"Man must rise above the Earth—to the top of the atmosphere and beyond—for only thus will he fully understand the world in which he lives"...SOCRATES(470-399 BC)
Ηλιοβασίλεμα στον Άρη, όπως φωτογραφήθηκε από το ρόβερ Spirit το 2005.
Ένας νέος κομήτης έκανε την εμφάνισή του και γυροφέρνει τον Άρη. Μάλιστα, αν οι προβλέψεις για την τροχιά του αποδειχθούν ακριβείς, υπάρχει πιθανότητα να πέσει πάνω στον γειτονικό πλανήτη τον Οκτώβριο του 2014!
Ο κομήτης «C/2013 A1» ανακαλύφθηκε στις 3 Ιανουαρίου από τον Robert McNaught στο αστεροσκοπείο «Siding Spring» της Αυστραλίας. Ωστόσο, ερευνητές του παρατηρητηρίου «Catalina Sky Surney» στην Αριζόνα των ΗΠΑ, βρήκαν φωτογραφίες του κομήτη σε αρχεία τους από πέρυσι τον Δεκέμβριο. Τα στοιχεία αυτά έδωσαν περισσότερες πληροφορίες για τις κινήσεις του «C/2013 A1».
Έτσι, οι αστρονόμοι έκαναν έναν πρώτο υπολογισμό της τροχιάς του γύρω από τον Ήλιο. Όπως αναφέρει ο αυστραλιανός μπλόγκερ Ίαν Μάσγκρεϊβ, οι υπολογισμοί δείχνουν πως ο κομήτης θα διασταυρωθεί με την τροχιά του Άρη στις 19 Οκτωβρίου 2014. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι θα υπάρξει πρόσκρουση.
Οι αισιόδοξες προβλέψεις θέλουν τον κομήτη να περνά σε ασφαλή απόσταση 900.000 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του Άρη –ο αστεροειδής 2012 DA14 πλησίασε προ ημερών τη Γη σε απόσταση μόλις 34.400 χλμ. Όμως τα υπάρχοντα στοιχεία για τον νέο κομήτη είναι ανεπαρκή και συνεπώς οι υπολογισμοί έχουν σημαντικό περιθώριο λάθους. Έτσι, υπάρχει πιθανότητα ο κομήτης να περάσει σε απόσταση έως 36 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον Άρη, αλλά μπορεί ακόμα και να πέσει πάνω στον πλανήτη.
Από τη Γη, το 2014 θα είναι δυνατή η παρατήρηση του κομήτη με τη χρήση ακόμα και μικρών τηλεσκοπίων. Μάλιστα δεν αποκλείεται τα διάφορα ερευνητικά ρόβερ που βρίσκονται πάνω στον Άρη, να καταφέρουν να φωτογραφίσουν τη διέλευσή του.
Μια γιγάντια κηλίδα σχηματίζεται στον Ηλιο τα τελευταία 24ωρα. Στην εικόνα που έδωσε στη δημοσιότητα η NASA διακρίνεται μια μεγάλη κηλίδα και κάποιες μικρότερες οι οποίες σύμφωνα με τους ειδικούς ανήκουν στο ίδιο σύστημα
Χιούστον Στις 19 Φεβρουαρίου στην επιφάνεια του Ηλιου άρχισε να σχηματίζεται μια κηλίδα η οποία μέσα σε 24 ώρες διογκώθηκε τόσο πολύ ώστε, σύμφωνα με τους επιστήμονες που τη μελετούν αυτή τη στιγμή, να έχει φτάσει σε μέγεθος τέτοιο που να χωράνε μέσα σε αυτή έξι πλανήτες με μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης. Την εξέλιξη του φαινομένου παρακολουθεί το διαστημικό παρατηρητήριο SDO που έχει ως αποστολή τη μελέτη του Ηλιου και των φαινομένων του.
Οι κηλίδες
Στον Ηλιο εμφανίζονται οι λεγόμενες «ηλιακές κηλίδες», σκοτεινά σημεία όπου η θερμοκρασία είναι αισθητά χαμηλότερη από τις υπόλοιπες περιοχές του άστρου. Οι ηλιακές κηλίδες προκαλούνται από διαταραχές του ηλιακού μαγνητικού πεδίου. Ο αριθμός τους αυξομειώνεται (από το ελάχιστο στο μέγιστο και ξανά στο ελάχιστο) κάθε 11 χρόνια, χρονικό διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στην αντιστροφή των μαγνητικών πόλων του Ήλιου.
Η δράση των κηλίδων προκαλεί το φαινόμενο των «ηλιακών καταιγίδων» (ή ηλιακών εκλάμψεων), την εκτόξευση τεράστιων ποσοτήτων φορτισμένων σωματιδίων. Οι ηλιακοί άνεμοι οδηγούν αυτά τα σωματίδια σε όλα τα μήκη και πλάτη του ηλιακού μας συστήματος. Τις τελευταίες δεκαετίες οι επιστήμονες παρατηρούν τον Ηλιο σε καθημερινή βάση και μελετούν το συγκεκριμένο φαινόμενο. Αν τα φορτισμένα σωματίδια φθάσουν στη Γη μπορούν να προκαλέσουν πολλά προβλήματα στα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, στα συστήματα πλοήγησης (αεροσκάφη κ.α.) καθώς και στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Η πιθανότερη τροχιά (η μπλε συνεχής καμπύλη) του μετεώρου του Chelyabinsk. Το μετέωρο (ChM) ακολουθούσε μια ελλειπτική τροχιά γύρω από τον Ήλιο, η οποία διασταυρωνόταν με την τροχιά της Γης (http://arxiv.org/pdf/1302.5377v1.pdf)
Αστρονόμοι που ανέλυσαν τα βίντεο από κάμερες σε διάφορες πόλεις της Ρωσίας εκτιμούν ότι το διαβόητο πλέον μετέωρο του Τσελιαμπίνσκ ήταν ένας αστεροειδής της «ομάδας του Απόλλωνα», η οποία περιλαμβάνει διαστημικούς βράχους των οποίων οι τροχιές διασταυρώνονται με την τροχιά της Γης. Στο μέλλον, κάποιο άλλο μέλος της ίδιας παρέας θα μπορούσε να βάλει και πάλι τον πλανήτη στο στόχαστρο.
Η προκαταρκτική ανάλυση, για την οποία οι ερευνητές τονίζουν ότι υπάρχει σημαντικός βαθμός αβεβαιότητας, χρησιμοποίησαν μεθόδους γεωμετρίας για να υπολογίσουν την τροχιά του βράχου, ο οποίος εξερράγη μερικά χιλιόμετρα πάνω από την πόλη του Τσελιαμπίνσκ στις 15 Φεβρουαρίου, και τραυμάτισε πάνω από 1.000 άτομα με το ωστικό του κύμα.
Η ΝASA εκτίμησε ότι ο αδέσποτος βράχος είχε διάμετρο γύρω στα 17 μέτρα, μάζα επτά με δέκα χιλιάδες τόνους και ταχύτητα 54.000 χιλιόμετρα την ώρα. Η έκρηξη ψηλά στην ατμόσφαιρα υπολογίζεται ότι απελευθέρωσε ενέργεια έως και 500 κιλοτόνων ΤΝΤ, όσο ένα ισχυρό πυρηνικό όπλο.
Η νέα μελέτη, την οποία υπογράφουν Κολομβιανοί αστρονόμοι, δεν έχει γίνει ακόμα δεκτή για επίσημη δημοσίευση, έχει όμως αναρτηθεί στην υπηρεσία προδημοσίευσης ArXiv.
Οι ερευνητές υπολόγισαν την τροχιά του σώματος με βάση τις εικόνες από κάμερες σε ανοιχτούς χώρους, καθώς και με βάση τις σκιές που άφησε το εκτυφλωτικό φως του καθώς εξερράγη. Σε συνδυασμό με τη θέση ενός μικρού κρατήρα που βρέθηκε στη λίμνη Τσεμπαρκούλ, οι μέθοδοι τριγωνομετρίας που εφαρμόστηκαν έδωσαν την πιθανή πορεία του μετεώρου μέσα στην ατμόσφαιρα.
Και, από την πορεία του αντικειμένου στην ατμόσφαιρα, οι ερευνητές μπόρεσαν να υπολογίσουν την τροχιά στην οποία κινούνταν ο αστεροειδής πριν συναντήσει τη Γη.
Το πιθανότερο είναι ότι επρόκειτο για ένα μέλος της οικογένειας του Απόλλωνα, μιας ομάδας αστεροειδών που κινούνται γύρω από τον Ήλιο, με τις ελλειπτικές τροχιές τους να διασταυρώνονται με την τροχιά της Γης.
Από τους σχεδόν 10.000 αστεροειδείς που έχουν βρεθεί ως σήμερα σχετικά κοντά στη Γη, περίπου 5.200 εκτιμάται ότι ανήκουν στην ομάδα του Απόλλωνα.
Όπως συμβαίνει και με άλλες ομάδες αστεροειδών, τα σώματα της οικογένειας του Απόλλωνα πιστεύεται ότι βρίσκονταν αρχικά στην κύρια Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία.
Πιστεύεται ότι έφυγαν από αυτή τη θέση και πλησίασαν πιο κοντά στη Γη λόγω της βαρυτικής επίδρασης του γιγάντιου Δία.
Το γεγονός ότι η τροχιά της Γης διασταυρώνεται με τις τροχιές των αστεροειδών του Απόλλωνα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο πρόσκρουσης στο μακρινό μέλλον, για αυτό και τα μέλη της ομάδας αντιμετωπίζονται ως δυνητική απειλή.
Οι ερευνητές πάντως τονίζουν ότι τα συμπεράσματά τους πάσχουν από υψηλό βαθμό αβεβαιότητας λόγω διαφόρων παραγόντων: μεταξύ άλλων, τα ρολόγια στις κάμερες που κατέγραψαν την πτώση δεν ήταν συγχρονισμένα, ενώ το θραύσμα που έπεσε στη λίμνη Τσεμπαρκούλ μπορεί να είχε εντελώς διαφορετική πορεία από άλλα θραύσματα.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι η ακριβής τροχιά του αστεροειδή ενδέχεται να μην υπολογιστεί ποτέ με ακρίβεια.
Στην ελληνική μυθολογία, ο Απόλλωνας ήταν ο γιος του Δία και της Λητώς. Ήταν ο δίδυμος αδελφός της θεάς Αρτέμιδος. Ήταν ο Θεός του Ήλιου, της λογικής και του λόγου και ήταν επίσης μουσικός και θεραπευτής. Η Λητώ ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα για να βρει μια θέση για να γεννήσει τον Απόλλωνα. Ήρθε τελικά επάνω σε ένα νησί που ονομάστηκε Δήλος. Το νησί συμφώνησε να επιτρέψει τη γέννηση του Απόλλωνα εάν ίδρυε στη συνέχεια έναν ναό στο νησί. Η Λητώ συμφώνησε, και όταν μεγάλωσε ο Απόλλωνας, άλλαξε τη Δήλο σε ένα όμορφο νησί. Ο Απόλλωνας ήταν γνωστός ως Θεός που μπορούσε να προβλέψει το μέλλον. Η διασημότερη ιερή θέση του ήταν στους Δελφούς, περιοχή του Μαντείου των Δελφών. Οι Ρωμαίοι πίστευαν επίσης τον Απόλλωνα ως Θεό του φωτός, της μουσικής και της θεραπείας.
Ερμής
Ο Ερμής ήταν γιος του Δία και μιας από τις κόρες του Άτλαντα, της νύμφης Μαίας. Είναι ένας από τους πιο παλιούς θεούς και η λατρεία του ήταν διαδεδομένη από τους Μυκηναϊκούς ακόμη χρόνους. Στους ώμους του φορούσε φτερά και είχε φτερωτά πέδιλα και καπέλο. Ήταν γρήγορος, ορμητικός και δεν άφηνε τα ίχνη του πουθενά. Αντιληπτός γινόταν μόνο από τις πράξεις του. Μεταξύ των χαρακτηριστικών του περιλαμβάνεται η κλεψιά και η αρπαγή. Ήταν όμως και λόγιος, καθώς και δεινός ρήτορας, γι' αυτό και εκτελούσε χρέη αγγελιαφόρου των άλλων θεών. Επί πλέον θεωρείτο ως ο εφευρέτης και κατασκευαστής του αυλού και της λύρας, και ήταν πρώτος δάσκαλος των μουσικών αυτών οργάνων. Ο Ερμής συνόδευε τους νεκρούς στον Άδη και συμπαραστεκόταν στους οδοιπόρους και ταξιδιώτες. Γι' αυτό οι αρχαίοι τον τιμούσαν με διάφορα μνημεία, όπως ήταν οι Ερμαίες κεφαλές και οι Ερμαίοι λόφοι.
Αφροδίτη
Η Αφροδίτη θεωρείται ότι ήταν κόρη του Δία και της Διώνης. Η επικρατέστερη όμως άποψη τη συνδέει με την Κύπρο, στις ακτές της οποίας αναδύθηκε από τα κύματα, όταν ο Κρόνος πέταξε τα γεννητικά όργανα του Ουρανού στη θάλασσα. Στην ακτή την υποδέχτηκαν οι Ώρες και την οδήγησαν στολισμένη στους Ολύμπιους θεούς, όπου πήρε τη θέση της ως θεά του έρωτα και της γονιμότητας. Ήταν σύζυγος του Ήφαιστου, αλλά διατηρούσε και εξωσυζυγικές σχέσεις με τον Άδη, τον Ερμή, το Δία και ιδιαίτερα με τον Άρη, με τον οποίο μάλιστα είχε αποκτήσει και τρία παιδιά: το Δείμο, το Φόβο και την Αρμονία. Γνωστή όμως ήταν και η σχέση της με τον Άδωνη, τον οποίο σκότωσε από τη ζήλια του ο Άρης. Στον Τρωικό πόλεμο είχε πάρει το μέρος των Τρώων, αφού αυτή ήταν που βοήθησε τον Πάρη να κλέψει την Ωραία Ελένη, όταν τη διάλεξε ως την ομορφότερη θεά. Λόγω της θαλασσινής της προέλευσης εθεωρείτο προστάτης των ναυτικών αλλά και της Ρώμης λόγω του γιου της Αινεία που την ίδρυσε, τον οποίο βοήθησε να ξεφύγει από τους Έλληνες μετά την πτώση της Τροίας.
Γη
Η Γαία, ή η μητέρα γη, ήταν η μεγάλη θεά των πρώτων Ελλήνων. Αντιπροσώπευσε τη γη και λατρεύτηκε ως καθολική μητέρα. Στην ελληνική μυθολογία, δημιούργησε τον κόσμο και γέννησε και στην πρώτη φυλή των Θεών (οι τιτάνες) και των πρώτων ανθρώπων. Στην ιστορία της Δημιουργίας των αρχαίων Ελλήνων, το Χάος ήρθε πριν από όλους τους άλλους. Το Χάος αποτελείτο από το κενό, τη γη και το σκοτάδι μέσα σε σύγχυση. Κατόπιν η γη, υπό μορφή της Γαίας, οδηγήθηκε στην ύπαρξη. Από τη μητέρα γη αναπήδησε τους έναστρους ουρανούς, υπό μορφή Θεού ο Ουρανός. Η Γαία ήταν αποδεκτή ως η ανώτατη θεά από τους ανθρώπους και από τους Θεούς επίσης. Προήδρευε στους γάμους και στους όρκους και τιμήθηκε ως προφήτης. Στην ελληνική μυθολογία η Γη συνυπήρχε με το Χάος και τον Έρωτα. Από την αρχαϊκή ακόμα εποχή λατρεύτηκε ως μητέρα όλων των ζωντανών πλασμάτων αλλά και του Ουρανού. Αυτή ήταν που γέννησε το Πέλαγος, τον Πόντο και τα Όρη, καθώς και πολλά τέρατα, όπως η Έχιδνα και οι Σειρήνες. Ήταν επίσης μητέρα των αυτοχθόνων γεναρχών (Πελασγός και Κέκροπας), ενώ με τον Ουρανό γέννησε τους Τιτάνες (Κρόνος και Ρέα). Η ένωσή της με τον Πόντο είχε σαν αποτέλεσμα τη γέννηση του Νηρέα, πατέρα των Νηρηίδων. Η Γη παρότρυνε το γιο της Κρόνο να πάρει την εξουσία από τον πατέρα του τον Ουρανό τον οποίο μάλιστα ευνούχισε. Από σταγόνες αίματος του Ουρανού η Γη γέννησε τους Γίγαντες και τις Ερινύες. Όταν αργότερα ο Κρόνος, φοβούμενος μήπως χάσει την εξουσία απ' τα παιδιά του, τα καταβρόχθιζε, η Γη διέσωσε το Δία στην Κρήτη και, όταν μεγάλωσε, τον παρότρυνε να αναλάβει την εξουσία με τη συγκατάθεση των άλλων θεών. Ο συμβουλευτικός και αρχηγικός αυτός ρόλος επιβεβαιώνει τη σχέση της Γης με τη μαντεία, τους όρκους και την εκδίκηση.
