Μακριά, πολύ μακριά εκεί έξω, υπάρχει ένα μηχάνημα, ένα επιστημονικό όργανο που κατασκεύασε η ομάδα μου τη δεκαετία του 1970, το οποίο δεν έχω ξαναδεί από τότε αλλά γνωρίζω ότι συνεχίζει να λειτουργεί άριστα, αν θέλετε να ξέρετε. Γνωρίζω ότι λειτουργεί επειδή οι μετρήσεις του λαμβάνονται καθημερινά από τη Γη. Η NASA διαθέτει ένα σύστημα διαπλανητικής επικοινωνίας, τρία ραδιοτηλεσκόπια των οποίων τα πιάτα λειτουργούν και ως πομποί και ως δέκτες: το ένα βρίσκεται στις ΗΠΑ, το δεύτερο στην Ισπανία και το τρίτο στην Αυστραλία. Οι δέκτες αυτοί συνεχίζουν να λαμβάνουν σήμα από την κεραία του Voyager 1, η οποία εκπέμπει ραδιοκύματα. Η ισχύς του πομπού είναι μόλις 22 Watt, περίπου όσο ένα κοινό λαμπάκι ψυγείου. Στις 5 Σεπτεμβρίου 2017, όταν γιορτάσαμε τα 40 χρόνια από την εκτόξευση του ηρωικού σκάφους, μπορούσαμε ακόμα να βλέπουμε αυτό το λαμπάκι από απόσταση περίπου 21 δισ. χιλιομέτρων, σχεδόν 140 AU ή 20 ωρών φωτός. Λίγο νωρίτερα, τον Αύγουστο του 2012, το αγαπημένο μου Voyager είχε γράψει ιστορία όταν έγινε το πρώτο ανθρώπινο αντικείμενο που βγήκε από το Ηλιακό Σύστημα, σε απόσταση 122 AU από τον Ήλιο, ξεκινώντας έτσι επίσημα την «Διαστρική Αποστολή Voyager».(…)
(…) Που κατευθύνεται όμως το σκάφος; Τι άλλο θα συναντήσει; Σε περίπου 300 χρόνια, ο βετεράνος ερευνητής θα φτάσει στο εσωτερικό όριο του νέφους Όορτ, ενός γιγάντιου, σφαιρικού νέφους από κομήτες που περιβάλλει το Ηλιακό Σύστημα. Το σύννεφο αυτό πιστεύεται ότι φιλοξενεί δισεκατομμύρια κομήτες και είναι πραγματικά πολύ μεγάλο – μπορεί να φτάνει σε απόσταση ενός έτους φωτός από τον Ήλιο, κάτι που σημαίνει ότι το Voyager 1 θα χρειαστεί κάπου 30000 χρόνια για να το διασχίσει. Στη συνέχεια δεν θα βρεί τίποτα στην πορεία του, αν και σε περίπου 40.000 χρόνια θα πλησιάσει σε απόσταση 1,6 έτους φωτός το άστρο Gliese 445, που βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού της Καμηλοπάρδαλης. Μετά θα συνεχίσει το ταξίδι στον αιώνα τον άπαντα(…)
απόσπασμα από το βιβλίο του Σταμάτη Κριμιζή, ‘Ταξίδι στο Ηλιακό Σύστημα’
Μια καλλιτεχνική άποψη του Voyager 1
Αν προσπαθήσετε να βάλετε μπροστά ένα αυτοκίνητο που κάθεται στο γκαράζ για δεκαετίες, το πιο πιθανό είναι ο κινητήρας του να μην ανταποκριθεί. Όμως οι 4 εφεδρικοί προωθητήρες του διαστημικού σκάφους Voyager 1 πυροδοτήθηκαν με επιτυχία τη περασμένη Τετάρτη, μετά από 37 χρόνια αδράνειας.
Το Voyager 1 είναι το πιο μακρινό και το ταχύτερο διαστημικό σκάφος της NASA, η μοναδική ανθρώπινη κατασκευή που κινείται έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Το διαστημικό σκάφος που ταξιδεύει για 40 χρόνια βασίζεται σε μικρές συσκευές που ονομάζονται προωθητήρες με τους οποίους το σκάφος προσανατολίζεται έτσι ώστε να επικοινωνεί με την Γη. Αυτοί οι προωθητήρες πυροδοτούνται για μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου, έτσι ώστε να περιστραφεί το διαστημικό σκάφος και η κεραία του να στραφεί προς τον πλανήτη μας. Πλέον, η επιστημονική ομάδα του Voyager είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει ένα σύνολο τεσσάρων εφεδρικών προωθητήρων, που ήταν σε αδράνεια από το 1980. Έτσι, θα μπορέσουμε να παρατείνουμε τη ζωή του Voyager 1 κατά δύο με τρία χρόνια, δήλωσε η Suzanne Dodd, που ανήκει στην επιστημονική ομάδα του Voyager στο Εργαστήριο Jet Propulsion της NASA. Οι επονομαζόμενοι προωθητήρες ελιγμών διόρθωσης πορείας» (trajectory correction maneuver ή TCM) του Voyager κατασκευάστηκαν από την εταιρεία Aerojet Rocketdyne. Ίδιου τύπου προωθητήρες τοποθετήθηκαν και στα διαστημικά σκάφη της NASA, όπως το Cassini και το Dawn. Οι TCM χρησιμοποιήθηκαν για τελευταία φορά στις 8 Νοεμβρίου 1980, κατά την τελευταία πλανητική συνάντηση του Voyager , τον Κρόνο. Μετά από 37 χρόνια, την Τρίτη, 28 Νοεμβρίου 2017, οι μηχανικοί του Voyager πυροδότησαν ξανά τους τέσσερις εφεδρικούς κινητήρες και εξέτασαν την ικανότητά τους να προσανατολίζουν το διαστημικό σκάφος χρησιμοποιώντας παλμούς 10 χιλιοστών του δευτερολέπτου. Η ομάδα περίμενε με ανυπομονησία τα αποτελέσματα των δοκιμών που ταξίδευαν στο διάστημα, κάνοντας 19 ώρες και 35 λεπτά για να φτάσουν στη Γη. Έτσι, την Τετάρτη 29 Νοεμβρίου, επιβεβαιώθηκε ότι όλα λειτούργησαν στην εντέλεια.
physicsgg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου