Εξερεύνηση του πλανήτη Αφροδίτη με Ζέπελιν

 Ολόκληρη πόλη, με τα θεμέλιά της στα νέφη πάνω από τον πλανήτη Αφροδίτη, σχεδιάζει επιστημονική ομάδα της NASA, που θα επιτρέψει σε αστροναύτες να μελετήσουν τον απαγορευτικό πλανήτη χωρίς να πλησιάσουν την πυρωμένη ατμόσφαιρά του. Η πόλη αυτή θα κρέμεται από μπαλόνια, που θυμίζουν τα γνωστά μας Ζέπελιν. Το κάθε ένα από τα μπαλόνια αυτά θα μπορεί να φιλοξενήσει δύο αστροναύτες για αποστολή διάρκειας τριάντα ημερών.

Σε πρωταρχικό στάδιο

Το φιλόδοξο σχέδιο, με κωδική ονομασία Havoc (λειτουργική ιδέα παρατήρησης της Αφροδίτης από πολύ μεγάλο υψόμετρο), βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της πρωταρχικής μελέτης από την ομάδα σχεδιασμού φουτουριστικών συστημάτων της NASA, τη Διεύθυνση Ανάλυσης Συστημάτων και Καινοτομιών (SACD). Οι επικεφαλής της NASA ευελπιστούν, όμως, να συνεχίσουν την ερευνητική προσπάθεια έως ότου το σχέδιο καταστεί εφικτό.


Η Αφροδίτη καλύπτεται από νέφη

Η Αφροδίτη διαθέτει πολλαπλά πλεονεκτήματα εξερεύνησης, σε σχέση με τον Αρη, καθώς βρίσκεται κοντά στη Γη, το μέγεθός της είναι ανάλογο με αυτό του δικού μας πλανήτη και η χημική της σύσταση είναι και αυτή παραπλήσια με τη γήινη. Παρά ταύτα, η Αφροδίτη παραμένει κατεξοχήν αφιλόξενη για τον άνθρωπο. Ο πλανήτης είναι πολύ θερμότερος από τη Γη, με τη μέση θερμοκρασία του να κυμαίνεται στους 462 βαθμούς Κελσίου, ενώ η ατμοσφαιρική του πίεση είναι 92 φορές μεγαλύτερη από εκείνη της Γης.

Στην επιφάνειά του γιγάντια ηφαίστεια εκτοξεύουν λάβα και η ατμόσφαιρά του αποτελείται από νέφη τοξικών οξέων. Ακόμη και τα μη επανδρωμένα εξερευνητικά οχήματα που έχουν σταλεί σε αυτόν κάηκαν λίγα δευτερόλεπτα μετά την άφιξή τους.

Παρότι οι συνθήκες του πλανήτη καθιστούν ανέφικτη την παρουσία ανθρώπων σε αυτόν, ένα σκάφος σε τροχιά 45 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια θα επέτρεπε στους αστροναύτες να βιώνουν συνθήκες παρόμοιες με αυτές της Γης. Η ατμοσφαιρική πίεση στο υψόμετρο αυτό είναι ανάλογη με της Γης, ενώ η βαρύτητα θα ήταν λίγο μικρότερη. Αν και η θερμοκρασία σε αυτό το ύψος τροχιάς θα είναι αυξημένη, ένα καινοτόμο σκάφος θα μπορούσε να ψύχεται επαρκώς. Η σημαντικότερη πρόκληση για την αποστολή αφορά τη μέθοδο μετάβασης των μπαλονιών και τον τρόπο με τον οποίο θα φουσκώσουν, μετά την είσοδό τους σε τροχιά.
πηγή: kathimerini.gr – independent.co.uk

«Εργοστάσιο» παραγωγής νερού ο φλοιός της Γης

Έναν άγνωστο έως σήμερα μηχανισμό που επιτρέπει στον πλανήτη μας να παράγει αρκετά μεγάλες ποσότητες του νερού που καλύπτουν την επιφάνειά του, ανακάλυψαν Αμερικανοί επιστήμονες από το πολιτειακό πανεπιστήμιο του Οχάιο. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο μηχανισμός αυτός θα μπορούσε να αναθεωρήσει την «ηλικία» του κύκλου του νερού στη Γη σε αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια, από μερικά εκατομμύρια που εκτιμάται σήμερα. Επίσης, η διαδικασία είναι ακόμη και σήμερα ενεργή, συνεχίζοντας να εμπλουτίζει τους ωκεανούς και τις θάλασσες.





