο σαρώνει και τους κρατήρες όπου πιστεύεται ότι μπορεί να υπάρχει παγωμένο νερό. Δεδομένου ότι ο Ερμής είναι ο πλησιέστερος στον Ήλιο πλανήτης, η θερμοκρασία στην επιφάνειά του ξεπερνά τους 450 βαθμούς, αρκετή για να λιώσει μολύβι. Ωστόσο τα πρώτα δεδομένα του Messenger υποδεικνύουν ότι ορισμένοι κρατήρες έχουν τόσο μεγάλο βάθος ώστε ο πυθμένας τους παραμένει στο αιώνιο σκοτάδι. Εκεί ίσως είναι δυνατό να υπάρχουν πάγοι νερού και άλλων υλικών.

Το Messenger αποκαλύπτει επίσης ότι το μαγνητικό πεδίο του Ερμή δεν είναι μια μικρογραφία του γήινου πεδίου (ο Ερμής και η Γη είναι οι μόνοι βραχώδεις πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος που διαθέτουν μαγνητικό πεδίο). Το πεδίο του Ερμή είναι ασυνήθιστα ασύμμετρο, έτσι ώστε ο μαγνητικός ισημερινός να βρίσκεται πολύ πιο βόρεια από τον γεωγραφικό ισημερινό.

Οι επιστήμονες της αποστολής δεν μπορούν ακόμα να συνδυάσουν αυτά τα στοιχεία σε μια συνεκτική θεωρία για την ιστορία του μικρού πλανήτη.

Η εικόνα όμως θα καθαρίσει τα επόμενα χρόνια, δεδομένου ότι το Messenger έχει ολοκληρώσει μόλις το ένα τέταρτο της ονομαστικής αποστολής του, με διάρκεια τουλάχιστον ενός έτους.

«Τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα» σχολίασαν οι ερευνητές στην παρουσίαση.

Πηγή: in.gr

Η NASA σχεδιάζει να φέρει κομμάτια αστεροειδούς πίσω στη Γη.Ακολουθεί εκπληκτικό video με τον osiris-rex της NASA

Μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος της NASA θα «αγγίξει» τον αστεροειδή 1999 RQ36 και θα φέρει δείγματα της επιφάνειάς του στη Γη, στο πλαίσιο μιας πρωτοποριακής αποστολής. Το σκάφος δεν θα προσεδαφιστεί στον αστεροειδή, αλλά θα πλησιάσει αρκετά για να αγγίξει με ένα ρομποτικό βραχίονα την επιφάνειά του και να συλλέξει 2,27 κιλά σκόνης και οργανικού υλικού. Στη συνέχεια, το δείγμα θα κλειστεί σε ειδική κάψουλα, προκειμένου να επιστραφεί στη Γη.

Καλλιτεχνική άποψη του διαστημικού σκάφους OSIRIS-REx της NASA που θα αποσπάσει δείγματα από τον αστεροειδή 1999 RQ36

Οι αστεροειδείς θεωρείται πως αποτελούν απομεινάρια από το σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος, 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Η μελέτη τους θα μπορούσε να «φωτίσει» τις συνθήκες που επικρατούσαν κατά τα πρώτα χρόνια της «ζωής» του και την εμφάνιση της ζωής.

Η αποστολή OSIRIS-REx (Origins-Spectral Interpretation-Resource Identification-Security-Regolith Explorer) αξίας ύψους ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων, είναι προγραμματισμένη για το 2016. Η πτήση ως τον αστεροειδή θα διαρκέσει τέσσερα χρόνια, και η επιστροφή εκτιμάται πως θα λάβει χώρα το 2023.

Ο 1999 RQ36 έχει μέγεθος που αντιστοιχεί σε πέντε γήπεδα ποδοσφαίρου και δεν έχει «δει» σημαντικές αλλαγές από τη δημιουργία του ηλιακού συστήματος μέχρι σήμερα, οπότε θεωρείται ότι θα αποτελέσει ένα καλό «δείγμα» μελέτης της «παιδικής ηλικίας» του συστήματός μας από τη γένεσή του μέχρι σήμερα. Ο Michael Drake, του πανεπιστημίου της Αριζόνα στο Tucson, επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας του προγράμματος, περιέγραψε τον αστεροειδή ως μία «χρονοκάψουλα που ίσως να περιέχει τα υλικά από τα οποία δημιουργήθηκε η ζωή».

Αν και η Γη είναι γεμάτη από θραύσματα μετεωριτών, ο επιστημονικός κόσμος ανυπομονεί να μελετήσει κομμάτια που δεν έχουν αλλοιωθεί λόγω του περάσματός τους από την ατμόσφαιρα και της επαφής τους με το γήινο περιβάλλον.

«Φέρνουμε πίσω κάτι το οποίο στην ουσία είναι αμόλυντο από το ανθρώπινο χέρι» συμπλήρωσε χαρακτηριστικά.ο Drake.

Αν και η αποστολή δεν συνδέεται άμεσα με τα σχέδια του Λευκού Οίκου για αποστολή αστροναυτών σε αστεροειδείς μέχρι το 2025, τα δεδομένα που θα προκύψουν από το εν λόγω ερευνητικό πρόγραμμα θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση των συνθηκών και του περιβάλλοντός τους σε πιθανή προσεδάφιση σε αστεροειδή.

Στο παρελθόν, διαστημόπλοια έχουν περάσει κοντά από αστεροειδείς, και σε κάποιες περιπτώσεις έχουν προσεδαφιστεί, ενώ πέρυσι ένα ιαπωνικό σκάφος επέστρεψε με επιτυχία σκόνη. Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο εν λόγω αστεροειδής θεωρείται πιο «παρθένος». Μέσα στο καλοκαίρι επίσης, το διαστημικό σκάφος Dawn της NASA θα «συναντηθεί» με τον αστεροειδή Vesta (Εστία).

H αποστολή OSIRIS-REx επελέγη από τη NASA αντί προτάσεων για επιστροφή βράχων από τη Σελήνη και προσεδάφισης στην Αφροδίτη. Στην τελευταία της φάση, το σκάφος θα εκτοξεύσει την κάψουλα με τα δείγματα πίσω στη Γη και στη συνέχεια θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο μέχρι η NASA να αποφασίσει ποια θα είναι η επόμενη αποστολή του.