Άρης
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο Άρης γεννήθηκε από την ένωση της Ήρας και του Δία. Ήταν ο θεός του πολέμου και άμεσα συνδεδεμένος με τη βία, την πολεμική μανία και το φθόνο. Χαιρόταν ιδιαίτερα το αιματοκύλισμα στις μάχες και γι' αυτό δεν ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους αρχαίους, οι οποίοι δεν τον λάτρευαν και πολύ. Στη Σπάρτη θυσίαζαν στους βωμούς του σκυλιά, ενώ στην Αθήνα το όνομά του αναφέρεται και στον όρκο που έδιναν οι έφηβοι. Το ανώτατο δικαστήριο των Αθηναίων είχε πάρει το όνομα Άρειος πάγος και είχε την έδρα του σ' έναν βράχο όπου ο Άρης είχε αθωωθεί από τους θεούς για μια δολοφονία που είχε διαπράξει. Στον Τρωικό πόλεμο υποστήριξε τους Τρώες, σ' όλες όμως τις μάχες νικήθηκε κατά κράτος από την Αθηνά. Σε μια μάλιστα μάχη τραυματίστηκε σοβαρά από την Αθηνά και το Διομήδη. Στην Οδύσσεια αναφέρεται και η γελοιοποίησή του μπροστά στους θεούς από τον Ήφαιστο, ο οποίος τον έπιασε μ' ένα μεταλλικό δίχτυ στη διάρκεια μιας μυστικής του συνάντησης με την Αφροδίτη (σύζυγο του Ήφαιστου και ερωμένη του Άρη).
Δίας
Ο Δίας ήταν αρχηγός των ολύμπιων θεών, γιος του Κρόνου και της Ρέας. Επειδή ο Κρόνος, φοβούμενος να μη χάσει την εξουσία, κατάπιε τα παιδιά του, η Ρέα έδωσε στον Κρόνο να καταπιεί μια πέτρα τυλιγμένη στις φασκιές του Δία. Το νεογέννητο μωρό μεταφέρθηκε στο όρος Δίκτη της Κρήτης και την ανατροφή του ανέλαβαν οι Κουρήτες και οι νύμφες Αδράστεια και Ίδη, οι οποίες τον έτρεφαν με το γάλα της κατσίκας Αμάλθειας. Όταν ο Δίας ενηλικιώθηκε, ανάγκασε τον πατέρα του τον Κρόνο να βγάλει από το στομάχι του τα παιδιά (αδέρφια του Δία) που είχε καταπιεί και τα οποία τον αναγνώρισαν ως το νέο εξουσιαστή του κόσμου. Τα σύμβολα του Δία ήταν ο αετός και ο κεραυνός που του χάρισαν οι Κύκλωπες. Ήταν προστάτης των ξένων και των δικαιωμάτων των αδύναμων, καθώς και εγγυητής κάθε μορφής σχέσης και συμφωνίας. Επίσημη σύζυγος του Δία ήταν η αδερφή του Ήρα με την οποία απέκτησε τρία παιδιά: τον Άρη, την Ήβη και τον Ήφαιστο. Ο Δίας όμως είχε σχέσεις με πολλές άλλες θεές και θνητές, με αποτέλεσμα να αποκτήσει τουλάχιστον 31 παιδιά, τα πιο γνωστά από τα οποία ήταν ο Ηρακλής, ο Ερμής, η Αθηνά, η Αφροδίτη, η Περσεφόνη, κ.ά.
Κρόνος
Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ο Κρόνος ήταν γιος του Ουρανού και της Γης, αρχηγός των Τιτάνων, σύζυγος της αδερφής του Ρέας και πατέρας του Δία και άλλων Ολύμπιων θεών όπως του Ποσειδώνα, του Άδη, της Ήρας, της Δήμητρας και της Εστίας. Μετά από προτροπή της μητέρας του Γης, ο Κρόνος ευνούχισε τον πατέρα του Ουρανό και πήρε στα χέρια του την εξουσία. Γι' αυτό ο Ουρανός τον καταράστηκε να την χάσει κι αυτός από ένα από τα παιδιά του. Ο Κρόνος παντρεύτηκε την αδερφή του Ρέα, επειδή όμως φοβόταν την κατάρα του Ουρανού, κατάπινε αμέσως κάθε νεογέννητο παιδί της συζύγου του. Εκτός από το Δία τον οποίο η Ρέα αντάλλαξε με μια σπαργανωμένη πέτρα, κρύβοντας κατόπιν το μωρό σε ένα σπήλαιο της Κρήτης (Ιδαίον Άντρο). Όταν ο Δίας ενηλικιώθηκε, ανάγκασε τον Κρόνο να βγάλει τα παιδιά που είχε καταπιεί. Με τη συναίνεση των αδελφών του ο Δίας έγινε ο νέος εξουσιαστής επαληθεύοντας την κατάρα και προφητεία του Ουρανού.
Ουρανός
Πανάρχαιος θεός των αρχαίων Ελλήνων, ο Ουρανός ήταν γιος του Ερέβους και σύζυγος της Γης. Από την ένωση του Ουρανού και της Γης γεννήθηκαν οι Τιτάνες, οι Τιτανίδες, οι Κύκλωπες και οι Εκατόγχειρες. Ο Ουρανός γνώριζε ότι κάποιο παιδί του θα τον εκθρόνιζε και θα γινόταν εκείνο αρχηγός των θεών. Γι' αυτό όσα αποχτούσε τα έριχνε μέσα στα Τάρταρα. Ο γιος του όμως ο Κρόνος, με τη βοήθεια της μητέρας του Γης, που ήταν απελπισμένη, επειδή έχανε τα παιδιά της, κατάφερε να τον εκθρονίσει και να βγάλει τα' αδέρφια του από τα Τάρταρα. Αργότερα ωστόσο κατάπινε αυτός τα παιδιά του, ώσπου τελικά νικήθηκε απ' το γιο του Δία, τον οποίο βοήθησε ο Ουρανός.
Ποσειδώνας
Ο Ποσειδώνας ήταν ο θεός της θάλασσας, γιος του Κρόνου και της Ρέας, αδερφός του Δία, του Άδη, της Ήρας, της Δήμητρας και της Εστίας. Επειδή ο πατέρας του ο Κρόνος κατάπινε τα παιδιά του, η μητέρα του η Ρέα προσπάθησε να τον σώσει κρύβοντάς τον σε μια φάτνη στη Μαντινεία . Όταν αργότερα ο Δίας ανέλαβε τη εξουσία, τα τρία αδέρφια του μοίρασαν τον κόσμο. Ο Δίας πήρε τον ουρανό και τη γη, ο Ποσειδώνας τη θάλασσα και ο Άδης τον Κάτω Κόσμο. Σύμβολο του Ποσειδώνα ήταν η τρίαινα. Φιλονικούσε συχνά με άλλους θεούς και ιδιαίτερα με την Αθηνά για την κυριαρχία της Αθήνας και της Τροιζήνας. Στον Τρωικό πόλεμο πήρε μέρος με τους Έλληνες. Όπως ο Δίας έτσι και ο Ποσειδώνας είχε πολλές σχέσεις με θεές και με θνητές με τις οποίες απέκτησε πάνω από 70 παιδιά με πιο γνωστά το Θησέα, τον Αίολο, τον Κύκλωπα Πολύφημο κ.ά. Επίσης όμως σύζυγο είχε την Αμφιτρίτη με την οποία απέκτησε τον Τρίτωνα και τη Ρόδη.
Πλούτωνας
Ο Πλούτωνας ή Άδης ήταν αδελφός του Δία, του Ποσειδώνα, της Ήρας, της Δήμητρας και της Εστίας. Το προσωνύμιο Πλούτων το πήρε από τους αρχαίους Έλληνες που τον συνέδεαν με το θεό που πρόσφερε πλούτη στη γη. Στο μοίρασμα του κόσμου ο κλήρος τον ανέδειξε κυρίαρχο του κόσμου των νεκρών. Σύντροφος και προστάτης του βασιλείου του ήταν ο σκύλος Κέρβερος που φύλαγε τις πύλες του Άδη. Στο βασίλειό του δε δεχόταν κανένα ζωντανό και μόνο μερικοί ήρωες κατάφεραν να φτάσουν εκεί και να γυρίσουν πίσω: ο Θησέας, ο Οδυσσέας, ο Ορφέας και ο Ηρακλής. Ένα κύριο χαρακτηριστικό του Πλούτωνα ήταν και η περικεφαλαία που του χάρισαν οι Κύκλωπες. Ο Πλούτωνας έστελνε τους νεκρούς σε δύο διαφορετικά μέρη: τους άδικους και ασεβείς στον Τάρταρο, όπου οι Ερινύες τους μαστίγωναν με φίδια και τους πύρωναν με λαμπάδες, και τους δίκαιους στα Ηλύσια Πεδία. Σύζυγός του ήταν η Περσεφόνη (κόρη της αδερφής του Δήμητρας) την οποία έκλεψε στη Σικελία. Μετά από παράκληση της Δήμητρας προς το Δία, ο Πλούτωνας επέτρεψε στην Περσεφόνη να ζει με τη μητέρα της έξι μήνες κάθε χρόνο.
Σελήνη
Η Άρτεμης ήταν η δίδυμη αδελφή του Θεού Απόλλωνας. Ο πατέρας και η μητέρα της ήταν ο Δίας και η Λητώ. Η Άρτεμης και ο αδελφός της ο Απόλλωνας είχαν βίαιη προσωπικότητα. Σύμφωνα με έναν ελληνικό μύθο, σκότωσαν τα περισσότερα από τα παιδιά της Διώνης, η οποία είχε προσβάλει τη μητέρα τους Λητώ συγκρίνοντας τα παιδιά της με τα δίδυμα Άρτεμη και Απόλλωνα. Η Άρτεμης ήταν η θεά του φεγγαριού. Ήταν γνωστή επίσης ως θεά του κυνηγιού. Πηγή: Τα Άστρα Και Οι Μύθοι Τους : Εισαγωγή Στην Ουρανογραφία, Στράτος Θεοδοσίου - Μάνος Δανέζης, Εκδοτικός Οίκος: Δίαυλος
Οι δύο κομήτες είναι πλέον ορατοί στον ουρανό του νοτίου ημισφαιρίου:
Ο "Comet Lemmon" και ο "Comet PanSTARRS" ήταν αρκετά κοντά μεταξύ τους για το πρωί της 17ης Φεβρουαρίου για να χωρέσουν στο κάδρο μίας μόνο εικόνας με φακό 35 mm, αναφέρει ο Άλεξ Cherney του Flinders, από την Βικτώρια, Αυστραλία.
"Ένα σύντομο αλλά αρκετά ισχυρό Σέλας, έκανε ξαφνικά την εμφάνιση του κάνοντας ακόμα πιο εντυπωσιακό το πλάνο του βίντεο που ακολουθεί....
Επί 50 χρόνια τώρα οι επιστήμονες συζητούν το κατά πόσον τα συστατικά του DNA – το μόριο στο επίκεντρο όλης της ζωής πάνω στη Γη – μπορεί αυθόρμητα να σχηματιστεί στο διάστημα. Πάντα όμως οι απόψεις ότι ήρθαν τα συστατικά αυτά από ψηλά, γίνονταν δεκτές με σκεπτικισμό, καθώς πάντα υπήρχε πιθανότητα να είχαν μολυνθεί τα δείγματα από το DNA γήινων οργανισμών.
Μια νέα ανάλυση μιας δωδεκάδας μετεωριτών, που βρέθηκαν στην Ανταρκτική και αλλού, παρουσιάζει τις ισχυρότερες αποδείξεις μέχρι τώρα ότι η απάντηση στο ζήτημα αυτό είναι ναι.
Οι μετεωρίτες είναι διαστημικοί βράχοι που έχουν πέσει στο γήινο έδαφος, και η νέα έκθεση ενισχύει την αντίληψη ότι ο βαρύς βομβαρδισμός της πρώιμης Γης από μετεωρίτες μπορεί να έχει σπείρει τον πλανήτη μας με την βασική ουσία της ζωής.
Η νέα λοιπόν χημική ανάλυση σε 12 μετεωρίτες δείχνει να ενισχύει τη θεωρία ότι οι δομικοί λίθοι της ζωής έπεσαν στη Γη από τον ουρανό: οι ερευνητές ανίχνευσαν νουκλεοτίδια, τα μόρια από τα οποία συναρμολογείται η διπλή έλικα του DNA.
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στo Proceedings of the National Academy of Sciences, μοιάζει τώρα να αποκλείει το ενδεχόμενο μόλυνσης: εκτός από τα νουκλεοτίδια που υπάρχουν και στη Γη, η έρευνα ανίχνευσε και άλλα μόρια, τα οποία έχουν παρόμοια με παρόμοια δομή, τα οποία όμως ουδέποτε έχουν ανακαλυφθεί στο έδαφος του πλανήτη.
«Αυτό είναι ένα επιχείρημα κατά της ιδέας ότι κάποιος φτερνίστηκε πάνω στους μετεωρίτες» σχολίασε o Michael Callahan, αστροβιολόγος της NASA και επικεφαλής της μελέτης.
Επιπλέον, οι ερευνητές έδειξαν με εργαστηριακά πειράματα ότι τα νουκλεοτίδια των μετεωριτών είναι δυνατό να προκύψουν αυθόρμητα από χημικές αντιδράσεις της αμμωνίας με το νερό και το υδροκυάνιο.
Με άλλα λόγια, τα νουκλεοτίδια που περιείχαν οι μετεωρίτες πρέπει να σχηματίστηκαν στο Διάστημα.
«Θα ήταν τρομερή σύμπτωση να παράγουν τα εργαστηριακά πειράματα τα ίδια πράγματα που βρήκαμε στους μετεωρίτες» σχολίασε o Michael Callahan.
Νουκλεοτίδια και άλλα βιομόρια ανιχνεύτηκαν στους 11 από τους 12 μετεωρίτες που εξετάστηκαν -οι περισσότεροι προέρχονταν από έρημες τοποθεσίες της Ανταρκτικής. Δείγματα χώματος και πάγου από τις περιοχές αυτές δεν βρέθηκαν να περιέχουν τα «εξωτικά» νουκλεοτίδια που περιείχαν οι διαστημικοί βράχοι.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν δύο από τους μετεωρίτες, με τις ονομασίες Murchison και Lonewolf Nunataks 94102, οι οποίοι περιείχαν νουκλεοτίδια που δεν είχαν ξαναδεί οι ερευνητές. Περιείχαν επίσης αδενίνη και γουανίνη, δύο από τα τέσσερα χημικά «γράμματα» στον κώδικα του DNA (τα δύο άλλα είναι η θυμίνη και η κυτοσίνη).
Η έρευνα δεν εξετάζει καθόλου τη θεωρία της πανσπερμίας, μια (όχι και τόσο τρελή) θεωρία, σύμφωνα με την οποία οι πρώτοι οργανισμοί στη Γη προήλθαν από κομήτες και μετεωρίτες.