Η έρευνα έρχεται να φωτίσει την προέλευση του νερού στον πλανήτη, ένα ερώτημα που απασχολεί εδώ και δεκαετίες τους επιστήμονες, με ορισμένους να υποστηρίζουν πως έχει εξωγήινη «καταγωγή», αφού προήλθε από παγωμένους μετεωρίτες που «βομβάρδισαν» τη Γη στον πέρασμα του χρόνου. Σύμφωνα πάντως με την ανακοίνωση που έκαναν προχθές οι ερευνητές του Οχάιο σε συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικής, η γεωλογική διεργασία στα έγκατα της Γης που εντόπισαν ίσως έχει παραγάγει εξ ολοκλήρου τις ποσότητες νερού στον πλανήτη, αφού λειτουργεί αδιάλειπτα εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια.

Η ανακάλυψη των ερευνητών, της αναπληρώτριας καθηγήτριας γεωφυσικής Γουέντι Πανέρο και του διδακτορικού ερευνητή Τζεφ Πίγκοτ, βασίσθηκε σε υπολογιστικές προσομοιώσεις και πειράματα στο εργαστήριο, στα οποία αναπαρήγαγαν τις συνθήκες υψηλών πιέσεων που επικρατούν στον γήινο φλοιό. Με αυτό τον τρόπο, θέλησαν να εξετάσουν κατά πόσο θα μπορούσε να παραχθεί νερό από υπόγεια πετρώματα που περιέχουν άτομα υδρογόνου, εγκλωβισμένα σε κρυσταλλικές ατέλειες.

Με δεδομένο ότι αρκετά ορυκτά στο υπέδαφος είναι πλούσια σε οξυγόνο, τότε συγκεκριμένες χημικές αντιδράσεις θα μπορούσαν να απελευθερώσουν το υδρογόνο, το οποίο με την ένωσή του με το οξυγόνο θα σχημάτιζε νερό. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα πετρώματα με εγκλωβισμένο υδρογόνο έχουν σχετικά μικρή συγκέντρωση στον γήινο φλοιό. Καθώς ωστόσο ο φλοιός αποτελεί πάνω από το 80% του όγκου του πλανήτη, ακόμη κι έτσι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μεγάλες ποσότητες νερού.

Για να ελέγξουν την υπόθεσή τους, οι επιστήμονες πειραματίσθηκαν στο εργαστήριο με αρκετά πετρώματα που υπάρχουν στον γήινο φλοιό. Για να μελετήσουν τη συμπεριφορά των πετρωμάτων, τα υπέβαλαν σε υψηλές πιέσεις και θερμοκρασίες, εξετάζοντας την ποσότητα του υδρογόνου που απελευθέρωναν. Στη συνέχεια, αξιοποίησαν τις πειραματικές μετρήσεις για να δουν κατά πόσο οι γεωλογικές διεργασίες θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την ανάδυση αυτών των πετρωμάτων στην επιφάνεια της Γης – κάτι απαραίτητο, ώστε το νερό να καταλήξει στους ωκεανούς.

Με αυτό τον τρόπο, συμπέραναν πως το νερό θα μπορούσε να προέλθει από το ορυκτό ρινγκουδίτη, μια μορφή ολιβίνης που εντοπίζεται σε βάθος 500-800 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια. Εκεί, οι ίδιες γεωλογικές διαδικασίες που βρίσκονται πίσω από την κίνηση των λιθοσφαιρικών πλακών θα μπορούσαν να εξηγήσουν την ανάδυση του παραγόμενου νερού στην ατμόσφαιρα. Παράλληλα, διαπίστωσαν πως ο γρανάτης, μια ομάδα πυριτικών ορυκτών που εντοπίζεται ακόμη βαθύτερα, είναι επίσης υποψήφια «πηγή» του νερού των ωκεανών.