Πηγή: ΑΠΕ

Πέρα από το Hubble! Το Ιντερνετικό Διαστημικό Τηλεσκόπιο (LSST) θα ανοίξει ένα παράθυρο σαν ταινία στο Σύμπαν

Ένα νέο ιντερνετικό τηλεσκόπιο, το LSST, που εν μέρει χρηματοδοτείται από τους ιδρυτές της Microsoft, προβλέπεται ότι θα δεχθεί «πρώτο φως» το 2014, στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, τη Μέκκα των παρατηρητηρίων. Το τηλεσκόπιο των 8.4 μέτρων, θα είναι σε θέση να ερευνήσει όλο τον ορατό ουρανό σε βάθος και σε διάφορα μήκη κύματος, κάθε εβδομάδα με την κάμερα του των 3.2 Giga pixel. Το τηλεσκόπιο θα διερευνήσει τα μυστήρια της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας, και θα ανοίξει ένα παράθυρο σαν ταινία σε αντικείμενα που αλλάζουν ή μετακινούνται γρήγορα: εκρήξεις σουπερνόβα, δυνητικά επικίνδυνους αστεροειδείς κοντά στη Γη και μακρινά αντικείμενα στη ζώνη Kuiper.




Το LSST έχει σχεδιαστεί για να μπορεί να συνδεθεί με όλους τους χρήστες του ιντερνέτ. Η βάση δεδομένων και οι έρευνες του θα τεθούν στη διάθεση του κοινού χωρίς κανένα περιορισμό. Ένα εξελιγμένο σύστημα διαχείρισης των δεδομένων θα παρέχει μια εύκολη πρόσβαση, επιτρέποντας έτσι οι χρήστες να θέτουν απλά ερωτήματα. Το κοινό θα μοιράζεται ενεργά την περιπέτεια της ανακάλυψης.

Πηγή :physics4you

Το πιο λαμπρό αντικείμενο στο σύμπαν

Φωτογραφία:Σείριος




Οι μονάδες που χρησιμοποιούμε καθημερινά για την λαμπρότητα (το lumen, το lux ή η candela), είναι πάρα πολύ μικρές για να μπορέσουν να μετρήσουν την λαμπρότητα στον Κόσμο. Αντί λοιπόν αυτών των μονάδων, οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν τον ήλιο που το εκτυφλωτικό φως του έχει ισχύ 4 × 1026 Watts, ως κοσμική μονάδα της λαμπρότητας.


Ο ήλιος στην πραγματικότητα είναι ένα μεσαίου μεγέθους άστρο ως προς την λαμπρότητα, αλλά κάποια άλλα άστρα στον ουρανό είναι πολύ πιο λαμπρά από αυτόν. Το πιο λαμπρό παράδειγμα είναι το άστρο Ε του Ωρίωνα, που φαίνεται και με γυμνό μάτι, το μεσαίο άστρο της Ζώνης του Ωρίωνα. Αυτός ο μπλε υπεργίγαντας βρίσκεται 1.300 έτη φωτός μακριά μας και είναι 400.000 φορές πιο φωτεινός από τον ήλιο. Πολύ πιο μακριά μέσα στον Γαλαξία μας – που όμως είναι πολύ αμυδρά λόγω της σκόνης που τα περιβάλει – υπάρχουν ακόμα λαμπρότερα άστρα, όπως είναι ο ασταθής Ήτα της Τρόπιδος, που ακτινοβολεί τόσο φως όσο 5 εκατομμύρια ήλιοι.



Τον Ιούλιο του 2010 οι αστρονόμοι βρήκαν ένα άστρο στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, τον R136a1, που έσπασε όλα τα ρεκόρ και που λάμπει όσο σχεδόν 9 εκατομμύρια ήλιοι μαζί. Με μια μάζα που εκτιμάται ότι είναι 250 φορές αυτή του ήλιου μας, αυτό το αλλόκοτο άστρο είναι βαρύτερο από οποιοδήποτε άλλο άστρο στον Γαλαξία και τα περίχωρα του, που να αποτελείται όμως από τα γνωστά χημικά στοιχεία. Θα μπορούσε άραγε να είναι φτιαγμένο από υδρογόνο και ήλιο και να έχουν κατά κάποιο τρόπο επιβιώσει αμόλυντα από τις πρώτες ημέρες του σύμπαντος, ή υπάρχει κάτι λάθος με τις καθιερωμένες θεωρίες για την αστρική δομή;

Κάποια τεράστια άστρα γίνονται ακόμη πιο λαμπρά – αλλά μόνο για λίγες εβδομάδες, και αυτό τους κοστίζει τη ζωή τους. Ένα σουπερνόβα που ονομάζεται SN 2005ap βρίσκεται σε έναν γαλαξία 4,7 δισεκατομμύρια χρόνια μακριά μας, θεωρείται ως η πιο φωτεινή αστρική έκρηξη (υπερκαινοφανής) που έχει καταγραφεί ποτέ, με μια ακραία λαμπρότητα όσο 100 δισεκατομμύρια φορές του ήλιου.



Οι εκλάμψεις των ακτίνων γάμμα εκπέμπουν ακόμη περισσότερη ενέργεια από ένα σουπερνόβα.. Αυτά μπορούν να διοχετεύσουν αυτήν σε ένα χρονικό διάστημα μερικών δευτερολέπτων αντί αρκετών εβδομάδων (όπως ένα σουπερνόβα). Μια τέτοια έκλαμψη κάνει την ηλιακή μονάδα λαμπρότητας να φαίνεται εντελώς ασήμαντη: η λαμπρότητά τους είναι μεγαλύτερη από την λαμπρότητα 1018 ήλιων.

Αν οι εκρήξεις αυτές φαίνονται πολύ παροδικές, τότε οι λαμπρότερες σταθερές πηγές φωτός στο σύμπαν είναι τα κβάζαρς, όπου μια τεράστια μαύρη τρύπα απορροφά άφθονη ύλη από τα γειτονικά τους άστρα όπως και αέρια. Καθώς αυτή, η καταδικασμένη να εξαφανιστεί, ύλη κινείται σπειροειδώς προς τα μέσα, γίνεται καυτή και λευκή, και έτσι μπορεί να λάμψει με φως που αντιστοιχεί σε πάνω από 30 τρισεκατομμύρια ήλιους.

Πηγή: New Scientist

Ένα στα τέσσερα άστρα σαν τον Ήλιο μας μπορεί να έχει πλανήτες στο μέγεθος της Γης

Αμερικανοί αστρονόμοι λένε ότι οι πλανήτες στο μέγεθος της Γης είναι συνηθισμένοι στον Γαλαξία μας. Έτσι, η πιθανότητα να φέρουν ζωή ίσως είναι μεγαλύτερη από ό,τι εθεωρείτο μέχρι σήμερα.

Έως και ένας από τους τέσσερις εξωπλανήτες μπορεί να μοιάζει με την Γη μας

Μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια για την πιο εκτεταμένη πλανητική απογραφή του είδους της, διαπίστωσε ότι οι μικρότεροι πλανήτες και όχι οι μεγάλοι βρίσκονται σε στενή τροχιά με τα άστρα.