Δείχνει όμως να ενισχύει τη θεωρία ότι η πρώτη ζωή στη Γη σχηματίστηκε με εξωγήινους δομικούς λίθους.
Όπως γράφουν οι ερευνητές, «οι μετεωρίτες ενδέχεται να χρησίμευσαν ως το μοριακό κιτ που προσέφερε τα απαραίτητα συστατικά για την προέλευση της ζωής στη Γη, πιθανώς και αλλού».
Ο Ήλιος είναι μια θερμή σφαίρα αερίων στο εσωτερικό της οποίας γίνονται θερμοπυρηνικές αντιδράσεις. Αποτέλεσμα των αντιδράσεων είναι η παραγωγή ενέργειας η οποία ύστερα από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια φτάνει στην επιφάνεια του ήλιου και στη συνέχεια μόλις σε 8,3 λεπτά φτάνει στη γη.Tο μεγάλο ενδιαφέρον που παρουσιάζει η μελέτη του ήλιου καθώς και οι ειδικές συνθήκες παρατήρησης του, δημιούργησαν έναν ιδιαίτερο κλάδο της αστροφυσικής, την ηλιακή φυσική. Βέβαια το γεγονός ότι ο ήλιος βρίσκεται κοντά στη γη μας κάνει πολλές φορές να ξεχνάμε ότι είναι και αυτός ένας αστέρας από τους δισεκατομμύρια του γαλαξία μας που βλέπουμε με γυμνό μάτι στο νυχτερινό ουρανό. Έτσι τα συμπεράσματα από τη μελέτη του μπορούμε να τα γενικεύσουμε για ένα πολύ μεγάλο πλήθος αστέρων.
Ό Ήλιος αποτελείται από τα εξής μέρη, όπως στην παραπάνω εικόνα:
Α) Τον πυρήνα με ακτίνα 0,25 της ηλιακής ακτίνας με θερμοκρασία 1,5x10^7 Κ όπου γίνονται οι θερμοπυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης του υδρογόνου σε ήλιο οι οποίες αποτελούν την κύρια πηγή ενέργειας του ήλιου.
Β) Τη ζώνη ακτινοβολίας πάχους 0,60 ακτίνες ηλίου που περιβάλει τον πυρήνα και στην οποία μεταφέρεται η ενέργεια με την μορφή ακτινοβολίας.
Γ) Τη ζώνη μεταφοράς πάχους 0,15 ακτίνες ηλίου όπου δημιουργούνται φαινόμενα στροβιλισμού από τα ρεύματα μεταφοράς και έτσι η ενέργεια διαδίδεται προς τα έξω με μεταφορά της ύλης.
Δ) Τη φωτόσφαιρα πάχους 500 Km πάνω στην οποία παρατηρούνται φαινόμενα όπως οι κόκκοι, οι κηλίδες και οι πυρσοί και αποτελεί τον ορατό δίσκο του ήλιου. Ακριβέστερα, είναι το θερμό αδιαφανές κέλυφος που παράγει το παρατηρούμενο συνεχές φάσμα του ήλιου και αρχίζει ακριβώς μετά τη ζώνη μεταφοράς. Η φωτόσφαιρα έχει κοκκώδη υφή σαν την επιφάνεια ενός παχύρρευστου υγρού που βράζει. Κάθε μια από τις φυσαλίδες-κόκκους της φωτόσφαιρας έχει ακανόνιστο σχήμα με μέση διάσταση 2.000 km. το φαινόμενο αυτό ονομάζεται φωτοσφαιρική κοκκίαση και οφείλεται σε ανοδικά ρεύματα ζεστών αερίων που σχηματίζονται στη βάση της φωτόσφαιρας.
Ε) Τη χρωμόσφαιρα που έχει χρώμα κοκκινωπό και εκτείνεται σε ύψος 10.000-15.000 km. Εκεί παρατηρούνται οι προεξοχές και σε αυτή την περιοχή οφείλονται οι σκοτεινές γραμμές του φάσματος απορρόφησης του ήλιου. Το κοκκινωπό χρώμα της προέρχεται από την εκπομπή ακτινοβολίας από τη γραμμή Ηa του ουδέτερου υδρογόνου. Η πυκνότητα της χρωμόσφαιρας είναι χίλιες φορές μικρότερη από αυτή της φωτόσφαιρας και αυτός είναι ο λόγος που είναι διαφανής στο φως.
Στ) Το στέμμα που εκτείνεται προς το μεσοπλανητικό χώρο χωρίς να έχει σταθερή μορφή. Από το 1930 με το στεμματογράφο Lyot μπορεί να παρατηρηθεί κάθε στιγμή και όχι όπως πριν μόνο κατά την διάρκεια των ηλιακών εκλείψεων. Η λαμπρότητα του στέμματος είναι αντίστοιχη με αυτή της πανσελήνου. Το φάσμα του στέμματος έχει κάποιες λαμπρές γραμμές που αποτελούσαν μυστήριο για πολλά χρόνια μια και δεν μπορούσαν οι αστρονόμοι να καταλάβουν ποιο στοιχείο μπορεί να τις προκαλεί. Τελικά αποδείχτηκε ότι προέρχονταν από έντονα ιονισμένα άτομα στοιχείων, ο ιονισμός των οποίων οφείλεται στην εξαιρετικά υψηλή θερμοκρασία του στέμματος.
Πηγές ενέργειας του Ηλίου
Αλυσίδα p-p
Σκεδάσεις φωτονίων Στον ήλιο και σε όλους τους αστέρες η ενέργεια παράγεται από την πυρηνική σύντηξη. Στην τωρινή φάση της ζωής του ήλιου από το υδρογόνο που υπάρχει στον πυρήνα του μέσω της πυρηνικής σύντηξης παράγεται ήλιο. Η αντίδραση αυτή γίνεται καθώς πρωτόνια συγκρούονται και δημιουργούν πυρήνες ηλίου ενώ ταυτόχρονα απελευθερώνεται ενέργεια με τη μορφή ακτινών γ και νετρίνων. Η συγκεκριμένη αντίδραση ονομάζεται αλυσίδα πρωτονίου-πρωτονίου (p-p) (εικόνα 2) και απελευθερώνει ενέργεια 4,2x10-12 J για τη δημιουργία ενός πυρήνα ηλίου. Για να δικαιολογηθεί η φωτεινότητα του ήλιου θα πρέπει ηλιακή μάζα ίση με 140 τρισεκατομμύρια τόνους να μετατρέπεται σε ενέργεια κατά τη διάρκεια ενός χρόνου. Με τη διαδικασία p-p αυξάνεται η περιεκτικότητα του ήλιου σε ήλιο και μειώνεται σε υδρογόνο. Ωστόσο μόνο το υδρογόνο που βρίσκεται κοντά και μέσα στον πυρήνα του ηλίου χρησιμοποιείται, δηλαδή το 10% της ολικής του μάζας. Άρα η ενέργεια που ακτινοβολείται από τον ήλιο προέρχεται από τον πυρήνα του. Ωστόσο ένα φωτόνιο που γεννήθηκε στον πυρήνα του ηλίου για να καταφέρει να φτάσει στην επιφάνειά του απαιτείται πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, λόγω των συνεχών «συγκρούσεων» (εικόνα 3). Συγκεκριμένα οι ακτίνες που βλέπουμε σήμερα έχουν γεννηθεί πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Ο ήλιος έχει τεράστια αποθέματα από υδρογόνο. Βέβαια κάποτε το υδρογόνο θα εξαντληθεί και θα αρχίσει σε αυτή τη φάση του ήλιου η σύντηξη ηλίου σε βαρύτερα στοιχεία. Τότε ο ρυθμός παραγωγής ενέργειας θα αλλάξει και όταν συμβεί αυτό η διάμετρος, η θερμοκρασία και η λαμπρότητα του ηλίου θα μεταβληθούν. Οι επιστήμονες εκτιμούν πως ο ήλιος θα συνεχίσει να παράγει ενέργεια από τη σύντηξη του υδρογόνου για 5 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια ακόμα.
Ηλιακή ακτινοβολία
Ο ήλιος ακτινοβολεί ενέργεια από τα εξωτερικά του στρώματα προς το διάστημα που κατανέμεται σε όλες τις περιοχές του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Εκπέμπει λοιπόν ακτινοβολία στην περιοχή των ραδιοκυμάτων, του υπέρυθρου, του ορατού και του υπεριώδους, στις ακτίνες Χ και γ. Επιπλέον ο ήλιος εκπέμπει και σωματιδιακή ακτινοβολία μέσω του ηλιακού ανέμου. Κάθε μία από τις ακτινοβολίες αυτές μεταφέρει πληροφορίες οι οποίες αφορούν διαφορετικά φαινόμενα που συμβαίνουν σε διαφορετικά στρώματα του ήλιου. Το ηλιακό φάσμα είναι σύνθετο με έντονο συνεχές υπόβαθρο που διακόπτεται από χιλιάδες σκοτεινές και λίγες φωτεινές γραμμές διάφορων εντάσεων. Πρώτος το μελέτησε ο Φραουνχόφερ και αυτός είναι ο λόγος που φέρει το όνομά του. Από τη μελέτη του ηλιακού φάσματος ανιχνεύονται τα χημικά στοιχεία από τα οποία αποτελείται ο ήλιος καθώς και οι φυσικές συνθήκες που επικρατούν στην ατμόσφαιρά του. Το συνεχές υπόβαθρο του φάσματος προέρχεται από την φωτόσφαιρα ενώ οι γραμμές απορρόφησης από τα υπερκείμενα στρώματα στα οποία οφείλονται και μερικές λαμπρές γραμμές εκπομπής. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι γραμμές του ηλιακού φάσματος που αρχικά αποδόθηκαν στο υποθετικό στοιχείο κορώνιο αποδείχτηκε ότι ανήκαν σε γνωστά χημικά που όμως βρίσκονταν στις ειδικές φυσικές συνθήκες που επικρατούν στην ατμόσφαιρα του ήλιου.
Ηλιακός άνεμος Ο ηλιακός άνεμος: Η θερμική ενέργεια του αραιού πλάσματος του στέμματος είναι τόσο υψηλή ώστε να υπερνικά το πεδίο βαρύτητας του ήλιου και διαστέλλεται στον μεσοπλανητικό χώρο με την μορφή ανέμου. Ο ηλιακός άνεμος που έχει χαρακτηριστεί και σαν ηλιακή σωματιδιακή ακτινοβολία αποτελείται κυρίως από ηλεκτρόνια και πρωτόνια που εκπέμπονται σχεδόν ακτινικά από το στέμμα του ήλιου με υπερηχητικές ταχύτητες. Οι στεμματικές οπές είναι τα κύρια σημεία διαφυγής και επιταχύνσεως του ηλιακού ανέμου δεδομένου ότι οι στεμματικές οπές βρίσκονται σε περιοχές που χαρακτηρίζονται από ανοικτές μαγνητικές γραμμές, χαμηλή θερμοκρασία και πυκνότητα σε σύγκριση με της αντίστοιχες τιμές του στέμματος. Ο ηλιακός άνεμος εκτοξεύεται από διαφορετικά σημεία της επιφάνειας του ήλιου και με διαφορετική αρχική ταχύτητα λόγω των διαφορετικών συνθηκών που επικρατούν στις στρεμματικές οπές και ως εκ τούτου λόγω της περιστροφής του ήλιου φτάνει στη γη κατά ριπές ή αλλιώς ως ρεύματα ή κύματα ηλιακού ανέμου.
Ηλιακή δραστηριότητα
Η φωτόσφαιρα, η χρωμόσφαιρα και το στέμμα αποτελούν τα εξωτερικά διαδοχικά στρώματα του ήλιου. Τα στρώματα αυτά δεν είναι ομοιογενή και έχουν διαφορετική δομή μεταξύ τους. το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την περιστροφή του ήλιου και το μαγνητικό του πεδίο έχουν αποτέλεσμα να παρατηρούνται φαινόμενα μικρής χρονικής διάρκειας εντοπισμένα σε περιοχές πάνω ή κοντά σε αυτά τα στρώματα. Οι περιοχές αυτές ονομάζονται περιοχές δράσης.
Φαινόμενα Φωτόσφαιρας
Φωτόσφαιρα Ηλιακές κηλίδες: Στην παρατήρηση του ήλιου ακόμα και με μικρό τηλεσκόπιο με ηλιακό φίλτρο εύκολα μπορούμε να διακρίνουμε τις ηλιακές κηλίδες. Είναι μικρές μαύρες περιοχές στην επιφάνεια του ήλιου. Ο λόγος που οι ηλιακές κηλίδες παρουσιάζονται μαύρες είναι η χαμηλή θερμοκρασία τους σε σχέση με τη θερμοκρασία της φωτόσφαιρας που τις περιβάλει. Υπολογίζεται ότι η θερμοκρασία της σκιάς είναι περίπου 4100 Κ ενώ της φωτόσφαιρας είναι περίπου 5800 Κ. αν μπορούσαμε να απομονώσουμε μια ηλιακή κηλίδα από το λαμπρό υπόβαθρο της φωτόσφαιρας θα την βλέπαμε να λάμπει με φαινόμενο μέγεθος -12. Το φαινόμενο μέγεθος του ηλιακού δίσκου είναι -26,74. Η πρώτη παρατήρηση των ηλιακών κηλίδων έγινε το 1610 και από τότε συνεχίζεται η παρακολούθησή τους μέχρι σήμερα. Συνήθως εμφανίζονται ανάμεσα στους κόκκους για να αναπτυχθούν στη συνέχεια παίρνοντας μεγάλες διαστάσεις ως και πάνω από 100.000 χλμ. σε μερικές περιπτώσεις καταλαμβάνουν τεράστια έκταση έως και 15ο στον ηλιακό δίσκο. Οι πρώτοι παρατηρητές των ηλιακών κηλίδων ήταν οι εξής: ο Γαλιλαίος, ο Χάριοτ, ο Φαμπρίσιους και ο Σάινερ ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο.
Σε κάθε ηλιακή κηλίδα διακρίνουμε τα εξής χαρακτηριστικά:
•Την σκιά (umbra): μαύρη κεντρική περιοχή.
•Την παρασκιά (penumbra): λιγότερο σκοτεινή ζώνη γύρω από τη σκιά.
•Τα νήματα (filaments): διακρίνονται μέσα στην παρασκιά και έχουν κατεύθυνση ακτινική προς το κέντρο της σκιάς.
Τα χαρακτηριστικά αυτά διακρίνονται εύκολα στην εικόνα:
Ηλιακή Κηλίδα, J.B. Kristofersen
Άλλα φαινόμενα της φωτόσφαιρας: Πολλές φορές κοντά στα χείλη της φωτόσφαιρας στην περιοχή που υπάρχουν κηλίδες παρατηρούνται περιοχές μεγαλύτερης λαμπρότητας. Οι περιοχές αυτές ονομάζονται πυρσοί (faculae) και πιθανόν να οφείλονται σε ενέργεια που παράγεται κατά την αναδιάταξη του μαγνητικού πεδίου των κηλίδων. Η παρουσία πυρσών σε περιοχή που δεν υπάρχουν κηλίδες είτε προμηνύει την εμφάνιση κηλίδων είτε αποτελεί ένδειξη ότι στην περιοχή αυτή υπήρχαν κηλίδες που έχουν εξαφανιστεί. Η παρουσία πάντως πυρσών στο ανατολικό χείλος του ήλιου συνήθως προμηνύει την εμφάνιση νέων κηλίδων. Ας σημειωθεί ότι σπάνια παρατηρούνται πυρσοί στο κέντρο της φωτόσφαιρας γιατί η φωτεινότητά τους είναι περίπου ίση με τη φωτεινότητα του κέντρου της φωτόσφαιρας. Όταν η διαταραχή της ατμόσφαιρας είναι μικρή είναι δυνατόν να παρατηρηθεί το φαινόμενο της κοκκίασης (granulation) στη φωτόσφαιρα.