Με βάση τις προσομοιώσεις, τα υπόγεια κοιτάσματα αντιστοιχούν αυτή τη στιγμή περίπου στο 50% του νερού που υπάρχει στην επιφάνεια του πλανήτη μας, ενώ αργά αλλά σταθερά συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να εμπλουτίζουν τους ωκεανούς. Επίσης, σε αυτή την περίπτωση ο κύκλος του νερού στον πλανήτη μας δεν περιλαμβάνει μόνο τους ωκεανούς και την ατμόσφαιρα, με συνέπεια να έχει ξεκινήσει πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.

http://physics4u.gr/

Γειτονικά άστρα μπορούν να προκαλέσουν βροχή κομητών στη Γη

Άστρα που κινούνται στη γαλαξιακή γειτονιά μας θα μπορούσαν να περάσουν σε μικρή απόσταση από τον Ήλιο και να διαταράξουν το σύννεφο κομητών που περιβάλλει το Ηλιακό Σύστημα, δείχνει προσομοίωση της κίνησης των άστρων στον ουρανό. Ως αποτέλεσμα, η Γη θα μπορούσε να δεχθεί βομβαρδισμό από αδέσποτους κομήτες.

Σήμερα, το πλησιέστερο άστρο είναι ο Εγγύτατος του Κενταύρου (Proxima Centauri), ένας κόκκινος νάνος σε απόσταση 4,24 ετών φωτός. Δεν θα είναι όμως για πάντα ο πλησιέστερος γείτονας του Ήλιου, αφού όλα τα άστρα του Γαλαξία βρίσκονται σε συνεχή κίνηση.

O Κόριν Μπάιλερ-Τζόουνς, ερευνητής του Ινστιτούτου Αστρονομίας Max Planck στη Χαϊδελβέργη, προσομοίωσε τις κινήσεις 50.000 άστρων, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα της ευρωπαϊκής αποστολής Hipparcos, το οποίο χαρτογράφησε ολόκληρο τον ουρανό τη δεκαετία του 1990.

Η προσομοίωση αποκάλυψε 14 άστρα που θα πλησιάσουν τα επόμενα εκατομμύρια χρόνια τον Ήλιο σε απόσταση ενός parsec, ή 3,16 έτη φωτός. Ένα από αυτά, το Hip 8565, υπολογίζεται ότι έχει πιθανότητα 90% να περάσει σε απόσταση 0,13 έως 0,65 ετών φωτός σε 250 με 500 χιλιάδες χρόνια από σήμερα. Ένα δεύτερο άστρο, το GL 710, έχει πιθανότητα να βρεθεί σε απόσταση 0,32 έως 1,44 έτη φωτός τα επόμενα 1,3 εκατομμύρια χρόνια.

Όπως εξηγεί ο ερευνητής στο περιοδικό New Scientist, τα δύο αυτά άστρα θα βρεθούν αρκετά κοντά για να διαταράξουν το Νέφος του Όορτ, ένα σφαιρικό σύννεφο με δισεκατομμύρια κομήτες, το οποίο περιβάλλει το Ηλιακό Σύστημα σε απόσταση 0,0065 έως 1,63 έτη φωτός από τον Ήλιο.

Η βαρυτική έλξη των διερχόμενων άστρων δεν μπορεί παρά να επηρέαζε την κίνηση των κομητών με αποτέλεσμα να εκτραπούν ορισμένοι από αυτούς προς το εσώτερο Ηλιακό Σύστημα και τη Γη.

Ο Μπάιλερ-Τζόουνς θα συνεχίσει τώρα τις προσομοιώσεις για να υπολογίσει την πιθανότητα πρόσκρουσης κομητών στον πλανήτη.

Πιο ακριβείς προβλέψεις θα μπορούσαν να δώσουν τα δεδομένα της ευρωπαϊκής αποστολής Gaia, η οποία χαρτογραφεί τα άστρα του Γαλαξία με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια από ό,τι το Hipparcos.