“Τα στοιχεία μας λένε ότι ο Γαλαξίας μας, με τα περίπου 200 δισεκατομμύρια άστρα του, έχει τουλάχιστον 46 δισεκατομμύρια πλανήτες στο μέγεθος της Γης, και σε αυτό το νούμερο δεν υπάρχουν οι πλανήτες στο μέγεθος της Γης που στρέφονται γύρω από τα άστρα τους, πιο μακριά από την κατοικήσιμη ζώνη ", λέει ένας από τους ερευνητές Geoff Marcy.

Η πενταετής μελέτη, που δημοσιεύεται στο Science, χρησιμοποίησε το W.M. Παρατηρητήριο Keck στη Χαβάη για την αναζήτηση 166 άστρων σαν τον ήλιο μας, κοντά στο δικό μας ηλιακό σύστημα για πλανήτες που κυμαίνεται από 3 έως 1.000 φορές τη μάζα της Γης.

Έτσι, οι ερευνητές βρήκαν ότι περίπου το 1,6% των άστρων έχουν αέριους γίγαντες συνοδούς όπως ο Δίας. Περίπου το 6,5% των άστρων έχουν πλανήτες με ενδιάμεση μάζα, από 10 έως και 30 φορές τη μάζα της Γης, δηλαδή παρόμοια με αυτή του Ποσειδώνα και του Ουρανού.

Και τέλος ένα άλλο 11,8 τοις εκατό είχαν τη λεγόμενη «σούπερ-Γη», που ζυγίζει από 3 έως 10 φορές τη μάζα της Γης.

Οι αστρονόμοι συμπέραναν από αυτά τα στοιχεία της έρευνας ότι το 23% των άστρων σαν τον Ήλιο στον Γαλαξία μας φιλοξενεί ακόμη μικρότερους πλανήτες, στο μέγεθος της Γης.

“Οι πλανήτες με μέγεθος σαν τη Γη είναι σαν τους κόκκους της άμμου σε μια παραλία – βρίσκονται παντού. Η επίγεια τεχνολογία μας δεν μπορεί (ακόμα) να διακρίνει τους ‘κόκκους της άμμου’, τους πλανήτες σαν τη Γη, αλλά μπορούμε να εκτιμήσουμε τον αριθμό τους”, ανέφερε ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Andrew Howard.

"Η επίγεια όμως τεχνολογία μας δεν μπορεί να δει πλανήτες στο μέγεθος της Γης, αλλά μπορούμε να υπολογίσουμε τον αριθμό τους”, τονίζει.

Η μελέτη δείχνει ότι οι πιθανώς κατοικήσιμοι πλανήτες, όπως η Γη, θα μπορούσαν να είναι συνηθισμένοι στον Γαλαξία μας.

Αυτοί οι μικρότεροι πλανήτες θα στρέφονται πιο μακριά από τα αστέρια τους, όπου οι θερμοκρασίες θα μπορούσαν να είναι ευνοϊκές για την ζωή.

Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις, όπως είπε, το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» της NASA, που από τον Μάιο του 2009 “χτενίζει” τον ουρανό για εξωπλανήτες (θα μελετήσει γύρω στα 156.000 άστρα και τα συστήματά τους), αναμένεται να ανακαλύψει τους επόμενους μήνες τουλάχιστον 120 έως 260 “γήινους” κόσμους, αν και δεν αποκλείεται πολλοί από αυτούς να έχουν τροχιές τόσο κοντινές στο άστρο τους, ώστε να μην είναι φιλόξενοι για την ανάπτυξη ζωής.

Πηγή: AFP

Iωάννης Παρασκευόπουλος: Ο διαπρεπής Έλληνας αστρονόμος με... δικό του κρατήρα στη Σελήνη!

O Iωάννης Παρασκευόπουλος υπήρξε διακεκριμένος Έλληνας αστρονόμος, με σημαντική καριέρα στη Νότια Αφρική. Στους διεθνείς αστρονομικούς κύκλους είναι γνωστός με το αγγλικό του όνομα John S. Paraskevopoulos και στους συνεργάτες του ως Dr Paras.

Γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου 1889 στον Πειραιά και σπούδασε στη ...
Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δούλεψε ως πανεπιστημιακός βοηθός στα εργαστήρια Φυσικής και Χημείας, αλλά η επιστημονική του καριέρα διεκόπη, λόγω των Βαλκανικών Πολέμων και του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς αναγκάστηκε να υπηρετήσει για εννιά χρόνια στον στρατό.

Μετά την αφυπηρέτησή του το 1919 μετέβη με υποτροφία στις Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου να διευρύνει τις γνώσεις του στην Αστρονομία, αλλά και να διερευνήσει τις συνθήκες για την αγορά ενός μεγάλου τηλεσκοπίου από το Αστεροσκοπείο Αθηνών. Δούλεψε δύο χρόνια στο Αστεροσκοπείο Yerkes του Πανεπιστημίου του Σικάγου, όπου γνώρισε και παντρεύτηκε την αμερικανίδα συνάδελφό του Ντόροθυ Μπλοκ. Ο νιόπαντρος Παρασκευόπουλος επέστρεψε το 1921 στην Αθήνα, όπου ανέλαβε επικεφαλής του Αστρονομικού Τμήματος του Εθνικού Αστεροσκοπείου.

Η έλλειψη επαρκών πιστώσεων για την αγορά ενός σύγχρονου τηλεσκοπίου τον έκανε να ξενιτευτεί και πάλι, αυτή τη φορά στην Αρεκίπα του Περού, όπου το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ είχε εγκαταστήσει ένα αστρονομικό σταθμό (1923). Το 1927 ο σταθμός μετακόμισε στη Νότια Αφρική, μαζί και ο Ιωάννης Παρασκευόπουλος, ο οποίος τον διηύθυνε μέχρι το τέλος της ζωής του.





Το έργο του Παρασκευόπουλου επικεντρώθηκε κυρίως στη μελέτη των κομητών, ένα ζεύγος των οποίων ανακάλυψε με τους συνεργάτες του. Στη συλλογή του Χάρβαρντ βρίσκονται πάνω από 100.000 φωτογραφικές πλάκες από τις αστρονομικές του παρατηρήσεις. Η διεθνής αστρονομική κοινότητα, για να τον τιμήσει, έδωσε το όνομά του σε ένα κρατήρα της Σελήνης, ο οποίος βρίσκεται στη σκοτεινή της πλευρά και έχει διάμετρο 94 χιλιόμετρα (Paraskevopoulos Crater).

Ο Ιωάννης Παρασκευόπουλος αναδείχθηκε σε ηγετική προσωπικότητα του Ελληνισμού της Νότιας Αφρικής. Αναγορεύτηκε σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και ήταν μέλος των Αστρονομικών Εταιρειών ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας και Νοτίου Αφρικής. Τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη του Φοίνικα από την Ελληνική Πολιτεία και υπήρξε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Πέθανε, έπειτα από σύντομη ασθένεια, στο Μπλουμφοντέιν της Νότιας Αφρικής στις 15 Μαρτίου 1951.

[Αναδημοσίευση από sansimera.gr]

Το τέλος ενός άστρου σε video animation

Aστρονόμοι έγιναν για πρώτη φορά μάρτυρες της καταστροφής ενός άστρου από μαύρη τρύπα.


Το περιστατικό κατέγραψε ανιχνευτής του παρατηρητηρίου Σουίφτ, το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη, όταν έπιασε μια ξαφνική έκρηξη ακτινοβολίας προερχόμενη από τον αστερισμό του Δράκοντα που απέχει 4,5 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τον πλανήτη μας.

Βίντεο μικρού αστεροειδή που πέρασε ξυστά από τη Γη.

Στις 29 Μαΐου, ένας διαστημικός βράχος σε μέγεθος λεωφορείου πλησίασε τη Γη σε απόσταση 14.000 χιλιομέτρων.

Βίντεο μικρού αστεροειδή που πέρασε ξυστά από τη Γη.

Οι αστρονόμοι τον περίμεναν και κατάφεραν να βιντεοσκοπήσουν το πέρασμά του με υπέρυθρο τηλεσκόπιο στη Χαβάη.

Στο βίντεο, το οποίο δημοσιοποιήθηκε στις 20 Μαΐου, ο αστεροειδής είναι ορατός ως φωτεινή κηλίδα που παραμένει σχεδόν ακίνητη στο κέντρο της οθόνης, ενώ τα άστρα περνούν πίσω του αστραπιαία. Στην πραγματικότητα, το τηλεσκόπιο ακολουθούσε το βράχο καθώς περνούσε με ταχύτητα 17 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. «Έχεις την αίσθηση ότι ταξιδεύεις μαζί του» σχολίασε ο Ρίτσαρντ Μπίζελ του ΜΙΤ (Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης), επικεφαλής της προσπάθειας παρατήρησης. Η απόσταση του αντικειμένου από το κέντρο της Γης εμφανίζεται κάτω αριστερά στην οθόνη ως πολλαπλάσιο της μέσης ακτίνας του πλανήτη, που είναι 6.371 χιλιόμετρα. Ο αστεροειδής 2012 KT42 ανακαλύφθηκε από ένα μικρό τηλεσκόπιο στο Τούσον της Αριζόνα. Μόλις ενημερώθηκε, ο Μπίζελ φρόντισε να εξασφαλίσει χρόνο παρατήρησης στο υπέρυθρο τηλεσκόπιο IRTF της NASA στη Χαβάη. Μελετώντας τη λαμπρότητα και τη φασματική υπογραφή του διερχόμενου βράχου, ο ερευνητής μπόρεσε να υπολογίσει τη διάμετρό του στα περίπου 7 μέτρα. Αρκετά σώματα αυτού του μεγέθους διασταυρώνονται κάθε χρόνο με την τροχιά της Γης, σπάνια όμως εισέρχονται στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Ακόμα κι αν βρισκόταν σε πορεία σύγκρουσης, ο 2012 KT42 πιθανότατα θα εξαερωνόταν στην ατμόσφαιρα και δεν θα έφτανε μέχρι την επιφάνεια, εκτιμά ο Μπίζελ. 

Πηγή.

Τα οκτώ μυστήρια του σύμπαντος που δεν μπορεί να λύσει η Επιστήμη

Δείτε ποια είναι τα οκτώ μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα γύρω από το σύμπαν που ταλανίζουν τους επιστήμονες




Οι επιστήμονες αποκάλυψαν τα οκτώ μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα του σύμπαντος. Σύμφωνα με το περιοδικόScience αυτά ποικίλουν από το μυστήριο της σκοτεινής ύλης, η οποία αποτελεί το 73% των πάντων αλλά ακόμα δεν έχει αναγνωριστεί μέχρι τον Ήλιο και γιατί είναι τόσο καυτός.Μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και οι επιστήμονες παραδέχονται πως κάποια από αυτά τα ερωτήματα δεν πρόκειται ίσως να απαντηθούν ποτέ και να παραμείνουν μυστήρια.
Εάν λυθεί κάποιο από τα οκτώ μεγάλα μυστήρια θα λυθεί σε μεγάλο βαθμό μέσα από τις αστρονομικές παρατηρήσεις, εξηγεί ο Robert Coontz.
Το μεγαλύτερο μυστήριο που απασχολεί τους επιστήμονες είναι αυτό της σκοτεινής ύλης. "Μέρος του μυστηρίου είναι ότι δεν έχουμε κανένα στοιχείο, καμία ένδειξη για το κατά πόσο θα μπορέσουμε κάποτε να βρούμε μια απάντηση για αυτό", τονίζει ο αστροφυσικός του Ινστιτούτου Max Planck στο Garching της Γερμανίας, Simon White.