Κοκκίαση Οι κόκκοι είναι μικροί φωτεινοί σχηματισμοί διαμέτρου 1΄΄ δηλαδή περίπου 800χλμ με διάρκεια ζωής από 3 έως 10 λεπτά της ώρας. Πιστεύεται ότι αποτελούν τις κορυφές θερμών αερίων ρευμάτων που προέρχονται από το εσωτερικό του ήλιου τη ζώνη δηλαδή μεταφοράς. Μερικές φορές παρατηρούνται σκοτεινοί πυρσοί (dark faculae) κοντά στο κέντρο του δίσκου του ήλιου. Επίσης σπάνια κατά τη διάρκεια του μεγίστου αριθμού ηλιακών κηλίδων παρατηρούνται λευκές φωτοσφαιρικές εκλάμψεις (white light flares) διάρκειας μερικών λεπτών τις ώρας.
Φαινόμενα Χρωμόσφαιρας
Χρωμόσφαιρα
Φαινόμενα Χρωμόσφαιρας Η ολική ακτινοβολία της χρωμόσφαιρας είναι κατά 1000 φορές τουλάχιστον χαμηλότερη από της φωτόσφαιρας και επομένως γίνεται ορατή μόνο κατά τη διάρκεια ολικών εκλείψεων. Σε ορισμένες όμως στενές περιοχές του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος η ένταση της ακτινοβολίας είναι τόσο ισχυρή ώστε μπορούμε να τη παρατηρήσουμε εύκολα ακόμα και χωρίς την βοήθεια εκλείψεων. Οι πιο συνηθισμένες παρατηρήσεις της χρωμόσφαιρας γίνονται στης φασματικές γραμμές Ηα του υδρογόνου και Ca του ασβεστίου με τον μονοχρωματικό ηθμό του Lyot. Τα κυριότερα φαινόμενα που παρατηρούνται στη χρωμόσφαιρα είναι:
Α) Η υπερκοκκίαση (super granulation). Οι κόκκοι έχουν μέση διάμετρο 10.000 ως 35.000χλμ και μέση διάρκεια ζωής 30 ώρες. Όταν οι συνθήκες παρατήρησης είναι καλές γίνονται εύκολα αντιληπτοί με το μονοχρωματικό ηθμό Lyot γιατί δημιουργούν ένα δίκτυο στη χρωμόσφαιρα το χρωμοσφαιρικό δίκτυο το οποίο αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ύπαρξης των ανοδικών/ καθοδικών ρευμάτων της χρωμόσφαιρας.
B) Οι ακίδες (spicules) εμφανίζονται στο χείλος του ηλιακού δίσκου και είναι στενοί επιμήκεις σχηματισμοί ύψους περίπου 7000 χλμ και μέσου πλάτους 1000 χλμ. Η μέση διάρκεια ζωής τους είναι 8 λεπτά της ώρας.
Γ) Οι προεξοχές (prominences) και τα νήματα (filaments) αποτελούν δυο διαφορετικές μορφές του ίδιου φαινομένου. Οι μεν προεξοχές παρουσιάζονται κοντά στο χείλος του ήλιου και εμφανίζονται σαν επιμήκεις σχηματισμοί που προεκτείνονται πάνω από τη βάση της χρωμόσφαιρας τα δεν νήματα είναι η προβολή τους πάνω στο δίσκο του ήλιου και παρατηρούνται σαν σκοτεινοί σχηματισμοί. Όταν ο ήλιος βρίσκεται στο ελάχιστο του 11 ετούς κύκλου τις δραστηριότητας του τότε μπορούμε συνήθως να δούμε 4-5 νήματα πάνω στην επιφάνειά του αντίθετα όταν βρίσκεται στο μέγιστο μπορούμε να δούμε γύρω στα 20. Οι προεξοχές διακρίνονται σε ήρεμες με διάρκεια ζωής γύρω στους δυο μήνες και σε εκρηκτικές με μικρή διάρκεια ζωής από μερικά λεπτά έως και μισή ώρα. Οι τελευταίες συνδέονται άμεσα με τις ηλιακές εκλάμψεις και παρουσιάζουν βίαιες και ταχύτατες μεταβολές της λαμπρότητας και του μεγέθους τους. Το μέσο ύψος των ήρεμων προεξοχών είναι 30.000χλμ ενώ έχουν παρατηρηθεί και εκρηκτικές προεξοχές ύψους πάνω από 1.000.000χλμ.
Δ) Εκλάμψεις (flares): Παρατηρούνται συνήθως σε περιοχές όπου υπάρχουν ηλιακές κηλίδες και εμφανίζονται σαν απότομες εκρήξεις με λάμψεις τεραστίων διαστάσεων. Η ενέργεια που εκλύεται κατά τη διάρκεια των ηλιακών εκλάμψεων είναι της τάξεως 10^(28-32)erg και εκλύεται σε όλο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα από τις ακτίνες γ μέχρι και τα ραδιοκύματα. Επίσης εκπέμπονται ενεργητικά φορτισμένα σωματίδια με μορφή κοσμικής ακτινοβολίας τα οποία βομβαρδίζουν τη γη μας με πυκνότητα ροής 1000 σωματίδια/cm^2/sec και προκαλούν μαγνητοσφαιρικά φαινόμενα, και λαμπρό βόρειο σέλας. Η θερμοκρασία στην περιοχή μιας έκλαμψης φτάνει τους 15.000 Κ ενώ η κινητική θερμοκρασία των σωματιδίων μπορεί να φτάσει τους 10^6 Κ. Η σπουδαιότητα μιας έκλαμψης καθορίζεται από την λαμπρότητα και την έκτασή της. Στην εικόνα 6 βλέπουμε κάποια απ’ τα παραπάνω φαινόμενα συγκριτικά.
Φαινόμενα Στέμματος
Στέμμα, Ολική Έκλειψη 29 Μαρτίου 2006, Καστελόριζο, Αντωνόπουλος Παναγιώτης Στεμματικές οπές: Eίναι περιοχές του στέμματος χωρίς εκπομπή ακτινών Χ. Βρίσκονται σε περιοχές που χαρακτηρίζονται από ανοικτές μαγνητικές γραμμές σε αντίθεση με την υπόλοιπη δομή του στέμματος που χαρακτηρίζονται από βρόχους πλάσματος παγιδευμένους γύρω από κλειστές μαγνητικές γραμμές οι οποίες συνδέουν περιοχές αντίθετης πολικότητας που αρχίζουν και καταλήγουν στη φωτόσφαιρα. Επίσης οι στεμματικές οπές χαρακτηρίζονται από χαμηλή θερμοκρασία και πυκνότητα σε σύγκριση με τις τιμές που χαρακτηρίζουν το στέμμα πράγμα που δείχνει ότι η ενέργεια που τους παρέχεται από τη φωτόσφαιρα μέσω των ακουστικών κυμάτων καταλίσκεται στην επιτάχυνση των σωματιδίων του ηλιακού ανέμου.
Εξέλιξη και τέλος(;) του Ηλίου
Όταν κάποια στιγμή ο ήλιος "κάψει" όλο το υδρογόνο του πυρήνα του και αρχίσει η καύση του ηλίου (Ηe),που έχει προκύψει από την προηγούμενη αντίδραση, το άστρο θα συνεχίζει να ζει αλλά θα "αλλάξει". Τα εξωτερικά του στρώματα θα διασταλούν, η θερμοκρασία θα πέσει (οπότε το άστρο θα αλλάξει χρώμα) και θα συνεχίσει σαν ένας ερυθρός γιγαντας που θα καταπιεί τους τρεις πρώτους πλανήτες του πλανητικού μας συστήματος καθώς διαστέλλεται. Έτσι θα συνεχιστεί η αλυσίδα στον πυρήνα, όταν καεί όλο το ήλιο θα καεί το επόμενο κατάλοιπο,το επόμενο..έως να φτάσει στον σίδηρο (Fe) ο οποίος χρειάζεται ενέργεια για να αντιδράσει. Τότε ο ήλιος μας θα φτάσει στο τέλος του. Οι θερμοπυρηνικές αντιδράσεις θα σταματήσουν. Από τη στιγμή που δεν γίνονται αντιδράσεις στον πυρήνα ώστε να έχουμε παραγωγή ενέργειας η οποία θα αντισταθμίζει την πίεση των εξωτερικών στρωμάτων του άστρου, ο ήλιος θα αρχίσει να καταρρέει από την ίδια του την βαρύτητα. Δεν υπάρχει πια υδροσταστική ισορροπία. Τα εξωτερικά στρώματα θα αρχίσουν να κινούνται προς το κέντρο με τρομακτικές ταχύτητες και θα αρχίσουν να ασκούν τεράστια πίεση προς τον πυρήνα μέχρι να προσπέσουν πάνω του και να έχουμε μια τεράστια έκρηξη/εσφενδόνιση των εξωτερικών τοιχωμάτων του ήλιου στο διάστημα. Για τη περίπτωση του ήλιου μας, όπως ξέρουμε σήμερα με την βοήθεια της κβαντομηχανικής, θα έχουμε δημιουργία ενός λευκού νάνου (αστέρα ηλεκτρονίων) στην θέση του πυρήνα και την δημιουργία γύρω του ενός πλανητικού νεφελώματος το οποίο θα δώσει στο διαστρικό χώρο βαρύτερα υλικά για την συνέχιση της αέναης διαδικασίας της γέννησης και του θανάτου στο σύμπαν μας.
Κάποιοι εκτίμησαν ότι στον κρατήρα που δημιουργήθηκε από την πτώση του μετεωρίτη στη Ρωσία, κρύβονται διαμάντια πολλών καρατίων.
Παραφιλολογία σχετικά με την ύπαρξη διαμαντιών στον κρατήρα του μετεωρίτη που έπεσε στη Ρωσία ξεκίνησε απο "ειδικούς".
Οι σκέψεις τους βασίζονται στο γεγονός ότιπριν από χρόνια επιστήμονες είχαν υποστηρίξει πως κάτω από ένα κρατήρα που σχηματίστηκε στη Ρωσία από την πτώση ενός μετεωρίτη υπάρχουν τεράστια αποθέματα διαμαντιού.
Σύμφωνα με το Βήμα, οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι ο κρατήρας Popigai που δημιουργήθηκε πριν από περίπου 35 εκατομμύρια έτη είναι πηγή τρισεκατομμυρίων καρατίων! Η ύπαρξη διαμαντιών στον κρατήρα είχε διαπιστωθεί από τη δεκαετία του 1970 αλλά το Σοβιετικό καθεστώς αποφάσισε να το αφήσει ανεκμετάλλευτο και να κρατήσει μυστική την ύπαρξη των διαμαντιών στον κρατήρα. Εικάζεται ότι αυτό αποφασίστηκε επειδή εκείνη την εποχή ήταν σε λειτουργία και το μεγάλο ορυχείο διαμαντιών Mirny, το οποίο απέφερε για δεκαετίες τεράστια κέρδη για το ρωσικό κράτος.
Έτσι, κατά τη χθεσινή μέρα, αρκετοί ήταν εκείνοι που σκέφτηκαν ότι κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί και αυτή τη φορά. Αυτό όμως, όπως φαίνεται, δεν μπορεί να υπάρξει αφού ο μετεωρίτης που έπεσε την Παρασκευή είναι είναι πολύ μικρότερος από εκείνον του Popigai.
Επιπλέον, σύμφωνα με την εφημερίδα, για να δημιουργηθούν διαμάντια πρέπει να υπάρχει γραφίτης στο έδαφος καθώς οι συνθήκες της πρόσκρουσης, οι πιέσεις και θερμοκρασίες που αναπτύσσονται, μετατρέπουν τον γραφίτη σε διαμάντι.
Στην καθημερινή γλώσσα ημέρα είναι το χρονικό διάστημα από την ανατολή ως τη δύση του ήλιου (στον τόπο που βρισκόμαστε ή που εννοείται στον λόγο μας), σε αντίθεση με τη νύχτα. Στην Αστρονομία ωστόσο, είναι ο χρόνος που χρειάζεται για μια πλήρη περιστροφή ενός ουράνιου σώματος, συνήθως της Γης, γύρω από τον άξονά του. Στην περίπτωση της Γης μία ημέρα διαρκεί περίπου 24 ώρες και για τον λόγο αυτό είναι γνωστή και ως εικοσιτετράωρο. Ωστόσο, ο ακριβής χρόνος περιστροφής της Γης είναι 23 ώρες 56 λεπτά και 4 δευτερόλεπτα, ένα πρακτικά σταθερό χρονικό διάστημα γνωστό ως αστρική ημέρα. Οι κάτοικοι της Γης όμως αντιλαμβάνονται την εναλλαγή ημέρας και νύκτας με μέσο ρυθμό 24 ωρών περίπου (λίγο παραπάνω) εξαιτίας της περιφοράς της Γης περί τον Ήλιο σε 365 ημέρες. Αυτό το διάστημα ονομάζεται ηλιακή ημέρα και κυμαίνεται γύρω από την τιμή 86.400 δευτερόλεπτα κατά -22 έως +29 δευτερόλεπτα, λόγω της ελλειπτικής τροχιάς της Γης και λόγω της κλίσης της. Η μέση τιμή μιας ηλιακής ημέρας ονομάζεται μέση ηλιακή ημέρα.
Η ημέρα ως μονάδα χρόνου
Προσοχή απαιτεί το εξής: Ακόμα και οι αστρονόμοι, όταν αναφερονται στην ημέρα ως μονάδα χρόνου, για να εκφράσουν π.χ. την περίοδο περιφοράς ενός αστεροειδούς, εννοούν αυστηρά το χρονικό διάστημα των 86.400 δευτερολέπτων ή 24 ωρών, και όχι των 23 ώ. 56 λ. 4 δ. ή τον χρόνο περιστροφής του αστεροειδούς περί τον άξονά του, που μπορεί να είναι π.χ. 5 ώρες. Αυτή η σύμβαση ακολουθείται και στα αστρονομικά άρθρα της Βικιπαίδειας, π.χ. των αστεροειδών.
Με τον όρο κοσμικό έτος εννοούμε την χρονική περίοδο που χρειάζεται ο Ήλιος για να πραγματοποιήσει μια πλήρη περιφορά γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας. Έχει υπολογιστεί ότι η χρονική αυτή περίοδος διαρκεί περίπου 220 εκατομμύρια χρόνια και συνεπώς ο Ήλιος και γενικότερα το Ηλιακό Σύστημα, ηλικίας 5 δισεκατομμυρίων ετών, έχουν πραγματοποιήσει περίπου 22 φορές το γύρο του Γαλαξία. Η περίοδος αυτή είναι γνωστή και ως γαλαξιακό έτος.
Ο όρος Κοσμικό Έτος (με κεφαλαία αρχικά γράμματα) αναφέρεται σε μια χρονική κλίμακα του Σύμπαντος, στην οποία η ιστορία του Σύμπαντος αναπαριστάται σε ένα κοσμικό ημερολόγιο (Cosmic Calendar). Στο ημερόλογιο αυτό, η Μεγάλη Έκρηξη έλαβε χώρα ακριβώς τα μεσάνυχτα την 1η Ιανουαρίου.Κάθε ημέρα διαρκεί 40 εκατομμύρια χρόνια και κάθε δευτερόλεπτο 500 χρόνια. Ο Homo habilis εμφανίστηκε στις 10:30 μ.μ. της 31ης Δεκεμβρίου και η καταγεγραμμένη ανθρώπινη ιστορία καταλαμβάνει τα τελευταία δευτερόλεπτα του τελευταίου λεπτού του Κοσμικού Έτους. Το Κοσμικό Ημερολόγιο επινοήθηκε από τον Αμερικανό αστρονόμο και εξωβιολόγο Καρλ Σαγκάν και παρουσιάστηκε στο επεισόδιο Μια Φωνή στην Κοσμική Φούγκα (One Voice in the Cosmic Fugue) της τηλεοπτικής σειράς Cosmos και στο βιβλίο του The Dragons of Eden (1977).
ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ:
Η Κοσμολογία είναι η επιστήμη που εξετάζει το πώς και γιατί γεννήθηκε το σύμπαν, τι υπήρχε πριν από αυτό και την εξέλιξη του μέχρι την κατάληξη του και αν θα υπάρχει τέτοια. Για να φτάσει όμως να γίνει μια καθαρά πειραματική και παρατηρησιακή επιστήμη πέρασε από πολλά στάδια. Ο αρχαίος άνθρωπος δημιούργησε την Κοσμολογική Μυθολογία υφαίνοντας μύθους πίσω από κάθε φαινόμενο της ζωής του, στην προσπάθεια του να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα. Με την εξέλιξη της φιλοσοφίας η μυθολογική Κοσμολογία άρχισε να εξασθενεί σταδιακά. Οι φιλόσοφοι χώριζαν τον μύθο από τον λόγο σχηματίζοντας τις πρώτες επιστήμες, οι οποίες βοήθησαν στην ανάπτυξη της Φιλοσοφικής Κοσμολογίας. Αυτή η Κοσμολογία μεταλαμπαδεύτηκε στην Ευρώπη και εξελίχθηκε στην σημερινή μορφή της.
Ήταν ορατός από την ανατολική Ευρώπη, την Ασία και την Αυστραλία
Αστεροειδής, στο μέγεθος περίπου μισού ποδοσφαιρικού γηπέδου, πέρασε πολύ κοντά από τη Γη, αλλά με ασφάλεια και χωρίς να παρεκκλίνει από την τροχιά του, και ήταν ορατός την Παρασκευή από την ανατολική Ευρώπη, την Ασία και την Αυστραλία.
Η είδηση αυτή, έπειτα και από τη βροχή μετεωριτών στην περιοχή των Ουραλίων στη Ρωσία που άφησε πίσω της εκατοντάδες τραυματίες, προκάλεσε την έντονη ανησυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο.
Ωστόσο, οι επιστήμονες ήταν καθησυχαστικοί, ενώ σύμφωνα με αστρονόμους η βροχή μετεωριτών στη Ρωσία δεν σχετίζεται με το πέρασμα του αστεροειδούς από τον πλανήτη μας και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.
Ο εν λόγω αστεροειδής πέρασε από τη Γη, στις 9 ώρα Ελλάδας και μέσω του protothema.gr παρακολουθήσατε live το φαινόμενο (η μετάδοση ξεκίινησε στις 19.00 ώρα Ελλάδας). Στις 21.24 ώρα Ελλάδας ο 2012 DA14 πέρασε πάνω από τη Τζακάρτα της Ινδονησίας σε απόσταση μόλις 27.700 χιλιομέτρων!
Ενώ ο αστεροειδής 2012 DA14 διέρχεται σήμερα στην πλησιέστερη απόσταση από τη Γη, στη Ρωσία αναφέρθηκαν τραυματισμοί και ζημιές από βροχή μετεωριτών!
(νεώτερη ενημέρωση 2) Το μετέωρο στα Ουράλια «δεκάδες φορές ισχυρότερο από τη βόμβα της Χιροσίμα»
Η NASA προφανώς δεν είχε προλάβει να εντοπίσει τον μικρό αστεροειδή που διαλύθηκε σε μια έκρηξη πάνω από τα Ουράλια και τραυμάτισε εκατοντάδες άτομα με το ωστικό κύμα του.
Ειδικοί εκτιμούν ότι ο διαστημικός βράχος είχε διάμετρο γύρω στα 15 μέτρα, βάρος περίπου 40 τόνους, και απελευθέρωσε ενέργεια «εκατοντάδων κιλοτόνων» TNT. Αυτό σημαίνει ότι η έκρηξη ψηλά στην ατμόσφαιρα ήταν δεκάδες φορές ισχυρότερη από τη βόμβα της Χιροσίμα, η οποία είχε ισχύ 16 kt.
To μετέωρο ήταν πάντως μικρότερο από τον αστεροειδή των 45 μέτρων που περνά ξυστά από τη Γη λίγες ώρες αργότερα, σε μια εντυπωσιακή σύμπτωση.
Ήταν επίσης πολύ μικρότερο από το αντικείμενο που χτύπησε τη Σιβηρία το 1908 και ισοπέδωσε εκατοντάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα σε ακατοίκητη περιοχή. Οι κυριότερες εξελίξεις στα Ουράλια:
Οι κυριότερες εξελίξεις στα Ουράλια: Περίπου 1000 άτομα υπέστησαν ελαφρά τραύματα, κυρίως λόγω από τζάμια που έσπασαν από το ωστικό κύμα της έκρηξης. Ένα μεγάλο θραύσμα έφτασε μέχρι το έδαφος και έπεσε σε μια λίμνη της περιοχής Τσελιαμπίνσκ, ανέφερε ο κυβερνήτης της περιοχής. Εκπρόσωπος του στρατού ανέφερε ότι στην όχθη βρέθηκε κρατήρας πλάτους έξι μέτρων. Η Ρωσική Ακαδημία Επιστημών, αναφέρει το BBC, εκτιμά ότι το μετέωρο είχε μάζα γύρω στους δέκα τόνους και εισήλθε στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα άνω των 54.000 χιλιομέτρων την ώρα. Εκτιμά επίσης ότι το αντικείμενο διαλύθηκε λόγω της τριβής με την ατμόσφαιρα σε ύψος 30-50 χιλιομέτρων. Ωστόσο, Καναδή αστρονόμος που ανέλυσε τα υποηχητικά κύματα της έκρηξης εκτίμησε ότι το μετέωρο είχε μάζα 40 τόνους και διάμετρο 15 μέτρα. Τα σήματα καταγράφηκαν από το παγκόσμιο δίκτυο που ανιχνεύει πυρηνικές εκρήξεις. Το αντικείμενο δεν έχει έγκαιρα αντιληπτό, καθώς υπηρεσίες επαγρύπνησης στη NASA και την ευρωπαϊκή ESA εστιάζονται σε αντικείμενα διαμέτρου άνω των 100 μέτρων.
===================================================== (νεώτερη ενημέρωση 1) Τουλάχιστον 950 άνθρωποι τραυματίστηκαν- σύμφωνα με νεότερα στοιχεία από το υπουργείο Εσωτερικών της Ρωσίας- μετά την ισχυρή έκρηξη μετεωρίτη που σημειώθηκε στην περιοχή Τσέλιαμπινσκ. Οι περισσότεροι ζήτησαν ιατρική βοήθεια για μικροτραυματισμούς από θραύσματα τζαμιών ενώ 112 εξ αυτών παρέμειναν στο νοσοκομείο. Αναφορές κάνουν λόγο για τέσσερις τραυματίες απευθείας από θραύσματα του μετεωρίτη. Η Ρωσική Ακαδημία Επιστημών εκτιμά ότι ο μετεωρίτης ήταν βάρους περίπου 10 τόνων και μπήκε στην ατμόσφαιρα της Γης με ταχύτητα τουλάχιστον 54. 000 χιλιομέτρων ανά ώρα ενώ εξερράγη περίπου 30 έως 50 χιλιόμετρα πάνω από το έδαφος.
Από την ισχυρή έκρηξη έσπασαν τζάμια κτιρίων και προκλήθηκε πανικός στους κατοίκους. “Υπήρξε βροχή μετεωριτών, χωρίς να πέσουν κομμάτια τους στη Γη. Ένας μετεωρίτης εξερράγη πάνω από την περιοχή του Τσέλιαμπινσκ” δήλωσε εκπρόσωπος του τοπικού υπουργείου Αντιμετώπισης Καταστροφών στο πρακτορείο Ιντερφαξ για το περιστατικό.
Αυτόπτης μάρτυρας ανέφερε στο Reuters ότι η έκρηξη έγινε ιδιαίτερα αισθητή στο 19ο όροφο κτίριο όπου βρισκόταν στο κέντρο της πόλης ενώ ακούγονταν στην ευρύτερη περιοχή ήχοι από συναγερμούς αυτοκινήτων. Στις επαρχίες Τσέλιαμπινσκ και Σβερντλόβσκ, αυτόπτες μάρτυρες έκαναν λόγο για φλεγόμενα αντικείμενα στον ουρανό.
Ειδικές ομάδες έχουν σπεύσει στο σημείο για να βρουν υπολείμματα του μετεωρίτη που, σύμφωνα με τη διαστημική υπηρεσία της Ρωσίας, ταξίδευε τόσο γρήγορα που ήταν δύσκολο να προβλεφθεί η πορεία του. Τέτοιου τύπου περιστατικά καταγράφονται σπάνια ωστόσο στη Σιβηρία το 1908 εκτιμάται ότι μετεωρίτης είχε καταστρέψει περιοχή έκτασης 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Με ανακοίνωσή της η NASA δεν συνδέει την έκρηξη του μετεωρίτη πάνω από τη Ρωσία με το πέρασμα του αστεροειδή που θα συμβεί αργότερα, απόψε. enet.gr ======================================================
Τουλάχιστον 50 άνθρωποι τραυτίστηκαν από τη βροχή μετεωριτών πάνω από τα Ουράλια, η οποία συνοδεύτηκε από ισχυρές εκρήξεις, όπως μετέδωσε το πρακτορείο Ιντερφαξ επικαλούμενο πληροφορίες των τοπικών αρχών. «Στις 11:00 τοπική ώρα (07:00 ώρα Ελλάδας) δεχτήκαμε πολυάριθμες κλήσεις για τραυματισμούς -κοψίματα και μώλωπες», ανέφερε τοπικός αξιωματούχος.
Βίντεο που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο δείχνει φλεγόμενους μετεωρίτες να διασχίζουν τον ουρανό σε μικρό ύψος και η πορεία τους να δείχνει ότι θα πέσουν στο έδαφος. Σε άλλο βίντεο, οι κάτοικοι παρατηρούν το φαινόμενο στον ουρανό πάνω από τα σπίτια τους και ακούγονται εκρήξεις.
Όπως ανακοίνωσε το τοπικό γραφείο του ρωσικού υπουργείου Εκτάκτων Καταστάσεων, «ο μετεωρίτης διασπάστηκε πάνω από τα Ουράλια και ανεφλέγη στα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Κομμάτια του μετεωρίτη έπεσαν σε αραιοκατοικημένες ζώνες της περιοχής του Τσέλιαμπινσκ».
Σύμφωνα με την ίδια πηγή, από το κρουστικό κύμα έσπασαν τα τζάμια στους πάνω ορόφους κτηρίων.
Εκπρόσωπος του υπουργείου τον οποίο επικαλείται το Ρία Νοβόστι έκανε λόγο για 50 τραυματίες.
Από το κρουστικό κύμα έσπασαν τα τζάμια στο γραφείο του Ιταρ-Τας στο κέντρο του Τσέλιαμπινσκ, σύμφωνα με το πρακτορείο, ενώ τοίχος κατέρρευσε σε εργοστάσιο στην ίδια πόλη, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν ελαφρά τρεις ή τέσσερις άνθρωποι.
Το υπουργείο Εκτάκτων Αναγκών ανακοίνωσε πως κινητοποίησε 20.000 άντρες και τρία αεροπλάνα ή ελικόπτερα για να επιθεωρήσουν τις περιοχές.
«Δεν αποφασίστηκε να απομακρυνθούν πολίτες από τις κατοικίες τους, το επίπεδο ραδιενέργειας είναι κανονικό, σας ζητάμε να μην πανικοβάλλεστε», επισημαίνεται στην ιστοσελίδα του υπουργείου.
Σύμφωνα με τα πρακτορεία ειδήσεων, το φαινόμενο παρατηρήθηκε και στο Καζακστάν.
Πριν από 3 χρόνια ακριβώς, στις 11 Φεβρουαρίου του 2010, η NASA εκτόξευσε στο διάστημα το Solar Dynamics Observatory (SDO) με έναν πύραυλο Atlas V, φέρνοντας μια επανάσταση στις παρατηρήσεις του ήλιου. Οι πρώτες εκπληκτικά λεπτομερείς εικόνες του ήλιου από τα δεδομένα του SDO, κυκλοφόρησαν τον Απρίλιο του 2010 και ξεπέρασαν κάθε προσδοκία …
Λοιπόν εγώ δεν είμαι το τσιράκι Του Αγίου Βαλεντίνου Άστοργα λόγια Μπορώ να υποσχεθώ Βρώμικους στίχους κάτω απ' το φεγγαρόφωτο Γλώσσες μαστίγια Μικρόβια πυρκαγιές Ναυάγια δευτερολέπτων Μαυλιστικές διαδρομές Στη χώρα των νεκρών φαλλών Το άρωμα των θυμωμένων νυχτολούλουδων Το θάνατο “Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι”, 1995 Παρ'όλα αυτά αν για κάποιους η σημερινή μέρα είναι ημέρα πάθους και γιορτής... χρόνια πόλλά...
Διεθνής ερευνητική ομάδα από τα πανεπιστήμια της Γλασκώβης, του Άμστερνταμ και του Μπέρκλεϋ πιστεύουν πως προσδιόρισαν τους λόγους και την ακριβέστερη ημερομηνία της εξαφάνισης των δεινοσαύρων, η οποία συμπίπτει με την πρόσκρουση ενός αστεροειδή ή κομήτη στη Γη.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τεχνικές χρονολόγησης σε δείγματα πετρωμάτων και στάχτης και υπολόγισαν ότι οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν πριν από περίπου 66.038.000 χρόνια, με περιθώριο σφάλματος 11.000 χρόνια. Η τεχνική ονομάζεται «χρονολόγηση αργού-αργού» και βασίζεται στην κανονικότητα με την οποία το κάλιο αποσυντίθεται εντός του αργού για να προσδιορίσει την ηλικία του δείγματος.
Η έρευνα, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science, δίνει νέα πνοή στη συνεχιζόμενη συζήτηση για το αν οι δεινόσαυροι εξολοθρεύτηκαν αποκλειστικά λόγω της πρόσκρουσης, αν ήταν ήδη σε παρακμή, ή ακόμα αν η πρόσκρουση συνέβη 300.000 χρόνια μετά την εξαφάνισή τους.
Η θεωρία ότι για αυτή τη μαζική καταστροφή ήταν υπεύθυνη η σύγκρουση με έναν αστεροειδή ή κομήτη διατυπώθηκε πρώτη φορά τη δεκαετία του 1980 από τον φυσικό Λουίς Άλβαρεζ και τον γεωλόγο γιο του Βάλτερ. Σημάδια αυτής της πρόσκρουσης βρέθηκαν αργότερα κοντά στην πόλη Τσίκσελουμπ στο Μεξικό, με τη μορφή ενός γιγαντιαίου κρατήρα διαμέτρου 180 χιλιομέτρων. Ο αστεροειδής εκτιμάται πως είχε διάμετρο περίπου 10 χιλιομέτρων και η επακόλουθη έκρηξη απελευθέρωσε ένα δισεκατομμύριο φορές ισχυρότερη ενέργεια από τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ή αλλιώς ισοδύναμη με ένα τρισεκατομμύριο τόνους δυναμίτιδας.
Μεταγενέστερες έρευνες υποστήριζαν πως η πρόσκρουση συνέβη 180.000 με 300.000 χρόνια μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, και οι επιστήμονες άρχισαν να εξετάζουν άλλες περιπτώσεις και τοποθεσίες κρατήρων. Τώρα, χάρις στην υψηλής ανάλυσης ραδιομετρική χρονολόγηση των δειγμάτων, φαίνεται πως η αρχική θεωρία ήταν σωστή ως προς τη χρονολογία, αν και η σύγκρουση δεν ήταν ο αποκλειστικός παράγοντας της εξαφάνισης.
«Αποδείξαμε ότι η πρόσκρουση και η μαζική εξόντωση των δεινοσαύρων συνέπεσαν όσο περισσότερο μπορούμε με τις υπάρχουσες τεχνικές», δήλωσε ο γεωχρονολόγος Πωλ Ρεν, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Η σύγκρουση ήταν ξεκάθαρα η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, αλλά πιθανότατα δεν ήταν ο μοναδικός λόγος αυτής της εξόντωσης», πρόσθεσε.