H μελέτη του Μπάιλερ-Τζόουνς είναι διαθέσιμη στο arxiv.org.
news.in.gr – www.newscientist.com physicsgg

ΔΥΣΟΙΩΝΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Πώς το κλίμα άλλαξε τη Γη -Η καταστροφή του πλανήτη σε αριθμούς

Εχουν περάσει πάνω από δύο δεκαετίες από τη στιγμή που οι ηγέτες του κόσμου συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούσαν πλέον να κωφεύουν. Επρεπε να βρουν, όλοι μαζί, μία λύση για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Από τότε, πολλά άλλαξαν στη Γη, αλλά όχι προς το καλύτερο. Η θερμοκρασία ανεβαίνει, η μόλυνση επιδεινώνεται και το μέλλον μόνο δυσοίωνο φαντάζει.

Οι αριθμοί κόβουν την ανάσα. Οι εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα ανέβηκαν κατά 60%. Η θερμοκρασία του πλανήτη είναι υψηλότερη κατά 0,6 βαθμούς, ο πληθυσμός αυξήθηκε κατά 1,7 δισ. ανθρώπους. Το επίπεδο της θάλασσας ανέβηκε κατά 7,6 εκατοστά. Και την ίδια ώρα, η ποσότητα του πάγου στη Γροιλανδία και την Ανταρκτική μειώθηκε κατά 4,9 τρισ. τόνους.

«Για να το πούμε απλά, αλλοιώνουμε τον πλανήτη με γοργούς ρυθμούς και έχουμε αρχίσει ήδη να βιώνουμε τις συνέπειες», εξηγεί ο Μάικλ Οπενχάιμερ, καθηγητής γεωεπιστημών και διεθνών υποθέσεων στο Princeton University, μιλώντας στο Associated Press.

Τη Δευτέρα, διπλωμάτες από περισσότερες από 190 χώρες ξεκίνησαν συζητήσεις στη διάσκεψη του ΟΗΕ στη Λίμα για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Στόχος τους, να γίνει η προετοιμασία για μία διεθνή συνθήκη, που ελπίζεται να είναι έτοιμη την επόμενη χρονιά. Για να διαπιστώσει το πόσο έχει αλλάξει ο πλανήτης μας από την πρώτη αντίστοιχη διάσκεψη- στο Ρίο το 1992- το Associated Press συνέκρινε δεδομένα από όλο τον κόσμο. Και το συμπέρασμα μόνο καλό δεν είναι.

Ακραία καιρικά φαινόμενα

Από το 1992, έχουν γίνει πάνω από 6.600 μεγάλες φυσικές καταστροφές σε όλο τον κόσμο, προκαλώντας ζημιά 1,6 τρισ. δολαρίων και το θάνατο περισσοτέρων από 600.000 ανθρώπων.

Αν και σχετίζονται με το κλίμα, δεν μπορούν να αποδοθούν όλες αυτές οι φυσικές καταστροφές στον άνθρωπο. Παρόλα αυτά, τα ακραία καιρικά φαινόμενα έχουν αυξηθεί αισθητά τα τελευταία χρόνια. Από το 1983 έως το 1992, στον κόσμο γίνονταν κατά μέσο όρο 147 τέτοιες καταστροφές κάθε χρόνο. Την τελευταία δεκαετία, αυτός ο αριθμός έχει ανέβει στις 306.

Θερμοκρασία

Το 2014 θα κλείσει ως η θερμότερη χρονιά των τελευταίων 135 ετών, που διατηρούνται τα σχετικά στοιχεία. Θα είναι η έκτη φορά από το 1992 που έχει γίνει ένα νέο αντίστοιχο ρεκόρ.

Η μέση ετήσια θερμοκρασία για το 2014 είναι περίπου 14.6 βαθμοί Κελσίου, σε σύγκριση με τους 14.1 βαθμούς του 1992.

Οι ωκεανοί

Η στάθμη των ωκεανών έχει ανέβει κατά περίπου 7,6 εκατοστά από το 1992, ενώ έχουν γίνει πιο όξινοι εξαιτίας των χημικών αντιδράσεων που προκαλούνται από την απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα.