Αναλυτικά τα οκτώ μυστήρια που ταλανίζουν τους επιστήμονες
*Η σκοτεινή ενέργεια, η οποία ναι μεν υπάρχει αλλά δεν μπορεί ακόμα να μετρηθεί, να την ανιχνεύσουν.
*Η σκοτεινή ύλη, η οποία συνδέεται στενά με την σκοτεινή ενέργεια. Με αυτόν τον όρο χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την "κόλλα" που κρατά τα πάντα στο σύμπαν ενωμένα. Ωστόσο, ο Adrian Cho, ο οποίος έγραψε το δοκίμιο για το περιοδικό, πιστεύει πως σε αντίθεση με τη σκοτεινή ενέργεια, οι επιστήμονες έχουν πιθανότητες να ανιχνεύσουν ένα σωματίδιό της.
*Που είναι τα αγνοούμενα βαρυόνια; Σύμφωνα με την κοσμολογία, το σύμπαν αποτελείται από 5% συνηθισμένη ύλη (βαρυόνια), 23% σκοτεινή ύλη και 72% σκοτεινή ενέργεια.
Τα βαρυόνια είναι υποατομικά σωματίδια τα οποία δημιουργούνται με συνδυασμούς τριών κουάρκ. Μαζί με τα μεσόνια απαρτίζουν την οικογένεια των αδρονίων, δηλαδή σωματίδια που κατασκευάζονται από κουάρκ. Τα βαρυόνια είναι φερμιόνια, σε αντίθεση με τα μεσόνια που είναι μποζόνια. Υπακούουν δηλαδή στη στατιστική Φέρμι-Ντιράκ, ενώ μπορούν να συμμετέχουν και σε ισχυρές αλληλεπιδράσεις.
Τα βαρυόνια διαθέτουν έναν κβαντικό αριθμό, τον βαρυονικό, ο οποίος διατηρείται σε κάθε είδους αλληλεπιδράσεις. Η ονομασία τους προέρχεται από την ελληνική λέξη βαρύς, καθώς την εποχή που δόθηκε, πιστευόταν ότι τα σωματίδια αυτά είχαν πολύ μεγάλη μάζα σε σχέση με τα υπόλοιπα. Τα πιο συνηθισμένα βαρυόνια είναι τα γνωστά πρωτόνια και νετρόνια, τα οποία αποτελούν τους δομικούς λίθους του ατομικού πυρήνα. Άλλα σωματίδια που ανήκουν στην οικογένεια των βαρυονίων είναι τα σωμάτια Δ, Σ, Λ, Ξ και Ω.
*Γιατί εκρήγνυνται τα αστέρια; Πολλές από τις διαδικασίες σχηματισμού των άστρων και ο σχηματισμός του ηλιακού συστήματος είναι γνωστά από τους επιστήμονες αλλά όπως παραδέχονται ακόμα δεν κατανοούν πραγματικά τι συμβαίνει σε ένα αστέρι, όταν εκρήγνυται, διαμορφώνοντας αυτό που είναι γνωστό ως σουπερνόβα.
*Τι ιόνισε εκ νέου το σύμπαν; Για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια μετά το Big Bang, τα ηλεκτρόνια απογυμνώθηκαν από τα άτομα, κάτι για το οποίο δεν έχουμε ιδέα γιατί έγινε.
*Ποια είναι η πηγή των πιο ενεργητικών κοσμικών ακτίνων; Βομβαρδιζόμαστε από αυτές κάθε μέρα, αλλά ακόμα οι ερευνητές δεν μπορούν να συμφωνήσουν για το από που έρχονται.
*Γιατί το ηλιακό μας σύστημα είναι τόσο "περίεργο"; Υπάρχει λογική στο ηλιακό μας σύστημα ή κυριαρχεί το χάος και η τύχη; Κανείς δε ξέρει πραγματικά.
*Γιατί το στέμμα του Ήλιου είναι τόσο καυτή; Όσοι μελετούν τον Ήλιο ακόμα δεν ξέρουν. Το στέμμα είναι το απώτατο στρώμα από τον πυρήνα του Ήλιου, αλλά είναι απίστευτα ζεστό και οι λόγοι για αυτή τη παράξενη "διαστρωμάτωση" αποτελεί μυστήριο.

Πηγή:news24.gr

Ἡ μαύρη σκιὰ ἐπάνω ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τοῦ Φωτός.

Ἡ μαύρη σκιὰ ἐπάνω ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τοῦ Φωτός.

Ο απλός αναγνώστης θα διαβάσει εδώ ένα «ονειροπαρμένο» κείμενο επιστημονικής φαντασίας με «ρούχα μαζί που πλύθηκαν και έχουνε γίνει ροζ»

Οι πιο «μυημένοι» θα καταλάβουν πολλά περισσότερα…
Άλλωστε θα φανώ πολύ πιο αποκαλυπτικός από όσο μου επιτρέπεται… και θα πληρώσω το ανάλογο Τίμημα, με δική ΜΟΥ ελεύθερη επιλογή.

21 Μαρτίου 2010 (Εαρινή Ισημερία)


Έχουμε έκρηξη του Ηφαιστείου της Ισλανδίας που βρίσκεται στον παγετώνα Eyjafjallajoekull, του Πέμπτου μεγαλύτερου της χώρας, 120 χλμ ανατολικά της πρωτεύουσας της χώρας Reykjavik.

Χμμ… τον ίδιο μήνα λίγες ημέρες πριν, στις 8 Μάρτιου του 2010 ο Λαός της Ισλανδίας σε δημοψήφισμα λέει ΟΧΙ με 93% στο πλασματικό χρέος που του «φόρτωσαν» ξένες χώρες, κυρίως η Βρετανία, η Γερμανία και η Ολλανδία… Ναι οι ίδιες που η «λαϊκή οργή» με τη μορφή της τέφρας, κάλυψε τους εναέριους χώρους τους, διακόπτοντας τις αεροπορικές συγκοινωνίες.

Η τελευταία μεγάλη έκρηξη του ίδιου ηφαιστείου πραγματοποιήθηκε το 1821 και μια μικρότερη το 1823.


Καταμεσής της Ελληνικής Επαναστάσεως. Λες και ο Ήφαιστος, Έλληνας και κατ’ επέκταση Πανανθρώπινος θεός της Φλόγας, ήθελε να ανάψει τη Φλόγα της Επαναστάσεως από το ηφαίστειο της Ισλανδίας, θα έλεγε ένας ρομαντικός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας.

Η Ισλανδία έδιωξε κακήν κακώς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ανέκαμψε πλήρως χωρίς να ξεπουληθεί… αλλά η Ανθρωπότητα δε μαθαίνει νέα της.


Τα Μ.Μ.Ε. την έχουν αποκλείσει μιας και δε θέλουν την Ανθρωπότητα να γνωρίζει ότι υπάρχει Αύριο… αρκεί να πολεμά για Αυτό.
Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι…

Η «ηφαιστειακή τέφρα» κάλυψε ολόκληρη την Ευρώπη, έφτασε μέχρι την Ασία και ο πλανήτης καλύφθηκε από μια Μαύρη Καταχνιά, κάτι σαν την Σκιά που έγραψε ο J.R.R. Tolkien στον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών». Άλλωστε και εκείνη η Σκιά από ένα «ηφαίστειο» έβγαινε.

Ναι, την ίδια Σκιά που δημιουργούσε το Μάτι του Σόρον, αλλά στις μέρες μας ακούμε περισσότερα για το Μάτι των Ιλλουμινάτων και τον … Σόρος. Άλλωστε ακόμα και το 93% του δημοψηφίσματος, για να ευθυμήσουμε και λίγο, είναι ανάποδα διαβασμένο 39, «ιερός» αριθμός για ορισμένους «Μάγους» που έχουν εμμονή με τα Σύμβολα και τους Αριθμούς και διαμορφώνουν τις Πραγματικότητες της Ανθρωπότητας με βάση αυτά.

Θα μου πείτε τι σχέση έχει αυτό με τις περιπέτειες της Ελλάδας.

Ίσως καμία… Ίσως πολύ μεγάλη. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το πέταγμα μιας πεταλούδας στη Νέα Υόρκη, μπορεί να προκαλέσει ανεμοστρόβιλο στο Χονγκ Κονγκ, σύμφωνα τόσο και με τη Μυστική Παράδοση, όσο πλέον και με την Κβαντική Φυσική.

Συνεχίζουμε λοιπόν…

Η Νορβηγία ήταν η πρώτη χώρα που έκλεισε τα αεροδρόμιά της. Ναι, η ίδια Νορβηγία που έναν χρόνο αργότερα έκλαιγε γιατί ένας «τρελός» θυσίασε στους «θεούς» του το άνθος της νεολαίας.

