Ολα τριγύρω αλλάζουνε,κιόλα τα ίδια μένουν.

Από την τραγωδία του Ευρυπίδη ΙΩΝ του 418 πχ αντιγράφω ένα απόσπασμα..

ΙΩΝ : Ακόμη και το θρόνο να πάρω θα βρω μίσος από τους υπηκόους. Και αν δείξω δύναμη, ξέρω, τους μισούν τους καλύτερους.
Οι άξιοι, όσοι είναι, και ξέρουν και σκέφτονται και μακριά από τα αξιώματα μένουν περήφανοι, αυτοί θα γελάσουν μαζί μου- θα με πουν άμυαλο, αν θελήσω να βάλω τάξη σε πόλη ανάστατη.
Οι άλλοι οι δυνατοί, όσοι έχουν αξιώματα, και αυτοί θα με εμποδίσουν, με την ψήφο τους ενάντια μου θα πάνε αν μπω μπροστά τους, Έτσι γίνεται συνήθως. Όσοι έχουν εξουσίες και αξιώματα τους μάχονται τους καλύτερους.

…Η εξουσία πατέρα , που άδικα την δοξάζουν, γλυκιά είναι από έξω, αλλά το μέσα της είναι μαύρο.Ποιός μπορεί να είναι ευτυχισμένος μέσα στην υποψία και στο φόβο;

Απλός πολίτης θάθελα ναμαι καλύτερα, παρά άρχοντας, σαν και αυτούς που προτιμούν τους πονηρούς για φίλους και όχι τους καλούς, γιατί τους θεωρούν απειλή.

Θα μου πεις πως το χρυσάφι τα σκεπάζει αυτά και ο πλούτος είναι όμορφος; Εγώ δεν θέλω να με κακολογούν ότι τα χέρια μου τα έχω απλωμένα στην περιουσία σου και να έχω προβλήματα.

Καλύτερα λίγα να έχω, χωρίς έγνοιες.

Να σου πω τα καλά που έχω τώρα, εδώ, να καταλάβεις; Την ησυχία μου έχω. Το κυριότερο. Και καμιά έγνοια. Και από τον δρόμο τον καλό κανένας κακός δεν με σπρώχνει.

Αβάσταχτος είναι ο παραμερισμός στην άκρη για να περάσει ο χειρότερος.
Υ.Γ. Το παραπάνω το χαρίζω στον εαυτό μου.