Κάθε Σεπτέμβρη, οι πάγοι φτάνουν στο ελάχιστο μέγεθός τους στην Αρκτική, κάτι που αποτελεί βασικό τρόπο μέτρησης για το πόσο έχει αλλάξει το κλίμα. Από το 1983 έως το 1992 το χαμηλότερο που είχε φτάσει κατά μέσο όρο ήταν 2,62 εκατ. τετραγωνικά μίλια. Τώρα, ο μέσος όρος της δεκαετίας είναι 1,83 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια.

Η ξηρά

Ο παγκόσμιος πληθυσμός το 1992 ήταν 5,46 δισεκατομμύρια. Σήμερα είναι κατά ένα τρίτο υψηλότερος, φτάνοντας στα 7,18 δισεκατομμύρια. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερη μόλυνση, αλλά και περισσότεροι άνθρωποι στο έλεος της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής είναι εμφανείς και στις περιόδους των πυρκαγιών. Στις ΗΠΑ, έκαψαν κατά μέσο όρο 2,7 εκατομμύρια στρέμματα κάθε χρόνο, από το 1983 έως το 1992. Τώρα, αυτός ο αριθμός είναι στα 7,3 εκατομμύρια στρέμματα για την τελευταία δεκαετία.




Η ατμόσφαιρα

Οι εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα αυξάνονται σταθερά κατά 60% από το 1992 έως το 2013. Το 1992 ήταν 24,9 δισ. τόνοι διοξειδίου του άνθρακα που απελευθερώθηκαν στην ατμόσφαιρα, τώρα είναι 39,8 δισεκατομμύρια.

Η Κίνα έχει τριπλασιάσει τις εκπομπές της- από 3 σε 11 δισ. τόνους το χρόνο. Οι εκπομπές των ΗΠΑ έχουν επίσης ανέβει, αν και πιο αργά με ρυθμό 6%, ενώ η Ινδία επίσης έχει τριπλασιάσει τις εκπομπές της. Μόνο οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν καταφέρει να μειώσουν τους τόνους του διοξειδίου του άνθρακα που απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα.

iefimerida.gr

Θανάσης Οικονόμου ο επιστήμονας που εργάζεται στη NASA, η αποστολή Rosetta και η ονοματοδοσία περιοχών του πλανήτη Άρη.

Εχει βραβευτεί από τη NASA για την συνεισφορά του, αφού δεν υπάρχει σχεδόν καμία διαστημική αποστολή στην οποία να μην έχει συμμετάσχει. Η ζωή όμως δεν ήταν πάντα εύκολη για τον Θανάση Οικονόμου.

Γεννημένος στο χωριό Ζάκα των Γρεβενών έζησε τη φρίκη του Εμφυλίου σε πρώτο πρόσωπο και μέχρι την τρυφερή ηλικία των 7 ετών δεν είχε πάει καν σχολείο και έβοσκε πρόβατα.
Οπως αναφέρει σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας Τα Νέα, σε θρανίο κάθισε για πρώτη φορά, χρόνια αργότερα, όταν η οικογένεια του κατέφυγε στην Τσεχοσλοβακία. Ξεκίνησε από το μηδέν να μαθαίνει γραφή και ανάγνωση και το 1960 πήρε με άριστα το πτυχίο του στην Πυρηνική Φυσική από το Πανεπιστήμιο της Πράγας.

Στη συνέχεια πέρασε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και έγινε επικεφαλής επιστήμονας στο Εργαστήριο Αστροφυσικής και Διαστημικών Ερευνών Ενρίκο Φέρμι του Πανεπιστημίου του Σικάγου και από αυτή τη θέση ξεκίνησε την πολύχρονη συνεργασία του με τη ΝASA που κρατάει ακόμα.
Ο ίδιος έχει εξοπλίσει με διαστημικά όργανα αμέτρητες διαστημικές αποστολές, από τον Ιχνηλάτη που στάλθηκε στον Αρη το 1997, μέχρι την πρόσφατη αποστολή της συσκευής Phillae (του μη επανδρωμένου σκάφους «Rosetta») που «γατζώθηκε» στον κομήτη 67P/Churyumov–Gerasimenko.
Μάλιστα το 2005, λίγες μέρες πριν την 28η Οκτωβρίου, έγινε δεκτή μία πρόταση του στη NASA να ονομάσουν τις περιοχές του Αρη γύρω από τον κρατήρα Erebus με ονόματα εμπνευσμένα από τις ιστορικές μνήμες της πατρίδας του, όπως «Kalambaka», «Kalavrita», «Kypourio», «Ziakas» και «Ochi»

hellas-now

Γιατί δεν υπάρχουν πράσινα αστέρια;

