«Να κλειδώσουν τώρα τα μέτρα»

Μια σοφή παροιμία λέει «Πρόσεχε τι λες και εισηγείσαι όταν είσαι νούμερο δύο, γιατί σύντομα μπορεί να κληθείς να τα εφαρμόσεις ο ίδιος». Και η αλήθεια είναι ότι ο Βενιζέλος, φεύγοντας την «κατάλληλη ώρα» από την πλατεία Συντάγματος για να κατηφορίσει στην Ιπποκράτους, άφησε πολλά αναμμένα κάρβουνα πίσω του.

Ένα από τα... θύματα της «καθόδου» είναι ο Σαχινίδης, στον οποίο ο Μπένι είχε αναθέσει τη μελέτη για το πού θα βρεθούν τα χρήματα που απαιτούνται την επόμενη διετία (σε περικοπές) προκειμένου να μειωθεί το έλλειμμα σε αυτό που οι τεχνοκράτες λένε «βιώσιμα» επίπεδα.

Αν θυμάστε, τα χρήματα αυτά ήταν αρχικά 3,5 - 4 δισ. ευρώ, για να αποκαλυφθεί μια Παρασκευή βράδυ (όταν οι ρεπόρτερ των καναλιών πάνε κατάκοποι για ύπνο) ότι έγιναν 12 δισ. και να επαναπροσδιοριστούν τελικά στα 15 δισ. το περασμένο Σαββατοκύριακο! Πάλι νύχτα... Και, ω του θαύματος, την ώρα που ο υπολογισμός έφτανε το αστρονομικό αυτό νούμερο, συνέβαιναν τα εξής:

♦ Ο Βενιζέλος είχε αποχωρήσει για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.

♦ Ο Σαχινίδης είχε αναλάβει υπουργός με τη... μελέτη του ανά χείρας.

♦ Η τρόικα (βασικά το ΔΝΤ) άρχιζε τις πιέσεις στην Αθήνα για να καθοριστεί με τους Έλληνες «αρμόδιους» το πού θα βρεθούν τα σχεδόν 15 δισ. που πρέπει να «κοπούν» την ερχόμενη διετία...

«Ψαλίδι» στην κοινωνία

Όμως το «κλειδί» των εξελίξεων βρίσκεται σε μια πρόσθετη «μυστική» αποστολή της τρόικας: να καθοριστούν και να κλειδώσουν τα νέα μέτρα σαφώς πριν από τις εκλογές. Και ακόμη καλύτερα, μέχρι την Παρασκευή. Το κακό είναι ότι οι υπουργάρες μας δεν έχουν βρει από πού θα κόψουν τα λεφτά. Ακόμη και η εξίσωση του ειδικού φόρου που θα κάνει το πετρέλαιο θέρμανσης να έχει την ίδια τιμή με το πετρέλαιο κίνησης δεν δίνει πάνω από 1,5 δισ. Ακόμη δηλαδή κι αν όλη η χώρα ξεπαγιάσει τον ερχόμενο χειμώνα, λύση δεν βγαίνει. Το μαχαίρι θα πρέπει να μπει ακόμη πιο βαθιά.

Οι «άξονες» (έως εκεί έχει φτάσει το ΥΠΟΙΚ) από τους οποίους θα βρεθούν

τα χρήματα δεν έχουν ακόμη προσδιοριστεί με ακρίβεια.

♦ Όμως το γενικότερο περίγραμμα είναι οι λεγόμενες κοινωνικές μεταβιβάσεις. Δηλαδή η πρακτική εφαρμογή του κοινωνικού κράτους: προνοιακά επιδόματα, συντάξεις κ.λπ. Από αυτόν τον τομέα η κυβέρνηση θα πρέπει να κόψει έως 5 δισ. ευρώ.

♦ Άλλα δύο δισ. ευρώ θα πρέπει να κοπούν από τις περιφέρειες, τους δήμους και το κουτσούρεμα του ελληνικού Δημοσίου.

♦ Επιπλέον 5 δισ. ευρώ αναζητούνται στη λεγόμενη «επισκόπηση δαπανών γενικής κυβέρνησης». Όλα αυτά ήταν ένας γενικός σχεδιασμός που παρουσίασε ο Σαχινίδης όταν ήταν ακόμα αναπληρωτής, υποσχόμενος τότε να περιορίσει τη «σπατάλη στο Δημόσιο». Πώς; Κλείνοντας υπηρεσίες και διώχνοντας υπαλλήλους, όπως συμβαίνει στις πολυεθνικές. Παράλληλα θα γίνει ψαλίδισμα στις αμυντικές δαπάνες, με την αναδιάρθρωση των κεντρικών και τοπικών διοικήσεων, αλλά και νέα μείωση των φαρμακευτικών και λειτουργικών δαπανών των νοσοκομείων.