Τον επόμενο μήνα, στις 23 Απρίλιου του 2010, ανήμερα του Αγίου Γεωργίου προστάτη της Μεγάλης Βρετανίας βοήθειά μας, η Ελλάδα υποβάλει αίτηση για διμερή δάνεια από τους «φίλους» της Ε.Ε. Έτσι στις 8 Μαΐου 2010, το πρώτο Μνημόνιο υπογράφεται με βάση το … Βρετανικό Δίκαιο.

Ο Άγιος Γεώργιος να βάλει το χέρι του… ή μάλλον το δόρυ του να σκοτώσει τον Δράκο…

Οι φήμες που κυκλοφορούν σαν «Αστικοί Μύθοι» λένε ότι εκείνες τις ημέρες στη Βεργίνα υπήρξε μια μυστική συγκέντρωση, όπου κάποιοι «Αργοναύτες» ακούγοντας τους παφλασμούς της Αργούς, πήραν θέση στα κουπιά. Άλλωστε η Αργώ ήταν πάντα, και συνεχίζει να είναι, η Κιβωτός του Ελληνισμού και κατ’ επέκταση της Ανθρωπότητας.

Έτσι λοιπόν οι «Αργοναύτες» ξεκινούν τη νέα εκστρατεία για το Χρυσόμαλλο Δέρας, ή ίσως την καταστροφή του Δαχτυλιδιού του Σόρον, εξαρτάται από τα γούστα βιβλίων του καθένα.
Και που είναι η σύγχρονη εστία του Εγωπαθούς επεκτατισμού, η Κολχίδα, ή Μόρντορ;
Ja, ihr seid richtig. Deutschland.

Αν κάνετε μια έρευνα στην ειδησεογραφία και τα blogs της εποχής, θα δείτε ότι τις ημέρες του Μαΐου 2010 υπήρχαν έντονα «ενεργειακά κύματα» προς την Γη. Μιλούσαν όλοι για ενσαρκώσεις «θεών», «δαιμόνων», «αγγέλων», «εξωγήινων» αναλόγως τις πεποιθήσεις του καθενός.

Η Αργοναυτική Εκστρατεία ξεκίνησε λοιπόν…


Οι «Αργοναύτες του Ιάσωνα», «Πολεμιστές της Φλόγας του Λυκάονα», «η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού του Aragorn», ή απλά«Κρυπτεία» (είπαμε, ρομαντική επιστημονική φαντασία γράφω), έχουν ήδη το Χρυσόμαλλο Δέρας στην Αργώ και έχουν φυτέψει ήδη τους Σπόρους της Νέας Εποχής.

Αυτό που μένει τώρα στους λαούς της Γης, με πρώτο πάντα τον Ελληνικό, είναι να μαζέψουν τη Σοδειά. ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ και ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ, αρκεί να παλέψουν οι ίδιοι για την Ελευθερία τους … ο «Σωτήρας» κάποιου είναι ο επόμενος Δυνάστης του…

Είχα γράψει παλαιότερα ότι η Ευρώπη γεννήθηκε στην Ελλάδα και στην Ελλάδα θα πεθάνει.
Σήμερα θα το διαμορφώσω ως:

«Η Ανθρωπότητα γεννήθηκε στην Ελλάδα και στην Ελλάδα θα πεθάνει, ΑΝ δεν ξυπνήσει έγκαιρα για να αναλάβει τα ηνία της ζωής Της»


Πράγμα ευτυχώς που ήδη κάνει …για αυτό και στον αιθέρα ακούγεται ήδη έντονα η φωνή του Απόλλωνα… η Κραυγή του Λύκου…

Και η Παγκόσμια Επανάσταση των Λαών για την Ελευθερία ξεκινά για μια ακόμη φορά από τη μικρή Εστία Φωτός που η Μαύρη Καταχνιά από την Ισλανδία δεν κάλυψε ποτέ, όσο μανιασμένα και αν δοκίμασε…

Την Ελλάδα… χώρα των Θεών και των Θεαινών. Την Ελλάδα που σε πολύ λίγο καιρό θα απελευθερωθεί από τους επίδοξους δυνάστες της, οικονομικούς και πολιτικούς, δυστυχώς όχι αναίμακτα.


Μέσα στο Πάνθεον, σε προεξέχουσα θέση, η Κόρη της Δίκης και του Διός.

Η Νέμεσις…


Νικόλας Παναγοδημητρόπουλος



Το άρθρο εστάλη στο mail του ramnousia από αναγνώστη. Ευχαριστούμε.







Πηγή: Ἡ μαύρη σκιὰ ἐπάνω ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τοῦ Φωτός. - RAMNOUSIA

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!!!!!

Στοπ στις προκλητικές σκοπιανές πινακίδες, εντός Ελλάδας

Οι νέες πινακίδες αυτοκινήτων στα Σκόπια, που φέρουν προκλητικά το πρόθεμα «ΜΚ», δηλαδή «Μακεδονία», έχουν μπει στο στόχαστρο των Ελληνικών αρχών στις συνοριακές διαβάσεις της Νίκης, των Ευζώνων και της Δοϊράνης.


Εφαρμόζοντας ρητά τα...


όσα προβλέπει η Ενδιάμεση Συμφωνία του 1996 Αθηνών – Σκοπίων, προκειμένου να εισέλθει σε Ελληνικό έδαφος σκοπιανό αυτοκίνητο, με τις νέες προκλητικές πινακίδες, οι αρχές στα σύνορα επικολλούν επάνω στο πρόθεμα «MK» αυτοκόλλητο, το οποίο αναφέρει πως «Αναγνωρίζεται από την Ελλάδα ως ΠΓΔΜ».


Η ενέργεια των Ελληνικών αρχών, προκαλεί ποικίλα σχόλια στα ΜΜΕ των Σκοπίων, που μιλούν για... «αντιμακεδονικό» παροξυσμό από την πλευρά της χώρας μας!!


Πάντως ενόψει και της καλοκαιρινής περιόδου, όπου χιλιάδες Σκοπιανών επιλέγουν τις Ελληνικές θάλασσες για τις καλοκαιρινές διακοπές τους, τα «αυτοκόλλητα» στις πινακίδες των αυτοκινήτων τους, θα πάρουν … «φωτιά».

Ζωή στον Άρη: μεταμορφώνοντας τον κόκκινο πλανήτη σε μια νέα Γη

Οι προγενέστεροι αστρονόμοι είδαν τον Άρη και νόμισαν ότι ανακάλυψαν ένα πλανήτη διασχισμένο από αρδευτικά κανάλια και βλάστηση. Εκατό χρόνια αργότερα, το 1964, το διαστημόπλοιο Mariner 4 έφθασε στον Άρη. Η απογοήτευση για τους επιστήμονες πρέπει να ήταν μεγάλη, καθώς αντίκρισαν έναν άγονο κόσμο χωρίς ίχνη βλάστησης, νερού ή ζωής. Γι’ αυτούς τους επιστήμονες, η ιδέα ενός υγρού Άρη καλυπτόμενου από φυτά φάνηκε ξαφνικά ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Η επιφάνεια του Άρη- στερούμενη υγρού νερού και ζωής


Κατά τη διάρκεια των 40 ετών που ακολούθησαν από την αποστολή του Mariner 4, μάθαμε αρκετά για τον Άρη από τα πολλά διαστημόπλοια που στάλθηκαν στον Κόκκινο Πλανήτη. Τώρα γνωρίζουμε ότι η επιφανειακή θερμοκρασία του Άρη ποικίλει ανάμεσα στους -143°C στους πόλους έως τους +27°C στον ισημερινό. Ο Άρης διαθέτει μια πολύ αραιή ατμόσφαιρα (περίπου 1% της ατμοσφαιρικής πίεσης της Γης), καθόλου υγρό νερό, και η τυχαία υπεριώδης ακτινοβολία σε συνδυασμό με το ιδιαίτερα οξειδωτικό εδαφικό κάλυμμα, κάνουν την επιφάνεια του Άρη ένα θανατηφόρο μέρος για να ζήσεις. Παρόλα αυτά από εικόνες που δείχνουν μεγάλα κανάλια και δίκτυα ποταμών, καθώς και από τα περιπλανώμενα ρομπότ στον Άρη που δείχνουν στρώματα ιζημάτων και διαφοροποιήσεις των στρωμάτων από το νερό, έχουμε μάθει ότι τα πρώτα μισό δισεκατομμύριο χρόνια της ιστορίας του, ο Άρης ήταν ένα ζεστό, υγρό μέρος με πυκνή ατμόσφαιρα. Άρα μπορεί ο Άρης να γίνει κατοικήσιμος ξανά?



Άρης, ο κόκκινος πλανήτης

Αυτός είναι ο συλλογισμός του μετασχηματισμού σε Γη- αλλάζοντας ένα πλανήτη για να γίνει κατοικήσιμος όπως η Γη (terra = Γη). Η ιδέα του μετασχηματισμού σε Γη προτάθηκε αρχικά τη δεκαετία του 1930- καθαρά στον χώρο επιστημονικής φαντασίας. Όμως, τη δεκαετία του 1960, οι επιστήμονες ξεκίνησαν να σκέφτονται την ιδέα πιο σοβαρά. Είναι αυτό εφικτό; Μπορεί να γίνει με τη σύγχρονη τεχνολογία?

Για να απαντήσουμε στην ερώτηση εάν ο μετασχηματισμός του Άρη σε Γη είναι εφαρμόσιμος, πρέπει πρώτα να δούμε τι απαιτείται για τη ζωή και αν ο Άρης διαθέτει αυτά τα βασικά. Ο Άρης δεν μπορεί, στη σημερινή εποχή, να διατηρήσει υγρό νερό, εξαιτίας των χαμηλών θερμοκρασιών και της αραιής ατμόσφαιρας (η ατμοσφαιρική πίεση είναι χαμηλότερη του τριπλού σημείου του νερού, πίεση κάτω από την οποία ένα υλικό μπορεί να υπάρχει ως στερεό ή ατμός, ανεξάρτητα από τη θερμοκρασία). Εκτός από το νερό σε υγρή μορφή, η πιο βασική μορφή ζωής στη Γη χρειάζεται μία ατμόσφαιρα με την οποία να ανταλλάσει αέρια. Οι πιο πολύπλοκοι οργανισμοί έχουν πιο αυστηρές και περισσότερες απαιτήσεις – τα φυτά χρειάζονται μικρά ποσά οξυγόνου, τα ζώα απαιτούν μεγαλύτερη ατμοσφαιρική πίεση – αλλά οι μικροοργανισμοί έχουν μικρές απαιτήσεις.



Η σύλληψη ενός καλλιτέχνη για έναν μετασχηματισμένο Άρη

Ο Άρης έχει παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα (CO2 πάγος) στις άκρες των πόλων, το οποίο έχει απορροφηθεί από το έδαφος, και το οποίο θα απελευθερωνόταν αν ο πλανήτης θερμαινόταν. Η θέρμανση, επίσης, θα προκαλούσε την τήξη του παγωμένου νερού που έχει παρατηρηθεί στους πόλους. Επομένως, ο Άρης φαίνεται ότι διαθέτει τα δύο συστατικά-κλειδιά για τη διατήρηση της ζωής. Εκτός από αυτό, αν ο Άρης θερμανθεί με κάποια μέθοδο, θα υπάρξει θετική ανάδραση στην απελευθέρωση του διοξειδίου του άνθρακα από τους πόλους και από το εδαφικό κάλυμμα, συμπύκνωση της ατμόσφαιρας, περαιτέρω θέρμανση του πλανήτη, απελευθέρωση νερού, και ως επακόλουθο, συνθήκες που επιτρέπουν το υγρό νερό να διατηρηθεί στην επιφάνεια.

Πηγή: Science in School της Margarita Marinova

Η Σελήνη συρρικνώθηκε κατά 100 μέτρα τα τελευταία 800 εκατομμύρια χρόνια λόγω ψύξης

Η Σελήνη συρρικνώνεται, υποστηρίζουν επιστήμονες της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας Nasa αποδίδοντας αυτή τη σμίκρυνση του μοναδικού δορυφόρου της Γης στην αργή ψύξη του πυρήνα της.

Η τήξη του πυρήνα της είναι πιθανόν να ευθύνεται για τη συρρίκνωση της σελήνης, που παρατήρησαν επιστήμονες της NASA μέσω ειδικού δορυφόρου που βρίσκεται σε τροχιά γύρω της.

Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται σήμερα στην αμερικανική επιστημονική επιθεώρηση Science δείχνουν κάποιες μεταβολές στην επιφάνεια της Σελήνης που δεν είχαν εντοπιστεί παλαιότερα. Είναι μια ένδειξη ότι η περιφέρεια του φεγγαριού έχει συσταλεί κατά περίπου 100 μέτρα κατά το πρόσφατο παρελθόν, εξήγησε ο Τόμας Γουότερς, του Εθνικού Μουσείου Ατμόσφαιρας και Διαστήματος, ο οποίος ήταν και ο βασικός συγγραφέας της μελέτης.

Βεβαίως, τα 100 μέτρα είναι ένα εξαιρετικά μικρό ποσό σε σχέση με τη διάμετρο της Σελήνης που είναι περίπου 3.475 χιλιόμετρα.