Το χρώμα που έχει ένα άστρο εξαρτάται από τη θερμοκρασία του: τα θερμότερα άστρα έχουν χρώμα μπλε ή λευκό, τα λιγότερο θερμά κίτρινο ή πορτοκαλί και τα ψυχρότερα κόκκινο.
Τι θερμοκρασία έχει ένα άστρο που φαίνεται πράσινο;
Αυτή η ερώτηση δεν έχει νόημα γιατί δεν υπάρχουν πράσινα άστρα!
Στη συνέχεια δίνεται μια εξήγηση στο φαινόμενο αυτό…..

Όταν θερμαίνουμε ένα μέταλλο τότε παρατηρούμε ότι το χρώμα του αλλάζει αρχικά σε κόκκινο, μετά γίνεται πορτοκαλί και στις πολύ υψηλές θερμοκρασίες μπλε – λευκό. Στη συνέχεια λιώνει…
Κάθε σώμα που έχει κάποια θερμοκρασία εκπέμπει φως. Η ποσότητα του φωτός που εκπέμπεται και το μήκος κύματός του, εξαρτάται από την θερμοκρασία του σώματος.
Τα ψυχρά αντικείμενα εκπέμπουν ραδιοκύματα. Τα αντικείμενα που έχουν εξαιρετικά μεγάλες θερμοκρασίες εκπέμπουν υπεριώδες φως ή ακτίνες Χ. Σε ένα πολύ στενό εύρος θερμοκρασιών τα θερμά αντικείμενα εκπέμπουν ορατό φως (με μήκη κύματος από περίπου 300 νανόμετρα μέχρι περίπου 700 νανόμετρα).
Σκεφτείτε για λίγο – αυτό είναι πολύ σημαντικό – τα σώματα δεν εκπέμπουν μόνο ένα μήκος κύματος. Αντίθετα, εκπέμπουν φωτόνια με ένα μεγάλο εύρος μηκών κύματος.
Εάν χρησιμοποιούσατε κάποιο είδος ανιχνευτή που ανιχνεύει τα μήκη κύματος του φωτός (των φωτονίων) που εκπέμπει ένα αντικείμενο και στη συνέχεια σχεδιάζατε τον αριθμό τους συναρτήσει του μήκους κύματος, θα παίρνατε την αποκαλούμενη καμπύληακτινοβολίας του μέλανος σώματος.
Πρόκειται για μια κάπως κωδωνοειδή καμπύλη, που σταματάει απότομα στα μικρότερα μήκη κύματος, όπως για παράδειγμα η καμπύλη του σχήματος που ακολουθεί:
Ο οριζόντιος άξονας παριστάνει το μήκος κύματος (το χρώμα) – και ένα φάσμα αναφοράς των ορατών χρωμάτων είναι ένθετο στο σχήμα.
Βλέπουμε το χαρακτηριστικό σχήμα της καμπύλης του μέλανος σώματος και παρατηρούμε ότι όσο το αντικείμενο γίνεται θερμότερο το μέγιστό της μετατοπίζεται προς τα αριστερά – σε μικρότερα μήκη κύματος.