Την περίοδο πριν την πρόσκρουση, δραματικές κλιματικές αλλαγές και ηφαιστιακές εκρήξεις έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο να φέρουν πολλά είδη οργανισμών στο χείλος της εξαφάνισης. Τα προγενέστερα αυτά φαινόμενα έκαναν το οικοσύστημα πολύ πιο ευαίσθητο, και η χρονολόγησή τους είναι η επόμενη πρόκληση των επιστημόνων, ώστε να κατανοήσουν καλύτερα πόσο γρήγορα κλιμακώθηκε αυτή η κατάσταση πριν ολοκληρωθεί με τη σύγκρουση του αστεροειδούς.
Ο Σ.Φ.Α.Κ. διοργανώνει μονοήμερη εκδρομή στην Αθήνα με ενδιαφέρον... αστρονομικό.
Πρόγραμμα Παρασκευή 1 Μαρτίου 21.00 Λιμάνι Σούδας F/B Έλυρος Σάββατο 2 Μαρτίου 06:00 Άφιξη στην Αθήνα
08:00 - 20:00
Αναχώρηση με πούλμαν για Αστεροσκοπείο Αθηνων.
Ξενάγηση και ομιλία στο Αστεροσκοπείο από τον αστρονόμο κο Νίκο Ματσόπουλο.
Επίσκεψη στο Πλανητάριο Θεσσαλονίκης (κατάστημα με είδη αστρονομίας και εκδοτικός οίκος).
Επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών και στην έκθεση των αντικειμένων του ναυαγίου των Αντικυθήρων όπου εκτίθεται και ο αυθεντικός μηχανισμός.
Επίσκεψη στο Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου για την προβολή 2 ταινιών και επίσκεψη στην διαδραστική έκθεση Επιστήμης και Τεχνολογίας
Σάββατο 2 Μαρτίου 21:00 Σούδα Αναχώρηση για Χανιά με το F/B Έλυρος
Κυριακή 3 Μαρτίου 06:00 Άφιξη στα Χανιά
Κόστος Εκδρομής Πούλμαν: €10 Ναύλα: ? --> ο κάθε ενδιαφερόμενος κλείνει απ ευθείας στην ΑΝΕΚ την θέση που επιθυμεί, ο Σ.Φ.Α.Κ. δεν φέρει καμία ευθύνη για το πως θα φτάσετε μέχρι την Αθήνα. Πλανητάριο Θεσσαλονίκης: €0 - πολλές χιλιάδες ευρώ αν αποφασίσετε να αγοράσετε τηλεσκόπιο και εξοπλισμό Αστεροσκοπείο Αθηνών: €0 Αρχαιολογικό μουσείο: €7 γενική είσοδος - αναμένουμε απάντηση για ειδική τιμή σε γκρουπ και κόστος ξεναγού Πλανητάριο Αθήνας: €6 ανά παράσταση περίπου και €6 είσοδο στην έκθεση. Αναμένουμε τελική τιμή για τον Σύλλογο Φαγητό: ??
Δήλωση Συμμετοχής Τηλεφωνικά στον Νίκο Μανωλακάκη ταμία του Συλλόγου στο 6977375814 Ηλεκτρονικά: με αίτηση στο www.sfak.org --> συμπληρωστε την αίτηση πατώντας εδώ
Προθεσμία Συμμετοχής: 20 Φεβρουαρίου Προσοχή: Σε περίπτωση που δεν συμπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός των 20 ατόμων μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου η εκδρομή θα αναβληθεί.
Ενημέρωση Ολοι οι συμμετέχοντες θα ενημερόνονται για τις τελευταίες εξελίξεις μέσω μηνυμάτων sms και γι αυτό πρέπει να δηλώνετε ένα κινητό τηλέφωνο κατά την εγγραφή σας
Το Ίδρυμα Ευγενίδου και η Ένωση Ελλήνων Φυσικών τιμούν τον επιστήμονα και άνθρωπο Richard Phillips Feynman, επί τη ευκαιρία της επετείου 25 χρόνων από τον θάνατό του, με μια ιδιαίτερη εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου και ώρα 18:30 στο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου. Την εκδήλωση θα χαιρετήσουν ο Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών Καθηγητής κ. Στράτος Θεοδοσίου, ο Αντιπρόεδρος κ. Τάκης Φιλντίσης και ο Διευθυντής του Πλανηταρίου κ. Διονύσης Σιμόπουλος.
Η εκδήλωση θα ξεκινήσει με προβολή βίντεο, το οποίο θα δώσει έμφαση στον δάσκαλο και ομιλητή Feynman. Ακολούθως, ο κ. Εμμανουήλ Δρης, Ομότιμος Καθηγητής ΕΜΠ, μέσω της ομιλίας του με τίτλο «Richard Feynman, ο Δάσκαλος, ο Ερευνητής», θα αναφερθεί στον επιστήμονα Feynman και κατόπιν ο Φυσικός και Εκπαιδευτικός Απόστολος Τούρνας θα τον σκιαγραφήσει ως δάσκαλο και «αντισυμβατικό» χαρακτήρα.
Θα πρέπει να αναφερθεί ότι στη διοργάνωση της εκδήλωσης συμμετέχει και ο εκδοτικός οίκος Liberal Books, από τον οποίο προσφάτως κυκλοφόρησε το βιβλίο με τίτλο: «Διαλέξεις για τη βαρύτητα», μετάφραση του «Feynman lectures on gravitation». Για την έκδοση αυτή θα μιλήσει επίσης ο κ. Απόστολος Τούρνας, ως μεταφραστής του βιβλίου.
Το ειδικό αυτό αφιέρωμα θα ολοκληρωθεί με αποσπάσματα από το θεατρικό μονόπρακτο «QeD» ή «Τι απέδειξε ο κ. Φάϊνμαν» το οποίο θα παρουσιάσει ο ηθοποιός Γιώργος Κοτανίδης.
Το κοινό θα έχει επίσης την ευκαιρία να περιδιαβεί την έκθεση η οποία φιλοξενείται στους Ισόγειους χώρους και στη Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος και περιλαμβάνει βιβλία του ίδιου του Feynman, αλλά και άλλων συγγραφέων, καθώς και πόστερ με τις σπουδαιότερες στιγμές από τη ζωή του.
Η είσοδος στην εκδήλωση είναι ελεύθερη. Απαραίτητα είναι όμως τα δελτία εισόδου, η διανομή των οποίων θα ξεκινήσει από τις 17:30 της ίδιας ημέρας (Ταμείο Πλανηταρίου).
Κάθε χρόνο στα μέσα Φεβρουαρίου, εδώ και είκοσι πέντε χρόνια, πολλοί φυσικοί σε διάφορα μέρη του κόσμου αναβάλλουν την προγραμματισμένη τους διάλεξη για να προσφέρουν στους φοιτητές τους ένα ειδικό μάθημα που το ονομάζουν Φυσική Χ. Πρόκειται για ένα ανορθόδοξο μάθημα —οι φοιτητές είναι ελεύθεροι να θέσουν οποιαδήποτε επιστημονική ερώτηση και ο καθηγητής οφείλει να απαντήσει στηριζόμενος μόνο στην επιστημονική γνώση και πρακτική.
Μια τέτοια τάξη υπήρχε στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας για είκοσι σχεδόν χρόνια, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Και οι φυσικοί σ’ όλο τον κόσμο που συνεχίζουν την παράδοση τιμούν με αυτό τον τρόπο τον πρωτοπόρο εκείνης της Φυσικής Χ, το μεγάλο επιστήμονα και δάσκαλο Richard Phillips Feynman (Ρίτσαρντ Φίλιπς Φάινμαν). Φέτος συμπληρώνονται 25 χρόνια από το θάνατό του και το Ίδρυμα Ευγενίδου τον τιμά με μια εκδήλωση αφιερωμένη στην επιστήμη του, τη μεγαλοφυΐα του και την προσωπικότητά του.
Ο Feynman γεννήθηκε το 1918 στη Νέα Υόρκη και μεγάλωσε μια εποχή που η σχετικότητα του Αϊνστάιν είχε δικαιωθεί και η κβαντική περιγραφή των ατόμων και των ηλεκτρονίων είχε ξεκινήσει, εγκαινιάζοντας τη χρυσή εποχή της φυσικής και της τεχνολογίας. Μεγάλωσε μέσα σε μια φιλομαθή οικογένεια και έλαμψε με τους θριάμβους του στους μαθητικούς διαγωνισμούς πριν αρχίσει τις σπουδές στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης και ολοκληρώσει το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον. Όταν ξεκίνησε την καριέρα του στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, είχε ήδη συμμετάσχει στο Σχέδιο Μανχάταν για την ατομική βόμβα και είχε δείξει στον κόσμο μια νέα —αξεπέραστη σε πρωτοτυπία και αποτελεσματικότητα— θεωρία για τα φυσικά φαινόμενα του μικρόκοσμου. Γρήγορα κατέληξε στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας, όπου και παρέμεινε μέχρι το θάνατό του στις 15 Φεβρουαρίου 1988.
Ο επιστήμονας Feynman δικαίωσε πλήρως τη φήμη του και το Νόμπελ Φυσικής που του απονεμήθηκε το 1965. Εκτός από μια νέα και πρωτοποριακή διατύπωση της κβαντομηχανικής, τα περίφημα υπολογιστικά διαγράμματα, που φέρουν το όνομά του, και τη θεωρία του για την αλληλεπίδραση ηλεκτρονίων και φωτός, κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής του ζωής καταπιάστηκε με το φαινόμενο της υπερρευστότητας του υγρού ηλίου, την κβαντική ερμηνεία της βαρύτητας, τη δομή και τις αλληλεπιδράσεις των στοιχειωδών σωματιδίων και τη θεωρία των υπολογιστών. Ήταν επίσης ο πρώτος που αντιλήφθηκε την ύπαρξη μηχανισμού στους αστέρες που οδηγεί σε μελανές οπές και, σε μια περίφημη ομιλία του, εισήγαγε την έννοια της μικροτεχνολογίας.
Όμως ο Φάϊνμαν πέρασε στην ιστορία κυρίως ως δάσκαλος με γνωστότερες τις διαλέξεις γενικής φυσικής στις αρχές της δεκαετίας του ’60, ένα εγχείρημα σχεδιασμένο για προπτυχιακούς φοιτητές που όμως κατέληξε —εν αγνοία του διδάσκοντος— σε διαλέξεις για μεταπτυχιακούς και επαγγελματίες φυσικούς. (Οι διαλέξεις έχουν εκδοθεί σε τρεις τόμους, γνωστοί ως «τα κόκκινα βιβλία»). Η επιτυχία των διαλέξεων αυτών και η δημοτικότητα του ίδιου ανάμεσα σε φοιτητές και συναδέλφους αποτέλεσε φαινόμενο, όπως αποτέλεσαν φαινόμενα η βαθιά πίστη του στην επιστήμη, η πολυσχιδής προσωπικότητά του, ο παράξενος αλλά χαρισματικός χαρακτήρας του και ακόμη οι περιπετειώδεις σχέσεις του με τις γυναίκες.
Λίγο πριν από το θάνατό του, ήταν επίσης αυτός που μπροστά στο σοκαρισμένο αμερικανικό κοινό εξήγησε με ένα απλό πείραμα την αιτία της καταστροφής του διαστημικού λεωφορείου Τσάλενζερ το 1986. kathimerini.gr-physicsgg
Ένα άκρως ενδιαφέρων θέμα που διάβασα σήμερα από το φιλικό ιστολόγιο της xibalba,και νομίζω πως αξίζει η αναδημοσίευση του.
Πως η Συναισθηματική νοημοσύνη μπορεί να Νικήσει το Άγχος Τα τελευταία χρόνια η επιστημονική έρευνα σχετικά με τη λειτουργία του εγκεφάλου έχει βοηθήσει πολύ την κατανόηση μας όσον αφορά στη «μηχανική» των συναισθημάτων μας. Ένα δε από τα πιο ενδιαφέροντα και ταυτόχρονα φλέγοντα ζητήματα αυτής της συναισθηματικής μηχανικής, που απασχολεί όσο τίποτε τον σύγχρονο άνθρωπο, είναι ασφαλώς το άγχος. Σήμερα η ψυχολογία υποστηρίζει ότι υπάρχουν τρόποι οι οποίοι, σε συνδυασμό με τη γνώση που προσφέρει η επιστήμη του εγκεφάλου, μπορούν να μας βοηθήσουν στη διαχείριση του στρες. Ένας από τους τρόπους αυτούς, που έχει μεγάλη διάδοση και συζητείται πολύ τελευταία είναι η λεγόμενη συναισθηματική νοημοσύνη και η ανάπτυξή της στον άνθρωπο. Σύμφωνα με τον άνθρωπο που έβαλε στο λεξιλόγιό μας την έννοια αυτή, τον διάσημο ψυχολόγο Daniel Goleman, «συναισθηματική νοημοσύνη είναι η ικανότητα να αναγνωρίζει κανείς τα δικά του συναισθήματα, να τα κατανοεί και να τα ελέγχει, όπως επίσης η ικανότητα να αναγνωρίζει και να κατανοεί τα συναισθήματα των ανθρώπων γύρω του και να μπορεί να χειρίζεται αποτελεσματικά τόσο τα δικά του συναισθήματα όσο και τις διαπροσωπικές του σχέσεις». Για να βοηθούμε, ας δούμε αρχικά τι συμβαίνει οργανικά όταν αγχωνόμαστε.
ΤΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΧΟΥΣ Όταν αγχωνόμαστε, το τμήμα του εγκεφάλου που αναλαμβάνει τα ηνία, εκείνο που ενεργοποιείται δηλαδή και αντιδρά περισσότερο, είναι το κύκλωμα που αρχικά σχεδιάστηκε για να χειρίζεται τις απειλές. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τα κυκλώματα που εδράζονται στην αμυγδαλή, η οποία βρίσκεται στα συναισθηματικά κέντρα του εγκεφάλου. Η αμυγδαλή είναι το σημείο ενεργοποίησης της απόκρισης που είναι γνωστή ως «fight,flight or freeze», που σημαίνει, ανάλογα με το περιστατικό που αντιμετωπίζουμε, αντιδρούμε αυτόματα με έναν από τους τρεις τρόπους: ή πολεμούμε, ή το βάζουμε στα πόδια ή παγώνουμε μένοντας ακίνητοι. Όταν τα κυκλώματα της αμυγδαλής λοιπόν αντιλαμβάνονται μια απειλή, πλημμυρίζουν το σώμα μας με ορμόνες άγχους, οι οποίες μας προετοιμάζουν με διάφορους τρόπους για να χειριστούμε το επείγον της κατάστασης που αντιμετωπίζουμε. Το αίμα πάει από τα όργανα στα άκρα, για να πολεμήσουμε ή να το βάλουμε στα πόδια. Η όποια μας αντίδραση ωστόσο, εκτός από σωματική είναι επίσης και νοητική και ιδιαίτερα στη σύγχρονη ζωή αυτό είναι που μετράει περισσότερο, καθώς αλλάζει τον τρόπο που λειτουργεί ο νους μας. Η προσοχή μας τείνει να εστιάζει στο θέμα που μας απασχολεί, που μας αγχώνει και μας ανησυχεί, σε αυτό που είναι ενοχλητικό, σε αυτό που μας εκνευρίζει ή μας θυμώνει. Αυτό σημαίνει πως δε μας μένει ελεύθερη προσοχή για όσα κάνουμε ή θέλουμε να κάνουμε. Επιπλέον, η μνήμη μας ανακατανέμει τις προτεραιότητες της, έτσι ώστε αυτό που είναι σχετικό με την απειλή που αντιμετωπίζουμε, να μας έρχεται πιο εύκολα στο νου, ενώ ότι θεωρούμε άνευ σημασίας να εξαφανίζεται σχεδόν από τη σκέψη μας. Αυτό με τη σειρά του κάνει ακόμη πιο δύσκολο να κάνουμε τα πράγματα όπως θα θέλαμε. Επιπλέον, έχουμε την τάση να πισωγυρίζουμε σε γνωστές νόρμες αντίδρασης, που μάθαμε στα πρώτα χρόνια της ζωής μας, οι οποίες συνήθως μας οδηγούν να πούμε ή να κάνουμε πράγματα για τα οποία αργότερα μετανιώνουμε. Είναι σημαντικό λοιπόν να κατανοήσουμε πως οι παρορμήσεις που μας έρχονται όταν βρισκόμαστε σε καθεστώς άγχους –ειδικά αν έχουμε κυριευτεί πλήρως από αυτό- είναι πολύ πιθανό να μας οδηγήσουν σε πολύ λάθος κινήσεις .