Τα συμπεράσματα αυτά εξήχθησαν με βάση τις φωτογραφίες που τράβηξε ο Δορυφορικός Χαρτογράφος της Σελήνης (LRO), ένα διαστημικό σκάφος που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη από τον Ιούνιο του 2009. Στις φωτογραφίες εικονίζονται γεωλογικά στοιχεία που υποδηλώνουν ότι το φεγγάρι συρρικνώθηκε τα τελευταία 800 εκατομμύρια χρόνια — χρονικό διάστημα που θεωρείται πολύ μικρό σε αστρονομικούς όρους.

Τα στοιχεία του Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO), που δημοσιεύονται στην έγκυρη επιθεώρηση Science, δείχνουν μεταβολές στην επιφάνεια της Σελήνης που δεν είχαν εντοπιστεί παλαιότερα γιατί έχουν πολύ μικρό μέγεθος (ένα με δύο χιλιόμετρα) για να είναι ορατές από τη Γη.

Συγκεκριμένα, στις φωτογραφίες εικονίζονται ρήγματα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που υποδηλώνουν ότι το φεγγάρι συρρικνώθηκε τα τελευταία 800 εκατομμύρια χρόνια, ένα χρονικό διάστημα που θεωρείται μικρό σε αστρονομικούς όρους.

Στη Γη τα ρήγματα προκαλεί η κίνηση των τεκτονικών πλακών, αλλά επειδή η Σελήνη δεν έχει τεκτονική δραστηριότητα, η συρρίκνωση είναι η πιθανότερη εξήγηση για την παρουσία τους. Είναι όμως αβέβαιο αλλά όχι απίθανο αν αυτή η διαδικασία συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.

Ο Γουότερς ανέφερε ότι τα ευρήματα δείχνουν ότι το φεγγάρι μετά το σχηματισμό του ψύχεται, έχει συσταλεί και μπορεί να είναι τεκτονικά ενεργό ακόμη και σήμερα.

physics4you

Ένα διαστημικό τηλεσκόπιο συνέλαβε το κρουστικό κύμα ενός άστρου που τρέχει αφηνιασμένα μέσα στο διάστημα

Ένα τεράστιο μπλε άστρο στον αστερισμό του Οφιούχου τρέχει ασταμάτητα σαν δραπέτης μέσα σε ένα νέφος σκόνης και αερίου, με μια ταχύτητα 24 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Η NASA χρησιμοποίησε ένα τροχιακό παρατηρητήριο της, το WISE, που όμως βλέπει στο υπέρυθρο φως.

Το μπλε άστρο κοντά στο κέντρο αυτής της εικόνας είναι το άστρο Ζήτα Οφιούχου. Όταν παρατηρείται στο ορατό φως εμφανίζεται ως ένα σχετικά αμυδρό κόκκινο αστέρι που περιβάλλεται από άλλα εξασθενημένα αστέρια χωρίς καθόλου σκόνη. Ωστόσο, σε αυτή την υπέρυθρη εικόνα που τραβήχτηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο WISE της NASA, αναδύεται μια εντελώς διαφορετική άποψη. Το Ζήτα Οφιούχου είναι πραγματικά ένα ζεστό, φωτεινό μπλε αστέρι με μεγάλη μάζα, που κινείται αφηνιασμένα μέσα σε ένα μεγάλο νέφος διαστρικής σκόνης και αερίου

Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι το αστέρι, που ονομάζεται Ζήτα και ανήκει στον αστερισμό του Οφιούχου, κάποτε περιστρεφόταν γύρω από ένα άλλο ακόμα μεγαλύτερο άστρο. Αλλά ο συνοδός του εξερράγη με μία βίαιη έκρηξη σουπερνόβα, ρίχνοντας το Ζήτα έξω στο βαθύ διάστημα με μια ταχύτητα 24 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο.

Το Ζήτα Οφιούχου έχει περίπου 20 φορές μεγαλύτερη μάζα και 65.000 φορές πιο φωτεινή από τον Ήλιο μας. Εάν δεν ήταν περιτριγυρισμένο από τόση σκόνη, θα ήταν ένα από τα φωτεινότερα αστέρια στον ουρανό, ενώ φαίνεται μπλε στα οπτικά μήκη κύματος.

Όπως όλα τα αστέρια με αυτό το είδος της ακραίας μάζας και ισχύος, υιοθετεί το σύνθημα: «ζήσε γρήγορα, πέθανε νέος». Έχει ήδη ζήσει την μισή από την μικρή του ζωή του – συνολικά θα ζήσει μόλις 8 εκατομμύρια χρόνια. Συγκριτικά, ο Ήλιος είναι τώρα περίπου στο μέσον της αναμενόμενης ζωής του, που υπολογίζεται 10 δισεκατομμύρια χρόνια. Ενώ ο Ήλιος θα γίνει τελικά ένας ήσυχος λευκός νάνος, το Ζήτα Οφιούχου, όπως και ο πρώην συνοδός του, τελικά θα πεθάνει μέσα σε μια τεράστια έκρηξη σουπερνόβα.

Το WISE κατέγραψε όμως κι ένα λαμπρό κίτρινο τόξο που δημιουργείται μόλις οι ισχυροί αστρικοί άνεμοι του συναντούν το αέριο και τη σκόνη του νέφους στο δρόμο τους. και που βρίσκεται ακριβώς πάνω από Ζήτα. Είναι ένα θαυμάσιο παράδειγμα ενός κρουστικού κύματος.

Στην παραπάνω εικόνα, το αστέρι τρέχει αφηνιασμένα από κάτω δεξιά προς τα πάνω αριστερά. Καθώς τρέχει ο πολύ ισχυρός αστρικός άνεμος του πιέζει το αέριο και τη σκόνη που συναντάει στο δρόμο του (ο αστρικός  ανέμοs εκτείνεται πολύ πέρα από το ορατό τμήμα του αστεριού, δημιουργώντας μια αόρατη «φυσαλίδα», γύρω του. Και ακριβώς μπροστά από την πορεία του αστεριού ο άνεμος συμπιέζει το αέριο τόσο πολύ που λάμπει εξαιρετικά έντονα (στο υπέρυθρο όμως), δημιουργώντας ένα τόξο κρουστικό. Είναι σαν το κύμα που σπρώχνει μπροστά ένα σκάφος καθώς κινείται μέσα στο νερό. Αυτό το χαρακτηριστικό είναι εντελώς κρυμμένο στο ορατό φως.

Τα χρώματα που χρησιμοποιούνται σε αυτή την εικόνα αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένα μήκη κύματος του υπέρυθρου φωτός. Μπλε και κυανό αντιπροσωπεύουν το φως που εκπέμπεται σε μήκη κύματος από 3,4 και 4,6 μικρόμετρα, τα οποία προέρχονται κατά κύριο λόγο από τα αστέρια. Το πράσινο και το κόκκινο αντιπροσωπεύουν το φως από τα 12 και 22 μικρόμετρα, αντιστοίχως, που  ως επί το πλείστον εκπέμπονται από τη σκόνη.

Πηγή: NASA