Για ένα αντικείμενο με θερμοκρασία 4500 βαθμούς Kelvin η κορυφή της καμπύλης βρίσκεται στο πορτοκαλί χρώμα, με θερμοκρασία 6000 K στο μπλε-πράσινο (η θερμοκρασία του Ήλιου είναι 5700 Κ), και όσο αυξάνει η θερμοκρασία του η κορυφή μετατοπίζεται προς το μπλε ή και μικρότερα μήκη κύματος που δεν μπορούμε να δούμε με τα μάτια μας.
Αλλά για μια στιγμή … αφού το μέγιστο για τη θερμοκρασία του Ήλιου αντιστοιχεί στο μπλε-πράσινο, τότε γιατί δεν τον βλέπουμε γαλαζοπράσινο;

Αυτό είναι και το βασικό ερώτημα. Και η απάντηση είναι ότι ναι μεν τα περισσότερα φωτόνια είναι γαλαζοπράσινα, εκπέμπει όμως φωτόνια και με άλλα χρώματα.
Παρατηρήστε την καμπύλη που αντιστοιχεί στην θερμοκρασία του Ήλιου – εκπέμπει επίσης φωτόνια με χρώμα βαθύτερου μπλε, όπως και φωτόνια με χρώμα κόκκινο.

Όταν παρατηρούμε τον Ήλιο όλα αυτά τα χρώματα αναμειγνύονται και τα μάτια μας βλέπουν ένα χρώμα – το λευκό. Μερικοί ισχυρίζονται ότι ο Ήλιος είναι κίτρινος … αλλά αν πράγματι ήταν κίτρινος τότε τα σύννεφα θα φαίνονταν κίτρινα, όπως και το χιόνι επίσης ή όταν μια ακτίνα φωτός θα περνούσε μέσα από ένα πρίσμα θα αναλυόταν κυρίως στο κίτρινο χρώμα!

Εντάξει όσον αφορά τον Ήλιο, θα πει κάποιος, δεν φαίνεται πράσινος. Ίσως όμως σε ένα άστρο λίγο θερμότερο ή λίγο ψυχρότερο απ’ αυτόν να κυριαρχεί το πράσινο χρώμα.
Κι όμως αυτό δεν συμβαίνει ποτέ. Ένα θερμότερο άστρο θα έχει περισσότερο μπλε και ένα ψυχρότερο περισσότερο κόκκινο χρώμα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα – τα μάτια μας δεν θα το δουν ποτέ πράσινο.

Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στα άστρα, αλλά στα μάτια μας.

Στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ανθρώπινου ματιού υπάρχουν τα κύτταρα που ονομάζονται φωτοϋποδοχείς ή φωτοαισθητήρες. Οι φωτοϋποδοχείς περιλαμβάνουν δύο τύπους κυττάρων τα κωνία και τα ραβδία. Τα ραβδία είναι υπεύθυνα για την αντίληψη του αμυδρού φωτός ενώ τα κωνία (ή κωνικά κύτταρα) για την αντίληψη των χρωμάτων. Υπάρχουν τρία είδη κωνικών κυττάρων:
S-κωνία: είναι ευαίσθητα σε φωτόνια μικρού μήκους κύματος και παρουσιάζουν μέγιστη ευαισθησία σε μήκος κύματος περίπου 4.200 Å (420 nm). Είναι ευαίσθητα στο μπλε φως.
Μ-κωνία: είναι ευαίσθητα σε φωτόνια μεσαίου μήκους κύματος και παρουσιάζουν μέγιστη ευαισθησία σε μήκος κύματος περίπου 5.300 Å (530 nm). Είναι ευαίσθητα στο πράσινο φως.
L-κωνία: είναι ευαίσθητα σε φωτόνια μεγάλου μήκους κύματος και παρουσιάζουν μέγιστη ευαισθησία σε μήκος κύματος περίπου 5.600 Å (560 nm). Είναι ευαίσθητα στο κόκκινο φως.
Όταν το φως φτάνει σ’ αυτά η καθεμιά κατηγορία ενεργοποιείται σε διαφορετικό ποσοστό. Αν το χρώμα προέρχεται από μια κόκκινη φράουλα, τότε ενεργοποιούνται τα κόκκινα κωνία, ενώ τα πράσινα μάλλον «αδιαφορούν». Αν προέρχεται από ένα πορτοκάλι τότε ενεργοποιούνται διπλάσιοι κόκκινοι κώνοι σε σχέση με τους πράσινους και καθόλου μπλε. Όταν εγκέφαλος παίρνει τα σήματα από τα τρία είδη κώνων αντιλαμβάνεται ένα αντικείμενο χρώματος πορτοκαλί. Όταν ενεργοποιείται ίσος αριθμός πράσινων κώνων με τους κόκκινους – χωρίς μπλε – τότε ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται το κίτρινο και ούτω καθεξής.