ΤΟ «ΚΛΕΙΔΙ» ΤΗΣ ΕΠΙΓΝΩΣΗΣ Γνωρίζοντας λοιπόν τη νευρωνική μηχανική που διέπει την οργανική διαδικασία του άγχους, έχουμε τη δυνατότητα να βρούμε το αντίδοτο και κατά συνέπεια να μην παρασυρόμαστε από την αυτόματη αντίδραση της στιγμής. Για να συμβεί αυτό, το «κλειδί» σε τέτοιες στιγμές είναι να «διευρύνουμε» την απόσταση ανάμεσα στην παρόρμηση και στην εξωτερική μας δράση. Αυτό επιτυγχάνεται όταν κανείς ασκείται στην αυτεπίγνωση, στη συνειδητότητα. Όταν κανείς είναι παρών στον εαυτό του, έχει στη διάθεσή του μερικά δευτερόλεπτα, όπου μπορεί να αλλάξουμε τη σχέση με αυτό που βιώνει τη συγκεκριμένη στιγμή, να μην εγκλωβιστεί και παρασυρθεί από την παρόρμηση της στιγμής, αντιλαμβανόμενος ταυτόχρονα ότι υπάρχει η δυνατότητα εδώ –και- τώρα να έχει μια άλλη επιλογή. Η επίγνωση λοιπόν του εαυτού μας δίνει το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής στη δράση και στη συμπεριφορά μας. Διαφορετικά, αυτό που συμβαίνει συνέχεια είναι το υποσυνείδητο μας να παίρνει όλες τις αποφάσεις για λογαριασμό μας, με αποτέλεσμα να ζούμε στον «αυτόματο πιλότο», επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα μηχανικά μια σειρά από συνήθειες, μη επιτρέποντας έτσι να αντιληφθούμε ότι έχουμε δυνατότητα επιλογής. Αντίθετα, η άσκηση στην επίγνωση μπορεί να μας βοηθήσει να κάνουμε ένα βήμα έξω από τη μηχανική ρότα της ζωής μας και να αντιληφθούμε ότι υπάρχει όντως ένας άλλος δρόμος που μπορούμε να βαδίσουμε. Ασφαλώς μια τέτοια πορεία αυτογνωσίας στη σημερινή εποχή του υπέρτατου αυτοματισμού δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση – γίνεται μάλιστα ακόμη δυσκολότερη εξαιτίας του ραγδαία αυξανόμενου χρόνου που περνάμε τελευταία online, στο διαδίκτυο. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε ότι το διαδίκτυο αποτελεί σήμερα ΤΟ παγκόσμιο πείραμα όσον αφορά τις σχέσεις μας με τους άλλους και κυρίως στην εξέλιξη των παιδιών μας. Εξελικτικά, ο ανθρώπινος εγκέφαλος σχεδιάστηκε για ανθρώπινη επαφή, για σχέσεις πρόσωπο με πρόσωπο, δίνοντας στον άνθρωπο τη μοναδική ικανότητα της ενσυναίσθησης (empathy). Η ικανότητα να καταλαβαίνουμε τα συναισθήματα του άλλου είναι ο θεμελιακός παράγοντας για την εμφάνιση της συμπόνιας – πράγμα που στην εποχή του διαδικτύου κινδυνεύει να χαθεί…
Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ Όπως φαίνεται, τα κοινωνικά κέντρα του εγκεφάλου μας λειτουργούν ως ένα είδος διαπροσωπικού «ραντάρ» που μας συντονίζει με το πρόσωπο που είμαστε μια δεδομένη στιγμή ενεργοποιώντας έτσι στο δικό μας εγκέφαλο αυτά που συμβαίνουν εκείνη τη στιγμή στο άλλο άτομο: τα συναισθήματα του, τις προθέσεις του, τις κινήσεις του. Λειτουργικά, δηλαδή, ο εγκέφαλός μας επιτρέπει να έχουμε μια εσωτερική αίσθηση του τι ακριβώς συμβαίνει στον άλλον εκείνη τη στιγμή, χωρίς να χρειάζεται να το σκεφτούμε και αυτή είναι μια ακόμη αυτόματη λειτουργία μας. Καθοριστικό ρόλο στη λειτουργία του κοινωνικού μας εγκεφάλου έχουν οι λεγόμενοι νευρώνες – καθρέπτες, που επιτρέπουν τα πράγματα να λειτουργούν ομαλά κατά τις ποικίλες αλληλεπιδράσεις μας. Όταν είμαστε όμως στο διαδίκτυο, δεν υπάρχει κανάλι για τους κοινωνικούς νευρώνες του εγκεφάλου ώστε να πάρουν feedback. Δεν έχουν κάτι να «διαβάσουν» και έτσι λειτουργούν στο σκοτάδι.
Για παράδειγμα, γνωρίζουμε πόσες παρεξηγήσεις έχουν συμβεί στην ανταλλαγή e-mails, καθώς άλλα στον τόνο και στο ύφος εννοούσε ο αποστολέας και άλλα εισέπραττε ο παραλήπτης. Ασφαλώς το φαινόμενο δεν είναι καινούριο, το είχαμε και παλιότερα, όταν ανταλλάσαμε επιστολές με τον κλασικό τρόπο του ταχυδρομείου. Ωστόσο, σήμερα, αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η τεράστια μαζικότητα του διαδικτύου. Η επίπτωση από τη σημερινή εξέλιξη είναι το λεγόμενο «cyber-disinhibition», που θα τομεταφράζαμε ως απώλεια των αναστολών μας όταν βρισκόμαστε στο διαδίκτυο. Όταν είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιον και τύχει να χάσουμε τον έλεγχο των συναισθημάτων μας, ο κοινωνικός μας εγκέφαλος θα μας πει ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να πούμε αυτά που έχουμε να πούμε. Στο διαδίκτυο, όμως δεν έχουμε feedback, με αποτέλεσμα να αντιδρούμε πολύ πιο βίαια. Καθόμαστε, γράφουμε το θυμωμένο μήνυμά μας με κεφαλαία, πατάμε Enter και μετά … το μετανιώνουμε. Δημιουργείται λοιπόν ένα πολύ έντονο συναισθηματικό μούδιασμα, που μπορεί να κατατρέχει εν μέρει την ενσυναίσθησή μας αλλά και να φθείρει τις κοινωνικές μας δεξιότητες, καθώς ολοένα και περισσότερες κοινωνικές ανταλλαγές γίνονται virtual μέσω διαδικτύου και όχι πρόσωπο με πρόσωπο. Φυσικά το πρόβλημα αφορά πολύ περισσότερο τις μικρότερες ηλικίες: τα παιδιά περνούν ολοένα και περισσότερο χρόνο στο διαδίκτυο και αυτό αλλάζει δραματικά τον τρόπο που οι άνθρωποι μέχρι σήμερα διδασκόμασταν τις κοινωνικές δεξιότητες στη ζωή. Όσο ο χρόνος που τα σημερινά παιδιά περνούν μπροστά στην οθόνη αυξάνεται και αντίστοιχα μειώνεται ο χρόνος με φίλους και παρέες, τόσο είναι πολύ πιθανό να δούμε τη νέα γενιά να χάνει τις κοινωνικές και συναισθηματικές ικανότητες που είναι ουσιώδεις για μια ανθρώπινη ζωή, με την πλήρη έννοια του όρου.
ΚΙΝΗΤΡΑ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ Και το ερώτημα είναι: σε μια κοινωνία όπως η σημερινή, που το άγχος βασιλεύει και το διαδίκτυο (με όλες τις παραπάνω επιπτώσεις του) θεριεύει, υπάρχουν τρόποι για να καλλιεργήσουμε και να αναπτύξουμε τη συναισθηματική μας νοημοσύνη δεν είναι μια μονολιθική ικανότητα, αλλά μια δέσμη ανθρώπινων δεξιοτήτων, που πρέπει να βρίσκουν πρακτική εφαρμογή στη καθημερινή ζωή. Η δέσμη αυτή περιλαμβάνει την αυτεπίγνωση, την αρμονική «ρύθμιση» των συναισθημάτων (όχι την καταπίεση τους αλλά τη μη ταύτιση με αυτά) την ενσυναίσθηση (το να νιώθουμε πως νιώθουν οι άλλοι, το να μπαίνουμε όπως λέμε στη θέση τους), η οποία είναι αναγκαίο να συνοδεύεται από ένα βαθμό κοινωνικής επίγνωσης. Για να ξεκινήσουμε φυσικά αυτές τις αλλαγές, χρειαζόμαστε το σωστό κίνητρο. Τα σωστά κίνητρα οδηγούν σε θετικά συναισθήματα. Όταν κάνουμε τα πράγματα τα οποία έχουμε το κίνητρο, ιδιαίτερα όταν αυτό είναι το να έχουμε καλές και στέρεες σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους, τότε οι πράξεις μας αυτές έχουν σαν αποτέλεσμα ένα πηγαίο ψυχολογικό μας «ανέβασμα». Σε κάθε περίπτωση, τα κίνητρα μας καθορίζουν τι μας αρέσει και κατ’ επέκταση τα ενδιαφέροντά μας. Από την άλλη, οι αξίες μας διαφέρουν από τα κίνητρα μας. Με τη λέξη αξίες εννοούμε την αίσθηση που έχουμε όσον αφορά τι οφείλουμε να κάνουμε. Όσο περισσότερο ευθυγραμμισμένα είναι τα κίνητρα και οι αξίες σε έναν άνθρωπο, τόσο καλύτερα και αρμονικά νιώθει με τον εαυτό του. Πολλοί άνθρωποι σήμερα είναι κολλημένοι σε δουλειές που μισούν, επειδή ακριβώς οι αξίες τους λένε πως αυτό είναι το σωστό, ενώ την ίδια στιγμή τα κίνητρα τους είναι προς τελείως άλλη κατεύθυνση.
Χρειάζεται λοιπόν κανείς να μπορεί να δει τι πραγματικά θέλει, ποια είναι τα κίνητρά του και ποιες οι αξίες του. Όσο πιο έγκαιρα στη ζωή του το διαγνώσει αυτό, τόσο περισσότερο έχει ελπίδες να ευθυγραμμίσει τα κίνητρα, τα ταλέντα και τις αξίες του. Από την άλλη, ποτέ δεν είναι αργά. Πάντα υπάρχει το περιθώριο να ζήσει κανείς όπως θα ήθελε, να βρει αυτό που θα του έδινε το χαμένο νόημα στη ζωή του και να ζήσει σε αρμονία με τα πιστεύω του.
ΔΕΝ είναι ένα απλό ηλιοβασίλεμα... Ότι και να πεις για αυτή τη φωτογραφία θα είναι πάντα λιγότερο της αξίας της. Φαινομενικά είναι μια απλή όμορφη φωτογραφία ηλιοβασιλέματος. Ίσως κάποιος σκεφτεί τη Σαντορίνη και πει ότι έχει δει καλύτερα ηλιοβασιλέματα. Και όμως εγώ θα εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι η καλύτερη φωτογραφία του αιώνα.... Αναμφίβολα έχει μια ομορφιά και το χρωματικό φάσμα έχει και αυτό μια ιδιαιτερότητα που την καθιστά μοναδική.
Αυτό που την κάνει τη φωτογραφία του αιώνα είναι το τι χρειάστηκε για να βγει αυτή η εικόνα. Για να τραβηχτεί αυτή η φωτογραφία χρειάστηκε όλη σχεδόν η τεχνολογική πρόοδος της ανθρωπότητας. Μια εικόνα που σχεδόν συνεργάστηκαν όλες οι επιστήμες. Ατελείωτες ώρες έρευνας και επιστημονικών μελετών αποτελούν το υπόβαθρο της.
Η εικόνα είναι το ηλιοβασίλεμα στον πλανήτη Άρη. Ο ήλιος στον κόκκινο πλανήτη φαίνεται 2/3 πιο μικρός απ' ότι στη Γη, γιατί βρίσκεται πιο μακριά.
Την τράβηξε το ρομπότ Spirit που έχει σταλεί να εξερευνήσει τον Άρη, από το χείλος του κρατήρα Gusev.
Αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν, με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, την πιο μακρινή στον χώρο και τον χρόνο έκρηξη σουπερνόβα τύπου Ια που έχει ποτέ παρατηρηθεί στο σύμπαν. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου δέκα δισεκατομμυρίων ετών φωτός και είναι δυνατό να μελετηθεί καλύτερα από κάθε άλλη μακρινή παρόμοια αστρική έκρηξη, πράγμα πολύτιμο για τους αστροφυσικούς.
Η σουπερνόβα, με την ονομασία SN SCP-0401 (έχει και το παρατσούκλι «Mingus» από τον ομώνυμο μουσικό της τζαζ Charles Mingus!) εντοπίστηκε από τους επιστήμονες του Προγράμματος Κοσμολογίας Σουπερνόβα του Lawrence Berkeley National Laboratory, όπου επικεφαλής είναι ο νομπελίστας καθηγητής αστροφυσικής του πανεπιστημίου του Berkeley Saul Perlmutter.
Η ανακάλυψη – που ανακοινώθηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας- θα βοηθήσει στην καλύτερη «μέτρηση» της κοσμικής ιστορίας και της διαχρονικής εξέλιξης της σκοτεινής ενέργειας, της μυστηριώδους δύναμης που επιταχύνει τη διαστολή του σύμπαντος (όπως ανακάλυψε ο Perlmutter το 1998 και γι’ αυτό βραβεύτηκε το 2011).
Ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, είναι πώς και γιατί η σκοτεινή ενέργεια φαίνεται να επηρεάζει την επέκταση του σύμπαντος διαφορετικά σε διαφορετικές περιοχές του. «Με το SN SCP-0041, έχουμε το πρώτο παράδειγμα μιας καλά μετρήσιμης σουπερνόβα, τόσο μακριά που μπορεί να αξιοποιηθεί για την μελέτη της ιστορίας επέκτασης του σύμπαντος εδώ και σχεδόν 10 δισ. χρόνια», δήλωσε ο ερευνητής D. Rubin.
Οι περισσότερες σουπερνόβα ξεκινούν ως άστρα των οποίων καταρρέει ο πυρήνας, όμως μια σουπερνόβα τύπου Ια αρχίζει ως λευκός νάνος που απορροφά μάζα από ένα άλλο γειτονικό άστρο-συνοδό. Όταν το άστρο-νάνος φθάσει σε μια κρίσιμη μάζα, εκρήγνυται σε μια τιτάνια θερμοπυρηνική έκρηξη. Το φως από τις εκρήξεις αυτού του είδους, καθώς ταξιδεύει έως τη Γη, θεωρείται από τους αστρονόμους ιδανικό σημείο αναφοράς για τη μέτρηση των κοσμικών αποστάσεων, καθώς και για τον υπολογισμό του πόσο έχει επεκταθεί (διασταλεί) το σύμπαν από τότε που έγινε η συγκεκριμένη έκρηξη.