Και βέβαια ο Σαχινίδης, όταν το ετοίμαζε, ήταν αναπληρωτής με υπεύθυνο υπουργό τον Βενιζέλο. Έλα όμως που τώρα είναι ο Σαχινίδης υπουργός και θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα δικά του σχέδια και τους ελεγκτές του ΔΝΤ, οι οποίοι θα τον ρωτούν με... απορία: «Μα γιατί δεν εφαρμόζετε αυτά που εσείς υποσχεθήκατε;».

Η απαίτηση

Βέβαια η βασική απαίτηση των δανειστών και της τρόικάς τους είναι τα μέτρα, τα οποία έσκασαν σαν βόμβα στα χέρια του Σαχινίδη, να κλειδώσουν τώρα. Δηλαδή πριν από τις εκλογές. Η απαίτηση αυτή δεν είναι τυχαία. Κρύβει δύο πράγματα:

1 Την ανησυχία των δανειστών για τυχόν απρόβλεπτες πολιτικές εξελίξεις, όπως γράφουμε και παραπλεύρως. Μπορεί η κυβέρνηση Παπαδήμου να τους διαβεβαιώνει ότι έχουν τα πράγματα υπό έλεγχο και πως το επόμενο πολιτικό σχήμα θα είναι αντίστοιχα πειθήνιο, οι ξένοι όμως γνωρίζουν ότι μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου... ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Επομένως θέλουν και αυτά τα μέτρα, όπως και οι συνθήκες εκποίησης του δημόσιου πλούτου και περιορισμού της εθνικής κυριαρχίας, να έχουν υπογραφεί πριν από τις εκλογές.

2 Με το κλείδωμα μιας ακόμη ατιμωτικής συμφωνίας πριν από τις εκλογές δεν διασφαλίζονται μόνο τα οικονομικά συμφέροντα, αλλά και το (ένα ακόμη...) στραπάτσο του πολιτικού κόσμου που θα βάλει την υπογραφή του.

Έτσι οι δανειστές θα δείξουν για μία ακόμη φορά στο ελληνικό εκλογικό σώμα πόσο εύκολο είναι να ποδηγετήσουν το σύστημα εξουσίας. Και επομένως να ελέγξουν ακόμη ευκολότερα τη μετεκλογική Ελλάδα, περίπου κατά τον τρόπο που έκαναν οι Μεγάλες Δυνάμεις την περίοδο μετά την Απελευθέρωση...

Δισ. σαν... στραγάλια

Όσο για το πώς προέκυψαν τα νέα μέτρα, η απάντηση κρύβεται στα δύο κείμενα - αποκαλύψεις των περασμένων ημερών: το πόρισμα της Κομισιόν για το μνημόνιο και την απόφαση του Συμβουλίου για την τροποποίηση του μνημονίου την οποία υπέγραψαν οι υπουργοί Οικονομικών. Το νέο μνημόνιο περιλαμβάνει τα τελευταία μέτρα μαζί με τα πακέτα του Μαΐου (μεσοπρόθεσμο), του Σεπτεμβρίου (νέος προϋπολογισμός) και την υποχρεωτική λήψη πρόσθετων μέτρων σε περίπτωση που δεν επιτευχθούν οι στόχοι. Η Κομισιόν, κάνοντας μια ανασκόπηση του μνημονίου, επισημαίνει με αριθμούς:

♦ Από τον Μάιο του 2010 που υπογράφτηκε το μνημόνιο έως το τέλος του 2014 λήφθηκαν ή πρέπει να ληφθούν μέτρα 65 δισ. ευρώ.

♦ Έως τώρα (2010-2012) έχουν θεσπιστεί μέτρα αξίας 48,9 δισ. ευρώ.

♦ Άρα μένει να γίνουν παρεμβάσεις 15-16 δισ. ευρώ την περίοδο 2013-2014.

♦ Αν, όμως, αποκλίνει πάλι ο προϋπολογισμός του 2012, θα έχουμε νέα μέτρα.

♦ Από τα μέτρα (των μέτρων), τα 4,6 δισ. ευρώ έχουν ήδη προβλεφθεί στο μεσοπρόθεσμο του 2011. Τα υπόλοιπα 12 δισ. ευρώ αφορούν αυτό που λέγαμε. Δηλαδή τις «περικοπές» δαπανών που πρέπει να ανακοινωθούν τον Μάιο στο νέο μεσοπρόθεσμο για τη διετία 2013-2014.

Θα γίνει χαμός...

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