Έτσι ο μόνος τρόπος για να δούμε ένα άστρο πράσινο είναι να εκπέμπει μόνο πράσινο φως.
Όπως φαίνεται στο γράφημα παραπάνω αυτό είναι λίγο πολύ αδύνατο.
Κάθε άστρο που θα εξέπεμπε πράσινο χρώμα θα έστελνε επίσης και αρκετό κόκκινο και μπλε χρώμα, με αποτέλεσμα να φαίνεται λευκό. Και αλλάζοντας τη θερμοκρασία του άστρου αυτό θα φαίνονταν στα μάτια μας πορτοκαλί ή κόκκινο ή μπλε αλλά ποτέ πράσινο.
Δεν υπάρχουν πράσινα άστρα όχι γιατί αυτά δεν εκπέμπουν το πράσινο χρώμα, αλλά γιατί τα μάτια μας είναι έτσι κατασκευασμένα ώστε όταν αυτό αναμιγνύεται με άλλα χρώματα να εξαφανίζεται.

Όμως ….. τον Ιανουάριο του 2006, το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble πήρε αυτήν την λεπτομερή εικόνα του αστρικού σμήνους NGC 1846 .
Το σφαιρωτό αυτό σμήνος περιέχει όλα τα γνωστά είδη άστρων με τα συνηθισμένα χρώματα που αναφέραμε παραπάνω, από τα πιο θερμά χρώματος μπλε προς το λευκό, στα ψυχρότερα με χρώμα κίτρινο, πορτοκαλί και τα ψυχρότερα όλων με χρώμα κόκκινο.
Αλλά αν κοιτάξετε προσεκτικά στην προηγούμενη εικόνα θα δείτε κάτι που θα έπρεπε να σας προβληματίσει πολύ: υπάρχει ένα πράσινο αντικείμενο.

Και ενώ στις φωτογραφίες πολλών αστρικών αντικειμένων χρησιμοποιούνται ψεύτικα χρώματα για να μεγιστοποιείται η αντίθεση και η ορατότητά τους, το παραπάνω πράσινο αντικείμενο δεν ανήκει σ’ αυτές τις περιπτώσεις – είναι πράγματι πράσινο.
Περί τίνος πρόκειται; – αφού ξεκαθαρίσαμε ότι δεν υπάρχουν πράσινα αστέρια…..

Υπάρχουν όμως μάζες αερίων νεφελωμάτων που περιέχουν κυρίως οξυγόνο.
Το πράσινο χρώμα οφείλεται στα άτομα του οξυγόνου που διεγείρονται από κάποια πηγή που εκπέμπει υπεριώδη ακτινοβολία και στη συνέχεια αποδιεγείρονται εκπέμποντας κυρίως πράσινο φως (μήκος κύματος 558 νανομέτρων). Πρόκειται για το γνωστό φαινόμενο του φθορισμού.

Στην ίδια διαδικασία οφείλεται κυρίως και το Σέλας (Aurora)…. Το οξυγόνο της γήινης ατμόσφαιρας απορροφά την υπεριώδη ακτινοβολία που εκπέμπει ο ήλιος επανεκπέμποντας την, στην περιοχή του πράσινου μήκους κύματος.


ή για παράδειγμα το χρώμα του νεφελώματος NGC 7009


Όταν θα βλέπουμε ένα πράσινο αστρικό αντικείμενο στις εικόνες των τηλεσκοπίων θα ξέρουμε ότι αυτό σίγουρα δεν είναι άστρο (εφόσον δεν χρησιμοποιούνται ψευδή χρώματα).
Η ύπαρξη του πράσινου χρώματος θα υποδηλώνει την παρουσία αερίου οξυγόνου στην μεσοαστρική ύλη που υφίσταται το φαινόμενο του φθορισμού.
blogs.discovermagazine.com – scienceblogs.com – wikipedia.org-physicsgg