Στην ελληνική μυθολογία, ο Απόλλωνας ήταν ο γιος του Δία και της Λητώς. Ήταν ο δίδυμος αδελφός της θεάς Αρτέμιδος. Ήταν ο Θεός του Ήλιου, της λογικής και του λόγου και ήταν επίσης μουσικός και θεραπευτής. Η Λητώ ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα για να βρει μια θέση για να γεννήσει τον Απόλλωνα. Ήρθε τελικά επάνω σε ένα νησί που ονομάστηκε Δήλος. Το νησί συμφώνησε να επιτρέψει τη γέννηση του Απόλλωνα εάν ίδρυε στη συνέχεια έναν ναό στο νησί. Η Λητώ συμφώνησε, και όταν μεγάλωσε ο Απόλλωνας, άλλαξε τη Δήλο σε ένα όμορφο νησί. Ο Απόλλωνας ήταν γνωστός ως Θεός που μπορούσε να προβλέψει το μέλλον. Η διασημότερη ιερή θέση του ήταν στους Δελφούς, περιοχή του Μαντείου των Δελφών. Οι Ρωμαίοι πίστευαν επίσης τον Απόλλωνα ως Θεό του φωτός, της μουσικής και της θεραπείας.
Ο Ερμής ήταν γιος του Δία και μιας από τις κόρες του Άτλαντα, της νύμφης Μαίας. Είναι ένας από τους πιο παλιούς θεούς και η λατρεία του ήταν διαδεδομένη από τους Μυκηναϊκούς ακόμη χρόνους. Στους ώμους του φορούσε φτερά και είχε φτερωτά πέδιλα και καπέλο. Ήταν γρήγορος, ορμητικός και δεν άφηνε τα ίχνη του πουθενά. Αντιληπτός γινόταν μόνο από τις πράξεις του. Μεταξύ των χαρακτηριστικών του περιλαμβάνεται η κλεψιά και η αρπαγή. Ήταν όμως και λόγιος, καθώς και δεινός ρήτορας, γι' αυτό και εκτελούσε χρέη αγγελιαφόρου των άλλων θεών. Επί πλέον θεωρείτο ως ο εφευρέτης και κατασκευαστής του αυλού και της λύρας, και ήταν πρώτος δάσκαλος των μουσικών αυτών οργάνων. Ο Ερμής συνόδευε τους νεκρούς στον Άδη και συμπαραστεκόταν στους οδοιπόρους και ταξιδιώτες. Γι' αυτό οι αρχαίοι τον τιμούσαν με διάφορα μνημεία, όπως ήταν οι Ερμαίες κεφαλές και οι Ερμαίοι λόφοι.
Η Αφροδίτη θεωρείται ότι ήταν κόρη του Δία και της Διώνης. Η επικρατέστερη όμως άποψη τη συνδέει με την Κύπρο, στις ακτές της οποίας αναδύθηκε από τα κύματα, όταν ο Κρόνος πέταξε τα γεννητικά όργανα του Ουρανού στη θάλασσα. Στην ακτή την υποδέχτηκαν οι Ώρες και την οδήγησαν στολισμένη στους Ολύμπιους θεούς, όπου πήρε τη θέση της ως θεά του έρωτα και της γονιμότητας. Ήταν σύζυγος του Ήφαιστου, αλλά διατηρούσε και εξωσυζυγικές σχέσεις με τον Άδη, τον Ερμή, το Δία και ιδιαίτερα με τον Άρη, με τον οποίο μάλιστα είχε αποκτήσει και τρία παιδιά: το Δείμο, το Φόβο και την Αρμονία. Γνωστή όμως ήταν και η σχέση της με τον Άδωνη, τον οποίο σκότωσε από τη ζήλια του ο Άρης. Στον Τρωικό πόλεμο είχε πάρει το μέρος των Τρώων, αφού αυτή ήταν που βοήθησε τον Πάρη να κλέψει την Ωραία Ελένη, όταν τη διάλεξε ως την ομορφότερη θεά. Λόγω της θαλασσινής της προέλευσης εθεωρείτο προστάτης των ναυτικών αλλά και της Ρώμης λόγω του γιου της Αινεία που την ίδρυσε, τον οποίο βοήθησε να ξεφύγει από τους Έλληνες μετά την πτώση της Τροίας.
Η Γαία, ή η μητέρα γη, ήταν η μεγάλη θεά των πρώτων Ελλήνων. Αντιπροσώπευσε τη γη και λατρεύτηκε ως καθολική μητέρα. Στην ελληνική μυθολογία, δημιούργησε τον κόσμο και γέννησε και στην πρώτη φυλή των Θεών (οι τιτάνες) και των πρώτων ανθρώπων. Στην ιστορία της Δημιουργίας των αρχαίων Ελλήνων, το Χάος ήρθε πριν από όλους τους άλλους. Το Χάος αποτελείτο από το κενό, τη γη και το σκοτάδι μέσα σε σύγχυση. Κατόπιν η γη, υπό μορφή της Γαίας, οδηγήθηκε στην ύπαρξη. Από τη μητέρα γη αναπήδησε τους έναστρους ουρανούς, υπό μορφή Θεού ο Ουρανός. Η Γαία ήταν αποδεκτή ως η ανώτατη θεά από τους ανθρώπους και από τους Θεούς επίσης. Προήδρευε στους γάμους και στους όρκους και τιμήθηκε ως προφήτης. Στην ελληνική μυθολογία η Γη συνυπήρχε με το Χάος και τον Έρωτα. Από την αρχαϊκή ακόμα εποχή λατρεύτηκε ως μητέρα όλων των ζωντανών πλασμάτων αλλά και του Ουρανού. Αυτή ήταν που γέννησε το Πέλαγος, τον Πόντο και τα Όρη, καθώς και πολλά τέρατα, όπως η Έχιδνα και οι Σειρήνες. Ήταν επίσης μητέρα των αυτοχθόνων γεναρχών (Πελασγός και Κέκροπας), ενώ με τον Ουρανό γέννησε τους Τιτάνες (Κρόνος και Ρέα). Η ένωσή της με τον Πόντο είχε σαν αποτέλεσμα τη γέννηση του Νηρέα, πατέρα των Νηρηίδων. Η Γη παρότρυνε το γιο της Κρόνο να πάρει την εξουσία από τον πατέρα του τον Ουρανό τον οποίο μάλιστα ευνούχισε. Από σταγόνες αίματος του Ουρανού η Γη γέννησε τους Γίγαντες και τις Ερινύες. Όταν αργότερα ο Κρόνος, φοβούμενος μήπως χάσει την εξουσία απ' τα παιδιά του, τα καταβρόχθιζε, η Γη διέσωσε το Δία στην Κρήτη και, όταν μεγάλωσε, τον παρότρυνε να αναλάβει την εξουσία με τη συγκατάθεση των άλλων θεών. Ο συμβουλευτικός και αρχηγικός αυτός ρόλος επιβεβαιώνει τη σχέση της Γης με τη μαντεία, τους όρκους και την εκδίκηση.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο Άρης γεννήθηκε από την ένωση της Ήρας και του Δία. Ήταν ο θεός του πολέμου και άμεσα συνδεδεμένος με τη βία, την πολεμική μανία και το φθόνο. Χαιρόταν ιδιαίτερα το αιματοκύλισμα στις μάχες και γι' αυτό δεν ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους αρχαίους, οι οποίοι δεν τον λάτρευαν και πολύ. Στη Σπάρτη θυσίαζαν στους βωμούς του σκυλιά, ενώ στην Αθήνα το όνομά του αναφέρεται και στον όρκο που έδιναν οι έφηβοι. Το ανώτατο δικαστήριο των Αθηναίων είχε πάρει το όνομα Άρειος πάγος και είχε την έδρα του σ' έναν βράχο όπου ο Άρης είχε αθωωθεί από τους θεούς για μια δολοφονία που είχε διαπράξει. Στον Τρωικό πόλεμο υποστήριξε τους Τρώες, σ' όλες όμως τις μάχες νικήθηκε κατά κράτος από την Αθηνά. Σε μια μάλιστα μάχη τραυματίστηκε σοβαρά από την Αθηνά και το Διομήδη. Στην Οδύσσεια αναφέρεται και η γελοιοποίησή του μπροστά στους θεούς από τον Ήφαιστο, ο οποίος τον έπιασε μ' ένα μεταλλικό δίχτυ στη διάρκεια μιας μυστικής του συνάντησης με την Αφροδίτη (σύζυγο του Ήφαιστου και ερωμένη του Άρη).
Ο Δίας ήταν αρχηγός των ολύμπιων θεών, γιος του Κρόνου και της Ρέας. Επειδή ο Κρόνος, φοβούμενος να μη χάσει την εξουσία, κατάπιε τα παιδιά του, η Ρέα έδωσε στον Κρόνο να καταπιεί μια πέτρα τυλιγμένη στις φασκιές του Δία. Το νεογέννητο μωρό μεταφέρθηκε στο όρος Δίκτη της Κρήτης και την ανατροφή του ανέλαβαν οι Κουρήτες και οι νύμφες Αδράστεια και Ίδη, οι οποίες τον έτρεφαν με το γάλα της κατσίκας Αμάλθειας. Όταν ο Δίας ενηλικιώθηκε, ανάγκασε τον πατέρα του τον Κρόνο να βγάλει από το στομάχι του τα παιδιά (αδέρφια του Δία) που είχε καταπιεί και τα οποία τον αναγνώρισαν ως το νέο εξουσιαστή του κόσμου. Τα σύμβολα του Δία ήταν ο αετός και ο κεραυνός που του χάρισαν οι Κύκλωπες. Ήταν προστάτης των ξένων και των δικαιωμάτων των αδύναμων, καθώς και εγγυητής κάθε μορφής σχέσης και συμφωνίας. Επίσημη σύζυγος του Δία ήταν η αδερφή του Ήρα με την οποία απέκτησε τρία παιδιά: τον Άρη, την Ήβη και τον Ήφαιστο. Ο Δίας όμως είχε σχέσεις με πολλές άλλες θεές και θνητές, με αποτέλεσμα να αποκτήσει τουλάχιστον 31 παιδιά, τα πιο γνωστά από τα οποία ήταν ο Ηρακλής, ο Ερμής, η Αθηνά, η Αφροδίτη, η Περσεφόνη, κ.ά.
Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ο Κρόνος ήταν γιος του Ουρανού και της Γης, αρχηγός των Τιτάνων, σύζυγος της αδερφής του Ρέας και πατέρας του Δία και άλλων Ολύμπιων θεών όπως του Ποσειδώνα, του Άδη, της Ήρας, της Δήμητρας και της Εστίας. Μετά από προτροπή της μητέρας του Γης, ο Κρόνος ευνούχισε τον πατέρα του Ουρανό και πήρε στα χέρια του την εξουσία. Γι' αυτό ο Ουρανός τον καταράστηκε να την χάσει κι αυτός από ένα από τα παιδιά του. Ο Κρόνος παντρεύτηκε την αδερφή του Ρέα, επειδή όμως φοβόταν την κατάρα του Ουρανού, κατάπινε αμέσως κάθε νεογέννητο παιδί της συζύγου του. Εκτός από το Δία τον οποίο η Ρέα αντάλλαξε με μια σπαργανωμένη πέτρα, κρύβοντας κατόπιν το μωρό σε ένα σπήλαιο της Κρήτης (Ιδαίον Άντρο). Όταν ο Δίας ενηλικιώθηκε, ανάγκασε τον Κρόνο να βγάλει τα παιδιά που είχε καταπιεί. Με τη συναίνεση των αδελφών του ο Δίας έγινε ο νέος εξουσιαστής επαληθεύοντας την κατάρα και προφητεία του Ουρανού.
Πανάρχαιος θεός των αρχαίων Ελλήνων, ο Ουρανός ήταν γιος του Ερέβους και σύζυγος της Γης. Από την ένωση του Ουρανού και της Γης γεννήθηκαν οι Τιτάνες, οι Τιτανίδες, οι Κύκλωπες και οι Εκατόγχειρες. Ο Ουρανός γνώριζε ότι κάποιο παιδί του θα τον εκθρόνιζε και θα γινόταν εκείνο αρχηγός των θεών. Γι' αυτό όσα αποχτούσε τα έριχνε μέσα στα Τάρταρα. Ο γιος του όμως ο Κρόνος, με τη βοήθεια της μητέρας του Γης, που ήταν απελπισμένη, επειδή έχανε τα παιδιά της, κατάφερε να τον εκθρονίσει και να βγάλει τα' αδέρφια του από τα Τάρταρα. Αργότερα ωστόσο κατάπινε αυτός τα παιδιά του, ώσπου τελικά νικήθηκε απ' το γιο του Δία, τον οποίο βοήθησε ο Ουρανός.
Ο Ποσειδώνας ήταν ο θεός της θάλασσας, γιος του Κρόνου και της Ρέας, αδερφός του Δία, του Άδη, της Ήρας, της Δήμητρας και της Εστίας. Επειδή ο πατέρας του ο Κρόνος κατάπινε τα παιδιά του, η μητέρα του η Ρέα προσπάθησε να τον σώσει κρύβοντάς τον σε μια φάτνη στη Μαντινεία . Όταν αργότερα ο Δίας ανέλαβε τη εξουσία, τα τρία αδέρφια του μοίρασαν τον κόσμο. Ο Δίας πήρε τον ουρανό και τη γη, ο Ποσειδώνας τη θάλασσα και ο Άδης τον Κάτω Κόσμο. Σύμβολο του Ποσειδώνα ήταν η τρίαινα. Φιλονικούσε συχνά με άλλους θεούς και ιδιαίτερα με την Αθηνά για την κυριαρχία της Αθήνας και της Τροιζήνας. Στον Τρωικό πόλεμο πήρε μέρος με τους Έλληνες. Όπως ο Δίας έτσι και ο Ποσειδώνας είχε πολλές σχέσεις με θεές και με θνητές με τις οποίες απέκτησε πάνω από 70 παιδιά με πιο γνωστά το Θησέα, τον Αίολο, τον Κύκλωπα Πολύφημο κ.ά. Επίσης όμως σύζυγο είχε την Αμφιτρίτη με την οποία απέκτησε τον Τρίτωνα και τη Ρόδη.
Ο Πλούτωνας ή Άδης ήταν αδελφός του Δία, του Ποσειδώνα, της Ήρας, της Δήμητρας και της Εστίας. Το προσωνύμιο Πλούτων το πήρε από τους αρχαίους Έλληνες που τον συνέδεαν με το θεό που πρόσφερε πλούτη στη γη. Στο μοίρασμα του κόσμου ο κλήρος τον ανέδειξε κυρίαρχο του κόσμου των νεκρών. Σύντροφος και προστάτης του βασιλείου του ήταν ο σκύλος Κέρβερος που φύλαγε τις πύλες του Άδη. Στο βασίλειό του δε δεχόταν κανένα ζωντανό και μόνο μερικοί ήρωες κατάφεραν να φτάσουν εκεί και να γυρίσουν πίσω: ο Θησέας, ο Οδυσσέας, ο Ορφέας και ο Ηρακλής. Ένα κύριο χαρακτηριστικό του Πλούτωνα ήταν και η περικεφαλαία που του χάρισαν οι Κύκλωπες. Ο Πλούτωνας έστελνε τους νεκρούς σε δύο διαφορετικά μέρη: τους άδικους και ασεβείς στον Τάρταρο, όπου οι Ερινύες τους μαστίγωναν με φίδια και τους πύρωναν με λαμπάδες, και τους δίκαιους στα Ηλύσια Πεδία. Σύζυγός του ήταν η Περσεφόνη (κόρη της αδερφής του Δήμητρας) την οποία έκλεψε στη Σικελία. Μετά από παράκληση της Δήμητρας προς το Δία, ο Πλούτωνας επέτρεψε στην Περσεφόνη να ζει με τη μητέρα της έξι μήνες κάθε χρόνο.
Η Άρτεμης ήταν η δίδυμη αδελφή του Θεού Απόλλωνας. Ο πατέρας και η μητέρα της ήταν ο Δίας και η Λητώ. Η Άρτεμης και ο αδελφός της ο Απόλλωνας είχαν βίαιη προσωπικότητα. Σύμφωνα με έναν ελληνικό μύθο, σκότωσαν τα περισσότερα από τα παιδιά της Διώνης, η οποία είχε προσβάλει τη μητέρα τους Λητώ συγκρίνοντας τα παιδιά της με τα δίδυμα Άρτεμη και Απόλλωνα. Η Άρτεμης ήταν η θεά του φεγγαριού. Ήταν γνωστή επίσης ως θεά του κυνηγιού.
.bmp)
6977375814
